Harmful to the heart พื้นที่ตรงนี้อันตรายต่อหัวใจ!

-

เขียนโดย PoohGarrrrr

วันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.51 น.

  2 chapter
  1 วิจารณ์
  5,574 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 12.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        โป้ก!

 

 

    เสียงกระป๋องโค้กตกไปกระทบกับชายหัวทองด้วยความแรงจนเขาถึงกับหลุดคำหยาบออกมา

"โอ้ย!เชี่ยไรมึงเนียจงอิน"เสียงผู้ชายผิวขาวร่างสูงผมสีบลอนทองพูดกับจงอินชายหนุ่มผิวสีแทนที่ยื่นอยู่อีกฝั่งหนึ่ง

"โดนเรียนอีกแล้วนะมึง"จงอินถามเขาเสียงเรียบแล้วหยิบโค้กอีกกระป๋องหนึ่งขึ้นมาเปิดดื่ม

"...มึงก็รู้สาเหตุนี้"เขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบจงอินเพื่อนสนิทคนเดียวของเขาที่รู้เรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมาของเขาแทบจะทุกเรื่อง

 

    เขากับจงอินน่ะสนิทกันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆเพราะพ่อแม่ของเขากับจงอินเคยเป็นเพื่อนสนิทกันตอนสมัยมัธยมนั้นเลยทำให้เขากับจงอินต้องเป็นเพื่อนสนิทกันไปโดยปริยาย

 

"มึงยังไม่ลืม...อีกเหรอ?"จงอินหันมามองเขาเล็กน้อยแล้วถาม

"...เลิกพูดเรื่องนี้เถอ..!"

 

 

       ปัง!

 

  

    เสียงประตูบนดาดฟ้าถูกเปิดออกอย่างแรงเผยให้เห็นผู้หญิงหน้าหวาน ไม่สิ!ผู้ชายหน้าหวานต่างหากที่อยู่ในชุดนักเรียนเหมื่อนกับจงอินและเขา

 

    ดวงตาโตๆเหมื่อนกวางน้อยผมสีเหมื่อนครีมคัสตาร์ทผิวขาวอมชมพูเหมื่อนเกล็ดหิมะที่ตกใส่ดอกซากุระ

 

 

 

                     'สวย'

 

 

 

    ไม่รู้ว่าเขาเผลอมองผู้ชายหน้าหวานคนนั้นไปนานเท่าไรรู้ตัวอีกทีผู้ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว

 

 

  

                หายไปไหน?

 

 

"อิเชี่ยฮุนนนนนนน!!"

"อะ..อะไร"

"มึงเป็นห่าไรเนียกูเรียกชื่อมึงตั้งสามล้านแปดแสนรอบ!"จงอินบ่นเขาแล้วหยิบกระป๋องโค้กที่วางอยู่ข้างๆเขามาเปิดกินอีกกระป๋อง

 

 

                 ก็มันไม่ยอมดื่มงะ-3-

 

 

"ผู้..ผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว?"เขาถามจงอินเสียงสั่นๆเหมื่อนคนตื่นเต้นอะไรสักอย่างแต่สายตายังจดจ้องไปที่ประตูของดาดฟ้าเหมื่อนเดิมเพื่อว่าชายร่างบางคนนั้นจะเดินขึ้นมาอีกรอบ

 

   และใช่!เธอเดินขึ้นมาอีกรอบด้วยแววตาใสซื่อและเธอก็กำลังเดินมาหาเขา !

 

 

         

              เธอเดินมาหาเขา !

 

 

              เธอเดินมาแล้ว !

 

 

"...เฮ้!พวกนายอ่ะไม่ลงไปเรียนกันเหรอ"เสียงหวานๆเอยเอื้อนถามเขาอยู่ตรงหน้า

 

 

       สติของเขาค่อยๆหายไปทีละนิดๆจนมันไม่สามารถรับรู้อะไรได้แล้วเขารู้เพียงแค่ว่าเธอกำลังพูดอะไรบางอย่างอยู่ตรงหน้าแต่เขาไม่สามารถจับใจความได้ว่าเธอพูดอะไร

 

     

      และกว่าสติของเขาจะกลับมาเธอก็หันหลังเตรียมจะเดินลงไปอีกรอบ

 

 

 

       ไม่ นะ!.

 

 

              เขายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร?

 

 

"ดะ..เดี๋ยว!"เขารีบลุกขึ้นยื่นแล้ววิ่งไปรั้งมือของเธอเอาไว้ทำให้เธอต้องหันหน้ามาหาเขาอย่างช่วยไม่ได้

 

 

                         มือนุ่มจัง

 

 

"หืม?นายไม่ได้หูหนวกเหรอ เมื่อกี้ฉันพูดกับนาย นายไม่เห็นคุยกับฉันเลย"เธอถามเขาด้วยแววตาใสซื่อเหมื่อนเด็กน้อยจนเขาที่มองอยู่ก็อดจะเผลอยิ้มออกมาไม่ได้

 

 

 

                น่ารักจัง จับกดได้มั้ยครับ-///-

 

 

"เธอ...เธอเป็นใคร?"เขาพยายามถามเธอเสียงเรียบ

"อ๋อ สวัสดีฉันชื่อ เสี่ยว ลู่หาน หรือเรียกสั่นๆว่าลู่หานก็ได้ เป็นนักเรียนเพิ่งเข้ามาใหม่^^"เธอตอบเขาพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันสดใสมาให้

 

 

 

       ลู่หาน

 

       เสี่ยว ลู่หาน

 

       กวางแห่งรุ่งอรุณ

 

"เสี่ยว  ลู่  ลู่ ห่าน  เสี่ยวลู่.."เขาพูดชื่อเธอออกมาอย่างเพ้อๆ

"ใช่ ฉันเป็นคนจีน"

"สวัสดี ฉันชื่อ คิม จงอิน หรือเรียกสั้นๆว่า ไคนะ>3<"จงอินที่เงียบอยู่นานก็เดินมาแทรกกลางระหว่างเขากับเธอก่อนจะแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงสดใสเช่นกันซึ่งแน่นอนมันทำให้เขาไม่พอใจเล็กน้อยที่อยู่ดีๆไอ้เพื่อนตัวดำก็เดินมาแทรกกลางเขา

 

 

              จงอินรู้ว่าเขาคิดอะไร

 

 

              และเขาก็รู้ว่าไอ้ดำจงอิน จงใจแกล้งเขา

 

 

"จง อิน อ๋อ นายสินะที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน"

"ว้าว เธอเรียนห้องเดียวกับพวกฉันเหรอ"จงอินทำท่าทางดีใจอย่างออกหน้าออกตาจนเขาเห็นก็อดจะมันใส้ไม่ได้

 

 

 

                 อิดำ!กัมจง!- -

 

 

"...ส่วนนาย โอ เซฮุน ใช่มั้ย?"เธอชี้มาทางเขาแล้วถามซึ่งมันก็ทำให้เขาตกใจเล็กน้อย

 

 

             

                 คนสวยจำชื่อผมได้ด้วยครับ.///.

 

 

 

"ที่โดนเรียนใช่มั้ย นิสัยไม่ดีเลยนะ"

 

  

 

                  โธ่ คนสวย ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ.____.

 

 

 

"กร๊ากกกก!ใช่ อิฮุนแม่งนิสัยไม่ดีครับ อย่าไปยุ่งกับมัน"พอเธอพูดจบไอ้กัมจงก็ใส่ไฟเขาทันที

 

 

        

                  คืนนี้มึงตายแน่ อิดำ!

 

 

"คิม จง อิน!"เขาขยับปากพูดชื่อจงอินช้าๆแล้วมองด้วยสายตานิ่ง ส่วนจงอินก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยกลับขำออกมาซะอีก

 

 

        

                ผมคิม จงอิน หนุ่มหล่อผู้หน้าด้าน  กร๊ากกกกกกกกกก!

 

 

 

"เอ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ต้องลงไปเรียนพละต่อนะ"เธอพูดแล้วเดินลงไปข้างล่างซึ่งแน่นอนว่าเขาก็กำลังจะเดินลงไปเช่นเดียวกันถ้าไม่ติด อิดำกัมจง! -_-

"ไรมึงเนียจงอิน!"เขาถามจงอินที่เอามือมาจับไหล่เขาอย่างไม่สบอารมณ์

"ไหนมึงบอกจะโดดเรียน"

"...กูว่านะบางทีการเข้าเรียนทุกคาบ มันก็ไม่ได้แย่อะไร:)"

 

 

 

               มันกลับดีมากๆต่างหาก ถ้าภายในห้องเรียนมีเธอนั่งเรียนอยู่ด้วย...

 

 

 

 

 

"เซฮุน!...กูรู้ความคิดมึงนะ!"

 

 

 

            "...คนนี้กูจ้อง!"

 

 

 

..........................................................................................................

มาอัพแล้วฮิฮิ

 

ฮุนฮานชิบเปอร์!              

 

  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา