Deceive กลรัก หลอกลวง

 
"ไม่ ฟางไม่ยอม จะให้ฟางแต่งอะไรกับใคร?"
 
ฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางฟึดฟัด
 
"ฉันเป็นเจ้าชีวิตแก ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ นังเด็กกำพร้า" พ่อฟางพูดจบก็เอานิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากฟางแล้วผลักไปไกล
 
ฟางล้มลงไปกับพื้น เธอรู้สึกปวดหัวจี๊ดลึกไปข้างใน พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม
 
นี่มันความเจ็บปวดทางร่างกาย หรือจิตใจกัน..
 
"อย่าสำออย ฉันจะส่งให้เธอแต่งงานกับโทโมะ"พ่อพูดแล้วหันไปมองโทโมะ จริงๆเขาก็แค่อยากได้ผลประโยชน์ทางธุรกิจก็เท่านั้น
 
โทโมะเดินเข้ามายื่นมือให้ฟางแต่ฟางปัดมือของโทโมะออก ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมา
 
"เก็บความหวังดีของนายไว้เถอะ"ฟางจ้องโทโมะตาเขม็ง
 
"เอาเถอะสักวันเธอจะกลับมารักฉันอีก"
 
"ไม่มีวัน!!"ฟางขึ้นเสียง
 
แต่ยังไม่ทีนที่ฟางจะได้พูดอะไรต่อ โทโมะก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปากฟาง
 
"อื้อ อื้อ"ฟางพยายามขัดขืน แต่ก็สลบไปคาอ้อมกอดโทโมะ
 
"เอาไปเถอะ ฟางก็แค่เด็กกำพร้าจะเอาไปทำอะไรก็ทำ อย่าลืมเอาค่าสินสอดมาด้วยหล่ะ" พ่อฟางพูดพร้อมเตรียมนับเงินในกระเป๋า
 
ฟางลืมตาเบลอๆขึ้นมา เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงกลางเวที มีผู้คนมากมายกำลังจ้องมองเธออยู่
 
"เอาหล่ะนะคะ เจ้าหญิงนิทราจะตื่นขึ้นมาแล้ว เจ้าชายจะมาจูบเพื่อคืนชีวิตให้เจ้าหญิงค่ะ ฮิ้ววว"
 
เสียงพิธีกรบนเวทีกล่าว โทโมะจึงเดินเข้ามาช้าๆก่อนที่จะเริ่มประกบปากฟางแต่ฟาง ก็ลุกพรวดขึ้นมาก่อน
 
"น..นี่มันอะไรกัน" ฟางมองผู้คนในงานที่กำลังนั่งโต๊ะอาหารมากมาย
 
"หันไปดูสิ"โทโมะพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก
 
วิศว   รัก  ธนันต์ธรญ์
 
น..นี่มันอะไรกัน งั้นที่นี่ก็คืองานแต่งของฉันกับโทโมะสินะ ไม่..ฉันจะไม่แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ฟางคิด แล้วส่ายหน้าเบาๆแทบไม่เชื่อเลยว่านี่คือเรื่องจริง
 
เหงื่อเม็ดเล็กไหลลงมาจากหน้าผากด้วยความกลัว และ ตกใจ
 
โทโมะเตรียมจะประกบปากอีกครั้ง ฟางเขยิบถอยตัวหนี แต่ก็หนีไปไม่ได้ มีเชือกมัดแขนเธอกับเตียงไวั
 
ไม่..!!
 
"กรี๊ดดด"ฟางกรี๊ดดออกมาพร้อมหลับตาปี๋
 
"หยุด ถ้าแกทำอย่างนั้นกับฟางอีก แกจะไม่เหลือชิ้นดีแน่!!!"
 
ชายแปลกหน้าชี้หน้าโทโมะแล้วขึ้นมาบนเวที