กาลครั้งหนึ่ง...ของความรัก (It’s Time We Went To Love)

8.3

เขียนโดย jaebiwkim

วันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.12 น.

  2 chapter
  0 วิจารณ์
  5,806 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2556 15.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) : Top Secret “ ความลับไม่มีในโลก ”

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ตอนที่ 1 : Top Secret “ ความลับไม่มีในโลก ”

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...นานแสนนาน ท้องฟ้าอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลที่ไม่สามารถมองเห็นแม้แต่ปลายสุดของขอบฟ้าแม้ว่าจะมองเห็นเส้นของขอบฟ้าก็ตาม...

 

เทวดาตัวน้อยสองคนกำลังวิ่งเล่นอยู่บนแผ่นฟ้าสีสวยงามนั้นอย่างสนุกสนานรื่นเริง แต่ก็ไม่มีผู้ใดบนโลกมนุษย์ที่สามารถรับรู้ได้ว่าบนแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาลและสวยงามนั้น แผ่นฟ้าที่ใครต่อใครก็ต่างเรียกเป็นเสียงเดียวกันว่า”สวรรค์ชั้นฟ้า” แต่ไม่มีใครสามารถล่วงรู้หรือพิสูจน์ได้เลยว่าบนแผ่นฟ้านั้นมีสวรรค์หรือมีอะไรอยู่บนนั้นจริงๆรึป่าว(?) เทวดาตัวน้อยทั้งสองที่กำลังอยู่ในช่วงวัยของเด็กที่กำลังซุกซน วัยอยากรู้อยากเห็น จึงทำให้เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยคนหนึ่งชวนเทวดาตัวน้อยอีกคนไปที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า ซึ่งเป็นบ่อน้ำต้องห้าม!! ที่บอกว่าเป็นบ่อน้ำต้องห้ามนั้นเพราะว่า...มีความลับบางอย่างที่ยังคงถูกเก็บเป็นความลับมาหลายชั่วรุ่นนั่นเอง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวมากนักก็ทำให้เทวดาตัวน้อยนั้นเกิดความสงสัยขึ้นภายในจิตใจ นับวันยิ่งนานไปความสงสัยนั้นก็ยังรอวันที่จะเปิดเผยความลับแห่งสวรรค์...


วันนี้เป็นวันที่เรียกกันว่า “วันเปิดสวรรค์” ทำให้เหล่าเทพธิดาและเทวดาทั้งหลายที่ก้าวพ้นวัยแห่งเบญจเพสต้องไปนั่งสมาธิเพื่อบำเพ็ญเพียรและสะสมบุญให้เพิ่มพูนเพื่อเป็นสิริมงคลให้แก่ตนและครอบครัว แม้กระทั้งผู้ที่เป็นเจ้าแห่งสวรรค์ชั้นฟ้าเองก็ยังต้องปฏิบัติเฉกเช่นเดียวกันกับผู้อื่นอย่างละเว้นมิได้ ทำให้วันนี้เหล่าเทวดาตัวน้อยทั้งหลายต่างออกไปเที่ยวเล่นอย่างเริงร่า

 

“ พี่ฮะ ! พาผมไปตรงโน่นหน่อยฮะ ” เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอ้อนเทวดาตัวน้อยอีกคนที่ดูจะโตกว่าพร้อมทั้งเอามือเล็กไปจับแขนเทวดาตัวน้อยอีกคนแล้วดึงให้เดินตามอย่างออดอ้อน ถึงแม้ว่ามีแรงเพียงน้อยนิดแต่เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยก็ยังคงมีความพยายาม

 

“ เราจะไปตรงนั้นไม่ได้นะ...! แจอย่าไปเลยนะ! มันอันตรายมาก!! ” เทวดาตัวน้อยที่ถูกเทวดาตัวน้อยอีกคนดึงก็พยายามห้ามเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยและหาที่ยึดจับไว้เพราะรู้ว่าจะเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยต้องการจะไปที่ไหน...:ซึ่งเป็นที่ที่อันตรายมาก

 

“จิ ผมงอนพี่แล้วTT พี่ไม่พาผมไป ผมไปเองก็ได้ฮะ ” เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยเมื่อเห็นว่าเทวดาตัวน้อยอีกคนไม่พอไปจึงได้ปล่อยมือที่ดึงเทวดาตัวน้อยอีกคนแต่เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยก็ยังคงไม่ลดละความพยายามจึงได้วิ่งตรงไปยังบ่อน้ำนั่น ไม่ทันที่เทวดาตัวน้อยอีกคนจะวิ่งตามไป เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยก็เปิดฝาที่ปิดบ่อน้ำศักสิทธิ์ขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก... แผ่นฟ้าทั้งแผ่นที่เคยเป็นสีฟ้าอ่อนๆอย่างสวยงามได้กลับกลายเป็นสีดำเข้มอย่างน่ากลัวและเกิดควันสีดำสลัวๆฟุ้งกระจายไปจนทั่วสารทิศจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลยในตอนนี้ ทั้งบนโลกมนุษย์เองก็ยังเกิดเหตุการณ์แปลกๆอย่างน่าอัศจรรย์ใจเพราะไม่เคยมีเหตุการณ์ที่ท้องฟ้ามือสลัวๆราวกับดวงอาทิตย์ที่เคยส่องสว่างเจิดจ้าได้ดับศูนย์ลงจนหมดสิ้น ไม่มีแม้แต่แสงใดๆบนโลกมนุษย์เลยในเวลานี้ทั้งที่ไม่ใช่ตอนกลางคืน

 

และแล้ว...ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความมืดมนอย่างกับต้องมนต์สะกดแห่งจันทรา เรียกได้ว่าเกิดปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติยิ่งกว่าที่เคยเกิดขึ้นนั่นเอง ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้เลยสักครั้งเดียว...หรืออาจเคยเกิดขึ้นมาแล้วแต่ไม่มีผู้ใดบันทึกไว้เป็นร่องรอยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ แต่ก็ยังสรุปไม่ได้อย่างแน่ชัด...ว่าเกิดเหตุเพศภัยอะไรขึ้น?

 

“แจจุง...แจจุง!! นายอยู่ไหน”เทวดาตัวน้อยอีกคนรีบวิ่งอย่างไม่รู้ทิศรู้ทาง
เพราะทุกอย่างนั้นมืดสลัวไปหมดจนไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนนั้นอยู่แห่งหนใดบนแผ่นฟ้าแห่งนี้

 

“ พี่ฮะ... ”เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยส่งเสียงตอบรับออกไปอย่างแผ่วเบาจนแทบยังไม่ได้ยินและเทวดาตัวน้อยก็หมดสติลงไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ

 

เทวดาตัวน้อยยังคงตามหาเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนอย่างไม่ลดละความพยามเลย แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้จะไม่เอื้ออำนวยและยังเป็นอุปสรรคเป็นอย่างมากในการที่จะตามหาคนๆนึงในสถานที่ที่เปรียบเสมือนดินแดนที่มืดสนิทขนาดนี้ ในดินแดนแห่งนี้ ณ ตอนนี้ถึงแม้ว่ามีดวงตาทั้งสองข้างก็เปรียบเสมือนคนที่ตาบอดอย่างสนิทนั้นเอง...

 

แต่ความพยายามของเทวดาตัวน้อยอีกคนก็เป็นผล เมื่อพบเจอกับร่างบางของเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนที่หมดสติไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตอนนี้ทุกอย่าง มองไปทางไหนก็ไม่พบเจอทางออกที่ดีสำหรับเด็กที่ยังคงเป็นเด็กในตอนนี้...

 

“ เฮ้!! นายฟื้นสิ ได้ยินพี่ไหม?? ”เทวดาตัวน้อยอีกคนรีบเข้าไปประคองเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยที่หมดสติทันทีที่เห็นร่างบางนั้น อีกทั้งยังพยายามที่จะเรียกเทวดาตัวน้อยที่หมดสติไปให้ตื่นขึ้นมา...แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆทั้งสิ้น

 

“ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?? ” คำถามนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองน้อยๆของเทวดาตัวน้อยอีกคน...เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบ แต่ไม่มีใครสามารถตอบคำถามนี้ได้เลย ณ เวลานี้

 

นอกจาก...?

 

ร่างบางสะดุ้งตื่นจากภวังค์แห่งราตรีที่เรียกว่า “ความฝัน” นั้นเอง...
บางคราวคนเราอาจฝันเห็นเรื่องแปลกๆเพราะว่าจิตในยามนอนของเรานั้นมักฟุ้งซ่าน แต่ว่าบางครั้งเรื่องราวที่เราฝันนั้น อาจจะ...เคยเกิดขึ้นจริง เพียงแต่...เรานั้นจดจำเรื่องราวเล่านั้นไม่ได้นั่นเอง บางทีความฝันอาจจะค่อยชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...จนเรารับรู้ความจริงบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแต่อดีตกาล

 

“ทำไมผมฝันแปลกๆแบบนี้อีกแล้วว่ะ”ผมที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นจากห้วงนินทาก็โยกหัวตัวเองเบาๆเพื่อให้หายมึนจากความฝันของตัวเอง ผมไม่รู้เลยว่ามันคือความฝันหรือว่าเรื่องจริงกันแน่? พลันสายตาผมก็จดจ้องไปที่นาฬิกาปลุกเรือนน้อยที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับหัวเตียงของผมเอง

 

“นี่เพิ่งตีสี่เองนี้หว่า…นอนต่อหน่อยล่ะกันค่อยลุก”ผมพึมพำคนเดียวเหมือนคนบ้าแล้วก็จัดการกับร่างตัวเองโดยนอนมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้วก็หลับอย่างง่ายดายเหมือนเด็กขี้เซ้า

 

กริ๊งง ... กริ๊งงง !!
กริ๊งง ... กริ๊งงง !!

 

ไม่ต้องตกใจคร้าบ ไม่ใช่เสียงออดบ้านใครที่ไหนนนน !!
เสียงนาฬิกาปลุกผมเอง ^^

 

“เห้ย!! .. จะดังทำไมหนักหนาว่ะเนี่ย” มือเรียวของผมรีบเอื้อมไปปิดนาฬิกาปลุกซึ่งส่งเสียงกริ๊งกร้างน่ารำคาญอย่างยิ่งสำหรับผมที่ง่วงนอนในตอนนี้...แล้วผมก็นอนต่อ

 

“เห้ย เวรแล้วไง!!!!!!!!!”ผมต้องตะโกนลั่นบ้าน(ดีนะบ้านผมไม่ถล่มซะก่อน--*)ก่อนที่จะสปริงตัวลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเร็วปานจรวดความเร็วสูงของสหรัฐอเมริกาที่เพิ่งผลิตได้ในไม่นานนี้เอง

 

ผ่านไปพักใหญ่ผมที่เพิ่งตื่นนอนก็จัดการอาบนำแปรงฟันขัดตงขัดตัวพร้อมทั้งสวมใส่ชุดนักเรียนใหม่ที่เพิ่งไปถอยมาสดๆร้อนๆเมื่อวานนี้เองที่ห้างดัง คือว่าบ้านผมรวยอ่านะ คนหล่ออย่างผมไม่อยากจะSaid !

 

แล้วที่ผมพูดอยู่มันเรียกว่าคุยป่ะ ? งงกะตัวเอง +555

 

ตอนนี้ผมกำลังแต่งหล่ออยู่หน้ากระจก แต่ไม่ว่าจะแต่งหรือไม่? แน่นอนคร้าบว่าผมมันหล่อ หล่อมาก และหล่อมากๆถึงมากที่สุด!!(ผมหลงตัวเองไปไหม?) สักพักก็มีบางอย่างสั่นไหวราวกับแผ่นดินไหว...อยู่ภายในกระเป๋าเสื้อนักเรียนของเองผม ผมจึงได้รีบหยิบไอโฟนSevenรุ่นใหม่ล่าสุดสีขาวอมชมพูแนวเรียบๆแต่สวย!! ขึ้นมาทันใดแล้วกรอกเสียงลงไปโดยที่ไม่ต้องดูหน้าจอว่าใครโทรมาผมก็รู้ ผมเก่ง!!

 

“ฮัลโล ว่าไงคร้าบไอ้คุณเพื่อน?” ผมเอ่ยทักเพื่อนอย่างอารมณ์ดี ก็คนมันหล่ออ่ะ ก็ต้องอารมณ์ดี เกี่ยวป่ะ? (รีดเดอร์ : ไม่เกี่ยวนะมี๊แจ )

 

[ก็ไม่ว่าไงคร้าบไอ้คุณเพื่อนที่รัก --*] น้ำเสียงของมันที่เอ่ยกลับมากวนฝ่าพระบาทผมเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นคนโทรมาแท้ๆเสือกบอกว่าไม่มีไร !! --* กวนผมแต่เช้าเลยมัน สงสัยคงหิวผัดฝาพระบาทรสเด็ดของผมอ่ะดิ

 

“กวนตีนล่ะ!! แล้วโทรมาทำซากไร จะวางแล้วนะโว้ย” มีหรอที่ผมจะยอม ยอมก็ไม่ใช่ผมนะสิ จริงปะ? ยังไงก็ขอด่ามันไว้ก่อนนั้นล่ะ +5555

 

[เด๋วๆ โด่วล้อเล่นแค่นี้ งอนไปได้Baby] น้ำเสียงใสๆของมันที่บ่งบอกว่ามันพูดเล่นผ่านมาทางโทรศัทพ์พร้อมทั้งผ่านเข้าหูของผมแล้วมากระทบปลายประสาทให้แปรความหมายของเสียง มาเบบงเบบี้ แหวะจากอ้วก ! ผมไปเป็นบบี๊มันตอนไหนฟร่ะ --*

 

“Babyห่าไร เก็บไปไว้เรียกเมียมึงไป่ แล้วก็ไม่ได้งอนโว้ย แต่กำลังยุ่งคร้าบไอ้คุณเพื่อน” ผมขอเล่นมันหน่อย แหม่มหล่อเสียป่าวแต่ไม่มีปัญญาหาเมีย ฮ่าๆๆ อันนี้คงเจ็บจิ้มใจมันแน่ๆ ก๊ากก ผมหัวเราะอย่างผู้มีชัย

 


[เออๆอย่าซ้ำดิคนยิ่งเฟลๆอยู่! จะถามว่าเมื่อไหร่ คุณชายแจจะเสด็จมาสักทีคร้าบ คุณเพื่อนหล่อๆคนนี้ยืนรอจนขาแข็งจะกลายเป็นน้ำแข็งแล้วนะโว้ย]น้ำเสียงแรกๆนี้ยังกับจะร้องไห้ แต่ไอ้น้ำเสียงหลังๆนี้เสือกประชดผมซะงั้น เหอะๆ คนหล่อไปทีหลังโว้ย >> นิยามคนหล่อ?

 

“ใครใช้ให้คุณเพื่อนยืนรอล่ะคร้าบ ไปนั่งรอดิเออ เรื่องแค่นี้ต้องโทรมาให้เปลืองพลังงานของชาติ --* เดี๋ยวนี้ต้องช่วยกันประหยัด เข้าใจไหมไอ้คุณเพื่อน? @$#^%$^%&^*^%*#$@#$%& ” ผมแรบกรอกเข้าไปในโทรศัพท์ ฮ่าๆๆ เช้าๆแบบนี้ให้มันฟังเพลงหน่อยล่ะกัน ทำนองแรบของผมใช้ได้แหะ!!

 

[เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้คุณชายแจก่อน แน่ใจนะว่ามึงเป็นคนนัด--*]มันเองก็เอ่ยตอบกลับมาอย่างเนือยๆ นี้มันยังไม่ชิดที่ผมไปสายอีกอ่อ แหม่โทรตามตลอดก็รู้ๆกันอยู่ว่าผมไปสายสุดของกลุ่ม ยังกับผัวโทรตามเมียงั้นแหละ --* ไม่ไหวจะเพลีย ผมจะเป็นเมียมันได้ไง ไม่มีทางงงงงงง!!

 

“คนที่นัดมักไปสาย ไม่เคยได้ยินรึไงว่ะ โวะ !! ”ผมเอ่ยประโยคเกรียนๆส่งไปอีกดอก ผมว่ามันคงจะเลิกคบผมแล้วล่ะคราวนี้ +5555

 

[กวนตีน นิยามของคุณเพื่อนหรอคร้าบ]มันเองก็คงชินล่ะ ได้แต่ว่าผมกลับว่ากวนตีน กลัวเถียงไม่ทันผมก็บอกมาเห้อออออ!! เรื่องเถียง แถ ผมเป็นที่หนึ่ง ภาคภูมิใจสวดๆ

 

“555 เออๆเด๋วไปแล้วคร้าบ” ผมเองได้ก็สงสารมันล่ะ เลยบอกว่าจะรีบไป แต่ก็ยังคงไม่รีบเหมือนเดิม ก๊ากก รอไปก่อนนะเพื่อนเอ่ย!!

 

[เออๆแล้วเจอกันpotatoนะโว้ยย !! บาย]มันบอกที่นัดหน่อยเล่นเอาซะผมงง Potato ไรมันว่ะ มันฝรั่งหรอ?

 

“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยว potato มันอยู่ตรงไหนว่ะ --*” ด้วยความสงสัยมีหรอที่ผมจะไม่ถาม ฮ่าๆๆ ความสงสัยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมตั้งแต่เกิด

 

[ก็ที่เดิมไงว่ะ!! แค่นี้ล่ะ มึงบอกเองว่าเปลื้องตังค์!!]ได้ทีเนี่ยว่าผมจัง --/ อย่าให้ถึงทีผมไอ้เพื่อเอ่ยยย!!

 

ติ๊ดด..

 

“อ้าวว ! เห้ย ! แล้วมันเกี่ยวไรกับpotatoอ่ะ หรือว่ามีร้านมันฝรั่งมาเปิดใหม่??”ผมเกาหัวแกร๊กๆอย่างสงสัยในคำพูดของเพื่อนตัวเองแล้วจึงไปโรงเรียน

 

อ... อะแฮ่มๆๆ.. โหลๆ เทส?
1 2 3 เทสๆ
ได้ยินไหมอ่ะ ??


มาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการสักหน่อย
-/I- ก่อนอื่นต้องกราบสวัสดีท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน !!

 

ผมคุณชายแจนะคร้าบ <<ฉายาผมเอง เพื่อนๆผมมันพร้อมใจกันตั้งให้ แต่ก็โออยู่ ก็ยอบรับนะว่าเข้ากับผม (มั้ง)

 

ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมผมถึงได้รับชายานี้มา เพราะผมเองก็ไม่สงสัยเช่นเดียวกัน ฮ่าๆๆ ที่พวกมันเรียกผมแบบนี้เพราะว่ามันหาว่าผมเป็นลูกคุณหนูคร้าบ แต่ผมไม่ได้เป็นลูกคุณหนูเลยนะโว้ย(มั้ง)!! มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าคร้าบ นอกเรื่องนี่แถจริงสีข้างนี่ถลอกแล้วถลอกอีกเนอะ +555

 

ตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่ไฮสคูลโซลชองคร้าบ เป็นโรงเรียนชายล้วน ล้วน !! (จะย้ำเพื่อ??) อย่างที่ว่าละนะคร้าบวันๆก็เจอแต่ผู้ชาย ไม่มีสาวๆสวยๆมาให้ได้มองเลย (สรุปคือ.. หื่นนี่เอง) ฮ่าๆๆ ตอนนี้ผมเรียนอยู่เกรด 12 แล้วคร้าบ เรียกได้ว่าเป็นพี่ใหญ่สุด แก่สุด แต่หน้าเด็กสุดของโรงเรียน(หรออ) แล้วก็กำลังจะเข้าสู่รั้วของมหาวิทยาลัยในอีกไม่นานแล้วล่ะคร้าบ วันนี้รู้จักผมคร่าวๆไปก่อนไว้ผมจะพาเพื่อนๆของผมมาแนะนำนะคร้าบ รับร้อง แก่น เซี้ยว เปรี้วย ซ่าส์ !! น่ารักน่าฮักน่ากินน่ากด-..- กันทุกคน หึหึ ยังไงก็เตรียมหลบหลุมดีๆนะคร้าบ อย่าหาว่าคนหล่ออย่างคุณชายแจคนนี้ไม่เตือน เพราะคุณจะตกหลุมรักผมอย่างไม่ทันได้ตั้ง ตัว >///< ฮิ้ววว !!

 

ยังไงก็ฝากตัวและหัวใจของผมด้วยนะคร้าบ Baby !! จุ๊บๆ >///<


ยามทิวาที่หลบใหล…
ความเงียบจะสยบทุกการเคลื่อนไหว
ยามแสงจันทร์ที่นวลผ่อง…
ความสดใสของมันอาจเคลือบด้วยยาพิษ
ยามแสงแดดที่เจิดจ้า
มันจะแผดเผาหัวใจของคุณโดยไม่รู้ตัว?

JJJJJJJJJ------------JJJJJJJJJ
JJJJJJJJJJJJJJ-------JJJJJJJJJJJJJJ
JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ
--JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ--
----JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ----
------JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ------
--------JJJJJJJJJJJJJJJJJ--------
----------JJJJJJJJJJJJ----------
------------JJJJJJJ------------


#อ่านแล้วเม้นหน่อยนะค่า ถือว่าเป็นกำลังใจสำหรับไรเตอร์นะงับ
#รักคนเม้น จ๊วฟๆๆ ^^
#่jaebiwkim

          

X

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา