Princess of hell ค้นใจยัยตัวร้าย
8.7
เขียนโดย MMNP4G
วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.25 น.
9 ตอน
0 วิจารณ์
13.38K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2556 23.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) นิ่งเป็นหลับขยับเป็นโรคจิต (?)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" หืม.. " หมอนั่นคังอินเงยหน้าขึ้นมา แล้ว.. สบตาฉัน ?!เป็นเพราะว่าเรานั่งใกล้กันหรอรึเพราะฉันนั่งโต้ะข้างหน้าหรือเพราะอะไร ทำไม ถึงเห็น.. ผู้ชายคนนี้ หล่อจัง
" ... " ฉันมองเขา" ... " เขามองฉัน" ... " เรามองกัน" เอ่อ.. อโน คือว่า จะมองกันอีกนานปะครับ "ดาซองโบกมือไปมาต่อหน้าพวกเราสองคน
" เธอ.. " หมอนั่น คังอิน กำลังจะพูดอะไร.." เอ้ะ ? " จะพูดอะไรนะ" ทำไม... " ทำไมมมม ??" ทำไม ? " ทำมายยย ???" ทำไม..... หน้าแก่จัง -_- " " !!!!!!! " " อุ๊บ.. "ทั้งเพื่อนฉันและเพื่อนอิตาบ้านี่ร่วมแรงร่วมใจกันกลั้นขำอย่างสุดชีวิต แต่อย่าคิดว่าจะเนียนนะ โทษทีฉันดูออกย่ะ -_- !!" ตลกตายล่ะ! " ฉันกระแทกเสียง" โป๊ก ! " เอาหัวโขก" โอ้ยย !!! " และแน่นอนเขาเจ็บ เออ สม !" เธอทำอะไรของเธอยัยบ้า ! " คังอินลุกขึ้นทำท่าจะเอาเรื่อง" โขกหัวไง โง่หรอ !? " ฉันตอบ" ยัยบ้านี่ ! " หมอนั่นพูด" ปล่อยฉันสิวะ ! " มีโซร้องเสียงดังขัดฉันกับอีตาคังอินจนพวกฉันต้องละความสนใจแล้วหันไปมองอีกครั้ง" เมื่อเช้าเธอเตะน้องฉัน - - " แทซองพูดเสียงอู้อี้" ห้ะ อะไรนะ ? " มีโซทำท่าไม่ได้ยินพลันสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นซึลกิและแชวอนค่อยๆพากันแอบกระดึ๊บๆออกจากมุมอันตรายไปยืนหลบมุมข้างหลังอีตาดาจองและจีซุน เห้ นั่นมันมิตรศัตรูนะ -_- !" ปึง ปึง ปึง ! " เสียงเอกสารกระทบกับโต้ะดังขึ้น เรียกร้องความสนใจจากพวกเราได้ทั้งหมด" ???x8 " What ? เครื่องหมายคำถามของเราทั้งแปด" ได้เวลาพักแล้วไปนั่งที่ใครที่มันทำความเคารพแล้วไปพักซะ "กรรม ยังกับขู่ให้เราไปพักงั้นแหละจารย์ - -
หลังจากที่ทำความเคารพเสร็จสรรพพวกเราทั้งสี่ก็อาศัยจังหวะวุ่นวายชิ่งหนีอิตาสี่ประสาทนั่นชะแว้บมาโรงอาหารทันที ใครจะไปอยู่ล่ะคะแหม เดี๋ยวก็ได้มีสงครามเย็นกันอีกพอดี" กินไรกันดี " แชวอนถาม" นั่นน่ะสิ " ซึลกิเสริม
" ฉันไม่ค่อยหิวแหะ เดี๋ยวฉันนั่นโต๊ะนี่รอนะมีโซฝากซื้อขนมปังเนยนมด้วยนะ "
ฉันหันไปวานมีโซ
" โอเค " มีโซยิ้มแล้วทั้งสามก็พากันแยกย้ายไปหาซื้ออะไรมาทานฉันจึงเดินไปนั่งโต๊ะอาหารแล้วหยิบไอโฟนรุ่นใหม่ที่เพิ่งถอยมาเมื่อวานขึ้นมาเล่นรอ
" ยัยนี่น่ะหรอ ใช่หรอ " หืม.. เสียงซุบซิบดังมาจากโต้ะข้างๆ" ใช่ๆ คนนี้แหละ "
พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นยัยผมแกละโต๊ะข้างๆมองมาทางฉัน อะไรกันฟะ -_-
" เห้อะ หน้าตาก็งั้นๆ "
หนอยยัยผมบลอนหล่อนส่องกระจกบ้างปะยะ
" เอาเลยดีมั้ย " ยัยผมแกละ" เอาสิ " ยัยผมบลอน เอาไรกันยะจะเอากันหรอ ?!! - -" ตึ่ก..ตึก.. นี่ ! หล่อน " หืม นั่นเดินมาหาฉัน ?" ...? " เงยหน้ามองแล้วหันมองซ้ายขวา" หล่อนนั่นแหละ !! "
กรรม ขึ้นเสียงแว้ดใส่ฉันอีกวิทยาลัยนี้มันยังไงกันขายนกหวีดแทนข้าวจ้าวหรอ หึ๊ !
" มีธุระอะไร " นิ่งไปใจดีสู้ชะนีค่ะ" ได้ข่าวมาว่าหล่อนทำร้ายพี่คังอินหรอ ! "
นั่นขึ้นเสียงใส่อีก รำคาญนะรู้รึเปล่าวะ - -
" ทำร้าย ? " ฉันทำท่าเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ
" อย่ามาทำเป็นแอ็บใสไม่รู้เรื่องนะยะ ซ่า !! "
ไม่พูดเปล่านังชะนีผมแกละก็หันหลังหยิบแก้วน้ำแดงที่โต๊ะหล่อนหันมาสาดใส่ฉันจนทำให้
ณ จุดจุดนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งโรงอาหารทั้งหัวฉันเปียกหน้าและเสื้อเลอะน้ำแดงหนำซ้ำไอโฟนฉันยังเปียก หนอย - -
... Next ...
" ... " ฉันมองเขา" ... " เขามองฉัน" ... " เรามองกัน" เอ่อ.. อโน คือว่า จะมองกันอีกนานปะครับ "ดาซองโบกมือไปมาต่อหน้าพวกเราสองคน
" เธอ.. " หมอนั่น คังอิน กำลังจะพูดอะไร.." เอ้ะ ? " จะพูดอะไรนะ" ทำไม... " ทำไมมมม ??" ทำไม ? " ทำมายยย ???" ทำไม..... หน้าแก่จัง -_- " " !!!!!!! " " อุ๊บ.. "ทั้งเพื่อนฉันและเพื่อนอิตาบ้านี่ร่วมแรงร่วมใจกันกลั้นขำอย่างสุดชีวิต แต่อย่าคิดว่าจะเนียนนะ โทษทีฉันดูออกย่ะ -_- !!" ตลกตายล่ะ! " ฉันกระแทกเสียง" โป๊ก ! " เอาหัวโขก" โอ้ยย !!! " และแน่นอนเขาเจ็บ เออ สม !" เธอทำอะไรของเธอยัยบ้า ! " คังอินลุกขึ้นทำท่าจะเอาเรื่อง" โขกหัวไง โง่หรอ !? " ฉันตอบ" ยัยบ้านี่ ! " หมอนั่นพูด" ปล่อยฉันสิวะ ! " มีโซร้องเสียงดังขัดฉันกับอีตาคังอินจนพวกฉันต้องละความสนใจแล้วหันไปมองอีกครั้ง" เมื่อเช้าเธอเตะน้องฉัน - - " แทซองพูดเสียงอู้อี้" ห้ะ อะไรนะ ? " มีโซทำท่าไม่ได้ยินพลันสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นซึลกิและแชวอนค่อยๆพากันแอบกระดึ๊บๆออกจากมุมอันตรายไปยืนหลบมุมข้างหลังอีตาดาจองและจีซุน เห้ นั่นมันมิตรศัตรูนะ -_- !" ปึง ปึง ปึง ! " เสียงเอกสารกระทบกับโต้ะดังขึ้น เรียกร้องความสนใจจากพวกเราได้ทั้งหมด" ???x8 " What ? เครื่องหมายคำถามของเราทั้งแปด" ได้เวลาพักแล้วไปนั่งที่ใครที่มันทำความเคารพแล้วไปพักซะ "กรรม ยังกับขู่ให้เราไปพักงั้นแหละจารย์ - -
หลังจากที่ทำความเคารพเสร็จสรรพพวกเราทั้งสี่ก็อาศัยจังหวะวุ่นวายชิ่งหนีอิตาสี่ประสาทนั่นชะแว้บมาโรงอาหารทันที ใครจะไปอยู่ล่ะคะแหม เดี๋ยวก็ได้มีสงครามเย็นกันอีกพอดี" กินไรกันดี " แชวอนถาม" นั่นน่ะสิ " ซึลกิเสริม
" ฉันไม่ค่อยหิวแหะ เดี๋ยวฉันนั่นโต๊ะนี่รอนะมีโซฝากซื้อขนมปังเนยนมด้วยนะ "
ฉันหันไปวานมีโซ
" โอเค " มีโซยิ้มแล้วทั้งสามก็พากันแยกย้ายไปหาซื้ออะไรมาทานฉันจึงเดินไปนั่งโต๊ะอาหารแล้วหยิบไอโฟนรุ่นใหม่ที่เพิ่งถอยมาเมื่อวานขึ้นมาเล่นรอ
" ยัยนี่น่ะหรอ ใช่หรอ " หืม.. เสียงซุบซิบดังมาจากโต้ะข้างๆ" ใช่ๆ คนนี้แหละ "
พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นยัยผมแกละโต๊ะข้างๆมองมาทางฉัน อะไรกันฟะ -_-
" เห้อะ หน้าตาก็งั้นๆ "
หนอยยัยผมบลอนหล่อนส่องกระจกบ้างปะยะ
" เอาเลยดีมั้ย " ยัยผมแกละ" เอาสิ " ยัยผมบลอน เอาไรกันยะจะเอากันหรอ ?!! - -" ตึ่ก..ตึก.. นี่ ! หล่อน " หืม นั่นเดินมาหาฉัน ?" ...? " เงยหน้ามองแล้วหันมองซ้ายขวา" หล่อนนั่นแหละ !! "
กรรม ขึ้นเสียงแว้ดใส่ฉันอีกวิทยาลัยนี้มันยังไงกันขายนกหวีดแทนข้าวจ้าวหรอ หึ๊ !
" มีธุระอะไร " นิ่งไปใจดีสู้ชะนีค่ะ" ได้ข่าวมาว่าหล่อนทำร้ายพี่คังอินหรอ ! "
นั่นขึ้นเสียงใส่อีก รำคาญนะรู้รึเปล่าวะ - -
" ทำร้าย ? " ฉันทำท่าเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ
" อย่ามาทำเป็นแอ็บใสไม่รู้เรื่องนะยะ ซ่า !! "
ไม่พูดเปล่านังชะนีผมแกละก็หันหลังหยิบแก้วน้ำแดงที่โต๊ะหล่อนหันมาสาดใส่ฉันจนทำให้
ณ จุดจุดนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งโรงอาหารทั้งหัวฉันเปียกหน้าและเสื้อเลอะน้ำแดงหนำซ้ำไอโฟนฉันยังเปียก หนอย - -
... Next ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ