Princess of hell ค้นใจยัยตัวร้าย

เช้าวันนี้ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอารมณ์เสียอยู่ที่โรงอาหาร
ของวิทยาลัยแจอิน ทำไมฉันต้องอารมณ์เสียน่ะหรอ.. ให้ตายสิ !
เมื่อคืนนี้ฉันเล่นคอมจนดึกกว่าจะปิดคอมฯแล้วเข้านอนก็ตั้งตี 3 ตี 3 !
พอรุ่งเช้าก็โดนบรรดาคนใช้ที่บ้านปลุกยังไม่พอ ซ้ำยังโดนแม่นมลากมาวิทยาลัย
ตั้งแต่ 6 โมง 6 โมง !!! บ้าจริง 6 โมงเช้า
ให้ตื่นมาคอยขันแข่งไก่ที่โรงอาหารรึยังไงคะ แหม่ - -
 
" อ้าว.. คังยู เธอก็โดนแม่นมลากมาหรอ ? "
 
เสัยงแว่วๆที่คุ้นหูดังมาจากข้างหลังของฉันทำให้ฉันที่ซึ่งกำลังนั่งอารมณ์เสียอยู่
ต้องหันไปมองอย่างสนใจ
 
" อ่าว.. ซึลกิ แชวอน นี่พวกเธอก็โดนลากมาหรอ !? " 
 
ฉันถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นแชวอนที่เดินเกาะแขนซึลกิมา
บรรดาแม่นมของเรานี่เห่อกันทำไมนะกะอีแค่วิทยาลัยใหม่
ทำไมต้องปลุกเรามาซะเช้าขนาดนี้ด้วย ปวดตับ !!
 
" อื้อ.. ฉันนะโดนลากมา แต่ยัยนี่.. ตื่นมาเอง - - "
 
ซึลกิพูดพรางจิ้มหัวแชวอนดัง ' จึ๊กๆ ' (?) สองถึงสามครั้ง เอ้ะ เดี๋ยวนะ..
ตื่นมาเอง.... ?
 
" แชวอน ! หล่อนแหกตาตื่นมาหาเตี่ยไรแต่เช้ายะ = = !!? " 
 
ฉันถามและหันมองตามแชวอนที่กำลังเดินมานั่งร่วมโต้ะอาหารกับฉัน เชื่อเลย
ยัยบ้านี่ลงทุนตื่นมาเองทำไมกัน ถ้าเป็นฉันป่านนี้คงนอนเกาะหัวเตียงส่ายหัวดื้กๆ
ดีดดิ้นทุรนทุรายยอมตายดีกว่ายอมมาเป็นแน่แท้ -_- ;
 
" ก็ฉันอยากมาดูวิทยาลัยใหม่นี่หว่า - - " 
 
แชวอนพูดขึ้นพรางนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉันก่อนจะถอดสายสะพายเคส
กล่องใส่กีต้าร์วางลงไว้ข้างๆตัวอย่าเบามือถนุถนอมมากยังกับมีไข่แมวอยู่ในนั้น
ยังไงยังงั้น ฉันล่ะสงสัยจริงๆ เห็นแบกไปแบกมาตั้งแต่เด็กยันโตยัยบ้านี่
ไม่เหนื่อยรึยังไงนะ - -
 
" ขอตัวไปซื้อน้ำแปบแล้วกัน " แชวอนเอ่ยพรางลุกเดินไปหาซื้ออะไรสักอย่าง
 
เมื่อเห็นยัยแชวอนเดินส่ายตูดออกไปฉันก็หันไปถามถึงมีโซกับซึลกิทันทีเพราะ
ตามปกติหากเราโดนอะไรก็จะโดดเหมือนๆกัน
เพราะบรรดาแม่บ้านของที่บ้านเรานั้นมีเบอร์ติดต่อกันช่วนกันวางแผนปลุกเรา
ทุกวันๆ ไฮเทคและหัวหลาดมากค่ะ ( ฉลาด ) - - 
 
" ฉันโทรหาก่อนออกมาแล้วป่านนี้น่าจะมาถึงแล้วนะ "
ซึลกิขมวดคิ้วไปพูดไปอย่างแปลกใจ
 
" โทรตะ.. " ฉันกำลังจะอ้าปากบอกให้ซึลกิโทรตามมีโซ แต่ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ
ดังขึ้นมาจากข้างหลังซะก่อน
 
" เคร้ง !!.. ปล่อยฉันนะ ! "
เสียงแก้วน้ำตกกระทบกับพื้นพร้อมเสียงอันคุ้นหูที่ดังแว่วมา...
 
" คังยู.. " ซึลกิสะกิดเรียนฉัน
" ซึลกิ.. ฉันว่า..า.. " ฉันหันไปสบตาซึลกิ
" เสียงเหมือน... " ซึลกิเองก็หันมาสบตาฉันเช่นกัน
 
" มีโซ !!!!!! " ไม่ใช่เสียงของเราสองคนแต่อย่างใด แต่กลับเป็นเสียงของแชวอน
ที่ร้องดังมาแต่ไกลแทนนั่นทำให้ฉันและซึลกิรีบหันไปมองทันที
 
" ( O_o )_O ) " เมื่อหันไปมองก็เจอภาพที่ทำให้เราต้องตกใจไปตามๆกันเลยทีเดียว
" มีโซ !! " ฉันและซึลกิตะโกนพร้อมกันอย่างไม่ต้องนัดไม่ต้องหมายเพราะภาพที่เราเห็น
คือ มีโซกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งจับข้อมือไว้แล้วทำท่าจะหาเรื่องอยู่แต่ที่น่าแปลกใจสุดๆก็คือ..
ผู้ชายคนนั้น !!!!!!! แม่แง่ง.. หล่อ ! ( แอบเคลิ้ม ) เฮ้ย ไม่ใช่สิ
 
" ปล่อยฉันนะ ! " มีโซพยายามดึงข้อมือตัวเองออก
" เธอทำน้ำหกเลอะฉัน !! " ชายคนนั้นขึ้นเสียงใส่ ไม่พอแถมยังกระชากร่างมีโซเข้าไป
ใกล้ตัว เฮ้.. โปรดเอาฉันไปแทนทีเถอะ.. ( กำ ผิดเวลาสินะ ) -_,-
" นี่ ปล่อยเพื่อนฉันนะ " แชวอนและซึลกิที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ทนไม่ไหวพวกเธอจึงพากันพุ่ง
เข้ามาช่วยกันแงะมือชายคนนั้นออกจากข้อมือของมีโซ ฉันเห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าไปช่วยอีกแรง
แต่.. ทำไ.ม... แงะไม่ออกวะ =0= !?
" พวกเธอเป็นใคร ! เพื่อนของยัยนี่รึไง !? " ชายคนนั้นหันขวับมาว๊ากใส่พวกฉันก่อนจะ
ออกแรงบีบข้อมือมีโซแน่นกว่าเดิม
" โอ้ยย.. " อาจจะเป็นเพราะแรงบีบของชายคนนั้นมีมากเกินไปจึงทำให้มีโซถึงกับร้องออกมา..
" ปล่อยมีโซนะ !!! "  แชวอนพูดพรางตีแขนผู้ชายคนนั้น เออดี เอามันให้ตายเลยแชวอน !
" พวกเธอเป็นเพื่อนยัยนี่รึไง อย่ามายุ่ง !! " 
ผู้ชายคนนั้นหันมาตะคอกใส่พวกฉัน ตอนแรกก็ไม่ตกใจนะ พอตกใจ ? ก็ตกใจเลย !!
 
" เฮ้ แทซองนั่นนายทำอะไรน่ะ "
อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายขึ้นจากทางเข้าของโรงอาหารมันจึงทำให้พวกเราต้องหันไปสนใจมอง
และแล้วกปรากฎเป็นผู้ชายรูปหล่อสองคนยืนอยู่ ก่อนพวกเขาจะค่อยๆก้าวเท้าเดิน
เข้ามาในโรงอาหารกัน เอ่อ. ทำไมมัน.. หล่อจังวะ -.,-
 
" หุบปากน่า ดาจอง จีซุน ยัยนี่ทำน้ำส้มหกใส่ฉัน !! "
 
อีตาคนที่ชื่อแทซองตะโกนเสียงดังกลับ มันจะตะโกนทำไมกันนักกันหนานะ
ขัดอารมณ์การแทะโลมคนหล่อทางสายตา ของฉันหมด -_- !!
" คังยู ซึลกิ แชวอน หลบไปที " อยู่ๆมีโซเอ่ยขึ้นเสียงเบา" หือ ?? " แม้จะงงแต่เราก็หลบแต่โดยดี" ปั๊กก !! "" อุ๊บ.. "" o_o " " ฟุ่บ "" ฟริ้ววว ~ " เห้ !! นี่มันหนังบู๊สนั่นสะท้านคนเกาเหลารึไง ยังไม่ทันถึงสามนาทีเมื่อกี้.. รีเพลแปบหลังจากที่มีโซบอกให้เราหลบเราก็หลบหลังจากนั้นเจ้าหล่อนก็บรรจงถวายฝีเท้าแด่อัญฑะ
ของแทซอง (เรียกชื่อเลยแล้วกันขี้เกียจชายคนนั้นชายคนนี้) ทันที แล้วแทซองก็ล้มลง
หน้าเขียวปี๋นอนลงกุมไข่กับพื้น ส่วนมีโซก็คว้าข้อมือแชวอนวิ่งหนีไปในพริบตา
" เฮ้ย ! แทซอง "  เสียงชายสองคนนั้น เอิ่ม.. เห็นแทซองเรียก ดาจองกับจีซุน รึเปล่านะ" เห้ ! คังยูเผ่นเถอะ " เสียงซึลกิร้องเรียกสติฉัน
" อะ..เอ่อ เฮ้ย ! "
ฉันตกใจเมื่อเห็นสองคนนั้นวิ่งมาจนจะถึงตรงที่แทซองล้มลงอยู่จึงรีบเบี่ยงตัวกลับหลังหันไป
ฉกกีตาร์ของแชวอนแล้วเผ่นตามหลังซึลกิไปทันทีเพราะกลัวว่าถ้าพวกนั้นจับฉันได้
ฉันอาจจะซวยบรมชัวร์ :(
 
" ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้เจออีกนะยัยสี่แสบ !! "
เสียงสั่นๆของแทซองตะโกนมาตามหลัง... เอ่อ คือ ..
อีตาบ้านั่นบ้านอยู่ข้างโรงสีข้าวรึเปล่านะ - - ?
" แฮ่ก.. แฮ่ก " หลังจากที่วิ่งมาจนเหนื่อยพวกฉันทั้งสี่ก็มาหยุดนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องเรียน
" ยูมีโซ ! อธิบายมา.. ด่วน " ฉันเอ่ยขึ้นพรางหอบหายใจต่ออย่างเหนื่อยล้า
 
" ก็.. แฮ่ก.. ก็หมอนั่นน่ะ.. เดินมาจากไหนไม่รู้. ฉันกำลังจะไปหา แฮ่ก พวกเธอ.. แต่ดันชนหมอนั่นจน... น้ำส้มที่ซื้อมาหกรดเขาหมดเลย.. "
 
มีโซหอบหายใจพร้อมอธิบายอย่างยากลำบาก
 
" หมอนั่น.. มันบ้าปะวะ " ซึลกิพูดขึ้นบ้าง" ฉันว่าแม่ง... บ้าว่ะ ตะคอกเอาๆ ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพสักคำ " มีโซพูดขึ้นบ้าง" จะบ้าหรอมีโซ นั่นไม่ใช่คนขายประกันนะ " ฉันเอ่ยเสียงแทบ พรางหอบหายใจเหนื่อยๆ" คังยู.. ขอบ..ขอบใจนะ "
แชวอนเอ่ยขึ้นพรางคว้ากีตาร์ของตัวเองจากมือฉันไปสะพายตรวจเช็กสภาพอย่างหวงแหนนั่นกีต้าร์รึสามีเธอกันแน่นะ ให้ตายสิ
" ไม่เป็นไร.. เข้าห้องกันเถอะ " ฉันพูดขึ้นแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อ
" ไปเหอะ เลยเวลาต้องเข้าเรียนมาหลายนาทีแล้วด้วย " 
แชวอนพูดขึ้นบ้างจากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็ย้ายก้นเข้าห้องเรียนกันทันที หลังจากเปิดประตูก็.. 
" อ่าว พวกเธอมาแล้วรึไปไปเลือกโต๊ะเลือกที่ที่จะนั่งกันได้แล้ว "กรรมของคนสวย อาจารย์เข้าแล้วนี่หว่า - -
" คังยู เรามานั่งนี่กัน " ซึลกิกวักมือเรียกฉัน" ริมหน้าต่าง ? " ฉันพูดขึ้นหลังจากเห็นที่ๆซึลกิพาไปนั่ง" ก็เห็นเธอชอบไงมันว่างพอดี ^^ " ซึลกิยิ้ม" ขอบใจนะเพื่อน ^^ " ฉันยิ้มตอบ ...
 
... Next ...