Princess of hell ค้นใจยัยตัวร้าย

เช้าวันนี้ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอารมณ์เสียอยู่ที่โรงอาหาร

ของวิทยาลัยแจอิน ทำไมฉันต้องอารมณ์เสียน่ะหรอ.. ให้ตายสิ !

เมื่อคืนนี้ฉันเล่นคอมจนดึกกว่าจะปิดคอมฯแล้วเข้านอนก็ตั้งตี 3 ตี 3 !

พอรุ่งเช้าก็โดนบรรดาคนใช้ที่บ้านปลุกยังไม่พอ ซ้ำยังโดนแม่นมลากมาวิทยาลัย

ตั้งแต่ 6 โมง 6 โมง !!! บ้าจริง 6 โมงเช้า

ให้ตื่นมาคอยขันแข่งไก่ที่โรงอาหารรึยังไงคะ แหม่ - -

 

" อ้าว.. คังยู เธอก็โดนแม่นมลากมาหรอ ? "

 

เสัยงแว่วๆที่คุ้นหูดังมาจากข้างหลังของฉันทำให้ฉันที่ซึ่งกำลังนั่งอารมณ์เสียอยู่

ต้องหันไปมองอย่างสนใจ

 

" อ่าว.. ซึลกิ แชวอน นี่พวกเธอก็โดนลากมาหรอ !? " 

 

ฉันถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นแชวอนที่เดินเกาะแขนซึลกิมา

บรรดาแม่นมของเรานี่เห่อกันทำไมนะกะอีแค่วิทยาลัยใหม่

ทำไมต้องปลุกเรามาซะเช้าขนาดนี้ด้วย ปวดตับ !!

 

" อื้อ.. ฉันนะโดนลากมา แต่ยัยนี่.. ตื่นมาเอง - - "

 

ซึลกิพูดพรางจิ้มหัวแชวอนดัง ' จึ๊กๆ ' (?) สองถึงสามครั้ง เอ้ะ เดี๋ยวนะ..

ตื่นมาเอง.... ?

 

" แชวอน ! หล่อนแหกตาตื่นมาหาเตี่ยไรแต่เช้ายะ = = !!? " 

 

ฉันถามและหันมองตามแชวอนที่กำลังเดินมานั่งร่วมโต้ะอาหารกับฉัน เชื่อเลย

ยัยบ้านี่ลงทุนตื่นมาเองทำไมกัน ถ้าเป็นฉันป่านนี้คงนอนเกาะหัวเตียงส่ายหัวดื้กๆ

ดีดดิ้นทุรนทุรายยอมตายดีกว่ายอมมาเป็นแน่แท้ -_- ;

 

" ก็ฉันอยากมาดูวิทยาลัยใหม่นี่หว่า - - " 

 

แชวอนพูดขึ้นพรางนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉันก่อนจะถอดสายสะพายเคส

กล่องใส่กีต้าร์วางลงไว้ข้างๆตัวอย่าเบามือถนุถนอมมากยังกับมีไข่แมวอยู่ในนั้น

ยังไงยังงั้น ฉันล่ะสงสัยจริงๆ เห็นแบกไปแบกมาตั้งแต่เด็กยันโตยัยบ้านี่

ไม่เหนื่อยรึยังไงนะ - -

 

" ขอตัวไปซื้อน้ำแปบแล้วกัน " แชวอนเอ่ยพรางลุกเดินไปหาซื้ออะไรสักอย่าง

 

เมื่อเห็นยัยแชวอนเดินส่ายตูดออกไปฉันก็หันไปถามถึงมีโซกับซึลกิทันทีเพราะ

ตามปกติหากเราโดนอะไรก็จะโดดเหมือนๆกัน

เพราะบรรดาแม่บ้านของที่บ้านเรานั้นมีเบอร์ติดต่อกันช่วนกันวางแผนปลุกเรา

ทุกวันๆ ไฮเทคและหัวหลาดมากค่ะ ( ฉลาด ) - - 

 

" ฉันโทรหาก่อนออกมาแล้วป่านนี้น่าจะมาถึงแล้วนะ "

ซึลกิขมวดคิ้วไปพูดไปอย่างแปลกใจ

 

" โทรตะ.. " ฉันกำลังจะอ้าปากบอกให้ซึลกิโทรตามมีโซ แต่ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

ดังขึ้นมาจากข้างหลังซะก่อน

 

" เคร้ง !!.. ปล่อยฉันนะ ! "

เสียงแก้วน้ำตกกระทบกับพื้นพร้อมเสียงอันคุ้นหูที่ดังแว่วมา...

 

" คังยู.. " ซึลกิสะกิดเรียนฉัน

" ซึลกิ.. ฉันว่า..า.. " ฉันหันไปสบตาซึลกิ

" เสียงเหมือน... " ซึลกิเองก็หันมาสบตาฉันเช่นกัน

 

" มีโซ !!!!!! " ไม่ใช่เสียงของเราสองคนแต่อย่างใด แต่กลับเป็นเสียงของแชวอน

ที่ร้องดังมาแต่ไกลแทนนั่นทำให้ฉันและซึลกิรีบหันไปมองทันที

 

" ( O_o )_O ) " เมื่อหันไปมองก็เจอภาพที่ทำให้เราต้องตกใจไปตามๆกันเลยทีเดียว

" มีโซ !! " ฉันและซึลกิตะโกนพร้อมกันอย่างไม่ต้องนัดไม่ต้องหมายเพราะภาพที่เราเห็น

คือ มีโซกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งจับข้อมือไว้แล้วทำท่าจะหาเรื่องอยู่แต่ที่น่าแปลกใจสุดๆก็คือ..

ผู้ชายคนนั้น !!!!!!! แม่แง่ง.. หล่อ ! ( แอบเคลิ้ม ) เฮ้ย ไม่ใช่สิ

 

" ปล่อยฉันนะ ! " มีโซพยายามดึงข้อมือตัวเองออก

" เธอทำน้ำหกเลอะฉัน !! " ชายคนนั้นขึ้นเสียงใส่ ไม่พอแถมยังกระชากร่างมีโซเข้าไป

ใกล้ตัว เฮ้.. โปรดเอาฉันไปแทนทีเถอะ.. ( กำ ผิดเวลาสินะ ) -_,-

" นี่ ปล่อยเพื่อนฉันนะ " แชวอนและซึลกิที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ทนไม่ไหวพวกเธอจึงพากันพุ่ง

เข้ามาช่วยกันแงะมือชายคนนั้นออกจากข้อมือของมีโซ ฉันเห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าไปช่วยอีกแรง

แต่.. ทำไ.ม... แงะไม่ออกวะ =0= !?

" พวกเธอเป็นใคร ! เพื่อนของยัยนี่รึไง !? " ชายคนนั้นหันขวับมาว๊ากใส่พวกฉันก่อนจะ

ออกแรงบีบข้อมือมีโซแน่นกว่าเดิม

" โอ้ยย.. " อาจจะเป็นเพราะแรงบีบของชายคนนั้นมีมากเกินไปจึงทำให้มีโซถึงกับร้องออกมา..

" ปล่อยมีโซนะ !!! "  แชวอนพูดพรางตีแขนผู้ชายคนนั้น เออดี เอามันให้ตายเลยแชวอน !

" พวกเธอเป็นเพื่อนยัยนี่รึไง อย่ามายุ่ง !! " 

ผู้ชายคนนั้นหันมาตะคอกใส่พวกฉัน ตอนแรกก็ไม่ตกใจนะ พอตกใจ ? ก็ตกใจเลย !!

 

" เฮ้ แทซองนั่นนายทำอะไรน่ะ "

อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายขึ้นจากทางเข้าของโรงอาหารมันจึงทำให้พวกเราต้องหันไปสนใจมอง

และแล้วกปรากฎเป็นผู้ชายรูปหล่อสองคนยืนอยู่ ก่อนพวกเขาจะค่อยๆก้าวเท้าเดิน

เข้ามาในโรงอาหารกัน เอ่อ. ทำไมมัน.. หล่อจังวะ -.,-

 

" หุบปากน่า ดาจอง จีซุน ยัยนี่ทำน้ำส้มหกใส่ฉัน !! "

 

อีตาคนที่ชื่อแทซองตะโกนเสียงดังกลับ มันจะตะโกนทำไมกันนักกันหนานะ

ขัดอารมณ์การแทะโลมคนหล่อทางสายตา ของฉันหมด -_- !!

" คังยู ซึลกิ แชวอน หลบไปที " อยู่ๆมีโซเอ่ยขึ้นเสียงเบา
" หือ ?? " แม้จะงงแต่เราก็หลบแต่โดยดี
" ปั๊กก !! "
" อุ๊บ.. "
" o_o "
" ฟุ่บ "
" ฟริ้ววว ~ "
เห้ !! นี่มันหนังบู๊สนั่นสะท้านคนเกาเหลารึไง ยังไม่ทันถึงสามนาทีเมื่อกี้.. รีเพลแปบ
หลังจากที่มีโซบอกให้เราหลบเราก็หลบหลังจากนั้นเจ้าหล่อนก็บรรจงถวายฝีเท้าแด่อัญฑะ

ของแทซอง (เรียกชื่อเลยแล้วกันขี้เกียจชายคนนั้นชายคนนี้) ทันที แล้วแทซองก็ล้มลง

หน้าเขียวปี๋นอนลงกุมไข่กับพื้น ส่วนมีโซก็คว้าข้อมือแชวอนวิ่งหนีไปในพริบตา

" เฮ้ย ! แทซอง "  เสียงชายสองคนนั้น เอิ่ม.. เห็นแทซองเรียก ดาจองกับจีซุน รึเปล่านะ
" เห้ ! คังยูเผ่นเถอะ " เสียงซึลกิร้องเรียกสติฉัน

" อะ..เอ่อ เฮ้ย ! "

ฉันตกใจเมื่อเห็นสองคนนั้นวิ่งมาจนจะถึงตรงที่แทซองล้มลงอยู่จึงรีบเบี่ยงตัวกลับหลังหันไป

ฉกกีตาร์ของแชวอนแล้วเผ่นตามหลังซึลกิไปทันทีเพราะกลัวว่าถ้าพวกนั้นจับฉันได้

ฉันอาจจะซวยบรมชัวร์ :(

 

" ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้เจออีกนะยัยสี่แสบ !! "

เสียงสั่นๆของแทซองตะโกนมาตามหลัง... เอ่อ คือ ..

อีตาบ้านั่นบ้านอยู่ข้างโรงสีข้าวรึเปล่านะ - - ?

" แฮ่ก.. แฮ่ก " หลังจากที่วิ่งมาจนเหนื่อยพวกฉันทั้งสี่ก็มาหยุดนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องเรียน

" ยูมีโซ ! อธิบายมา.. ด่วน " ฉันเอ่ยขึ้นพรางหอบหายใจต่ออย่างเหนื่อยล้า

 

" ก็.. แฮ่ก.. ก็หมอนั่นน่ะ.. เดินมาจากไหนไม่รู้. ฉันกำลังจะไปหา แฮ่ก พวกเธอ.. แต่ดันชนหมอนั่นจน... น้ำส้มที่ซื้อมาหกรดเขาหมดเลย.. "

 

มีโซหอบหายใจพร้อมอธิบายอย่างยากลำบาก

 

" หมอนั่น.. มันบ้าปะวะ " ซึลกิพูดขึ้นบ้าง
" ฉันว่าแม่ง... บ้าว่ะ ตะคอกเอาๆ ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพสักคำ " มีโซพูดขึ้นบ้าง
" จะบ้าหรอมีโซ นั่นไม่ใช่คนขายประกันนะ " ฉันเอ่ยเสียงแทบ พรางหอบหายใจเหนื่อยๆ
" คังยู.. ขอบ..ขอบใจนะ "

แชวอนเอ่ยขึ้นพรางคว้ากีตาร์ของตัวเองจากมือฉันไปสะพาย
ตรวจเช็กสภาพอย่างหวงแหนนั่นกีต้าร์รึสามีเธอกันแน่นะ ให้ตายสิ

" ไม่เป็นไร.. เข้าห้องกันเถอะ " ฉันพูดขึ้นแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อ

" ไปเหอะ เลยเวลาต้องเข้าเรียนมาหลายนาทีแล้วด้วย " 

แชวอนพูดขึ้นบ้างจากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็ย้ายก้นเข้าห้องเรียนกันทันที หลังจากเปิดประตูก็.. 

" อ่าว พวกเธอมาแล้วรึไปไปเลือกโต๊ะเลือกที่ที่จะนั่งกันได้แล้ว "
กรรมของคนสวย อาจารย์เข้าแล้วนี่หว่า - -

" คังยู เรามานั่งนี่กัน " ซึลกิกวักมือเรียกฉัน
" ริมหน้าต่าง ? " ฉันพูดขึ้นหลังจากเห็นที่ๆซึลกิพาไปนั่ง
" ก็เห็นเธอชอบไงมันว่างพอดี ^^ " ซึลกิยิ้ม
" ขอบใจนะเพื่อน ^^ " ฉันยิ้มตอบ ...

 

... Next ...