I LOVE YOU MOST (อ้นเชอรีน)

(Cherreen)
 
เช้าวันเสาร์สุขสบายของฉันถูกปลุกด้วยเสียงเรียกของคุณแม่สุดที่รัก ก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอเจอกับว่าที่เจ้าบ่่าวของฉันอ้ากกกกกกกกก!!! ไอ้ฟันเหล็กปากหมา
 
วันแต่งงานของฉันถูกกำหนดขึ้นในวันเสาร์หน้า!!!! ไม่อยากจะเชื่อว่่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้บอกเลยว่าฉันรับไม่ได้จริงๆที่ถูกคลุมถุงชนแบบนี้ แต่จะทำไงได้ละ  T^T
 
เมื่อฉันง้องแง้งใส่พ่อกับแม่ไปมาได้ความว่า........ว่่า......ว่่า  จะถูกตัดออกจากกองมรดก เหอะๆๆๆๆๆๆฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ ขนาดเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคนเดียว พ่อกับแม่ทำอย่างนี้ได้ยังไง
 
 
ตั้งแต่เกิดมาเป็นลูกคนเดียว อะไรๆพ่อแม่ก็ตามใจตลอดพอบทจะบังคับก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้
ให้ตายเถอะ.......สมกับคำโบราณที่ว่าไว้จริงๆเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น เฮอะ!!!
 
 
ฉันหันมองนาฬิกาบอกเวลาสิบโมงกว่่าๆแขกที่ฉันกำลังนั่งรอก็ได้เดินทางมาถึง   ฉันได้ยินเสียงทักทายของพ่อกับแม่ดังอยู่ข้างนอกก็เลยเดินไปแง้มประตูนิดๆ
 
ฉันมองร่างสูงทีี่ไม่ได้เจอกันมาหกปี....ให้ตามเหอะตอนนี้ฉันไม่ปฏิเสธได้เลยว่าพี่เค้าหล่อมาก ยิ้มทีโลกแทบหยุดหมุน............แต่ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่อยากแต่่งงานนนนนนนนนน
ม่ายยยยยยยยย 
 
ฉันสำรวจดูไอ้พี่อ้นก็ตงิดๆในใจ ก่อนจะก้มสำรวจชุดของตัวเองที่กำลังใส่  กางเกงขาสั้นสีดำกับเสื้อสีขาวรูปดาว
 
 
เป๊ะ!!!!!!!โอ๊ยตายๆๆๆเสื้อในตู้มีเป็นร้อยเป็นพันทำไมต้องมาเลือกใส่ตัวนี้ด้วยเนี่ยยย
 
"มานั่่งในห้องนี้ก่อนนะ น้องเชอรีนอยู่ในห้องนี้แหละจ๊ะ"ฉันที่กำลังจะเปิดประตูออกไปจากห้องก็ต้องชะงักแล้วถอยกับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
 
"อ้าวสวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"ฉันยกมือไหว้ตามมารยาทโดยที่เอ่ยชื่อเพียงสองคนไม่ต้องอธิบายใช่มั้ยคะว่ามันหมายความว่ายังไง.......หึๆ
 
"หวัดดีจ๊ะ"คุณลุงคุณป้าตอบแบบยิ้มๆก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวยาว
 
"ผมว่าเรามากันสามคนนะครับ"เสียงทุ่มเอ่ยพลางมองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะยิ้มมุมปาก
 
"เอ๊ะ อ้นกับเชอรีนใส่ชุดเหมือนกันเลย.....นัดกันไว้หรือใจตรงกัน"แม่แซวแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
"เหมือนเสื้อคู่รักเลยเนอะ" คุณป้า่พูดเสริม
 
"เธอไปเปลี่ยนไป"คำเรียบๆถูกเอ่่ยออกมาจากปากของไอ้พี่อ้นบ้าปากเสีย
 
"ไม่ต้องสั่ง"
 
"ฉันไม่ได้สั่่งแค่บอกให้ไปเปลี่ยน ก็แค่นั้น"เชอะ!! อะไรที่ไอ้ฟันเหล็กพูดฉันจะไม่ทำ
 
"ฉันว่าฉันเปลี่่ยนใจล่ะ ขี้เกียจ มีไรม๊ะ ใครอยากเปลี่ยนก็เปลี่ยนเองสิ"ฉันตอบพร้อมเลี่ยงออกมานอกบ้านเพื่อไม่ให้ปะทะคารมณ์
.
.
.
.
.
.
 
รถยนต์ราคาแพงจอดลงบริเวณหน้าสตูดิโอแห่งหนึ่ง ฉันเดินเข้าไปพร้อมกับไอ้พี่อ้นบ้าเพื่อไปลองชุด
 
ชุดสูทสีดำแขวนไว้ข้างชุดเจ้าสาวสีชมพูเปิดไหล่ข้างเดียวสวยงามมีเพชรประดับ
เหอะบอกเลยยว่า........สวยมากกกสวยจนไม่อยากใส่ (ไม่ใส่ก็ดียกเลิกงานแต่่งไปเลย)
 
 (Aon)
 
ตอนนี้ผมอยู่ในชุดเจ้าบ่่าวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ขาดอยู่อย่่างเดียวคือ เจ้าสาว ไม่รู้จะแต่งอะไรนานก็ไม่รู้
 
"เจ้าสาวมาแล้วค่ะ"
ผมหันไปตามเสียงของพนักงาน ให้ตายเถอะตอนนี้เชอรีนอยู่ในชุดเจ้าสาวสีชมพูเปิดไหล่ข้างเดียว เธอสวยยังกะนางฟ้า ชุดสีชมพูเข้ากันได้ดี่กับสีผิวของเธอสุดๆ
"นี่นายจะมองอีกนานมั้ย......ฮั่นแนฉันสวยใช่มั้ยล่่่าาาาาา"
เฮ๊ย!!!!! ไม่ได้ๆ่่่่่่่่่ๆเราจะชมยัยนั้นไม่ได้
 
"อะไร ใคร ใครบอกว่าเธอสวย ก็งั้่นๆ ไม่เห็นสวยเลย"
 
"อย่างกะนายหล่อตายล่ะ"
 
"ทำไมคนอย่่างฉันไม่หล่อตรงไหน มีแต่สาวๆวิ่งเข้าหา"
 
"ก็ทุกตรง......."
 
"เธอก็ไม่สวยเหมือนกัน"
 
"นาย......"
 
"หยุดๆ>>>หยุดเดี๋ยวนี้ จะทะเลาะกันอีกนานมั้ย" แม่พูดขึ้นหลังจากผมและเชอรีนเริ่มปะทะคารมณ์กัน
 
"ไปทั้งสองคนไปถ่่ายรูปแต่งงานได้แล้ว"
.
.
.
.
 
"เดียวเชิญพวกคุณเข้าไปเซ็ทฉากนะคะ"
 
"แหะๆพี่ขอความร่วมมือหน่อย น้องคนหล่อเข้าไปชิดน้องคนสวยหน่อยนะครับ" พี่พนักงานเอ่่ยด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
 
ให้ตายเหอะทำไมใจผมเต้นแรงแบบนี้เนี่่ย  เวลาที่ยัยนั้นเขยิบเข้ามาชิดผมมันทำให้ผมใจเต้นแรงแทบจะหยุดหายใจ
 
"เสร็จแล้วขอแบบหันหน้าเข้าหากันก่อนค่ะ ชิดๆเอาแบบลำตัวชนกันเลยค่ะ" พี่พนักงานเอ่ย ถ้าพี่จะให้ผมชิดกันขนาดนั้นไม่ให้ผมเข้าสิงร่างยัยเชอรีนเลยล่ะ
 
"แล้วไงต่อครับโอบเลยมั้ย" ผมเอ่ยออกไป แค่อยากจะแกล้งคนตัวเล็กเท่านั้น
 
"นี่นายจะบ้าหรอ พูดทำไมไม่คิด ห้ะ!!!!"
.
.
.
.
.
 การถ่่ายรูปดำเนินไปเรื่อยๆจนมาถึงรูปสุดท้าย
 
"คราวนี้พี่ขอรูปหวานๆนะครับ"พอพี่พนักงานพูดเสร็จก็มาจัดแจงท่าให้พวกผม
 
เชอรีนถูกกดให้นั่งลงอยูบนเก้าอี้นุ่่มตัวหรู ก่อนผมจะตามลงไปนั้งที่วางแขน
 
"น้องอ้นคะหอมแก้มน้องเชอรีนเลยคะ" ห้ะ หะ หอมแก้ม
 
"อ้ากกกกก ฉันไม่ยอมมมมมม" ยัยเชอรีนร้องขึ้นหลังจากที่พนักงานสั่งให้ผมหอมแก้มยัยนั่่น
 
 
 
#ถึงรีดเดอร์จะไม่อยากอ่่านแต่ไรท์ก็จะลง เพราะวันนี้ไรท์มีความสุขมากกกกๆ