I LOVE YOU MOST (อ้นเชอรีน)

10 ก่อน
 
การพูดคุยของนันทนาและนิชาพันธ์วัย 40 กว่่าๆซึ่งเป็นเพื่่อนรักกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ กำลังดำเนินไปอย่างสนุกโดยมี ณัฐจารี สาวน้อยวัยสิบห้าที่นั่งฟังด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย แต่ต้องปั้นหน้ายิ้มเพราะไม่อยากเสียมารยาท
 
เวลาต่อมาเด็กหนุ่่มในชุดนักศึกษาปี 1ใบหน้าหล่อเหลาืเดินผ่่านห้องรับรองเพียงเสี้ยวนาทีแต่กลับถูกคนเป็นพ่อเรียกเอาไว้
 
    "อ้าวตาอ้น กลับมาพอดีมานั่งนี่ก่อนสิ จำน้องกับคุณน้าได้มั้ยลูก?"
นันทนาเอ่ยเรียกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไว้จึงทำให้ กรกฏ จำเป็นต้องเดินกลับมาอย่างเสียไม่ได้
 
"สวัสดีครับ"กรกฏนั่่งลงบนเก้าอี้ตัวสวยข้างๆผู้เป็นแม่  ก่อนจะยกมือไหว้ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับแม่
ด้วยความเคารพ
 
 "สวัสดีจ๊ะ....โอ้โหนี่โตขึ้นเยอะเลยนะแถมยังหล่อไม่เบา"นิชาพันธ์เอ่ยทักลูกชายของเพื่อนสนิทที่เคยพบตอนกรกฏยังเด็ก
 
ถึงแม้ว่่าเพื่อนรักทั้งสองจะทำงานร่วมกันตลอดแต่ลูกชายและลูกสาวของทั้งสองต่่างไม่เคยวุ่่นวายกับกิจการของครอบครัวแม้แต่น้อย...ใช้ชีวิตไปตามประสาวัยรุ่่นธรรมดา ไม่สนใจเรื่่องงานกิจการครอบครัวของพ่อแม่เท่าไหร่นักเอาแต่เที่ยวเล่นกับเรียนหนังสือจึงไม่่แปลกที่ทั้งสองคนไม่ค่อยได้เจอกัน
 
"ขอบคุณครับ"กรกฏตอบพร้อมยิ้มให้
 
"ตาอ้นนี่น้องเชอรีน  อายุห่างเราสี่่ปี"นันทนาแนะนำลูกสาวของเพื่อนสนิทให้กรกฏฟัง
 
"นี่หรอ"กรกฏหันไปเค้าเห็นณัฐจารีเริ่มเท้าคางกำลังจะหลับ ทำเอากรกฏถึงกับเอือมระอาพรางคิดในใจว่่าเด็กที่ไหนไม่มีมารยาทเอาเสียเลย ผู้ใหญ่กำลังคุยกันแล้วตัวเองนั่งหลับ
 
"เชอรีนลูก เชอรีนอย่าเพิ่งหลับสิมารู้จักกับพี่เค้าก่อน เชอรีน"นิชาพันธ์เอ่ยเรียกลูกสาวที่กำลังจะหลับมาทำความรู้จักกับลูกชายเพื่อนสนิทของเค้า ทำเอาคนตัวเล็กต้อองปรือตาขึ้น
 
"แต่ผมไม่เห็นอยากรู้จักเลยนิครับ"กรกฏส่ายหัวกับการกระทำของณัฐจารี  แล้วมองด้วยสายตาตำหนิ เล่่นเอาสามคนนั้นถึงกับเหวอ
 
"เอ่อ.......ป้าขอโทษนะจ๊ะหนูเชอรีน ตาอ้นเค้าเป็นคนพูดตรงน่ะ"นันทนารีบเอ่ยขอโทษแทนลูกชายที่พูดเสียๆแบบนั้น
 
"เอ่อ.....ค่ะไม่เป็นไรค่ะ"ณัฐจารีตอบกลับอย่างใจเย็น เพื่อไม่ให้ผู้ใหญ่เสียน้ำใจแต่ในใจก็เดือดไม่น้อยที่กรกฏพูดแบบนั้น หนำซ้ำไอ้คนปากหมาเมื่อครู่ยังเดินหนีหายไป ทำได้เพียงเก็บความแค้นไว้เงียบๆ
 
1 ปีผ่านไปหลังจากวันนั้น
 
 
ณัฐจารีเดินเข้าบ้านหลังจากกลับมาจากโรงเรียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มกับอาการอารมณ์ดีอย่างกะคนกำลังมีความรักก่อนจะเห็นแม่นั่งอยู่โซฟารับแขกด้วยสีหน้าบึ้งตึง
 
"เป็นไรค่ะคุณแม่คนสวยของเชอรีน"หญิงสาวเดินเข้ามากอดออดอ้อนผู้เป็นแม่
 
"เชอรีน.......เชอรีนอายยุเท่าไหร่ลูก"นิชาพันธ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ
 
"สิบหกแล้วไงค่ะ"ณัฐจารีผละออกก่นตอบด้วยสีหน้างงๆ
 
"แค่สิบหก!!!"นิชาพันธ์เริ่มขึ้นเสีย จนณัฐจารีเริ่มไปไม่ถูก
 
"คะ  ค่ะ แค่สิบหก"ตอบกลับด้วยเสียงตะกุกตะกัก
 
"แล้วรูปพวกนี้คืออะไร" รูปถ่ายนับสิบที่วางคว่ำอยู่บนโต๊ะในตอนแรกถูกหงายขึ้น เผยให้เห็นรูปที่อยู่ในนั้น เป็นรูปที่เธอกับแฟนหนุ่มกำลังเดินจำมือที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
 
"มะ แม่ เอารูปพวกนี้มาจากไหนค่ะ"ใบหน้าหวานเริ่มซีดเมื่อความลับถูกเปิดเผย
 
"ก็ตาอ้น....ไงลูก"ห้ะ!!!.....อีตาฟันเหล็กปากหมา
 
"เชอะ!!!! ยุ่งไม่เข้าเรื่อง"ณัฐจารีเอ่ยด้วยน้ำเสียงโมโห
 
"นี่เชอรีนว่าแม่หรอ"
 
"ป่าวค่ะเชอรีนไม่ได้ว่าแม่ค่ะ"เชอรีนว่าคนที่ทำให้แม่เค้าโกรธเธอต่างหาก
 
"ยังไงก็เถอะ......เชอรีน แม่ว่าหนูยังไม่สมควรมีแฟนตอนนี้นะลูก  ตอนนี้เชอรีนก็กำลังเรียนอยู่  แม่ว่ามันไม่สมควรจริงๆ"
 
"แต่แม่ค่ะ....."
 
"ไม่มีแต่....แม่ขอสั่งห้ามเรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าเชอรีนไม่เคลียร์ แม่จะเคลียร์เองนะ"
 
"โอ๊ย!!!!"ณัฐจารีระบายออกมาอย่างหงุดหงิด ที่ทำอะไรไม่ได้แล้วเดินหนีแม่ขึ้นไปบนห้อง
 
"ไอ้ฟันเหล็กปากหมา!!!.....ฉันเกลียกแก   ฉันเกลียกแก   ฉันเกลียกแก "
 
 
 
 เย้ๆๆๆ  100% แล้ว เดี๋ยวเย็นนี้มาอัพต่อนะค่ะ