Blacklist ผู้หญิงของนาย...อยู่ในกำมือฉัน

9.7

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.08 น.

  11 ตอน
  155 วิจารณ์
  24.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง Blacklist ผู้หญิงของนาย...อยู่ในกำมือฉัน

 

 

 

 

 

เฮ้ย! ไอ้โมะเป็นไรว่ะทำหน้าซะอมทุกข์เชียวเขื่อนเอ่ยถามโทโมะที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ในผับ

 

ก็เอออ่ะดิ...เครียดว่ะโทโมะบอกก่อนจะคว้าแก้วเหล้าอีกแก้วมายกดื่ม

 

เฮ้ยๆพอก่อนมึงเดี๋ยวก็เมาเละหรอก ไหนๆมึงลองเล่ามาดิคงไม่พ้นเรื่องของแก้วหรอกใช่มะ

 

เออดิ! เรื่องมันเป็นอย่างนี้... และโทโมะก็เริ่มเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของเค้ากับแก้ว

 

+

 

+

 

 

ตึก! ตึก! ตึก!!

 

     เสียงกระทบระหว่างพิ้นกับรองเท้าส้นสูงสีดำขลับจงใจก้าวมาหยุดอยู่ที่ประตูหน้าห้องของเป้าหมายร่างบางเพรียวระหงส์กระตุกยิ้มน้อยๆ มืออยู่ภายใต้ถุงมือสีดำสวมแว่นสีชากลับเข้าที่เดิมแล้วจึงกดออด

 

ติ๊งๆๆๆๆ!!

 

รู้แล้วค่าๆ...จะกดอะไรกันนักกันหนาคนในห้องตะโกนกลับออกมาก่อนจะเปิดประตูโดยที่ยังไม่มองผู้มาเยือน

...

คุณเป็นใคร แล้วมีธุระอะไรคะ?” เจ้าของห้องเงยหน้าขึ้นมาถามร่างบางที่ยืนมองหน้าเธออยู่

 

หึ!...

 

     ไม่มีคำตอบออกจากร่าบางตรงหน้า เธอแค่พ่นลมหายใจก่อนจะเหยียดให้เป้าหมายที่เธอจ้องอยู่ผ่านแว่วสีชานั้น ถ้าลองมองสายตาของเธอผ่านทะลุแว่วเข้าไปก็จะเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเคลียดแค้นจ้องจะกินเลือดกินเนื้อในฐานะผู้ล่า’…

 

เอ๊ะ! นี่หล่อนฉันไม่มีเวลามายืนจ้องหน้ากับหล่อนทั้งวันหรอกนะ!”

 

...หรอ

 

นี่หล่อนกวนประสาทฉันหรอ! ไปไหนก็ไป ไป! ยัยบ้า!!”

 

     ‘ลูกหยีเอ่ยไล่บุคคลที่ยืนอยู่หน้าห้องเธอก่อนจะรีบปิดประตูหนีแต่ร่างบางไวกว่าเลยรีบดันขืนไว้ อย่างไงซะวันนี้เธอก็ไม่มีทางกลับบ้านมือเปล่าแน่นอน!

 

...

 

เอ๊ะ! นี่แกอยากจะลองดีกับฉันงั้นหรอ!!”

 

จะลองดูก็ได้...หึ!”

 

ได้!!”

 

     ลูกหยีง้างมือขึ้นบนอากาศและตวัดลงบนใบหน้าสวยของคนตรงหน้าแต่มีหรอที่เธอจะยืนรอรับฝ่ามือนั่น! ร่างบางบัดมือที่พุ่งตรงเข้ามาที่ใบหน้าของเธอก่อนจะสวนกลับด้วยหลังมือซ้ายของตนจนลูกหยีเสียหลักล้มลงไปกองที่พื้น

 

โอ๊ย!! นี่แก!”

 

หยุดปากดีได้แล้ว...ฟังฉันร่างบางรวบมือทั้งสองข้างของลูกหยีไว้ก่อนจะลากเธอเข้าไปในห้องของเธอเอง

 

ปล่อยฉันนะ! นังบ้าแกเป็นโรคจิตรึไง!!” ลูกหยีแผดเสียงลั่นห้องจนร่างบางนึกโมโหเลยตวัดมือซ้ายลงบนใบหน้าลูกหยีอีกครั้งจนมีเลือดออกซิบๆ

 

ฉันบอกให้ฟังฉัน...ร่าบางกดเสียงต่ำจนลูกหยีกลัวจนตัวสั่นจึงได้แต่นั่งเงียบ

 

     ร่างบางหาเชือกมามัดมือก่อนจะกดให้นั่งลงบนโซฟากลางห้องแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อรินน้ำส้มมาหนึ่งแก้ว แล้วจึงเดินกลับมาทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับลูกหยี

 

ฉันแค่อยากจะมาเตือนอะไรเธอหน่อยน่ะ...ร่าบางจิบน้ำส้มก่อนจะวางแก้วลงแล้วตวัดขานั่งไขว่ห้าง

 

เรื่องอะไร...ฉันจำได้ว่าฉันไม่รู้จักแก

 

ใช่...แต่ฉันรู้จักเธอนะ...เลิกยุ่งกับคนของฉันได้ล่ะร่าบางสวัดสายตาอันแหลมภายใต้แว่วสีชานั่นมาทางลูกหยี

 

คะ...ใคร ฉะ...ฉันไม่รู้เรื่องลูกหยีรีบส่ายหน้าหนีและส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

 

หึ! อย่าให้ฉันต้องพูดเลยเธอคงรู้ดีแก่ใจ...

 

ฉันไม่รู้...แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! นังบ้า

 

....

 

....ลูกหยีดิ้นพล่านสักพักนึงก่อนจะสงบสติอารมณ์

 

....

 

โอเคๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับคนของเธออีก...

 

ก็จบ...

 

     ร่างบางบอกแล้วเดินไปแกะเชือกที่มัดข้อมือลูกหยีอยู่ก่อนจะคว้ากระเป๋าใบสวยแล้วเดินออกจากห้องไปแต่ยังไม่ทันเธอจะปิดประตูสนิทเธอก็ได้ยินเสียงลูกหยีพูดเสียก่อน

 

หึ! นังโง่เรื่องอะไรฉันจะปล่อยเค้าไปให้หลุดมือยะ!”

 

เธอคิดจะหักหลังฉันอย่างนั้นหรอ...ร่าบางหันหลังกลับมาถาม

 

หึ! ใช่แกมันโง่เองช่วยไม่ได้ นี่! แกอย่าเข้ามานะไม่งั้นฉันจะแทงจริงๆด้วย!” ลูกหยีวิ่งไปคว้ามีดมาขู่

 

หึ!...

 

ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ! ฉันทำจริง!!” ลูกหยีก้าวเข้ามาใกล้ๆร่าบางมากขึ้นพร้อมมีดในมือแต่เธอก็เลือกที่จะเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับมีดตรงหน้า

 

น่ากลัวจัง...

 

ซ่า! เพล้ง!!

 

     แก้วน้ำส้มแตกกระจายลงบนพื้นแน่นอนว่าน้ำที่อยู่ในแก้วนั้นถูกสาดเข้าใบหน้าสวยของลูกหยี ร่างบางเหยียดยิ้มอย่างพอใจก่อนจะฉวยโอกาสคว้ามือที่ถือมีดไว้

 

อย่าคิดจะมาลองดีกับฉัน

 

โอ๊ย! นี่ปล่อยฉันนะ!” ลูกหยีร้องด้วยความเจ็บ

 

หึ! ปล่อยหรอได้!...แต่ฉันจะปล่อยลงนรก

 

อย่านะ...ฉัน...ฉัยขอร้อง ฉันสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเค้าอีกลูกหยีพยมมือก้มกราบอย่างหมดทางเลือก

 

คิดว่าฉันจะเชื่อแกอีกอย่างงั้นหรอ...

 

ฉัน...ฉันสาบานเลยก็ได้นะ!”

 

แน่ใจนะ...ร่างบางเริ่มลังเล

 

แน่สิ! คราวนี้ฉันพูดจริงถึงฉันอยากจะครอบครองเค้ามากแค่ไหนแต่ฉันก็รักชีวิตตัวเอง

 

งั้นก็...โอเค

 

...

 

...แต่ๆไหนๆก็ไหนๆแล้วขอสั่งสอนแกสักหน่อยแล้วกัน

 

กรี๊ดดดดดดดดด!!”

 

ปัง!

 

     เสียงปิดประตูด้วยน้ำมือของร่าบางปริศนา เธอเดินระบายยิ้มออกมาอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า หลังจากที่จัดการคนในห้องเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็ไม่โง่พอจะทิ้งหลักฐานให้มันมาเอาผิดเธอได้ ร่าบางเดินกรีดกรายออกมาจากคอนโดของลูกหยีก่อนจะหยิบเป้าหมายต่อไปของเธอออกมาดู...

 

ทีนี้ก็เหลือแต่แกแล้ว...ยัยแก้ว

 

+

 

+

 

+

 

ฮื้มมมมมมม~” โทโมะขยับตัววาดวงแขนไปหวังจะไปกอดคนตัวเล็กแต่...มันว่างเปล่า

 

     โทโมะเงยหน้าขึ้นมาก่อนกวาดสายตาไปรอบๆห้องเพื่อหาร่างบางของแก้วแต่เค้าก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อไม่พบสิ่งมีชีวิตอะไรนอกจากตัวเอง โทโมะลุกออกจากเตียงก่อนจะเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อยแล้วจึงเดินหาแก้วอีกครั้ง

 

กลิ่นอะไร...โทโมะขมวดคิ้วแล้วก้าวขาตามกลิ่นอาหาร

 

อ๊ะ!!”

 

ทำอะไรอยู่ครับ...หอมจังโทโมะเดินเข้ามากอดแก้วที่ยืนทำอาหารอยู่จากทางด้านหลัง

 

พี่ออกไปก่อนสิคะ...แก้วทำไม่ถนัดเลย

 

อ่ะๆโอเคครับงั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ...แล้วจะลงมาหา ฟอด~” โทโมะฉวยโอกาสหอมแก้มแก้วไปหนึ่งทีก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำ

 

ฮึ่ย! ตาบ้าแก้วว่าไล่หลังก่อนจะหันกลับมาทำอาหารต่อ

 

     แก้วทำอาหารไปอมยิ้มไป...วันนี้เป็นวันที่เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่ให้เวลาแบบนี้ผ่านไปเสียจริงๆ แต่เธอก็คงเลือกไม่ได้เพราะฉะนั้นวันนี้เธอขอเก็บเกี่ยวความสุขให้มากที่สุดแล้วกัน...

 

น่าทานจัง^^”

 

งั้นก็ทานให้เยอะๆนะคะเดี๋ยวแก้วไปอาบน้ำก่อน

 

     แก้วเดินลงมาเห็นโทโมะกำลังนั่งเคี้ยวอาหารอยู่ตุ้ยๆก็ระบายยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม

 

เป็นไงคะอร่อยมั้ย

 

อร่อย...อร่อยมากครับ^^”

 

ถ้าอร่อยก็ทานให้หมดนะคะเดี๋ยวคนทำเค้าจะเสียใจ...

 

แล้วเราไม่ทานหรอ

 

ไม่ค่ะแก้วยังไม่อยาก...เอ่อ...หมายถึงยังไม่หิวน่ะค่ะ

 

อ้าวงั้นพี่ทานหมดเลยนะครับ

 

ค่ะ...แก้วหันหน้าหนีก่อนจะระบายที่ยากจะได้เห็น...หึๆ

 

แก้ว...พี่ขอโทษนะสำหรับทุกเรื่อง...โทโมะเอื้อมมือไปกุมมือแก้วไว้

 

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...แก้วให้อภัยพี่เสมอ

 

จริงหรอครับ แก้วน่ารักจัง^^”

 

ถ้างั้น...ก็รักใหมากๆนะคะ...อย่าทิ้งแก้วก็พอค่ะ

 

งั้นเดี๋ยวแก้วขอไปเยี่ยมลูกของฟางก่อนนะคะแก้วคว้ากระเป๋าใบหรูก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าที่...

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  กลับมาฟื้นคืนชีพเรื่องนี้อีกครั้ง

'ต้อนรับปีใหม่ด้วยความโรคจิต....5555นี่เป็นแนที่ใฝ่ฝันมานานนนนนน' รอกันหน่อยนะคะไม่ค่อยว่างเลย 

Happy New Year...2014!!

ปีใหม่นี้ก็ขอให้มีความสุขกันมากๆนะคะ คิดสิ่งใดขอให้สมปราถนาทู๊กสิ่งงงงงงงงงงงงงง

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา