หมียักษ์รักนะเออ

                    
                                 ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งใจกลางเมื่องกรุงเทพ
 
                              
           # เกิดขึ้นมาเมื่อไร เกิดเป็นรักได้ไง บอกตรงๆไม่รู้ รู้แค่รักเธอ #  วาววาสาวน้อยหน้าใสที่กำลังนั่งฟังเพลงจากไอพอด พลางดูรูปที่มีลายเซ็นของ พี่ณเดชน์เทพบุตรสุดหล่อ และ ญาญ่านางฟ้าสุดน่ารัก ทันใดนั้น
                    โป๊ก  ตามมาด้วยเสียง
     '' โอ๊ย อะไรฟะ ใสเป็นบ้า กระจกอะไรเนี่ย อูยยย ''  ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาแล้วชนกับประตูกระจกของร้านกุมหัวด้วยความรู้สึกมึนๆงงๆ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่าคนทั้งร้านมองเขาแล้วยิ้มๆ
 
     '' อะไรของแกวะไอ้มิวสิค มาถึงก็ซุ่มซ่ามเลยนะ ฮ่าๆๆ '' วาววาเดินเข้ามาดึงมือเพื่อนชายที่ทำหน้าเสียเข้าไปในร้าน พลางจับไปที่หัวของมิวสิคอย่างสงสารและสมเพช
 
     '' โอ๊ย พอๆ ไม่ต้องสมน้ำหน้าฉันเลย ดวงซวยจริง วู้ '' 
 
     '' งั้นก็กินโกโก้ดับความซวยของแกซะ เอ้า ''หญิงสาวว่าพลางยื่นเเก้วไปให้เพื่อนของเธอที่ยังทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ '' เออ ว่าแต่แกนัดฉันออกมาทำไมหรอ อย่าบอกนะ! ว่าแกเป็นมะเร็ง ไม่นะ โธ่ เพื่อนเรา ไม่น่าอายุสั้นเลย ''
 
     '' ปากน่ะ จะบ้าหรอ ฉันจะมาบอกแกว่า พรุ่งนี้ แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ ''
     '' ไปไหน ? ''
     '' บ้านพี่ท็อป ''
     '' เห้ย ไอ้บ้า คิดได้ไง ฉันไม่ไปเว้ย ให้ตายยังไงก็ไม่ไป แกไปชวนคนอื่นเหอะ ''
     '' เห้ยแก ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะนะ เดี๋ยวเลี้ยงไอติม 10 ถ้วยเลย ''
     '' ไม่เว้ย แกก็รู้ว่าฉันเกลียดหมอนั่น อย่างกับ เขียดกับกบ หึ้ยยย ''
                    
                         โป๊ก
 
     '' นี่เธอจะสยองฉันไปไหม ฮะ ? '' ชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาแล้วตบหัวพร้อมถามวาววาอยู่นั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือคนที่เจ้าหล่อนเอ่ยว่า เกลียดอย่างนั้นอย่างนี้ '' ระวังนะจ๊ะ เกลียดอะไร เขาว่าจะได้อย่างนั้น มั๊วะ '' ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อแกล้งสาวเจ้า
 
     '' อี๋แก ไอ้หมียักษ์ ไอ้บ้า แกกลับมาทำไมเนี่ย ออกไปเลยนะ '' ว่าพลางดันตัวร่างสูงให้ห่างออกไปแต่ก็พบว่าไม่อาจต้านแรงได้เลย จึงได้แต่เสหน้าไปทางอื่นเท่านั้น
     '' หึ ก็กลับมาหาคนที่คิดถึงฉันที่สุดไง มามะ มาจุ๊บกัน '' ไม่ว่าเปล่ายังทำท่าจะกอดเธอด้วย
     '' อี๋ คิดได้ไงว่าฉันคิดถึงเนี่ย ฉันเกลียดแกยิ่งว่าเขียดกับกบอีก ไอ้บ้า '' ร่างบางทุบอกอันแข็งแกร่งอย่างไม่หยุดหย่อน จนฝ่ายนั้นถอยออกมาแล้วกอดอกมองอย่างท้าทาย
 
     '' วันหลังอะ ถ้าเเรงมีแค่เนี้ย ก็ไม่ต้องสู้นะ คือ มันรู้สึกเหมือน แมวข่วนอ่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า ''
     '' ไอ้ท็อป แก แกต้องเอาเลือดหัวชั่วๆออกบ้าง ตายยยยยย '' วาววาเงื้อมือจะต่อยเต็มที่
     
                    ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น
 
     '' ทำอะไรน่ะ ยัยวา '' 
     พอหันไปก็พบว่าผู้เป็นบิดานั่นเอง อ้าว แล้วพ่อของเธอมาทำไมกัน หญิงสาวคิดไม่ออก
     '' ขอโทษพี่ท็อปซะ ''
     '' เห้ย!!  พ่อ ไม่มีทาง หนู-เกลียด-มัน '' เธอพูดอย่างเน้นถ้อยเน้นคำจนอีกฝ่ายส่ายหน้าด้วยความระอา 
      '' ยัยวา แกนี่ก้าวร้าวแล้วนะ '' ผู้เป็นพ่อเริ่มฉุนเล็กน้อยที่ลูกสาวตัวดีไม่ยอมเชื่อฟังกัน
 (ติดตามต่อตอนต่อไป)