Teen titans Gen2

          เช้าวันใหม่.....ท้องฟ้าแจ่มใสบรรยากาศปรอดโปร่ง วันนี้เป็นวันแรกของการไปโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงของ จั้มพ์ ซิตี้ มีชื่อว่า จั้มพ์ ไฮ สคูล ของ 2 พี่น้องฝาแฝด เรดไฟร์ และ เวอร์มีเลี่ยนสตาร์ ระหว่างทางทุกคนนั่งมองบรรยากาศโดยรอบแล้วอมยิ้มไปตามๆกัน ยกเว้นเรดไฟร์คนเดียวที่หน้าบูดมาตลอดทาง

           "ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ...เรดไฟร์ไม่สนุกหรอ?"สตาร์ไฟร์ถามเรดไฟร์ที่นั่งทำหน้ามุ่ยอยู่หลังเบาะของเธอ

           "เปล่าครับ แต่เรดคิดว่าเรดบิดมอร์เตอร์ไซด์มาแป๊บเดียวก็น่าจะถึงแล้วไม่เห็นต้องลำบากมาส่งเลยหนิค้าบบบบ"เรดไฟร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์กับใครทั้งนั้น

           "วันนี้พ่อกับแม่นัดเพื่อนเอาไว้...แล้วลูกเองก็ยังไม่ชำนาญทางถ้าหลงขึ้นมาจะทำยังไง"โรบิ้นที่กำลังขับรถอยู่เหลือบมองลูกชายเล็กน้อย

           "ก็ถามคนแถวนี้เอาดิครับ...ไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย"เรดไฟร์กล่าวแล้วนั่งขมวดคิ้วกอดอก...จังหวะนั้นเอง!!!!!

           "คุณพ่อค่ะ นั่นใช่โรงเรียนของเวอร์มี่รึเปล่าค๊ะ"จู่ๆเสียงของเวอร์มี่ก็ดังขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน!!!!

           "ใช่แล้ว"โรบิ้นกล่าว....เขานำรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถของโรงเรียน

           "เอาล่ะเด็กๆลงกันได้แล้วจ้า"สตาร์ไฟร์กล่าวกับลูกๆของเธอ เรดไฟร์รู้สึกขัดใจกับคำว่าเด็กเสียจริงๆ จากนั้น...พวกเขาก็เดินเข้ามาในโรงเรียนเขาเห็นตึกใหญ่ล้อมรอบ ซึ่งแสดงถึงความเจริญของโรงเรียนนี้ เมื่อเดินเข้าไปในตึกที่ 2 พี่น้องฝาแฝดจะต้องไปเรียนก็มีเสียงๆนึง มารั้งพวกเขาเอาไว้

           "เฮ้!!!!โรบิ้น สตาร์ไฟร์ "โรบิ้นและสตาร์ไฟร์ถึงกับยิ้มไม่หุบเพราะเจ้าของเสียงคือไซบอร์ก

          "ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีรึเปล่า"ไซบอร์กกล่าวอีกครั้งแล้วแตะไหล่โรบิ้นเบาๆ           "สบายดี!!!ว่าแต่นายเถอะบัมเบิ้ลบีไม่มาด้วยหรอ???"โรบิ้นถามกลับทันที           "อ๋อ!!!...บัมเขาอาสาดูแลร้านไม่ได้มาหรอกฉันมากับลูกชายของฉัน"ไซบอร์กพูดพลางมองไปที่เรดไฟร์และเวอร์มี่สตาร์ไฟร์จึงแนะนำทั้ง 2 ให้แก่เพื่อนทันที

           "นี่ไซบอร์กลูกชายกับลูกสาวของฉัน นี่เรดไฟร์ และ เวอร์มีเลี่ยนสตาร์ หรือจะเรียกเวอร์มี่ก็ได้"

          "สวัสดีครับ/ค่ะ"2 พี่น้องฝาแฝดกล่าวทักทายไซบอร์ก

           "อืมมมมม!!!!!~ว่าแต่ลูกของเธอล่ะไซบอร์ก"สตาร์ไฟร์ถาม "ฮ่าๆ รายนั้นน่ะหรอกำลังหาห้องเรียนของเขาอยู่"ไซบอร์กหัวเราะออกมานิดหน่อยจนเด็กแฝดนึกขึ้นได้

           "เอ่อ! งั้นเรา 2 คนไปก่อนนะค่ะมันสายมากแล้ว"พูดจบเวอร์มี่ก็กระชากแขนของเรดไฟร์ไปทันทีโดยที่หนุ่มน้อยยังไม่ทันตั้งตัว

           "ฮ่าๆลูกนายน่ารักดีนะโรบิ้น"ไซบอร์ยิ้มให้กับโรบิ้นและสตาร์ไฟร์แล้วทั้ง 3 ก็ได้ยินเสียงที่เหมือนกับว่ามีคนทะเลาะกันอยู่

          "โอ้ยยยยยย~แม่จ๋าปล่อยพ่อเถอะ"

          "ขี้หลีจริงนะ...ขนาดนักเรียนยังไม่เว้น" เสียงนี้ช่างคุ้นหูเขาเหลือเกิน

           "บีสต์บอย เรเวน"ไซบอร์ก โรบิ้น และ สตาร์ไฟร์กล่าวพร้อมกันพวกเขาเห็นเรเวนกำลังบิดหูของบีสต์บอยอยู่

           "เฮ้!!!!เพื่อนช่วยฉันด้วยฉันกำลังจะตาย"บีสต์บอยโวยวายดังลั่นจนเรเวนกลั้นโมโหไม่อยู่ ผัวะ!!! หล่อนตบบีสบอยจนร่วงไปนอนกับพื้น....

          "ใจเย็นๆนะเรเวน"สตาร์ไฟร์พยายามร้องห้าม!!! "นั่นสิ  ไททั่นส์ จะรวมตัวกันทั้งทีมีเรื่องเศร้าไดไง"โรบิ้นทำหน้าไม่ไว้วางใจ

           "โอ๋...แม่จ๋าพ่อไม่ได้ขี้หลีนะพ่อรักแม่คนเดียวนะไม่เคยนอกใจเลย"บีสบอยพยายามอ้อนวอน

           "ฮึ!"เรเวนทำน้ำเสียงที่ดุดันบีสบอยพยักหน้ารับด้วยความเกรงกลัวแล้วหันมาทักทายเพื่อนๆ

           "ว่าไงพวก...ไม่เจอกันนานสบายดีไหม"บีสต์บอยถาม "ฉันกับสตาร์ไฟร์สบายดี..."โรบิ้นเดินเข้าไปโอบไหล่ของสตาร์ไฟร์

           "ฉันก็สบายดี"ไซบอร์กยิ้มแล้วถามต่อ

           "ลูกของนายไปไหนแล้วล่ะ--??"

           "ว้า ฮ่าๆ ตอนนี้นะลูกชายของฉันกับหลานสาวของเรเวนกำลังอยู่ในห้องเรียนของเขา"บีสบอยเหลือบมองเรเวนนิดนึง

          "เธอมีหลานสาวด้วยหรอ...เรเวน??"สตาร์ไฟร์ถาม "อืม...ย่าของเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่ของฉัน"เรเวนตอบจากนั้นพวกทีนไททั่นส์ก็สนทนากันอย่างสนุกสนานหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมากๆ ด้านของเรดไฟร์และเวอร์มี่ที่กำลังเดินหาห้องเรียนของตัวเองอยู่นั้น.....

           "ให้ตายสิทำไมห้องเรียนมันหายากจังนะ-3-"เรดไฟร์บ่นขณะที่เดินขึ้นบันได

           "จะบ่นให้ได้อะไรเรด....นีไงถึงแล้ว"เวอร์มี่ชี้ไปที่ห้องริมบันไดทางซ้ายมือของเธอเรดไฟร์เหลือบมองน้องสาวของเขานิดหน่อยแล้วเดินเข้าห้องไป

          เฮ่อ....~เวอร์มี่พ่นลมหายใจออกทางจมูกเล็กน้อยแล้วจึงเดินตามเข้าไปทั้ง 2 ใจสั่นเอามากเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนใหม่จะดีเหมือนเพื่อนเก่ารึเปล่า เวอร์มี่และเรดไฟร์ยืนต่อกันอยู่หน้าห้องพร้อมกับนักเรียนใหม่อีก 3 คน คนแรกเป็นผู้ชายมีผมสีเขียวและคนที่สองเป็นผู้หญิงใส่ชุดหมวกคลุมเหมือนนักเวทย์ดูท่าจะรู้จักกับนายหัวเขียว คนที่สามเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่มากราวกับนักกล้ามยังไงอย่างงั้น.....

           "เอาล่ะนักเรียนทุกคน...เรามีเพื่อนใหม่มา 5 คนนะ...เอาล่ะแนะนำตัวเลยจ๊ะ"อาจารย์ประจำชั้นกล่าว

          "หวัดดีทุกคนฉันชื่อ รีบอร์น โลแกน และนี่ เรวี่ คอร์ธ ญาติฉันเอง"หนุ่มตัวเขียวแนะนำตัวแล้วชี้ไปที่สาวน้อยในชุดหมวกคลุม

          "เอ่อ!!!ผมชื่อไซบัม  สโตน ครับยินดีที่ได้รู้จัก^^"หนุ่มร่างยักษ์กล่าว "แล้วผมแดง 2 คนล่ะจ๊ะ"อาจารย์หันมาถามเวอร์มี่กับเรดไฟร์ 2พี่น้องมองหน้ากับพักนึงเหมือนกับถามว่าใครจะเริ่มก่อน

           "เอ่อ..ฉันชื่อ..เรดไฟร์  เกรย์สัน"หนุ่มน้อยออกอาการตื่นเต้นนิดๆ

          "สวัสดีจ้า..เราชื่อเวอร์มีเลี่ยน สตาร์ เกรย์สันจะเรียกว่า เวอร์มี่ สั้นๆก็ได้นะ"เมื่อเวอร์มี่กล่าวจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้นเพื่อแสดงถึงการต้อนรับพวกเขา

          "เอาล่ะทุกคนไปนั่งที่ได้จ้ะ"อาจารย์กล่าวกับพวกเขา.....ทั้ง 5 คนเดินไปนั่ตรงที่ว่างที่อยู่หลังห้อง...เรดไฟร์นั่ที่สุดท้ายติดริมหน้าต่างข้างๆเขาคือหนุ่มตัวเขียวที่ชื่อรีบอร์นต่อจากรีบอร์นคือไซบัม...ข้างหน้าของเรดไฟร์คือเวอร์มี่และข้างๆเธอคือสาวน้อยในชุดหมวกคลุมที่ชื่อเรวี่           "เฮ่!!!นายที่ชื่อเรดไฟร์"รีบอร์นสะกิดเรียก

           "มีอะไรหรอ??"เรดไฟร์ถาม

          "นายเป็นอะไรกับผู้หญิงคนข้างหน้านายหรอ?"รีบอร์นถามเขาอีครั้งอย่างสงสัย

          "อ๋อ...เวอร์มี่น่ะหรอ??เป็นน้องสาวฝาแฝดของฉันเอง"เรดไฟร์ยิ้มให้ไม่นานนักไซบัมก็มาเข้าร่วมด้วย

          "น้องสาวนายน่ารักดีนะ..."หนุ่มร่างยักษ์กล่าว

          "นี่ นายตัวใหญ่..นายคิดอะไรกับสาวผมแดงรึเปล่าเนี่ย"รีบอร์นทำน้ำเสียงเล่นๆแล้วหันไปคุยกะเรวี่

          "เรวี่...ตกลงเธอมาเรียนรึเปล่าห๊ะเงียบเชียว" สาวน้อยหันมามองด้วยสายตาที่ดุดันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อกันเลย...น่ากลัวจัง!!!!~ทุกคนคิด

          "ฉันมาเรียน...แต่ฉันไม่ขอสร้างความรำคาญให้กับบุคคลรอบข้างเหมือนเธอหรอกนะรีบอร์น"เรวี่พูดเล่นเอารีบอร์นหน้าเหลือ 2 นิ้วทันทีเรดไฟร์ยิ้มให้เธอนิดหน่อยเพื่อเป็นการทักทายสาวน้อยเองก็ตอบรับอย่างเต็มใจ

          "นี่ๆใกล้เที่ยงแล้วพวกเรา 5 คนไปกินข้าวด้วยกันไหม^^"เวอร์มี่เอ่ยชวน

          "โอเค..แต่ฉันขอไปหาพ่อกับแม่ฉันก่อนนะ"ไซบัมกล่าว ทุกคนนั่งเรียนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานแล้วไปกินข้าวด้วยกันจนถึงเวลากลับบ้าน

           ณ.ด้านล่างของตึก

           พวกเขาทั้ง 5 คนเดินลงมาพร้อมกัน

           "อ้าว...เด็กๆลงมาแล้ว"ไซบอร์กกล่าวพลางกวักมือเรียกพวกเขาเข้ามาหาแล้วพูดต่อ           "นี่ทุกคนฉันขอแนะนำให้รู้จัก...ไซบัมลูกชายของฉัน"

           "สวัสดีครับ"ไซบัมเอ่ยทักทายทุกคน

           "ไซบัมนี่นายเป็นลูกของคุณลุงไซบอร์กหรอ??"เรดไฟร์ถามไซบัมพยักหน้า                  "นี่..รู้จักกันแล้วหรอ??"ไซบอร์ก งุนงงเล็กน้อย

          "พวกเราอยู่ห้องเดียวกันค่ะ"เวอร์มี่เสริม

           "งั้น....."บีสบอยชงักไปเมื่อรีบอร์นยกมือห้าม..

           "ผมรู้ว่าพ่อจะพูดอะไรนะฮะ...ผมจัดการเอง"

          อะแฮ่ม!!!!~ "สวัสดีครับ...ผมชื่อรีบอร์นฮะยินดีที่ได้รู้จัก..ส่วนนี่เรวี่ญาติของผมเอง"รีบอร์นพยายามเก็กให้ดูดีที่สุดจนเรเวนและเรวี่ออกอาการหมั่นไส้

           "รีบอร์นเขาเหมือนพ่อนะ"สตาร์ไฟร์กระซิบบอกเรเวน

           "เรียกว่าพิมพ์เดียวกันจะดีกว่า"เรเวนกล่าว

           "เอาล่ะทุกคน..นี่ก็เย็นมากแล้วฉันกับลูกกลับก่อนนะ"ไซบอร์กและไซบัมกล่าวลาเป็นคนแรก

           "พวกฉันก็ขอตัวบ้างล่ะนะ"บีสบอยกล่าวพลางส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับผู้หญิงที่เดินผ่านไปเมื่อครู่...เรเวนระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้ว ผัวะ!!!!โอ้ยโดนตบ

           "กลับบ้านเดี๋ยวนี้"เรเวนกระชากคอของบีสบอยขึ้นรถไปอย่างรวดเร็วรีบอร์นและเรวี่ตามวิ่งไปติดๆ "คู่นี้นี่ยังไงก็เหมือนเดิมนะ"สตาร์ไฟร์กล่าวแบยิ้มๆโรบิ้นพยักหน้าเล็กน้อย

          "เราจะกลับบ้านรึยังครับ...เรดหิวแล้ว"เรดไฟร์เอามือลูบท้องไปมา

           "เวอร์มี่ก็เหมือนกันค่ะ..."เวอร์มี่เสริมสตาร์ไฟร์กำลังจะพูดแต่โรบิ้นก็แทรกซะก่อนเพราะเขารู้ว่าเธอจะพูดอะไร

          "เราเราไปกินพิซซ่ากันไหมเด็กๆ..."

           "ตกลงครับ/ค่ะ คุณพ่อ" 2 พี่น้องฝาแฝดกล่าวพร้อมกัน และแล้วโรบิ้นและครอบครัวก็ไปรับประทานพิซซ่ากันอย่างมีความสุขงานนี้คงจะมีแต่สตาร์ไฟร์ที่มีความทุกข์ที่ไม่ได้ทำอาหาร