รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
“อ๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย ปล่อยชั้นนะ ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาต้องตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองโดนจับมัดอยู่
ในห้องๆหนึ่ง ก็ตะโกนขอความช่วยเหลือก่อนจะเรียกชื่อป๊อปปี้ขึ้นมา
 
 
แอ้ดดด
 
 
 
“ป๊อปปี้ นี่มันเรื่องอะไรน่ะ ทำไมต้องจับชั้นมาแบบนี้”ฟางเมื่อเห็นพวกป๊อปปี้เข้ามาก็รีบถามทันที
 
“ก็แค่จับคนที่สมรู้ร่วมคิดฆ่าพ่อแม่ชั้นมา ไม่เห็นแปลก”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงเย็นชา ฟางอึ้ง
 
“นาย พูดอะไรน่ะ”ฟางถามอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
“พูดเรื่องอะไรงี้หรอ งั้นชั้นขอถาม ว่าวันนั้น เธอจำฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่ชั้นได้มั้ย”ป๊อปปี้ถามฟางอีกครั้ง
 
 
 
“ชะ ชั้นจำไม่ได้”ฟางโกหกแล้วหลบตาป๊อปปี้
 
 
 
“โกหก”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางเสียงดังจนฟางสะดุ้ง กลัว
 
 
“โทโมะบอกชั้นหมดแล้วว่าเธอเจอกับพวกมัน แต่แปลกดีนะ ที่พวกเสือขาวมันไม่ทำอะไรเธอ
เลย”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งและเงียบลง
 
 
 
“พะ พวกนั้นคงจะไม่ทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องหรอกมั้ง”ฟางตอบเสียงอ่อยๆ
 
 
“ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่อง เหอะ แต่ไปเที่ยวไปไหนมาไหนกับป๊อปปี้ ลูกชายหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำอ่ะนะ
ไม่รู้เรื่องเลย”จองเบพูดแล้วแค่นหัวเราะ
 
 
 
“เลิกเล่นละครได้ละ เค้ารู้เรื่องกันหมดแล้วฟาง”โทโมะพูด
 
“เล่นละครอะไร ชั้นเปล่า”ฟางยังคงเถียงสู้
 
 
“เปล่าหรอ งั้นดูนี่”ป๊อปปี้กระชากฟางมาใกล้ตัวเองอย่างแรงก่อนจะผลักฟางล้มลง แล้วปาเอกสารที่
เขาเอามาจากจองเบและโทโมะใส่ฟางทันที
 
 
 
“ปะ ป๊อปปี้ คือ ชั้น”ฟางเห็นเอกสารทุกอย่าง รวมถึงรูปของแม่เธอกับมิสเตอร์ปีเตอร์แล้วอึ้ง
 
 
“ชั้น ชั้นอะไร คิดหาเรื่องโกหกไม่ทันงั้นสิ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง จนฟางน้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัว
 
 
 
“ชั้นไม่ได้โกหกนะ ป๊อปปี้ ชั้นไม่รู้จริงๆ คือ ชั้นเองก็พึ่งรู้มาไม่นานนี้เองว่าชั้นคือใคร”ฟางพยายาม
อธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง
 
 
“เลิกโกหกได้แล้วชั้นไม่อยากฟัง คนที่โกหกอย่างเธออีก”ป๊อปปี้พูดก่อนตะคอกใส่ฟางอีกครั้ง
 
“ชั้นไม่นึกเลยนะ ว่าผู้หญิงที่น่ารักๆไม่มีพิษมีภัยอย่างเธอจะทำแบบนี้ได้”เขื่อนพูดพลางส่ายหน้า
 
 
“เสียแรงที่นายแม่ไว้ใจเธอ”เคนตะพูด ฟางอึ้ง น้ำตาไหลออกมาช้าๆ
 
 
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ชั้นผิดเองที่ไว้ใจเธอ เพราะเห็นว่าเธอเป็นคนช่วยชั้น ดูแลชั้น แต่ใครจะคิดว่า
เธอจะเป็นพวกเดียวกับแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บปวด
 
 
“ชั้นไม่ใช่พวกนั้น ชั้นไม่รู้เรื่อง”ฟางตะโกนพูดเสียงดังออกมาใส่หน้าป๊อปปี้อย่างอัดอั้น
 
 
 
“ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ ชั้นไม่เชื่อ และจะไม่เชื่อคนอย่างเธออีกแล้ว ชั้นมัวแต่ให้เกียรติเธอจนลืมพิสูจน์
ไปเลย”พูดจบป๊อปปี้ก็ดึงฟางเข้ามาแนบลำตัวก่อนจะพยายามถอดเสื้อนักเรียนของฟาง
 
 
 
“นายจะทำอะไรน่ะ ป๊อปปี้”ฟางดิ้นตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้พยายามจะถอดเสื้อฟาง
 
 
“พวกของแก๊งค์เสือขาวจะต้องมีรอยสักรูปเสืออยู่ด้านหลัง ชั้นลืมดูเธอเพราะคิดว่าเธอใสซื่อไม่มี
อะไร แต่ชั้นคิดผิด”ป๊อปปี้พูด
 
 
“อย่านะป๊อปปี้”ฟางร้องต้องใจพยายามดิ้นหนี
 
 
 
“อื้ออ”ป๊อปปี้รวบตัวฟางมาจูบทันที จูบอย่างแรงจนฟางรู้สึกถึงคาวเลือด
 
 
แควกกกกก
 
 
 
เสียงฉีกขาดของเสื้อนักเรียนฟาง ฟางดิ้นสุดแรง จนสุดท้ายเสื้อฟางก็ขาดออกมาเป็นทางยาวและ
บางส่วนก็ขาดติดมือป๊อปปี้ไปด้วย เผยให้เห็นผิวขาวนวลภายใต้ชุดชั้นในสีหวาน
 
 
 
ผลัก
 
ป๊อปปี้ผลักฟางหันหลังอย่างแรงจนฟางล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
“เห้ย ป๊อปพอเถอะ ไม่มีว่ะ”เขื่อนรีบพูดเมื่อดูที่ด้านหลังฟางไม่พบรอบสักรูปเสือเลย
 
 
“ฮืออออ”ฟางร้องไห้ออกมาทั้งเจ็บทั้งตัวและใจที่ป๊อปปี้ทำแบบนี้ ไหนจะอายที่เค้าทำแบบนี้ต่อ
หน้า4องค์รักษ์อีก
 
 
 
“เฝ้าเอาไว้ให้ดี ยังไงพวกนั้นจะต้องมาตามตัวยัยนี่แน่นอน”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางร้องไห้โฮก็นิ่งเงียบก่อนที่จะสั่งแล้วเดินออกไปทันที
 
 
 
“เธอไม่น่าเลยฟาง ไม่น่าเป็นพวกนั้นเลย”เขื่อนพูดก่อนจะถอดเสื้อสูทตัวเองคลุมฟางไว้ก่อนจะเดินตามทุกคน
ออกไปจากห้อง
 
 
 
“นายไม่รักชั้นแล้วสินะป๊อปปี้”ฟางนอนร้องไห้อยู่ตรงที่เดิมอย่างเจ็บปวด
 
 
 
แอ้ดดดด
 
 
ประตูห้องถูกเปิดมาอีก2วัน พร้อมกับป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาประคองร่างบางของฟางที่นอนคุดคู้กอดตัวเองอยู่มุมห้องขึ้นมา
 
 
“หาเสื้อผ้าให้เธอใส่ซะ เดี๋ยวจะไม่ทันพิธี”ป๊อปปี้หันไปสั่งคนใช้ที่เดินตามตัวเองมา
 
 
“ค่ะนายน้อย”คนใช้2คนรับคำแล้วเดินหายไป ฟางปรือตามองคนที่กอดเธอให้ชัดๆ
 
 
 
“ปะ ป๊อปปี้”ฟางพูดชื่อออกมาอย่างไม่มีแรง ป๊อปปี้มองคนในอ้อมกอดก่อนจะกอดแน่น เขื่อนและ
โทโมะที่เดินเข้ามาตามป๊อปปี้ ก็เห็นการกระทำของชายหนุ่มแล้วนิ่ง
 
 
 
“ใกล้ถึงเวลาแล้วป๊อปปี้”โทโมะเดินเข้าไปพูดทันที
 
 
“เขื่อน พายัยนี่แต่งตัว แล้วตามมาละกัน”ป๊อปปี้ได้สติบอกให้เขื่อนมารับตัวฟางแทนตัวเองที่เดิน
ออกไปกับโทโมะ
 
 
 
“มีอะไรหรอเขื่อน”ฟางถามหลังจากถูกจับแต่งตัวในชุดกี่เพ้าแบบจีนสีครีม
 
 
“วันนี้คือวันรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำของป๊อปปี้”เขื่อนพูดก่อนจะพาฟางมานั่งด้านข้างที่ไม่
ไกลจากโถงนัก ป๊อปปี้ที่ตอนนี้ใส่ชุดสีทองยืนสงบนิ่งต่อหน้ารูปพ่อแม่ตัวเอง ผมที่เลยยาวลอนฟูถูก
ตัดสั้นและเซ็ททรงทำให้ดูดีกว่าเดิม
 
 
“วันนี้ถือว่าเป็นวันดี ที่แก๊งค์มังกรดำของเรามีหัวหน้าคนใหม่ขึ้นมา”โทโมะพูด
 
 
“ขอเชิญนายน้อยภานุขึ้นมารับตำแหน่งหัวหน้านี้ และเพื่อเป็นการเคารพต่อบรรพบุรุษขอให้หัวหน้า
แก๊งค์คนใหม่และ4องค์รักษ์กรีดเลือดสาบานนี้ด้วย”เสียงผู้อาวุโสในแก๊งค์ประกาศ ป๊อปปี้เดินออก
มาพร้อมกับเขื่อน จองเบ โทโมะและเคนตะ ยืนเรียงกันโดยที่ป๊อปปี้ยืนอยู่ตรงกลาง ก่อนจะกรีด
เลือดออกมาใส่โถรูปมังกรที่ผสมกับน้ำแล้วดื่มเลือดสาบานนี้ทุกคน
 
 
“ขอเชิญหัวหน้าแก๊งค์คนใหม่ดำรงตำแหน่ง ขอให้ทุกคนคาราวะหัวหน้าคนใหม่”โทโมะประกาศ
ก่อนทุกคนจะคุกเข่าเคารพป๊อปปี้ ฟางมองป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งไม่แสดงความรู้อะไรแล้วเศร้า นึกถึงคำพูด
ป๊อปปี้ที่บอกว่าไม่อยากเป็นมาเฟียให้เธอฟังในครั้งก่อน
 
 
 
 
“ทุกๆท่าน เป็นที่เรารู้กันว่าหัวหน้าคนเก่าที่เสียไปเพราะอะไร และวันนี้ถือว่าเป็นวันที่เราจะได้ชำระ
ความแค้นครั้งนี้ เอาตัวไอ้ฆาตกรฆ่านายท่านเข้ามา”ทันทีที่ผู้อาวุโสประกาศประตูเปิดออกมา พ่อ
ฟางที่สภาพถูกซ้อมสะบักสะบอม ถูกจับมัดถูกพาตัวเข้ามาในโถงนี้
 
 
“คุณพ่อ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปหาพ่อของเธอ แต่เขื่อนและจองเบคว้าตัวไว้ทัน
 
 
“เรียนเชิญท่านหัวหน้า”โทโมะพูด ป๊อปปี้เดินลงมาใกล้ๆพ่อฟางไม่แสดงความรู้สึกอะไร
 
 
“จับมันคุกเข่าลง คาราวะป๊ากับม๊าชั้น เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้สั่ง ก่อนลูกน้องจะกระทืบและเตะเข่าพ่อฟางล้ม
ลง
 
 
“นายจาง แซ่ลี มือขวาของหัวหน้าแก๊งค์เสือขาวคนก่อน นายกล้ามากนะที่ก่อการอุกอาจแบบ
นี้”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ชั้นก็แค่ทำตามหน้าที่ที่ควรทำ ก็เท่านั้น”พ่อฟางเยาะ
 
 
“ดี ถือว่าแกยอมรับในสิ่งที่แกทำ และวันนี้ ถือว่าเป็นวันที่ป๊ากับม๊าชั้นจะนอนตายตาหลับ”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะหยิบปืนออกมา
 
 
“อย่านะป๊อปปี้”ฟางรีบตะโกนบอก ป๊อปปี้แลหางตามองฟางก่อนจะหันกลับไป
 
 
“คุณหนูไม่ต้องห่วงผม ผมมีหน้าที่ดูแลคุณหนูกับคุณนายที่2มาตลอดและตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมสิ้น
สุดหน้าที่นี้แล้ว ถึงเวลาที่คุณหนูจะต้องกลับไปในที่ของคุณหนูซักที”พ่อฟางพูด ฟางน้ำตานองหน้า
 
 
 
“ไม่เอา คุณดูแลฟางมา อย่างน้อยคุณก็คือคนที่ฟางเรียกว่าพ่อ ฟางไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรหรอก
ค่ะ”ฟางร้องไห้ดิ้นใหญ่ แต่กลับทำอะไรไม่ได้
 
 
“ผมดีใจที่ได้รับใช้คุณหนูรอง คุณนายที่2และนายท่านปีเตอร์ ถือว่าสิ่งที่ผมทำไปครั้งนี้มันคือความ
ภาคภูมิใจของแก๊งค์เสือขาวของเรา”พ่อฟางพูดก่อนจะหันมายิ้มให้กับฟาง
 
 
ปัง
 
 
 
กระสุนถูกยิงออกมาจากปลายกระบอกปืนที่ป๊อปปี้ลั่นไกเข้าที่หัวพ่อฟาง พ่อฟางล้มลงแน่นิ่ง
 
 
“กรี๊ดดด คุณพ่อ ไม่”ฟางกรีดร้องออกมาพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขื่อนและจองเบ
 
 
 
“เอาศพมันไปทิ้งไว้หน้าแก๊งค์เสือขาว ให้มันได้รู้ว่าความภาคภูมิใจของมันที่ฆ่าป๊าม๊าของชั้นมันเป็น
ยังไง”ป๊อปปี้สั่งก่อนลูกน้องจะหามศพพ่อฟางไป ฟางร้องไห้จนเข่าอ่อน ก่อนถูกลากกลับมาที่ห้อง
เหมือนเดิม
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางทรุดตัวลงร้องไห้อย่างหนัก ซักพักป๊อปปี้ก็เดินเข้ามาหาฟาง
 
 
เพี้ยะ
 
 
“นายมันเลือดเย็น นายฆ่าคนได้อย่างไม่คิดอะไร”ฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ก็ไม่รอช้าพุ่งไปตบหน้าชายหนุ่มก่อนที่จะร้องไห้ไม่หยุด
 
 
“นี่มันคือวิถีของมาเฟีย ทำอย่างกับพวกแก๊งค์เสือขาวไม่เคยทำ”ป๊อปปี้พุดอย่างเย็นชา
 
 
"สุดท้ายนายก็กลายเป็นมาเฟียฆ่าคน นายฆ่าพ่อชั้น"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้แล้วสะอึกสะอื้น
 
 
"มันฆ่าพ่อชั้นก่อน เท่านี้ก็ถือว่าหายกันแล้ว เอ งั้นที่เธอมาทำความรู้จักกับชั้นที่ผ่านมา คงจะเป็นแผน
ของพวกเสือขาวล่ะสิ"ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะรีบสันนิษฐาน
 
 
 
“ชั้นไม่รู้ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่รู้เรื่องพวกนี้ อื้ออ”ฟางบอกอีกครั้ง แต่ป๊อปปี้ไม่ฟังรวบตัวฟางมาจูบ
ทันที จูบที่ร้อนแรงและหนักหน่วงเต็มไปด้วยความโกรธ ความเจ็บปวด และความเศร้าจนฟางสัมผัส
มันได้ ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนานทำให้ฟางถึงกับเซ
 
 
 
“บอกแล้วไง ว่าต่อไปนี้ชั้นจะไม่เชื่อเธออีกแล้ว พวกแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้ฟาง
ทรุดลงแล้วร้องไห้อีกครั้ง
 
 
 
 ป๊อปปี้กลายเป็นมาเฟียเต็มตัวแล้ว ตอนต่อไปฟางจะหนีออกไปนะ เป็นไงอยากรู้ต้องเม้น
กับโหวตเยอะๆนะจ้ะ55