รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย ปล่อยชั้นนะ ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาต้องตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองโดนจับมัดอยู่

ในห้องๆหนึ่ง ก็ตะโกนขอความช่วยเหลือก่อนจะเรียกชื่อป๊อปปี้ขึ้นมา

 

 

แอ้ดดด

 

 

 

“ป๊อปปี้ นี่มันเรื่องอะไรน่ะ ทำไมต้องจับชั้นมาแบบนี้”ฟางเมื่อเห็นพวกป๊อปปี้เข้ามาก็รีบถามทันที

 

“ก็แค่จับคนที่สมรู้ร่วมคิดฆ่าพ่อแม่ชั้นมา ไม่เห็นแปลก”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงเย็นชา ฟางอึ้ง

 

“นาย พูดอะไรน่ะ”ฟางถามอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

“พูดเรื่องอะไรงี้หรอ งั้นชั้นขอถาม ว่าวันนั้น เธอจำฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่ชั้นได้มั้ย”ป๊อปปี้ถามฟางอีกครั้ง

 

 

 

“ชะ ชั้นจำไม่ได้”ฟางโกหกแล้วหลบตาป๊อปปี้

 

 

 

“โกหก”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางเสียงดังจนฟางสะดุ้ง กลัว

 

 

“โทโมะบอกชั้นหมดแล้วว่าเธอเจอกับพวกมัน แต่แปลกดีนะ ที่พวกเสือขาวมันไม่ทำอะไรเธอ

เลย”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งและเงียบลง

 

 

 

“พะ พวกนั้นคงจะไม่ทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องหรอกมั้ง”ฟางตอบเสียงอ่อยๆ

 

 

“ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่อง เหอะ แต่ไปเที่ยวไปไหนมาไหนกับป๊อปปี้ ลูกชายหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำอ่ะนะ

ไม่รู้เรื่องเลย”จองเบพูดแล้วแค่นหัวเราะ

 

 

 

“เลิกเล่นละครได้ละ เค้ารู้เรื่องกันหมดแล้วฟาง”โทโมะพูด

 

“เล่นละครอะไร ชั้นเปล่า”ฟางยังคงเถียงสู้

 

 

“เปล่าหรอ งั้นดูนี่”ป๊อปปี้กระชากฟางมาใกล้ตัวเองอย่างแรงก่อนจะผลักฟางล้มลง แล้วปาเอกสารที่

เขาเอามาจากจองเบและโทโมะใส่ฟางทันที

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้ คือ ชั้น”ฟางเห็นเอกสารทุกอย่าง รวมถึงรูปของแม่เธอกับมิสเตอร์ปีเตอร์แล้วอึ้ง

 

 

“ชั้น ชั้นอะไร คิดหาเรื่องโกหกไม่ทันงั้นสิ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง จนฟางน้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัว

 

 

 

“ชั้นไม่ได้โกหกนะ ป๊อปปี้ ชั้นไม่รู้จริงๆ คือ ชั้นเองก็พึ่งรู้มาไม่นานนี้เองว่าชั้นคือใคร”ฟางพยายาม

อธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

“เลิกโกหกได้แล้วชั้นไม่อยากฟัง คนที่โกหกอย่างเธออีก”ป๊อปปี้พูดก่อนตะคอกใส่ฟางอีกครั้ง

 

“ชั้นไม่นึกเลยนะ ว่าผู้หญิงที่น่ารักๆไม่มีพิษมีภัยอย่างเธอจะทำแบบนี้ได้”เขื่อนพูดพลางส่ายหน้า

 

 

“เสียแรงที่นายแม่ไว้ใจเธอ”เคนตะพูด ฟางอึ้ง น้ำตาไหลออกมาช้าๆ

 

 

“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ชั้นผิดเองที่ไว้ใจเธอ เพราะเห็นว่าเธอเป็นคนช่วยชั้น ดูแลชั้น แต่ใครจะคิดว่า

เธอจะเป็นพวกเดียวกับแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บปวด

 

 

“ชั้นไม่ใช่พวกนั้น ชั้นไม่รู้เรื่อง”ฟางตะโกนพูดเสียงดังออกมาใส่หน้าป๊อปปี้อย่างอัดอั้น

 

 

 

“ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ ชั้นไม่เชื่อ และจะไม่เชื่อคนอย่างเธออีกแล้ว ชั้นมัวแต่ให้เกียรติเธอจนลืมพิสูจน์

ไปเลย”พูดจบป๊อปปี้ก็ดึงฟางเข้ามาแนบลำตัวก่อนจะพยายามถอดเสื้อนักเรียนของฟาง

 

 

 

“นายจะทำอะไรน่ะ ป๊อปปี้”ฟางดิ้นตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้พยายามจะถอดเสื้อฟาง

 

 

“พวกของแก๊งค์เสือขาวจะต้องมีรอยสักรูปเสืออยู่ด้านหลัง ชั้นลืมดูเธอเพราะคิดว่าเธอใสซื่อไม่มี

อะไร แต่ชั้นคิดผิด”ป๊อปปี้พูด

 

 

“อย่านะป๊อปปี้”ฟางร้องต้องใจพยายามดิ้นหนี

 

 

 

“อื้ออ”ป๊อปปี้รวบตัวฟางมาจูบทันที จูบอย่างแรงจนฟางรู้สึกถึงคาวเลือด

 

 

แควกกกกก

 

 

 

เสียงฉีกขาดของเสื้อนักเรียนฟาง ฟางดิ้นสุดแรง จนสุดท้ายเสื้อฟางก็ขาดออกมาเป็นทางยาวและ

บางส่วนก็ขาดติดมือป๊อปปี้ไปด้วย เผยให้เห็นผิวขาวนวลภายใต้ชุดชั้นในสีหวาน

 

 

 

ผลัก

 

ป๊อปปี้ผลักฟางหันหลังอย่างแรงจนฟางล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

“เห้ย ป๊อปพอเถอะ ไม่มีว่ะ”เขื่อนรีบพูดเมื่อดูที่ด้านหลังฟางไม่พบรอบสักรูปเสือเลย

 

 

“ฮืออออ”ฟางร้องไห้ออกมาทั้งเจ็บทั้งตัวและใจที่ป๊อปปี้ทำแบบนี้ ไหนจะอายที่เค้าทำแบบนี้ต่อ

หน้า4องค์รักษ์อีก

 

 

 

“เฝ้าเอาไว้ให้ดี ยังไงพวกนั้นจะต้องมาตามตัวยัยนี่แน่นอน”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางร้องไห้โฮก็นิ่งเงียบก่อนที่จะสั่งแล้วเดินออกไปทันที

 

 

 

“เธอไม่น่าเลยฟาง ไม่น่าเป็นพวกนั้นเลย”เขื่อนพูดก่อนจะถอดเสื้อสูทตัวเองคลุมฟางไว้ก่อนจะเดินตามทุกคน

ออกไปจากห้อง

 

 

 

“นายไม่รักชั้นแล้วสินะป๊อปปี้”ฟางนอนร้องไห้อยู่ตรงที่เดิมอย่างเจ็บปวด

 

 

 

แอ้ดดดด

 

 

ประตูห้องถูกเปิดมาอีก2วัน พร้อมกับป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาประคองร่างบางของฟางที่นอนคุดคู้กอดตัวเองอยู่มุมห้องขึ้นมา

 

 

“หาเสื้อผ้าให้เธอใส่ซะ เดี๋ยวจะไม่ทันพิธี”ป๊อปปี้หันไปสั่งคนใช้ที่เดินตามตัวเองมา

 

 

“ค่ะนายน้อย”คนใช้2คนรับคำแล้วเดินหายไป ฟางปรือตามองคนที่กอดเธอให้ชัดๆ

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้”ฟางพูดชื่อออกมาอย่างไม่มีแรง ป๊อปปี้มองคนในอ้อมกอดก่อนจะกอดแน่น เขื่อนและ

โทโมะที่เดินเข้ามาตามป๊อปปี้ ก็เห็นการกระทำของชายหนุ่มแล้วนิ่ง

 

 

 

“ใกล้ถึงเวลาแล้วป๊อปปี้”โทโมะเดินเข้าไปพูดทันที

 

 

“เขื่อน พายัยนี่แต่งตัว แล้วตามมาละกัน”ป๊อปปี้ได้สติบอกให้เขื่อนมารับตัวฟางแทนตัวเองที่เดิน

ออกไปกับโทโมะ

 

 

 

“มีอะไรหรอเขื่อน”ฟางถามหลังจากถูกจับแต่งตัวในชุดกี่เพ้าแบบจีนสีครีม

 

 

“วันนี้คือวันรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำของป๊อปปี้”เขื่อนพูดก่อนจะพาฟางมานั่งด้านข้างที่ไม่

ไกลจากโถงนัก ป๊อปปี้ที่ตอนนี้ใส่ชุดสีทองยืนสงบนิ่งต่อหน้ารูปพ่อแม่ตัวเอง ผมที่เลยยาวลอนฟูถูก

ตัดสั้นและเซ็ททรงทำให้ดูดีกว่าเดิม

 

 

“วันนี้ถือว่าเป็นวันดี ที่แก๊งค์มังกรดำของเรามีหัวหน้าคนใหม่ขึ้นมา”โทโมะพูด

 

 

“ขอเชิญนายน้อยภานุขึ้นมารับตำแหน่งหัวหน้านี้ และเพื่อเป็นการเคารพต่อบรรพบุรุษขอให้หัวหน้า

แก๊งค์คนใหม่และ4องค์รักษ์กรีดเลือดสาบานนี้ด้วย”เสียงผู้อาวุโสในแก๊งค์ประกาศ ป๊อปปี้เดินออก

มาพร้อมกับเขื่อน จองเบ โทโมะและเคนตะ ยืนเรียงกันโดยที่ป๊อปปี้ยืนอยู่ตรงกลาง ก่อนจะกรีด

เลือดออกมาใส่โถรูปมังกรที่ผสมกับน้ำแล้วดื่มเลือดสาบานนี้ทุกคน

 

 

“ขอเชิญหัวหน้าแก๊งค์คนใหม่ดำรงตำแหน่ง ขอให้ทุกคนคาราวะหัวหน้าคนใหม่”โทโมะประกาศ

ก่อนทุกคนจะคุกเข่าเคารพป๊อปปี้ ฟางมองป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งไม่แสดงความรู้อะไรแล้วเศร้า นึกถึงคำพูด

ป๊อปปี้ที่บอกว่าไม่อยากเป็นมาเฟียให้เธอฟังในครั้งก่อน

 

 

 

 

“ทุกๆท่าน เป็นที่เรารู้กันว่าหัวหน้าคนเก่าที่เสียไปเพราะอะไร และวันนี้ถือว่าเป็นวันที่เราจะได้ชำระ

ความแค้นครั้งนี้ เอาตัวไอ้ฆาตกรฆ่านายท่านเข้ามา”ทันทีที่ผู้อาวุโสประกาศประตูเปิดออกมา พ่อ

ฟางที่สภาพถูกซ้อมสะบักสะบอม ถูกจับมัดถูกพาตัวเข้ามาในโถงนี้

 

 

“คุณพ่อ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปหาพ่อของเธอ แต่เขื่อนและจองเบคว้าตัวไว้ทัน

 

 

“เรียนเชิญท่านหัวหน้า”โทโมะพูด ป๊อปปี้เดินลงมาใกล้ๆพ่อฟางไม่แสดงความรู้สึกอะไร

 

 

“จับมันคุกเข่าลง คาราวะป๊ากับม๊าชั้น เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้สั่ง ก่อนลูกน้องจะกระทืบและเตะเข่าพ่อฟางล้ม

ลง

 

 

“นายจาง แซ่ลี มือขวาของหัวหน้าแก๊งค์เสือขาวคนก่อน นายกล้ามากนะที่ก่อการอุกอาจแบบ

นี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ชั้นก็แค่ทำตามหน้าที่ที่ควรทำ ก็เท่านั้น”พ่อฟางเยาะ

 

 

“ดี ถือว่าแกยอมรับในสิ่งที่แกทำ และวันนี้ ถือว่าเป็นวันที่ป๊ากับม๊าชั้นจะนอนตายตาหลับ”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะหยิบปืนออกมา

 

 

“อย่านะป๊อปปี้”ฟางรีบตะโกนบอก ป๊อปปี้แลหางตามองฟางก่อนจะหันกลับไป

 

 

“คุณหนูไม่ต้องห่วงผม ผมมีหน้าที่ดูแลคุณหนูกับคุณนายที่2มาตลอดและตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมสิ้น

สุดหน้าที่นี้แล้ว ถึงเวลาที่คุณหนูจะต้องกลับไปในที่ของคุณหนูซักที”พ่อฟางพูด ฟางน้ำตานองหน้า

 

 

 

“ไม่เอา คุณดูแลฟางมา อย่างน้อยคุณก็คือคนที่ฟางเรียกว่าพ่อ ฟางไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรหรอก

ค่ะ”ฟางร้องไห้ดิ้นใหญ่ แต่กลับทำอะไรไม่ได้

 

 

“ผมดีใจที่ได้รับใช้คุณหนูรอง คุณนายที่2และนายท่านปีเตอร์ ถือว่าสิ่งที่ผมทำไปครั้งนี้มันคือความ

ภาคภูมิใจของแก๊งค์เสือขาวของเรา”พ่อฟางพูดก่อนจะหันมายิ้มให้กับฟาง

 

 

ปัง

 

 

 

กระสุนถูกยิงออกมาจากปลายกระบอกปืนที่ป๊อปปี้ลั่นไกเข้าที่หัวพ่อฟาง พ่อฟางล้มลงแน่นิ่ง

 

 

“กรี๊ดดด คุณพ่อ ไม่”ฟางกรีดร้องออกมาพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขื่อนและจองเบ

 

 

 

“เอาศพมันไปทิ้งไว้หน้าแก๊งค์เสือขาว ให้มันได้รู้ว่าความภาคภูมิใจของมันที่ฆ่าป๊าม๊าของชั้นมันเป็น

ยังไง”ป๊อปปี้สั่งก่อนลูกน้องจะหามศพพ่อฟางไป ฟางร้องไห้จนเข่าอ่อน ก่อนถูกลากกลับมาที่ห้อง

เหมือนเดิม

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางทรุดตัวลงร้องไห้อย่างหนัก ซักพักป๊อปปี้ก็เดินเข้ามาหาฟาง

 

 

เพี้ยะ

 

 

“นายมันเลือดเย็น นายฆ่าคนได้อย่างไม่คิดอะไร”ฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ก็ไม่รอช้าพุ่งไปตบหน้าชายหนุ่มก่อนที่จะร้องไห้ไม่หยุด

 

 

“นี่มันคือวิถีของมาเฟีย ทำอย่างกับพวกแก๊งค์เสือขาวไม่เคยทำ”ป๊อปปี้พุดอย่างเย็นชา

 

 

"สุดท้ายนายก็กลายเป็นมาเฟียฆ่าคน นายฆ่าพ่อชั้น"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้แล้วสะอึกสะอื้น

 

 

"มันฆ่าพ่อชั้นก่อน เท่านี้ก็ถือว่าหายกันแล้ว เอ งั้นที่เธอมาทำความรู้จักกับชั้นที่ผ่านมา คงจะเป็นแผน

ของพวกเสือขาวล่ะสิ"ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะรีบสันนิษฐาน

 

 

 

“ชั้นไม่รู้ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่รู้เรื่องพวกนี้ อื้ออ”ฟางบอกอีกครั้ง แต่ป๊อปปี้ไม่ฟังรวบตัวฟางมาจูบ

ทันที จูบที่ร้อนแรงและหนักหน่วงเต็มไปด้วยความโกรธ ความเจ็บปวด และความเศร้าจนฟางสัมผัส

มันได้ ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนานทำให้ฟางถึงกับเซ

 

 

 

“บอกแล้วไง ว่าต่อไปนี้ชั้นจะไม่เชื่อเธออีกแล้ว พวกแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้ฟาง

ทรุดลงแล้วร้องไห้อีกครั้ง

 

 

 

 ป๊อปปี้กลายเป็นมาเฟียเต็มตัวแล้ว ตอนต่อไปฟางจะหนีออกไปนะ เป็นไงอยากรู้ต้องเม้น

กับโหวตเยอะๆนะจ้ะ55