รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นอะไรรึเปล่าเห็นเหม่อๆตั้งแต่กลับมาแล้วนะ”เฟย์ทักฟางที่นั่งเหม่ออยู่ระหว่างรออบขนม
 
 
“เปล่านิ อ้อ สุกแล้วๆ”ฟางเปลี่ยนเรื่องไปเปิดขนมในเตาที่เด้งสุกแล้วพอดี พอเปิดไปจับต้องตกใจ
เพราะตัวเองมัวใจลอยทำให้ลืมใส่ถุงมือ เฟย์จึงเอาขนมออกมาแทน
 
 
 
 
“มันต้องมีอะไรแน่ๆ แค่เรื่องง่ายๆแค่นี้เธอไม่น่าจะลืม”เฟย์จับผิด ฟางไม่ตอบเดินหนีมาเอาน้ำแข็ง
ประคบแผลที่พอง
 
 
“สมควรแล้วนิ แผลแค่นี้กับคนที่ยอมรับอยู่ในโลกแห่งความจริงไม่ได้”ฟางพูดทั้งน้ำตา
 
“เรื่องของหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำอีกแล้วสินะ”เฟย์พูด ฟางเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
 
 
“ชั้นลืมเค้าไม่ได้ ทำไมนะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาเฟย์จึงเข้าไปปลอบฟางอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
“ค่อยๆเดินนะจินนี่”ป๊อปปี้ประคองจินนี่มานั่งที่บ้านหลังจากกลับมาแล้วพบว่าจินนี่เท้าแพลง
 
 
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เธอไปทำธุระของเธอเถอะ เค้าค่อยยังชั่วแล้ว”จินนี่ตอบ ป๊อปปี้มองแล้วนึกถึง
ตอนที่เขากลับมาเห็นว่าจินนี่ข้อเท้าแพลง กวินเป็นคนอุ้มจินนี่ไปนั่งที่มานั่งก่อนจะบรรจงถอดรองเท้า
จินนี่ออกแล้วเอาเท้าจินนี่มาไว้ที่ตักตัวเองเพื่อนวดให้จินนี่บรรเทาความเจ็บ ป๊อปปี้อึ้งกับภาพที่เห็น
หัวหน้าแก๊งค์เสือขาวไม่น่าจะมาทำอะไรแบบนี้แล้วยิ่งไม่ใช่ภรรยาของตัวเอง นี่กวินคงจะรักจินนี่มากสินะ
 
 
 
“เฮีย ฟ้าว่าพี่จินนี่คงไปเยี่ยมป๊าม๊าไม่ไหวแล้วล่ะ”ฟ้าดูอาการของจินนี่แล้วพูด
 
 
“งั้นเฮียแวะไปหลุมศพป๊ากับม๊าคนเดียวก็ได้ ฟ้าดูจินนี่หน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ลานจอด
รถแล้วขับรถออกไป ที่ป๊อปปี้ไปคนเดียวเพราะว่ามันเป็นที่ในเขตของมังกรดำไม่เป็นอันตรายสำหรับ
เขาแน่นอน
 
 
 
 
 
“รอที่รถก็ได้นะ ชั้นไปแปปเดียว”ฟางบอกเฟย์ที่ขับรถมาส่งเธอที่หลุมศพของพ่อแม่ป๊อปปี้ ฟางเอา
ช่อดอกไม้เดินเข้ามาในหลุมศพเพียงลำพัง ตอนนี้เป้นเวลาเย็นของหน้าหนาวแล้ว ฟางกระชับผ้า
คลุมไหล่ที่พกมาด้วย มือที่ถูกพันแผลแล้วกระชับช่อดอกไม้ไว้แนบลำตัวก่อนจะเดินมาจนถึงหน้า
หลุมศพพ่อแม่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะนายท่าน สวัสดีค่นายแม่ วันนี้ฟางมาเยี่ยมนะคะ ขอโษที่ฟางไม่ได้มาเยี่ยมนานเลย”ฟาง
พูดก่อนะวางช่อดอกไม้ลงที่หน้าหลุมศพก่อนตัวเองจะค่อยๆนั่งลง
 
 
“ฮือๆ ฟางนี่อ่อนแออีกแล้วนะคะ มาหานายแม่ทีไรฟางต้องร้องไห้แบบนี้ทุกที”ฟางน้ำตาไหลออก
มาก่อนจะพูด เธอเข้มแข็งไม่ได้อย่างที่พูดได้เลยซักครั้ง
 
 
 
“มาบ่นอะไรให้ป๊ากับม๊าชั้นอีก”ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางหันไปมองป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ถือช่อดอกไม้
มาเยี่ยมพ่อแม่ตัวเอง
 
 
“ปะ เปล่า ไม่มีอะไร”ฟางรีบหันไปปาดน้ำตาก่อนจะรีบลุกขึ้น แต่ต้องร้องเมื่อดันใช้มือที่เป็นแผลอยู่
ดันตัวเอง ฟางล้มลงไปกับพื้นหินอ่อนทันที
 
 
 
“ปล่อย”ฟางร้องเมื่อเห็นป๊อปปี้รีบวิ่งมาประคองตัวเองก็รีบดันตัววออกห่างป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้เห็น
แผลที่ถูกผ้าพันไว้ก็คว้ามือฟางมาดู
 
 
“โอ๊ย เจ็บ”ฟางร้องด้วยความเจ็บเมื่อป๊อปปี้โดนแผลตัวเอง
 
 
“ไปโดนอะไรมา”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
“เรื่องของชั้น”ฟางตอบสั้นๆ ป๊อปปี้ไม่สนใจเอาผ้าพันแผลออกทำให้เห้นแผลที่พองแดงที่มือของ
ฟาง ป๊อปปี้ตกใจมากแต่พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติ
 
 
 
 
“อ๊ะ จะพาชั้นไปไหนปล่อยนะ”ฟางดิ้นเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงมือเธอขึ้นจะพาไปฟางตกใจสะบัดมือหนีแล้ว
วิ่งแต่ป๊อปปี้ไวกว่าคว้าตัวฟางได้ก่อนจะอุ้มฟางฟาดบ่าไปที่รถตัวเอง
 
 
 
“ปล่อยนะ คนบ้าๆ”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้พามาที่รถตัวเอง พร้อมวางฟางที่เบาะรถแล้วดันฟางไว้ด้วย
ตัวเองก่อนเขาเองจะรีบค้นหากระปุกยาในลิ้นชักหน้ารถ
 
 
 
 
“นี่เลิกร้องโวยวายเถอะน่า ชั้นไม่ปล้ำเธอหรอก”ป๊อปปี้ดุ
 
“แต่คุณก็เคยทำนี่”ฟางยังเถียงไม่เลิก
 
 
“ชั้นไม่ปล้ำเธอตรงนี้หรอกน่า เดี๋ยวผีบรรพบุรุษได้หักคอชั้นเอา แค่ปล่อยให้พวกเสือขาวมา
ป้วนเปี้ยนแถวนี้ก็มากพอละ”ป๊อปปี้พูดฟางสะอึกเมื่อได้ยินที่ป๊อปปี้ว่าก็นิ่งซึมลงไป จริงสิ เธอไม่ควร
มาทีนี่
 
 
 
“อ๊ะ แสบนะ”ฟางร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้คุกเข่านั่งลงแล้วเปิดกระปุกครีมบัวหิมะทาลงที่มือฟางแล้วนวด
เบาๆอย่างอ่อนโยน ฟางมองการกระทำของชายหนุ่มที่ทำให้เธอก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความคิดถึง
คนตรงหน้ามาก
 
 
 
“เดี๋ยวกลับไปเอาบัวหิมะทาด้วยนะ แผลจะได้ไม่พองแบบนี้ อื้ออ”ป๊อปปี้ฝืนทำใจแข็งพูดไม่สนใจ
น้ำตาที่ไหฃออกมาจากตาของฟาง แต่ต้องตกใจเมื่อฟางรวบตัวเขาไปจูบอย่างรวดเร็ว ป๊อปปี้ตกใจ
จะเอามือผลักแต่ได้ยินเสียงสะอื้นในลำคอของฟางก็เลือกที่จะไม่ผลัก แล้วจูบตอบฟางด้วยความรัก
และคิดถึงเช่นกัน
 
 
 
“อย่าทำแบบนี้อีก”ป๊อปปี้พูดหลังจากถอนจูบออกมา ยิ่งทำให้ฟางยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ป๊อปปี้เอง
ก็ปวดใจเหมือนกันที่ทำแบบนี้ ก่อนจะหันหลังไม่มองน้ำตาของฟางเพราะเขารู้ว่าเขาต้องใจอ่อน
แน่นอนที่เห็นคนตัวเล็กร้องไห้
 
 
 
“นายก็อย่าเป็นแบบนี้สิป๊อปปี้ ฮืออออ อย่าทำแบบนี้ ชั้นเจ็บจนจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว”ฟางโผ
เข้ากอดป๊อปปี้ร้องไห้ก่อนจะพูดออกมา น้ำตาของฟางซึมเขาที่หลังป๊อปปี้ที่สัมผัสได้ ชายหนุ่มเองก็
สงสารฟางอยากจะดึงฟางไปกอดไว้เหลือเกิน
 
 
“ก็ไม่ต้องทน รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”ป๊อปปี้พูดอย่างฝืนตัวเองสุดๆ
 
 
 
“อย่าไล่ชั้นไปไหนอีกได้มั้ย ได้โปรด”ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้วเอาหน้าซุกไว้ที่แผ่นหลัง ให้ป๊อปปี้ที่
กลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหว น้ำตาไหลออกมาอย่างเจ็บปวดไม่แพ้ฟาง
 
 
 
 
“ฮือออออ”ฟางร้องไห้หนักเมื่อป๊อปปี้ดึงมือฟางออกแล้วเดินหนีไปหลบหลังต้นไม้ก่อนจะทรุดลงนั่ง
แล้วชกพื้นเพื่อระบายความอัดอั้นของตัวเองที่เบต่ไปไม่ไหวจนเลือดออก
 
 
“ฟาง ชั้นขอโทษ ชั้นเองก็รักเธอเหมือนกัน”ป๊อปปี้จับที่สร้อยรุปหยกที่ใส่อยู่ก่อนจะร้องไห้ออกมา
เช่นเดียวกับฟางที่นั่งลงที่รถป๊อปปี้จับสร้อบหยกที่มาแล้วร้องไห้เหมือนกัน
 
 
 
 
 หลายวันต่อมา
 
 
“คุณจินนี่คะเดี๋ยวทานอะไรหน่อยนะคะ ดูท่าทางเพลียๆเหมือนคนเป็นไข้เลย”พิมพูดแล้ววาง
ข้าวต้มข้างๆเตียงของจินนี่ จินนี่พลิกตัวมา เมื่อได้กลิ่นข้าวต้มก็รีบปิดจมูก
 
 
“ทำไมมันเหม็นแบบนี้”จินนี่พูดพลางดันถ้วยหนีไปไกลๆ
 
“ไม่นี่คะ กลิ่นหอมเชียว”พิมพูดแล้วสูดข้าวต้มหมูที่ส่งกลิ่นหอมยั่วจมูกเธอ
 
 
“ไม่ไหวแล้ว อุแหวะ”จินนี่พูดจบแล้ววิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ พิมตกใจวิ่งไปลูบหลัง และสังเกตอาการแปลกๆของจินนี่
อย่างสงสัย
 
 
“อาการไม่ดีเลยแบบนี้ไปหาหมอมั้ยคะ”พิมประคองจินนี่มานั่งที่เก้าอี้แล้วถามด้วยความเป็นห่วง
 
 
“ไม่เป็นไร เอาข้าวต้มไปเก็บเถอะจินนี่คงกินไม่ไหว”จินนี่พูดพลางสูดยาดมที่พิมเอาให้เมื่อกี้ก่อน
จะสงสัยกับร่างกายตัวเอง ประจำเดือนเธอก็ไม่มา2เดือนตั้งแต่อยู่ที่เซฟเฮ้าส์กวิน ตอนแรกเธอแค่
คิดว่าอาจเป็นเพราะเธอเครียด แต่ช่วงหลังๆที่กวินดีกับเธอก็ไม่น่าจะไม่มาแบบนี้ หรือว่า
 
 
 
 
“พิม ถ้าพิมออกไปแล้ว พิมช่วยซื้อที่ตรวจครรภ์ให้จินนี่หน่อยได้มั้ย”จินนี่พูดขึ้น พิมรับคำก่อนจะ
เดินเอาชามข้าวต้มไปเก็บแล้วออกไปซื้อของตามที่จินนี่สั่งทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นอะไรรึเปล่า วันนี้เห็นอ้วกตั้งหลายรอบ”เฟย์เดินเข้ามาหาฟางที่นั่งอยู่บนเตียง กินข้าวได้นิด
หน่อยก็ไปอ้วก ได้กลิ่นน้ำหอมของธามไทที่ฉีดแล้วเข้ามาหาเธอก็วิ่งมาอ้วก
 
 
“ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยฟางจะนอนพักผ่อนน้อยมั้ง ไม่ค่อยมีแรงเลย วันนี้คงออกไปข้างนอกกับเฟย์ไม่ไหว”ฟางยิ้มก่อนที่จะค่อยๆเอนตัวลงนอน ทำให้
เฟย์นิ่วหน้าสงสัยกับอาการของฟางก่อนที่จะยอมให้เธอพักผ่อน สักพักใหญ่เมื่อเฟย์กลับเข้ามาในบ้านก็แปลกใจที่ฟางนั่งกินผลไม้อยู่
 
 
"เมื่อกี้ฟางเห็นแม่บ้านเอาตะลิงปลิงมากินกันแล้วเปรี้ยวปากเลยขอแบ่งมาเฟย์กินด้วยกันมั้ย" ฟางพูดแล้วนั่งกินตะลิงปลิงต่อ
 
 
"อี๋ เปรี้ยวจะตายไม่ไหวหรอก"เฟย์รีบว่าเมื่อกัดชิมไปได้คำเดียว
 
 
"อะไรกัน อร่อยจะตาย นี่ทั้งวันฟางกินอะไรไม่ได้นอกจากผลไม้นี่ สงสัยคงจะได้ผอมก็คราวนี้ล่ะ"ฟางพูดแล้วหัวเราะกับอาการของตัวเอง 
 
 
 
“งั้นมาด้วยกันหน่อยสิ”เฟย์แปลกใจ สงสัยกับอาการของฟางมากกว่าเดิมก่อนที่จะพูดแล้วตัดสินใจพาฟางมาที่โรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
“อะไรหรอเฟย์พาฟางมาที่นี่ทำไม”ฟางแปลกใจที่เฟย์มาที่แผนกสูตินารีเวช
 
 
“เพื่อความสบายใจและคลายความสงสัย ตรวจไปก็ไม่เสียหาย”เฟย์พูดก่อนจะยื่นขวดเล็กๆให้ฟาง
เอาปัสสาวะไปตรวจฟางนิ่งก่อนจะยอมตรวจ ซักพักเฟย์และฟางก็นั่งรอผลตรวจด้านนอก
 
 
“ขอเชิญคุณธนันต์ธรญ์ที่ห้องตรวจหมายเลข1ด้วยค่ะ”นางพยาบาลเรียกฟาง ฟางรีบพาเฟย์ไปเป็น
เพื่อนที่ห้องตรวจทันที
 
 
 
 
“หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ตอนนี้คุณตั้งครรภ์ได้เดือนนึงแล้ว”หมอพูดทำให้ฟางและเฟย์
นิ่งอึ้งก่อนที่เฟย์จะพาฟางออกมาที่ห้องรับยา ฟางนิ่งมาตลอดทางจนถึงบ้าน
 
 
“ฟางจะทำไงต่อไปล่ะทีนี้”เฟย์ถามขึ้นเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องของฟาง
 
“ฟางยังไม่รู้เลย”ฟางตอบอย่างสับสนแล้วนั่งลงกับเตียงของตัวเองพลางมองผลตรวจที่กำอยู่ในมือมาตลอด ท้องงั้นหรอ จริงสิเธอกับป๊อปปี้มีอะไรกัน
ทุกครั้งไม่ได้ป้องกันเลยสักครั้ง ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูคนอื่นจะเป็นยังไง
 
 
 
“แล้วฟางะบอกนายป๊อปปี้มั้ย”เฟย์ถามเมื่อสังเกตสีหน้าของฟางที่เครียดไป
 
 
 
“ไม่รู้สิ ฟางรักเค้านะ ฟางรู้ว่าทำไมเค้าถึงทิ้งฟาง แต่ถ้าลูกมันจะทำให้เค้ามีปัญหา ฟางไม่เก็บไว้ดีกว่า”ฟางพูดขึ้น
 
 
 
ตุบ เฟย์ที่นั่งข้างๆได้ยินเช่นนั้น เอาหมอนบนเตียงปาใส่หน้าฟางไปอย่างแรงทันที
 
 
 
“จะบ้ารึไง นี่เธอจะเอาเ็กออก เธอมันใจร้ายไส้ระกำที่สุด ทำเกินไปแล้วนะเด็กเค้าไม่รู้เรื่องสักหน่อย”เฟย์โวยวายเสียงดัง
 
 
 
“เฟย์ เบาๆหน่อยเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน นี่ชั้นยังไม่ได้บอกว่าชั้นจะทำแท้ง ชั้นพูดว่าไม่เก็บไว้ดีกว่าเนี่ยหมายถึงว่า ชั้นไม่บอกป๊อปปี้
ชั้นจะเก็บลูกไว้ พอใกล้คลอดกะกลับไปคลอดเยอรมัน”ฟางอธิบาย เฟย์จึงเข้าใจพลางถอนหายใจ ถึงแม้เธอจะพูดได้แบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริง เธอ
กลับรู้สึกกลัวเหลือเกิน
 
 
 
 
“ขอร้องนะเฟย์ อย่าบอกใคร โดยเฉพาะป๊อปปี้”เมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เฟย์ก็ขอตัวกลับห้องตัวเอง ฟางพูดก่อนจะปิดประตูห้องกำชับเฟย์อีกครั้ง
เฟย์ส่ายหน้าแล้วเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง
 
 
 
ตรู้ดดด
 
 
 
“เมื่อกี้เค้ามาเยี่ยมเพื่อนที่โรงบาลเค้าแล้วเห็นที่รักไปที่แผนกสูตินารีเวช บอกเค้ามานะ ว่าตัวเองไปทำไม เกิดอะไรขึ้น ตัวเองท้องหรอ”เมื่อเฟย์กดรับ
สายแฟนหนุ่ม เขื่อนรีบพูดอย่างรวดเร็วร้อนรน ทำให้เฟย์อึกอักไม่รู้จะทำอย่างไรดี
 
 
 
 เฟย์จะบอกเขื่อนมั้ยนะกับเรื่องของฟาง
 
ขอโทษที่ไม่อัพ ช่วงนี้เรายุ่งมากจริงๆเราบอกแล้ว เรามาอัพแล้วนะ เดี๋ยวอัพอีกตอนให้
ตอนเย็นๆพร้อมกับเรื่องหใม่นะ อย่าลืมเม้นกับโหวตกันล่ะ