รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“แพทททททททททททท”โทโมะแทบคลั่งเมื่อเห็นแพททรุดลงไปก่อนจะรีบคลานไปหาแพท
ทันที พวกกวินอาศับจังหวะนั้นสั่งให้ลูกน้องเสือขาวและมังกรดำเข้าลุย หัวหน้าแก๊งค์เพชรแดงกับ
ลูกน้อง2คนเห็นท่าไม่ดีรีบอาศัยจังหวะตอนที่ลูกน้องที่เหลือรอดตัวเองสู้หนีออกมา ป๊อปปี้ ฟางและ
กวินเห็นก็รีบตามไป
 
 
“แพท อย่าหลับนะแพท มองหน้าโทโมะสิ”โทโมะพยายามเรียกแพท แพทปรือตามองหน้าชายคน
ที่เธอรักที่สุด
 
 
“โทโมะไม่เป็นไรนะ”แพทพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ ตอนนั้นแก้วรีบวิ่งมาหาแพทและโทโมะก็ทรุดลง
เมื่อเห็นแพทถูกยิง
 
 
“แพท แพทอย่าเป็นอะไรนะ”โทโมะพยายามอุ้มแพทขึ้นโดยไม่สนว่าตัวเองเจ็บที่ขาเท่าไหร่
 
 
 
“คุณโทโมะคะเลือด”แก้วตกใจที่โทโมะฝืนตัวเองแล้วทำให้เลือดออกมาเยอะมาก
 
 
“ไม่เป็นไร”โทโมะตอบสั้นๆก่อนจะพาแพทออกมาด้านนอกโกดัง ชายหนุ่มประคองแพทไว้ในอ้อม
กอดตัวเองก่นจะค่อยๆนั่งลง
 
 
“เลือดออกหมดแล้วนะโทโมะ”แพทพยายามพูดออกมา และไอสำลักเลือดออกมา
 
“แพทอย่าพูดอีกเลย เลือดออกหมดแล้ว”โทโมะตกใจกับอาการแพท
 
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”แพทพูด
 
“แพทไม่นะ อย่าหลับสิ มองตาโทโมะนะแพท อย่าหลับ”โทโมะพยายามพูดแล้วเขย่าตัวแพท
แพทยิ้มเพราะรู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ๆ
 
 
“โทโมะ ไม่เป็นไร แพทรู้ดีว่าแพทคงไม่รอด”แพทพูด แก้วตกใจ
 
 
“ไม่นะคุณแพทอย่าพูดแบบนี้ คุณโทโมะเค้าจะอยู่ยังไงถ้าคุณไป อย่าลืมสิคะ เค้ารักคุณมาก
นะ”แก้วพูด โทโมะหันไปมองแก้วที่น้ำตาซึมกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วพยายามช่วยเขาเรียกแพท
 
 
“อย่าเลยแก้ว แพทรู้ว่าแพทไม่รอดแน่ๆ”แพทยิ้มให้แก้ว
 
“กอดแพทหน่อยได้มั้ยโทโมะ แพทหนาว”แพทพูดโทโมะตกใจรีบกอดแพทแน่นแล้วร้องไห้
 
“อย่าทำแบบนี้ คุณต้องอยู่กับผมแพท คุณต้องอยู่กับผม”โทโมะแทบคลั่ง
 
 
“แพทรักโทโมะมากนะคะ รักโทโมะตั้งแต่แรกเจอเลย แพทดีใจนะที่ช่วงเวลาสั้นๆเรามีความสุขด้วย
กัน โทโมะทำให้แพทมีความสุขมาเลยนะคะ”แพทยิ้มแล้วเอามือจับแก้มโทโมะก่อนจะหันไปมอง
แก้ว
 
 
“แก้ว เป็นเด็กดีของโทโมะนะ อย่าทำให้โทโมะเสียใจนะ ชั้นฝากดูแลเค้าด้วย”แพทบอกแก้ว แก้ว
ยิ่งร้องไห้
 
 
“จูบแพทหน่อยนะคะโทโมะ”แพทขอร้อง โทโมะจึงก้มลงจูบแพทอย่างอ่อนโยนด้วยความรัก และ
จู่ๆมือที่แพทคล้องคอโทโมะก็ตกลง โทโมะถอนจูบแพทออกมาอย่างตกใจ เรียกชื่อแพทและเขย่า
แต่แพทแน่นิ่ง ชายหนุ่มช๊อค
 
 
 
“แพททททททททททททททททททททททททท”โทโมะคลั่งก่อนจะวางแพทลงอย่างอ่อนโยน
แล้วฝืนลุกขึ้น
 
 
“คุณโทโมะ จะไปไหนคะ”แก้วที่ดูร่างไร้วิญญาณของแพทอยู่ก็ตกใจ
 
“ชั้นฝากแพทด้วยนะ ชั้นจะไปฆ่ามัน”โทโมะพูดเสียงเหี้ยม แววตาเปลี่ยนเป็นสายตาเหี้ยมโหด
อย่างที่แก้วไม่เคยเห็นมาก่อน
 
 
“ไม่นะคะคุณโทโมะ”แก้วตกใจเรียกแต่โทโมะไม่หันมาวิ่งไปโดยไม่สนว่าขาที่ถูกยิงจะเลือดออก
มากเท่าไหร่จัดการเอามีดพกตัวเองเชือดคอลูกน้องเพชรแดงทันทีอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
ด้านพวกป๊อปปี้ที่ตามหัวหน้าเพชรแดงมาก็ตกลงให้กวินและลูกน้องไปอ้อมดักไว้อีกทาง
 
 
 
“หมดทางรอดแล้วล่ะมั้งงง”ป๊อปปี้และฟางวิ่งไปเมื่อเห็นหัวหน้าเพชรแดงและลูกน้องของเขาจนมุม
 
 
“คนอย่างกูถ้าเจ็บพวกมึงก็ต้องเจ็บเหมือนกัน ถึงตัวกูจะตายถ้ามึงตายกูก็สะใจตายตาหลับ”หัวหน้า
เพชรแดงพูดอย่างอาฆาตก่อนจะอาศัยจังหวะที่ลูกน้องตัวเองกันตัวเองไว้แล้วชักปืนไปที่ป๊อปปี้ ฟาง
ตกใจรีบไปหาป๊อปปี้ทันที
 
 
“อย่านะ”ฟางร้องแล้วเอาตัวเข้าขวาง
 
 
 
 
ปัง
 
 
กระสุนปืนที่ยิงออกมาจากหัวหน้าเพชรแดงยิงเข้าที่หน้าอกของฟางทันทีท่ามกลางความตกใจของ
ป๊อปปี้และกวิน
 
 
 
“ฟางงงงงง”ป๊อปปี้และกวินร้องพร้อมกันป๊อปปี้รีบประคองฟางไว้
 
 
 
“ฆ่ามัน”กวินสั่งลูกน้องที่ตามกวินนั้นจัดการยิงลูกน้องหัวหน้าเพชรแดงจนตายก่อนตัวเองจะเดินมา
นิ่งๆไม่มีความรู้สึกแล้วยิงเข้าที่ข้อทั้ง2ข้างของหัวหน้าเพชรแดง
 
 
“อ๊ากก จะฆ่าก็รีบฆ่ากูสิวะ”หัวหน้าเพชรแดงร้องด้วยความทรมาน
 
 
“นัดนี้ลูกน้องมึงยิงน้องสะใภ้กู”กวินพูดแล้วยิงที่แขนขวาหัวหน้าเพชรแดง ป๊อปปี้มองแล้วชักปืนไป
ยิงต่อที่แขนซ้ายของหัวหน้าเพชรแดง
 
 
“นัดนี้ที่มึงทำร้ายลูกน้องกู”ป๊อปปี้พูดก่อนที่กวินและป๊อปปี้จะจ่อปืนที่หัวของหัวหน้าเพชรแดงพร้อม
กัน
 
 
 
“นัดนี้มึงยิงน้องกู/นัดนี้มึงยิงเมียกู”ป๊อปปี้และกวินพูดพร้อมกันก่อนที่จะยิงที่หัวของหัวหน้าเพชร
แดงพร้อมกันทำให้หัวกระจาย แต่ป๊อปปี้และกวินกลับมองนิ่งไม่มีความรู้สึกอะไรเลย
 
 
 
 
“ฟาง อย่าหลับนะฟาง”กวินรีบไปหาฟางที่ป๊อปปี้ประคองกอดทันที
 
 
“ฟาง ชั้นรอดแล้วนี่ไงอย่าหลับนะ มาให้รางวัลชั้นก่อนสิ”ป๊อปปี้แทบคลั่งที่เห็นฟางไอเป็นเลือก
พยายามเขย่าตัวฟาง
 
 
 
“นายอุ้มฟางไหวมั้ย พาฟางออกไปก่อน”กวินสั่งเมื่อเห็นลูกน้องที่ตามมาของมังกรดำวิ่งเข้ามา
ป๊อปปี้ตัดสินใจอุ้มฟางไปที่รถที่กวินจอดไว้
 
 
“ฟาง มองตาชั้น อย่าหลับ มองหน้าชั้นฟาง”ป๊อปปี้พยายามเรียกฟางไว้ให้ฟางตื่น
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางยิ้มก่อนจะสลบไปป๊อปปี้และกวินตกใจ
 
 
“ไม่นะฟาง อย่าหลับสิฟาง”ป๊อปปี้คลั่ง
 
 
 
“ชีพจรเต้นอ่อนมาก ต้องพาไปโรงพยาบาลด่วน”จองเบที่ชึ้นรถมาจับชีพจรฟางบอกก่อนที่รถจะขับ
มาถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ป๊อปปี้ที่อุ้มฟางไม่ไหวก็ส่งฟางให้กวินอุ้มฟางไปที่บุรุษพยาบาลที่
เตียงแล้วเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไป
 
 
 
“นายไปทำแผลของนายเถอะ ชั้นเฝ้าน้องชั้นได้”กวินบอกก่อนที่ป๊อปปี้จะพาจองเบไปทำแผลอีก
ห้องเหมือนกับโทโมะและธามไทที่ทำแผลอยู่ แก้วลอบมองโทโมะที่ถูกเย็บแผลสดๆแต่กลับไปร้อง
ออกมาซักแอะ แววตานิ่งเงียบ แก้วเห็นแล้วเศร้า ชายหนุ่มกอดศพแพทมาตลอดจนถึงโรงพยาบาล
ไม่ยอมพูดจากับใคร นี่เขาคงจะเสียใจมากสินะ
 
 
 
ซักพักป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องทำแผลหลังจากทำแผลเสร็จเดินมาหากวินทันที
 
 
“ฟางยังไม่ออกมาเลย”กวินพูดขึ้น ป๊อปปี้มองฟางในห้องฉุกเฉินก็นิ่งคิด
 
“ชั้นเป็นคนพาฟางมาที่นี่ นายจะต่อยชั้นก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
“ได้ แต่นายก็ต่อยชั้นคืนด้วยนะ เพราะชั้นเอาแฟนนายไปเหมือนกัน”กวินลุกขึ้นยิ้มให้ป๊อปปี้
 
 
 
ผลัวะ ผลัวะ
 
 
สองหัวหน้าหนุ่มจัดการแลกหมัดกันคนละหมัดท่ามกลางความตกใจที่ฟ้าและธามไทออกมาจาก
ห้องทำแผลก่อนจะแยกกันไปประคองพี่ของตัวเอง
 
 
“ถ้าชั้นคืนฟางให้นายนายคืนจินนี่ให้ชั้นได้มั้ย”ป๊อปปี้พูด กวินชะงัก ใจหายวาบ
 
“นายคงรักจินนี่มากสินะ”กวินพูด
 
 
“ใช่รักมาก เพราะจินนี่กับพวกชั้นโตมาจนเรียกว่าเป็นเพื่อนตายกันเลยก็ได้”ป๊อปปี้พูดกวินชะงักกับ
คำว่าเพื่อนที่ป๊อปปี้บอกแต่ก็พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติ
 
 
“นายรักน้องชั้นรึเปล่า”กวินถามแล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้แต่มองที่ประตูห้องฉุกเฉินที่อีกฟากนึงเป็น
ฟางที่อยู่ในอาการโคม่าอยู่
 
 
“นายถามทำไม”ป๊อปปี้ถาม
 
 
“คนรักกันเค้าย่อมอยากอยู่ด้วยกัน แล้วนายอยากคืนฟางให้ชั้น นายไม่อยากอยู่กับน้องชั้นรึไง”กวิน
ถาม
 
 
“มันคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้นายก็รู้ หรือว่านายไม่อยากคืนจินนี่”ป๊อปปี้หันไปถาม
 
“คงงั้น”กวินตอบสั้นๆ ป๊อปปี้จึงต่อยกวินล้ม
 
 
“เห้ยมันจะมากไปแล้วนะโว่ย”ธามไทจะเข้าไปหาเรื่องแต่กวินรั้งไว้
 
 
“ช่างเถอะธาม”กวินพูดก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้
 
 
“นายมีเมียอยู่แล้วนะ นี่นายคิดจะทำอะไร จินนี่มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ควรเป็นเมียน้อยใคร”ป๊อปปี้
ระเบิดอารมณ์จนพวกองค์รักษ์ของเขาต้องไปห้ามเพราะแค่แรงฟ้าห้ามพี่ชายตัวเองไม่อยู่แน่ๆ แก้ว
ประคองโทโมะออกมาก็มองดูเหตุการณ์ทั้งหมด
 
 
 
“ชั้นรู้ว่ามันผิดแต่ะให้ชั้นถอนตัว ชั้นถอนตัวกับความรู้สึกนี้ไม่ได้แล้ว”กวินพูดแล้วนึกถึงคนที่อยู่ที่
เซฟเฮ้าส์ตัวเอง
 
 
“แล้วไง แต่เพื่อนชั้นไม่ควรเป็นเมียน้อยใคร ชั้นคืนฟางให้นายนายคืนจินนี่ให้ชั้น ชั้นจะไม่เอาเรื่อง
อะไรนาย”ป๊อปปี้พูดเสียงเด็ดขาด
 
 
 
“งั้นถือว่านายพูดเองละนะ ทันทีที่ประตูฉุกเฉินเปิดออกมา ชั้นจะพาฟางกลับไปกรุงเทพทันที”กวิน
พูด
 
 
 
“ใช่ ชั้นพูดแล้วไม่คืนคำ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาที่ระเบียงโรงพยาบาลคนเดียว
 
 
 
 
 
 
“มันหมดเวลาอยู่ในโลกแห่งความฝันแล้วป๊อปปี้”ป๊อปปี้พึมพำก่อนจะหลับตาลง ถึงเวลาต้องคืนฟาง
ให้พี่เธอแล้วสินะ
 
 
 ขอโทษน้าาาา วันนี้ไปทำธุระมาแทบทั้งวันเลยไม่ได้มาอัพ
 
อย่าพึ่งหายไปน้าาา เรามาอัพแล้วๆๆๆๆๆ