รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

 

“แพทททททททททททท”โทโมะแทบคลั่งเมื่อเห็นแพททรุดลงไปก่อนจะรีบคลานไปหาแพท

ทันที พวกกวินอาศับจังหวะนั้นสั่งให้ลูกน้องเสือขาวและมังกรดำเข้าลุย หัวหน้าแก๊งค์เพชรแดงกับ

ลูกน้อง2คนเห็นท่าไม่ดีรีบอาศัยจังหวะตอนที่ลูกน้องที่เหลือรอดตัวเองสู้หนีออกมา ป๊อปปี้ ฟางและ

กวินเห็นก็รีบตามไป

 

 

“แพท อย่าหลับนะแพท มองหน้าโทโมะสิ”โทโมะพยายามเรียกแพท แพทปรือตามองหน้าชายคน

ที่เธอรักที่สุด

 

 

“โทโมะไม่เป็นไรนะ”แพทพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ ตอนนั้นแก้วรีบวิ่งมาหาแพทและโทโมะก็ทรุดลง

เมื่อเห็นแพทถูกยิง

 

 

“แพท แพทอย่าเป็นอะไรนะ”โทโมะพยายามอุ้มแพทขึ้นโดยไม่สนว่าตัวเองเจ็บที่ขาเท่าไหร่

 

 

 

“คุณโทโมะคะเลือด”แก้วตกใจที่โทโมะฝืนตัวเองแล้วทำให้เลือดออกมาเยอะมาก

 

 

“ไม่เป็นไร”โทโมะตอบสั้นๆก่อนจะพาแพทออกมาด้านนอกโกดัง ชายหนุ่มประคองแพทไว้ในอ้อม

กอดตัวเองก่นจะค่อยๆนั่งลง

 

 

“เลือดออกหมดแล้วนะโทโมะ”แพทพยายามพูดออกมา และไอสำลักเลือดออกมา

 

“แพทอย่าพูดอีกเลย เลือดออกหมดแล้ว”โทโมะตกใจกับอาการแพท

 

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”แพทพูด

 

“แพทไม่นะ อย่าหลับสิ มองตาโทโมะนะแพท อย่าหลับ”โทโมะพยายามพูดแล้วเขย่าตัวแพท

แพทยิ้มเพราะรู้ว่าตัวเองไม่รอดแน่ๆ

 

 

“โทโมะ ไม่เป็นไร แพทรู้ดีว่าแพทคงไม่รอด”แพทพูด แก้วตกใจ

 

 

“ไม่นะคุณแพทอย่าพูดแบบนี้ คุณโทโมะเค้าจะอยู่ยังไงถ้าคุณไป อย่าลืมสิคะ เค้ารักคุณมาก

นะ”แก้วพูด โทโมะหันไปมองแก้วที่น้ำตาซึมกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วพยายามช่วยเขาเรียกแพท

 

 

“อย่าเลยแก้ว แพทรู้ว่าแพทไม่รอดแน่ๆ”แพทยิ้มให้แก้ว

 

“กอดแพทหน่อยได้มั้ยโทโมะ แพทหนาว”แพทพูดโทโมะตกใจรีบกอดแพทแน่นแล้วร้องไห้

 

“อย่าทำแบบนี้ คุณต้องอยู่กับผมแพท คุณต้องอยู่กับผม”โทโมะแทบคลั่ง

 

 

“แพทรักโทโมะมากนะคะ รักโทโมะตั้งแต่แรกเจอเลย แพทดีใจนะที่ช่วงเวลาสั้นๆเรามีความสุขด้วย

กัน โทโมะทำให้แพทมีความสุขมาเลยนะคะ”แพทยิ้มแล้วเอามือจับแก้มโทโมะก่อนจะหันไปมอง

แก้ว

 

 

“แก้ว เป็นเด็กดีของโทโมะนะ อย่าทำให้โทโมะเสียใจนะ ชั้นฝากดูแลเค้าด้วย”แพทบอกแก้ว แก้ว

ยิ่งร้องไห้

 

 

“จูบแพทหน่อยนะคะโทโมะ”แพทขอร้อง โทโมะจึงก้มลงจูบแพทอย่างอ่อนโยนด้วยความรัก และ

จู่ๆมือที่แพทคล้องคอโทโมะก็ตกลง โทโมะถอนจูบแพทออกมาอย่างตกใจ เรียกชื่อแพทและเขย่า

แต่แพทแน่นิ่ง ชายหนุ่มช๊อค

 

 

 

“แพททททททททททททททททททททททททท”โทโมะคลั่งก่อนจะวางแพทลงอย่างอ่อนโยน

แล้วฝืนลุกขึ้น

 

 

“คุณโทโมะ จะไปไหนคะ”แก้วที่ดูร่างไร้วิญญาณของแพทอยู่ก็ตกใจ

 

“ชั้นฝากแพทด้วยนะ ชั้นจะไปฆ่ามัน”โทโมะพูดเสียงเหี้ยม แววตาเปลี่ยนเป็นสายตาเหี้ยมโหด

อย่างที่แก้วไม่เคยเห็นมาก่อน

 

 

“ไม่นะคะคุณโทโมะ”แก้วตกใจเรียกแต่โทโมะไม่หันมาวิ่งไปโดยไม่สนว่าขาที่ถูกยิงจะเลือดออก

มากเท่าไหร่จัดการเอามีดพกตัวเองเชือดคอลูกน้องเพชรแดงทันทีอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

ด้านพวกป๊อปปี้ที่ตามหัวหน้าเพชรแดงมาก็ตกลงให้กวินและลูกน้องไปอ้อมดักไว้อีกทาง

 

 

 

“หมดทางรอดแล้วล่ะมั้งงง”ป๊อปปี้และฟางวิ่งไปเมื่อเห็นหัวหน้าเพชรแดงและลูกน้องของเขาจนมุม

 

 

“คนอย่างกูถ้าเจ็บพวกมึงก็ต้องเจ็บเหมือนกัน ถึงตัวกูจะตายถ้ามึงตายกูก็สะใจตายตาหลับ”หัวหน้า

เพชรแดงพูดอย่างอาฆาตก่อนจะอาศัยจังหวะที่ลูกน้องตัวเองกันตัวเองไว้แล้วชักปืนไปที่ป๊อปปี้ ฟาง

ตกใจรีบไปหาป๊อปปี้ทันที

 

 

“อย่านะ”ฟางร้องแล้วเอาตัวเข้าขวาง

 

 

 

 

ปัง

 

 

กระสุนปืนที่ยิงออกมาจากหัวหน้าเพชรแดงยิงเข้าที่หน้าอกของฟางทันทีท่ามกลางความตกใจของ

ป๊อปปี้และกวิน

 

 

 

“ฟางงงงงง”ป๊อปปี้และกวินร้องพร้อมกันป๊อปปี้รีบประคองฟางไว้

 

 

 

“ฆ่ามัน”กวินสั่งลูกน้องที่ตามกวินนั้นจัดการยิงลูกน้องหัวหน้าเพชรแดงจนตายก่อนตัวเองจะเดินมา

นิ่งๆไม่มีความรู้สึกแล้วยิงเข้าที่ข้อทั้ง2ข้างของหัวหน้าเพชรแดง

 

 

“อ๊ากก จะฆ่าก็รีบฆ่ากูสิวะ”หัวหน้าเพชรแดงร้องด้วยความทรมาน

 

 

“นัดนี้ลูกน้องมึงยิงน้องสะใภ้กู”กวินพูดแล้วยิงที่แขนขวาหัวหน้าเพชรแดง ป๊อปปี้มองแล้วชักปืนไป

ยิงต่อที่แขนซ้ายของหัวหน้าเพชรแดง

 

 

“นัดนี้ที่มึงทำร้ายลูกน้องกู”ป๊อปปี้พูดก่อนที่กวินและป๊อปปี้จะจ่อปืนที่หัวของหัวหน้าเพชรแดงพร้อม

กัน

 

 

 

“นัดนี้มึงยิงน้องกู/นัดนี้มึงยิงเมียกู”ป๊อปปี้และกวินพูดพร้อมกันก่อนที่จะยิงที่หัวของหัวหน้าเพชร

แดงพร้อมกันทำให้หัวกระจาย แต่ป๊อปปี้และกวินกลับมองนิ่งไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

 

 

 

 

“ฟาง อย่าหลับนะฟาง”กวินรีบไปหาฟางที่ป๊อปปี้ประคองกอดทันที

 

 

“ฟาง ชั้นรอดแล้วนี่ไงอย่าหลับนะ มาให้รางวัลชั้นก่อนสิ”ป๊อปปี้แทบคลั่งที่เห็นฟางไอเป็นเลือก

พยายามเขย่าตัวฟาง

 

 

 

“นายอุ้มฟางไหวมั้ย พาฟางออกไปก่อน”กวินสั่งเมื่อเห็นลูกน้องที่ตามมาของมังกรดำวิ่งเข้ามา

ป๊อปปี้ตัดสินใจอุ้มฟางไปที่รถที่กวินจอดไว้

 

 

“ฟาง มองตาชั้น อย่าหลับ มองหน้าชั้นฟาง”ป๊อปปี้พยายามเรียกฟางไว้ให้ฟางตื่น

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางยิ้มก่อนจะสลบไปป๊อปปี้และกวินตกใจ

 

 

“ไม่นะฟาง อย่าหลับสิฟาง”ป๊อปปี้คลั่ง

 

 

 

“ชีพจรเต้นอ่อนมาก ต้องพาไปโรงพยาบาลด่วน”จองเบที่ชึ้นรถมาจับชีพจรฟางบอกก่อนที่รถจะขับ

มาถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ป๊อปปี้ที่อุ้มฟางไม่ไหวก็ส่งฟางให้กวินอุ้มฟางไปที่บุรุษพยาบาลที่

เตียงแล้วเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไป

 

 

 

“นายไปทำแผลของนายเถอะ ชั้นเฝ้าน้องชั้นได้”กวินบอกก่อนที่ป๊อปปี้จะพาจองเบไปทำแผลอีก

ห้องเหมือนกับโทโมะและธามไทที่ทำแผลอยู่ แก้วลอบมองโทโมะที่ถูกเย็บแผลสดๆแต่กลับไปร้อง

ออกมาซักแอะ แววตานิ่งเงียบ แก้วเห็นแล้วเศร้า ชายหนุ่มกอดศพแพทมาตลอดจนถึงโรงพยาบาล

ไม่ยอมพูดจากับใคร นี่เขาคงจะเสียใจมากสินะ

 

 

 

ซักพักป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องทำแผลหลังจากทำแผลเสร็จเดินมาหากวินทันที

 

 

“ฟางยังไม่ออกมาเลย”กวินพูดขึ้น ป๊อปปี้มองฟางในห้องฉุกเฉินก็นิ่งคิด

 

“ชั้นเป็นคนพาฟางมาที่นี่ นายจะต่อยชั้นก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

“ได้ แต่นายก็ต่อยชั้นคืนด้วยนะ เพราะชั้นเอาแฟนนายไปเหมือนกัน”กวินลุกขึ้นยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

ผลัวะ ผลัวะ

 

 

สองหัวหน้าหนุ่มจัดการแลกหมัดกันคนละหมัดท่ามกลางความตกใจที่ฟ้าและธามไทออกมาจาก

ห้องทำแผลก่อนจะแยกกันไปประคองพี่ของตัวเอง

 

 

“ถ้าชั้นคืนฟางให้นายนายคืนจินนี่ให้ชั้นได้มั้ย”ป๊อปปี้พูด กวินชะงัก ใจหายวาบ

 

“นายคงรักจินนี่มากสินะ”กวินพูด

 

 

“ใช่รักมาก เพราะจินนี่กับพวกชั้นโตมาจนเรียกว่าเป็นเพื่อนตายกันเลยก็ได้”ป๊อปปี้พูดกวินชะงักกับ

คำว่าเพื่อนที่ป๊อปปี้บอกแต่ก็พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติ

 

 

“นายรักน้องชั้นรึเปล่า”กวินถามแล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้แต่มองที่ประตูห้องฉุกเฉินที่อีกฟากนึงเป็น

ฟางที่อยู่ในอาการโคม่าอยู่

 

 

“นายถามทำไม”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“คนรักกันเค้าย่อมอยากอยู่ด้วยกัน แล้วนายอยากคืนฟางให้ชั้น นายไม่อยากอยู่กับน้องชั้นรึไง”กวิน

ถาม

 

 

“มันคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้นายก็รู้ หรือว่านายไม่อยากคืนจินนี่”ป๊อปปี้หันไปถาม

 

“คงงั้น”กวินตอบสั้นๆ ป๊อปปี้จึงต่อยกวินล้ม

 

 

“เห้ยมันจะมากไปแล้วนะโว่ย”ธามไทจะเข้าไปหาเรื่องแต่กวินรั้งไว้

 

 

“ช่างเถอะธาม”กวินพูดก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้

 

 

“นายมีเมียอยู่แล้วนะ นี่นายคิดจะทำอะไร จินนี่มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ควรเป็นเมียน้อยใคร”ป๊อปปี้

ระเบิดอารมณ์จนพวกองค์รักษ์ของเขาต้องไปห้ามเพราะแค่แรงฟ้าห้ามพี่ชายตัวเองไม่อยู่แน่ๆ แก้ว

ประคองโทโมะออกมาก็มองดูเหตุการณ์ทั้งหมด

 

 

 

“ชั้นรู้ว่ามันผิดแต่ะให้ชั้นถอนตัว ชั้นถอนตัวกับความรู้สึกนี้ไม่ได้แล้ว”กวินพูดแล้วนึกถึงคนที่อยู่ที่

เซฟเฮ้าส์ตัวเอง

 

 

“แล้วไง แต่เพื่อนชั้นไม่ควรเป็นเมียน้อยใคร ชั้นคืนฟางให้นายนายคืนจินนี่ให้ชั้น ชั้นจะไม่เอาเรื่อง

อะไรนาย”ป๊อปปี้พูดเสียงเด็ดขาด

 

 

 

“งั้นถือว่านายพูดเองละนะ ทันทีที่ประตูฉุกเฉินเปิดออกมา ชั้นจะพาฟางกลับไปกรุงเทพทันที”กวิน

พูด

 

 

 

“ใช่ ชั้นพูดแล้วไม่คืนคำ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาที่ระเบียงโรงพยาบาลคนเดียว

 

 

 

 

 

 

“มันหมดเวลาอยู่ในโลกแห่งความฝันแล้วป๊อปปี้”ป๊อปปี้พึมพำก่อนจะหลับตาลง ถึงเวลาต้องคืนฟาง

ให้พี่เธอแล้วสินะ

 

 

 ขอโทษน้าาาา วันนี้ไปทำธุระมาแทบทั้งวันเลยไม่ได้มาอัพ

 

อย่าพึ่งหายไปน้าาา เรามาอัพแล้วๆๆๆๆๆ