รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

น้ำในถังถูกสาดใส่ป๊อปปี้ที่มัดอยู่บนเก้าอี้ทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นมา พบว่าตัวเองอยู่ในห้องๆหนึ่งที่

ตรงหน้าคนที่สาดน้ำใส่เขาคือธามไทนั่นเอง

 

 

“จับชั้นมาทำไม พวกนายต้องการอะไร”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“เอ้า ทีพวกแกยังเล่นสกปรกๆกับพี่ชั้นได้ ชั้นจะเล่นสกปรกๆกับแกบ้างทำไมจะไม่ได้”ธามไทเยาะ

 

“ชั้นไม่เคยสั่งให้จินนี่ไปทำร้ายใคร และชั้นก็ไม่เชื่อด้วยว่าจินนี่จะวางยาพี่นาย”ป๊อปปี้พูด

 

 

ผลัวะ

 

 

ธามไทต่อยป๊อปปี้จนตกไปทั้งเก้าอี้ และลูกน้องธามไทก็ยกเก้าอี้ที่ป๊อปปี้นั่งตั้งไว้เหมือนเดิม

 

 

 

“แล้วผู้หญิงของนายไปหาพี่ชั้นทำไม ทั้งๆที่ยัยนั่นเกลียดพี่ชั้นอย่างอะไรดี แล้วพี่ชั้นต้องไปนอนใน

โรงบาลน่ะ พี่ชั้นเกือบตายพวกนายไม่คิดว่ามันเล่นแรงไปหน่อยรึไงวะ”ธามไทเดือดจัดตะคอกใส่

 

ป๊อปปี้ ชายหนุ่มเครียดจัด กวินถูกวางยา จินนี่น่ะหรอจะทำ แม้ว่ากวินจะทำให้จินนี่เกลียดมากมาย

เท่าไหร่ แต่จินนี่ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครได้ขนาดนี้

 

 

 

“พวกชั้นอาจจะถูกใส่ร้าย เผลอๆพวกของแกเองนั่นล่ะที่วางยากวิน เพราะว่าแตกคอกันเอง”ป๊อปปี้

พูดจบก็โดนธามไทชกไปอีกครั้ง จนป๊อปปี้ต้องบ้วนเลือดในปากทิ้ง

 

 

 

“พวกชั้นไม่เคยแตกคอกัน จะมีศัตรูหมายเลข1ที่รู้ๆกันมาตลอดก็คือพวกแก แล้วหลักฐานมันก็เห็น

ชัดอยู่แล้วว่าคนของแกมาหาพี่ชั้นจริงๆ แถมเอาชาอะไรนั่นไปให้พี่ชั้นกิน”ธามไทว่า

 

 

“จินนี่ไม่ใช่คนแบบนั้นเลิกใส่ร้ายได้แล้ว”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“คุณเองก็เลิกปกป้องคนของคุณได้แล้ว เห็นๆอยู่ว่าเค้าทำร้ายพี่ชั้น”ฟางที่ยืนฟังหน้าห้องก็เดินเข้า

มาด้านในแล้วพูด แล้วมองป๊อปปี้ที่ถูกมัดอยู่นิ่งไม่มีแววตาสงสารเลยซักนิด

 

 

“หึ ที่เธอโทรหาชั้นก็เพื่อจะจับชั้นมาน่ะสินะ”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะตัวเองที่ตามฟางมาแค่คนเดียวจน

โดนจับแบบนี้

 

 

“ใช่ เพราะชั้นรู้ว่าคุณต้องมาหาชั้นแค่คนเดียวแน่ๆ”ฟางเบือนหน้าหนีก่อนที่จะพูด

 

 

 

“หึ แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิด ชั้นไม่น่าไว้ใจเธอเลย โดนเธอหลอกซ้ำสองอีกแล้ว คงสนุกมากสินะ

ในการหลอกลวงโกหกแสร้งทำเป็นดีกับชั้น ห่วงชั้น ให้ชั้นไว้ใจ เพื่อจะได้จับชั้นมาในวันนี้”ป๊อปปี้

พูดแล้วมองฟางอย่างเจ็บปวด

 

 

 

“ถ้าคุณไม่เล่นงานพวกเราด้วยวิธีสกปรกๆ พวกชั้นก็ไม่จับคุณมาวันนี้หรอก”ฟางพูดด้วยความเจ็บปวดเช่นกัน

 

 

 

“หึ เลิกน้ำเน่ากับพี่ชั้นได้แล้ว ไม่ต้องมองพี่ชั้นด้วยสายน่าน่าสมเพชแบบนั้น มันสมควรแล้วกับพวก

เล่นงานคนลับหลังแบบแก ชั้นล่ะสงสัยจริงๆว่าอำนาจและธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ของมังกรดำที่พวกพ่อแม่

แกสร้างมาน่ะ มันได้มาจากธุรกิจขาวสะอาดจริงหรอ ชั้นว่ามันไม่ใช่นะ”ธามไทว่า

 

 

 

“ป๊าม๊าชั้นทำงานและสร้างมันมาไม่ได้ไปเบียดเบียนใคร พวกเราทำธุรกิจขาวสะอาดอย่าเอาเรื่อง

เน่าๆของพวกแกมากล่าวหาคนอื่นสิ”ป๊อปปี้พูดจบธามไทก็ต่อยป๊อปปี้คว่ำ ก่อนจะถีบเก้าอี้ที่ป๊อปปี้ถู

ดมัดล้มลงแล้วเตะป๊อปปี้จนกระอักเลือด

 

 

 

“กล่าวหางั้นหรอ ปากดีนักนะมึง”ธามไทกระทืบซ้ำฟางตกใจรีบเข้าไปห้ามธามไท

 

 

 

“พอแล้วธามเดี๋ยวเค้าก็ตายหรอก”ฟางพูด ป๊อปปี้มองฟางที่ห้ามธามไทไม่ทำร้ายตัวเอง

 

 

“นี่เธอเป็นห่วงมันหรอ กะแล้ว ว่าเธอใจแข็งกับมันไม่ลงจริงๆ”ธามไทว่าฟาง

 

 

“อย่าลืมสิ เราจับเค้ามาเพื่อไม่ให้เค้าไปงานประมูลพรุ่งนี้ แล้วถ้าเราทำร้ายเค้าไปมากกว่านี้มันจะผิด

แผนที่เราวางไว้นะ แล้วผลที่ตามมาคือนายจะต้องเสียเปรียบนะ พวกมังกรดำไม่ปล่อยนายไว้

แน่”ฟางอธิบายเหตุผลให้ธามไทฟัง ป๊อปปี้ฟังแล้วนิ่งลงไม่สบตาฟางแล้วก้มหน้าเพื่อไม่ให้ทุกคน

เห็นความอ่อนแอของตัวเอง

 

 

 

 

“เธอนี่มันจอมวางแผนจริงๆเลยนะ นี่คงจะกลายเป็นพวกเสือขาวเต็มตัวแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ใช่ เสือขาวคือครอบครัวของชั้น มันไม่แปลกที่ชั้นจะปกป้องพวกเค้า”ฟางพูดน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

“จับมันล่ามโซ่ไว้ ขังไว้ซักวันท่านหัวหน้ามังกรดำคงไม่ตายหรอก หึ ช่วยไม่ได้ นายอยากเล่นวิธีสก

ปรกๆนี้เอง”ธามไทสั่งลูกน้องก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมฟาง ป๊อปปี้ถูกลูกน้องธามไทล่ามโซ่

ไว้ที่ขาไปไหนไม่ได้ มองแสงจันทร์ผ่านลูกกรงทางหน้าต่างด้วยความเจ็บปวดหัวใจ ที่ถูกคนที่เขา

ไว้ใจที่สุดหลอกมาขังไว้ที่นี่

 

 

 

“นี่น่ะหรอสิ่งที่เธอตอบแทนชั้นฟาง”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บปวด แล้วกำหมัดแน่นชกไปที่กำแพง

จนเลือดออกที่มือ เหมือนลงโทษตัวเองที่ไปโง่หลงเชื่อใจ ไว้ใจคนอย่างฟาง

 

 

 

 

 

“ตามป๊อปปี้เจอมั้ยจองเบ เคนตะ โทโมะ”จินนี่ที่มาที่บ้านของป๊อปปี้ถามขึ้นอย่างร้อนใจ เพราะชาย

หนุ่มหายตัวไปจากบ้านเมื่อวานเย็นจนถึงเช้านี้ และก็ติดต่อยังไม่ได้อีก

 

 

“ไม่เจอเลยนี่เธอไม่รู้จริงๆหรอว่าบอสชอบไปที่ไหนส่วนตัว หรือเค้าไปไหนเป็นที่สุดท้ายเมื่อวาน

นี้”โทโมะพยายามคิดและถามจินนี่

 

 

“หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเค้าก็มาส่งจินนี่ หลังจากรับโทรศัทพ์ไป”จินนี่ครุ่นคิด

 

 

“โทรศัพท์ ใครโทรมาหรอ”แก้วถามต่อ

 

 

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ป๊อปปี้ดูมีความสุขมากเลยนะพอรับสายน่ะ”จินนี่บอก เคนตะคิดพลางโทรหา

เขื่อนเพื่อให้ชายหนุ่มมาช่วยพวกเขาตามหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“อือ อา”เขื่อนนอนอยู่บนเตียงแล้วถูกเฟย์ขึ้นคร่อมซุกไซร้ไปตามตัวชายหนุ่มหลังจากที่ทำงานเสร็จ

กลับมาเขาก็ขลุกอยู่กับเฟย์ตลอด

 

 

ครืดด

 

 

โทรศัพท์เขื่อนสั่นทำให้เขื่อนจะเอื้อมมือไปรับมัน

 

“อย่าสิ ไม่สนใจเฟย์แล้วหรอ”เฟย์ตีมือเขื่อนก่อนจะทำหน้างอ

 

“เปล่านะเฟย์ เขื่อนก็แค่จะรับสายเคนตะ”เขื่อนตอบ แต่เฟย์ทำหน้างอน้อยใจ

 

“นี่เคนตะคงจะมาชวนเขื่อนไปเที่ยวอีกน่ะสิ แล้วก็เจอคนใหม่ แล้วเขื่อนก็ทิ้งเฟย์”เฟย์ทำหน้าเศร้า

 

“ไม่นะ เขื่อนไม่มีวันทิ้งเฟย์ เขื่อนบอกแล้วไงว่าจะรับผิดชอบเฟย์ทุกอย่างจะทิ้งลงได้ไงครับ”เขื่อน

พูดแล้วจูบที่หน้าผากผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่บนร่างเขา

 

 

“งั้นก็ดีค่ะ อย่าทิ้งเฟย์เท่านี้ก็พอ”เฟย์ยิ้มก่อนจะสอดแกนกลางของเขื่อนเข้าไปในโพรงหวานตัวเอง

แล้วร้องครางก่อนที่จะเริ่มขยับสะโพกทำให้เขื่อนไม่มีเวลารับโทรศัพท์เคนตะอีกเลย

 

 

 

 

“ไม่ทันแล้วค่ะทุกคน”ฟ้าพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองฟ้าที่นั่งดูทีวีอยู่

 

“อะไรหรอฟ้า”จินนี่ถาม

 

 

“การประมูลรีสอร์ทที่เกาะพะงันวันนี้ ตกเป็นของพวกเสือขาวไปแล้ว ดูสิคะ”ฟ้าพูดแล้วชี้ไปในจอทีวี

ที่เป็นภาพธามไทและแคทจับมือยิ้มกับเจ้าของ และในข่าวลงว่าธาทไทและแคทมาแทนกวินที่ป่วย

หนักที่โรงพยาบาลและที่สำคัญป๊อปปี้ไม่ได้ไปที่งานนั่นจึงทำให้การประมูงครั้งนี้ตกเป็นของเสือขาว

อย่างง่ายดาย

 

 

“โธ่โว่ย”โทโมะโมโหเตะถังขยะปลิว แก้วรีบไปปลอบโทโมะ

 

 

“ชั้นว่ามันน่าสงสัย บอสเราหายไปในช่วงงานประมูล แล้วธามไทที่ไม่เคยสนใจงานของพี่ชายกลับ

เข้ามาทำหน้าที่แทนพี่ชายตัวเอง มันจะเป็นไปได้มั้ยที่พวกนั้นจะเล่นไม่ซื่อกับพวกเรา”จองเบเริ่มสัน

นิษฐาน

 

 

“งั้นพรุ่งนี้กวินจะออกจากโรงพยาบาลนิ ชั้นจะไปถามเค้าเอง”จินนี่พูด

 

 

“หวังว่านายคงไม่ทำร้ายพี่ชั้นนะ ธาม”ฟ้าพึมพำนึกถึงธามไท

 

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

เสียงจากการเลื่อนช่องแอร์อย่างเบามือ ก่อนที่ฟางจะค่อยๆกระโดดลงมาจากช่องแอร์ที่เธอคลานมา

จากห้องนอนเธอมาสู่ห้องขังของป๊อปปี้ โชคดีที่อยู่ชั้นเดียวกันไม่งั้นเธอคงเข้ามาไม่ได้

 

 

“เห้อ ดีนะที่ไม่มีคนสงสัย”ฟางพูดแล้วยิ้มเพราะวันนี้พวกธามไทไปทำงานแทนกวิน ทำให้คนใน

บ้านมีน้อย ส่วนพ่อของเธอก็หลับหลังจากทานยาแล้ว ยัยแพทก็ดันไปทัวร์ฝรั่งเศสกับเพื่อนๆ ฟาง

ค่อยเอาพวกกล่องยาที่พกมาด้วยแล้วมาใกล้ๆป๊อปปี้ที่หลับอยู่ สภาพชายหนุ่มดูอิดโรยคงเป็น

เพราะขาดน้ำและขาดอาหาร1วันเต็ม ไหนจะแผลหัวแตกที่ปาดตอนจับตัวมา และแผลที่ถูกธามไท

ทำร้ายอีก สภาพป๊อปปี้ตอนนี้เหมือนกับตอนที่เธอเจอชายหนุ่มครั้งแรกไม่มีผิด

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะ คุณต้องรอดเพื่อลูกน้องของคุณ”ฟางพึมพำหน้าป๊อปปี้ที่หลับอยู่ก่อนจะเอาพวก

ยามาทำแผลให้ป๊อปปี้แล้วพบว่าตัวป๊อปปี้นั้นร้อนจี๋

 

 

 

“นี่คงจะมาดูว่าชั้นตายรึยังสินะคุณหนูรอง”ป๊อปปี้พูดฟางชะงักหันกลับไปมองพบว่าป๊อปปี้ลืมตามอง

เธออยู่

 

 

 

“ชั้นแค่ไม่อยากให้ใครมาตายในบ้านนี้ แล้วอีกอย่างครั้งนี้ธามไทเล่นแรงไป”ฟางพูด ป๊อปปี้เอาแรง

ที่มีอยู่กระชากฟางมาแนบลำตัว

 

 

 

 

“เล่น เห็นเรื่องของคนอื่นเป็นของเล่น หึ ของถนัดพวกเสือขาวสินะ ถึงได้ล้อเล่นกับความรู้สึกคน

แบบนี้”ป๊อปปี้ตะคอกว่าฟางมองฟางด้วยสายตาเจ็บปวด ฟางเองรู้สึกได้ก่อนจะเอาเข็มยาสลบที่

ซ่อนที่ต้นขาปักที่คอป๊อปปี้ทันที

 

 

 "ชั้นมันโง่จริงๆที่ยอมให้เธอทำร้ายชั้นแบบนี้"ป๊อปปี้เริ่มยืนโงนเงนและง่วงไปด้วยฤทธิ์ยาฝืนพูดขึ้นมาอย่างปวดใจ

 

“เดี๋ยวชั้นก็ปล่อยคุณกลับไปที่ของคุณแล้ว หลับก่อนนะ เพราะคุณไม่สบายอยู่”ฟางเอาป๊อปปี้มา

นอนตักแล้วกระซิบบอกที่หูก่อนป๊อปปี้จะสลบไป ฟางมองป๊อปปี้ก่อนจะรื้อเอาพวกยาแก้ปวดและยา

แก้ไข้ในกล่องยายัดปากป๊อปปี้แล้วกรอกน้ำตามเพราะรู้ว่าอารมณ์ตอนนี้ ถ้าชายหนุ่มมีสติคงไม่ยอม

กินยาที่เธอหามาให้แน่ๆ

 

 

ขอโทษจริงๆเลยนะรีดเดอร์ทุกคน ขอโทษจากใจเลยยย ที่ช่วงนี้มีธุระข้ามาตลอดอ่ะ ไม่ได้

อยู่หน้าคอมอ่ะ กว่าะได้ออนก็ค่ำๆประมาณนี้ ขอโทษอีกทีน้าที่ไม่ได้อัพตามเวลาเดิมอ่ะ