รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“เห้ออ”ป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จก็ล้มตัวนอนข้างๆฟาง ก่อนจะพลิกตัวมานอน แต่ก็คิดอะไรบางอย่างก่อนจะ

ลุกมาดูฟางที่หลับไปแล้ว

 

 

“หลับสบายเชียว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงหอมแก้มฟางทีนึง

 

 

“ขอให้ในฝันคืนนี้เธอมีชั้นในฝันนะฟาง”ป๊อปปี้พุดก่อนะล้มตัวนอนข้างๆฟาง แล้วปิดไฟทันที

 

 

“คนบ้า”ฟางพูดเบาๆก่อนจะเอามือแตกแก้มที่ถูกหอมเมื่อกี้นี้ แล้วหลับตาลงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”ฟ้าพลิกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาจะกอดธามไท ก็แปลกใจที่ชายหนุ่มหายไปไหน ก็จะเห็นธามไท

นั่งอยู่ปลายเตียงสภาพใส่กางเกงแล้ว ฟ้ายิ้มก่อนจะลุกขึ้นมากระชับผ้าห่มให้ปิดตัวเองแล้วกอดธาม

ไทจากด้านหลัง

 

 

 

“ไปใส่เสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวชั้นไปส่ง”ธามไทพูดนิ่งๆ

 

 

“อยู่ด้วยกันต่ออีกนิดไม่ได้หรอ”ฟ้าพูดแต่ธามไทแกะมือที่ฟ้ากอดตัวเองไว้ออกแล้วลุกขึ้นจะไปใส่เสื้อ

 

 

 

“ไม่ได้ เมื่อคืนชั้นก็สนองให้เธอแล้วยังจะเอาอะไรอีก”ธามไทพูด ฟ้าชะงัก จริงสิ เมื่อคืนเขาพาเธอ

มาที่คอนโดเพื่อนเขาแล้วเราก็มีอะไรกัน ทั้งๆที่พวกเราเป็นศัตรูกัน แล้วทำไมเธอยังต้องการอะไรอีก

 

 

“ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว”ธามไทใส่เสื้อผ้าเสร็จหันไปหาฟ้า เห้นว่าฟ้ายังนั่งอยู่บนเตียงแล้วเหมือนยัง

คิดอะไรบางอย่าง

 

 

“เรื่องของชั้นกับนายมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยหรอ”ฟ้าพูดลอยๆ ธามไทชะงัก

 

“เป็นไปไม่ได้ แล้วก็ไม่มีวันนั้นด้วย ใส่เสื้อผ้าได้แล้ว”ธามไทตัดบทแล้วหยิบเสื้อผ้าให้ฟ้า

 

 

“อื้ออ”ธามไทตกใจเมื่อถูกฟ้าดึงมาจูบอย่างร้อนแรง

 

“งั้นถ้ามันเป็นไปไม่ได้ ชั้นขอจูบนายอีกครั้งจะได้มั้ย”ฟ้าพุดก่อนจะจูบธามไทอีกครั้ง ธามไทรับ

สัมผัสนั้นแล้วรู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กกำลังเศร้า ก่อนจะจูบตอบเช่นกัน

 

 

“ธะ ธาม”ฟ้าถอนจูบออกมาเมื่รู้ว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจแล้วสบตากับสายตาคมของธามไทก็

หน้าแดง

 

 

“เธอกำลังทำให้ชั้นคุมตัวเองไม่อยู่”ธามไทพูดเมื่อเห็นหน้าของฟ้าแดง ก่อนจะก้มลงจูบฟ้าอีกครั้ง

โดยที่ดันฟ้าลงไปนอนกับเตียงเหมือนเดิม ฟ้ารับสัมผัสนั้นแล้วโอบรอบคอธามไทก่อนจะถอดเสื้อที่

ธามไทใส่เมื่อกี้ออกไปอีกครั้งแล้วเริ่มแสดงบทรักกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ”โทโมะที่กำลังจะออกจากบ้านก็เห็นแก้วกำลังจะออกจากบ้านเช่นกัน

 

“แก้วจะไปสุสานของพ่อแม่น่ะค่ะ”แก้วพูด โทโมะนึกได้ จริงสิ วันนี้มันวันครบรอบวันตายของพ่อแม่แก้วนิ

 

 

“มา เดี๋ยวชั้นไปส่ง”โทโมะพูดก็รีบจูงมือแก้วขึ้นรถตัวเองทันที

 

 

“แล้ววันนี้ไม่ไปเที่ยวกับคุณแพทหรอคะเห็นว่าพึ่งกลับมาด้วย”แก้วถามโทโมะ ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา

 

“ฮัลโหลแพท วันนี้ผมคงไปกับคุณไม่ได้แล้วนะ พอดีติดธุระน่ะ ครับ งั้นขอโทษด้วยนะ ไว้โอกาส

หน้านะครับ”โทโมะคุยกับแพททางโทรศัพท์ก่อนวางสายไป

 

“วันนี้ว่างละ ไปกันเถอะ”โทโมะพูดก่อนจะพาแก้วมาที่สุสาน แก้วเดินเอาดอกไม้มาไว้ที่หลุมศพ

ของพ่อและแม่

 

 

 

“ป๊า ม๊า แก้วมาเยี่ยมแล้วนะคะ”แก้วพูดต่อหน้าหลุมศพ โทโมะมอง เขาจำวันนั้น ที่พวกศัตรูของ

มังกรดำบุกเข้ามาก่อกวนที่ชุมชนที่มังกรดำดูแล แล้วเกิดการวางเพลิง พ่อและแม่ของแก้วถูก

ลูกหลงโดนทำร้ายจนเสียชีวิต ภาพเด็กผู้หญิงผมสั้นใส่ชุดนักเรียนคุกเข่ากอดศพพ่อแม่ตัวเองแล้ว

ร้องไห้อย่างหนักยังอยู่ในหัวของโทโมะ

 

 

“ขอบคุณนะคะ”แก้วพูดขึ้นแล้วหันไปสบตาโทโมะ

 

“อะไรหรอ”โทโมะถามกลับ

 

 

“ก็ ถ้าวันนั้น คุณเลือกจะปล่อยให้แก้วไปอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แก้วก็คงไม่ได้เรียนจบแบบ

นี้”แก้วพูด

 

“แต่ชั้นพาเธอมาเป็นพวกของมาเฟียนะ แทนที่จะได้ใช้ชีวิตตามแบบวัยรุ่นปกติน่ะ”โทโมะพูดพลาง

นั่งลงข้างๆแก้ว

 

“แต่คุณก็ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆนี่คะ แก้วเต็มใจนะคะ แก้วดีใจด้วย ที่ได้อยู่กับคุณ”แก้ว

พูดออกมาจากใจ โทโมะหันไปมองหน้าแก้วที่ยิ้มให้เขาก็ชะงักก่อนที่จะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

 

 

“เอ่อ แก้วหมายถึงการที่มาอยู่กับคุณก็สนุกไปอีกแบบนะ ได้รู้จักคุณฟ้าและก็บอส ไหนจะมีเพื่อน

ดีๆแบบเขื่อน เคนตะละก็จองเบอีก”แก้วรีบพูด โทโมะจึงหันกลับมาลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“แล้ววันนี้อยากไปไหนรึเปล่าล่ะ เดี๋ยววันนี้ชั้นยอมให้เธอวันนึง”โทโมะพูด แก้วหันไปมองหน้าทันที

 

“ได้หรอคะ”แก้วถามอย่างดีใจ

 

“อือ ก็ไหนๆก็ว่างแล้ว เราไปเที่ยวกันมั้ย”โทโมะชวน แก้วยิ้มดีใจก่อนะขอให้โทโมะพาเธอไปเที่ยว

สวนสนุกด้วยกัน แก้วยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุข โทโมะเห็นรอยยิ้มที่สดใสของแก้วก็อดทำให้

เขายิ้มตามรอยยิ้มนั้นไปไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ ตื่นได้แล้ว”เขื่อนลืมตาตื่นมาเห็นเฟย์หลับอยู่ข้างๆเขาหน้าห่างกันไม่กี่คืบก็ตกใจก่อนที่จะเขย่าตัวเรียกเฟย์

 

“อืออออ”เฟย์สะบัดมือที่เขย่าตัวเธอออกมาหลับต่อ เขื่อนส่ายหน้า

 

 

“เล่นงี้ใช่มั้ย ขี้เซานักใช่มั้ยยย”เขื่อนพูดก่อนจะอุ้มเฟย์ เฟย์ตกใจรีบตื่นทำให้เสียหลักล้มทับเขื่อนทันที

 

 

 

“เห้ยย”เขื่อนตกใจรีบประคองเฟย์

 

เขื่อนและเฟย์อยู่ใกล้กันมาก และที่สำคัญ เขื่อนใส่แค่บ๊อกเซอร์นอนแค่ตัวเดียว และเฟย์ใส่เสื้อยืด

ตัวใหญ่ของเขื่นและกางเกงนอนยาว เขื่อนรู้สึกถึงอะไรนุ่มๆที่โดนหน้าอกเขา

 

 

ตึกๆ

 

 

“เดี๋ยวชั้นไปเอาเสื้อผ้ามาให้นายก่อนนะ รีบอาบน้ำซะล่ะ”เขื่อนรีบพูดก่อนจะลุกหนี เฟยืก็รีบลุกแล้ว

เอาแว่นใส่ทันทีก่อนจะเอาตัวซุกในผ้าห่ม เค้าจะรู้มั้ยนะ เมื่อคืนเธอไม่ได้พันสเตไว้ด้วย

 

 

“โหยย อะไรเนี่ย เมื่อกี้ทำไมต้องหน้าแดงกับไอ้เฟย์ด้วยนะ หมอนั่นเป็นผู้ชายๆๆๆ”เขื่นลงไปเอา

เสื้อผ้าเฟย์จากด้านล่างก็บ่นก่อนจะเดินเข้ามาในห้องก็แปลกในที่ไม่เห็นเฟย์ แต่แล้วสายตาก็หันไป

เห้นประตูห้องน้ำที่แง้มออกมาปิดไม่มิด

 

 

“อดทนหน่อยนะลูก ท่องไว้เพื่องานๆ”เฟย์พูดก่อนจะลูบที่หน้าอกตัวเองแล้วเอาสเตพันรอบอกตัว

เองแน่น เขื่อนตาโตเมื่อเห็นเฟย์ก่อนจะรีบเดินออกมานอกห้องแล้วจับแก้มตัวเองทันที

 

 

 

“หึ โกหกกันใช่มั้ย ดี ต่อไปนี้ขอเอาคืนคนโกหกหน่อยละกัน”เขื่อนตั้งสติก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาแล้ว

ยิ้มอย่างมีแผนร้ายในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นได้แล้ว”ฟางที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินมาเขย่าตัวป๊อปปี้ให้ตื่น ชายหนุ่มงัวเงียลุกขึ้นมาขยี้ตา

เหมือนกับเด็กๆฟางเห็นแล้วก็แอบอมยิ้มที่มาเฟียสุดโหดขี้เซาเหมือนเด็กผู้ชายตัวเล็กๆเลย

 

 

“ไปอาบน้ำเร็ว เนี่ยเดี๋ยวชั้นจะทำข้าวต้มให้กินนะ”ฟางบอกก่อนจะส่งผ้าชนหนูให้ป๊อปปี้แล้วเดิน

ออกไปข้างนอก ป๊อปปี้มองฟางก็แอบยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

 

“ข้าวต้มหรอกหรอ”ป๊อปปี้แปลกใจเมื่อเห็นฟางทำข้าวต้มให้ป๊อปปี้ทาน

 

“อือ ทำไมไม่ชอบรึไง”ฟางถาม

 

“เปล่า ชั้นไม่ได้กินมื้อเช้าที่เป็นข้าวมานานแล้วเฉยๆน่ะ ปกติดื่มแค่กาแฟ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะนั่งทานข้าว

 

 

 "ดื่มแค่กาแฟแค่นี้ได้ยังไง ถ้าเป็นโรคกระเพาะขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง"ฟางบ่นไม่หยุดเมื่อได้ยินแบบนั้น

 

 

 

"อ๊ะ รสชาติยังเหมือนเดิมเหมือนตอนที่เธอทำให้ชั้นกินตอนเราเจอกันครั้งแรกเลยเนาะ"ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยพลางชมฝีมือของฟาง ทำให้ฟางใจเต้น

รัวเมื่อถูกเขาชม นี่ชายังจำมันได้อยู่หรอ

 

 

 

“หัดดูแลตัวเองบ้างสิ ไม่ใช่ดุแลแต่ลูกน้อง ทำแต่งานแล้วไม่ดูแลตัวเองน่”ฟางตั้งสติเปลี่ยนเรื่องกลับมาดุเขาต่อ

 

“ก็เธอไงดูแลชั้น”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งกินข้าวจนหมดชาม

 

 

 

“มันเป็นไปไม่ได้นายก็รู้”ฟางพูดขึ้นมา

 

“แล้วอีกอย่าง นายก็มีจินนี่”ฟางพูดต่อก่อนจะเอาชามของป๊อปปี้ไปล้าง

 

“ชั้นกับจินนี่ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ”ป๊อปปี้เดินมากอดฟางจากด้านหลัง ฟางล้างถ้วยนเสร็จแล้วดึงมือ

ป๊อปปี้ออก

 

 

“ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ยังไงเราก็รักกันไม่ได้อยู่ดี”ฟางพูดความจริง

 

“แล้วถ้าชั้นยอมพี่เธอล่ะ ยอมเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางหันขวับ

 

“ไม่ได้นะ พี่กวินต้องการอำนาจทุกอย่างของมังกรดำ ถ้านายยอมก็เท่ากับว่านายจะไม่เหลืออะไร

เลยนะ”ฟางว่า

 

 

“ก็ดีแล้วนิ ชั้นเองก็ไม่อยากเป็นมาเฟียอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แต่มังกรดำคือสิ่งที่พ่อกับแม่นายสร้างมานะ นายจะทำลายมันง่ายๆเพียงเพราะความเห็นแก่ตัวของ

นายงั้นหรอ ไหนจะลูกน้องนายล่ะ ทำไมไม่คิดบ้าง”ฟางว่า

 

 

 

“ชั้นเป็นคน ชั้นมีหัวใจนะ ชั้นเหนื่อยเป็น ชั้นทรมานมากนะฟางที่ต้องทำอะไรในสิ่งที่ตัวเองไม่อยาก

ทำเลย”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บปวด เขาแค่อยากรักผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้เท่านั้น ทำไมมันยาก

เย็นแบบนี้นะ

 

 

 

“ชั้นรู้ แต่นายคิดซะว่านายทำเพื่อพ่อแม่นายเถอะนะ ป๊อปปี้”ฟางพุดก่อนจะแตะแก้มของชายหนุ่ม

แล้วยิ้มบางๆ

 

 

 

“ขอได้มั้ย เราอย่าเกลียดกันเหมือนที่พี่เธอเกลียดชั้นเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่ง

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้เกลียดนาย”ฟางบอก แต่เธอเลือกที่จะไม่บอกว่าเธอรักป๊อปปี้อยู่ เพราะกลัวว่าคนตรง

หน้าจะไม่ยอมกลับไปทำหน้าที่หัวหน้าอีก

 

 

 

 

“อื้ออออ”ฟางร้องครางเมื่อรับสัมผัสจูบจากป๊อปปี้ ก่อนจะจูบตอบ แล้วป๊อปปี้ก็อุ้มฟางไปที่ห้องนอน

โดยที่ฟางไม่ขัดขืน

 

 

“งั้นชั้นขออยู่กับเธออีกซักพักนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็จูบฟางอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มปลดปล่อยอารมณ์จากก้น

บึ้งหัวใจของทั้งคู่

 

 

แก๊งค์มังกรดำนี่หื่นทั้งพี่ทั้งน้อง555 อย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้า โทษทีที่ช่วงนี้อัพดึกไป

หน่อยน่ะ คือติดงานตลอดอ่ะในช่วงนี้