รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“เห้ย เขื่อน เมื่อไหร่จะเสร็จวะ จะได้กลับๆไปซักที”เคนตะบ่นเขื่อนที่ทำงานไปมองสาวๆในผับไป

ไม่เสร็จซักทีแล้วหาวด้วยความง่วง

 

 

 

“เอาน่า อาหารตากำลังดีเลย อย่าบ่นมากเหมือนจงเบป่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะมองสาวๆต่อ เคนตะส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

 

 

 

“เห้ย ปล่อยนะเว่ย”เสียงของเฟย์ร้องขึ้นทำให้เขื่อนและเคนตะต้องรีบมาดูก็พบว่าเฟย์กำลังโดน

พวกลูกค้าที่เมาแล้วลวนลาม

 

 

 

“แหม ไอ้น้อง เป็นผู้ชายจริงรึเปล่าทำไมตัวเล็ก อ้อนแอ้นแบบผู้หญิงแบบนี้วะ”ลูกค้าผู้ชายพูดแล้ว

หัวเราะ พลางเอามือลูบไปตามตัวเฟย์ เฟย์โมโหรีบเอาถาดฟาดไม่ยั้ง

 

 

“โอ้ย ฤทธ์เยอะนะมึง”ลูกค้าผู้ชายพูดแล้วชกหน้าเฟย์ล้ม ก่อนจะสั่งลูกน้องรุมกระทืบ

 

 

 

 

“เห้ย ทำอะไรลูกน้องกูวะ ถ้าเมาแล้วก็ออกไปเลย อย่ามาซ่าแถวนี้ รึจะเอา”เขื่อนโมโหเดินเข้ามา

ห้ามก่อนจะชักปืนออกมา ลูกค้าที่เมาพวกนั้นรีบวิ่งออกไปทันที

 

 

“เป็นไงมั่งไอ่น้อง”เคนตะพยุงเฟย์ขึ้นมา เฟย์ขยับแว่นแล้วเอามือกุมปากตัวเอง

 

 

“ทำไมนายไม่อัดมันเลยล่ะ เอาถาดฟาดจะไปได้อะไร”เขื่อนหันไปพูดกับเฟย์

 

“ผมกลัววคุณเขื่อนจะหักเงินเดือนผมเพราะผมมีเรื่องกับลูกค้านี่ฮะ”เฟย์พูดพลางเช็ดเลือดที่ปาก

 

 

“เห้อ นายนี่นะ มานี่ป่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะโอบไหล่พาเฟย์ไปทำแผล เขื่อนชะงักเมื่อสัมผัสตัวเฟย์แล้วพลางคิดในใจ ผู้ชายบ้าอะไรวะตัวเล็กนิดเดียว

กล้ามก็ไม่มี แถวตัวนิ่มหยั่งกับผู้หญิงอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ เดินทางดีๆนะครับแพท”โทโมะเดินคุยโทรศัพท์กับแพทไปแล้วเดินลงมาด้านล่างเพื่อจะมา

ดื่มน้ำแล้วหันไปเห็นที่สวนที่แก้วนั่งจัดสวนนั่งจัดดอกไม้ตามคำสั่งฟ้าก็แอบขำ เพราะเคยเห็นแต่

แก้วจับแต่มีดกับปืนไม่เคยทำอะไรหวานๆแบบนี้เลย

 

 

 

“โอ๊ย”แก้วร้องออกมา โทโมะที่วางโทรศัพท์จาแพทแล้วรีบวิ่งมาหาแก้ว ก็พบว่าแก้วที่เอากรรไกร

ตัดกิ่งกุหลาบอยู่มัวแต่รีบเลยทำให้กรรไกรเข้ามือแล้วเลือดไหลออกมา

 

 

 

“เลือดออกหมดแล้ว มานี่ม่ะ”โทโมะพูดก่อนจะเอากล่องปฐมพยาบาลมานั่งทำแผลให้แก้ว แก้วเขิน

กับสัมผัสที่อ่อนโยนของโทดมะ หน้าแดงจัด

 

 

“เวลาทำอะไรหวานๆแบบนี้ก็ดูแปลกตาดีเหมือนกันนะ”โทโมะพูดแล้วหยิบกุหลาบขาวมาดู แก้วเขิน

จัดกว่าเดิม

 

 

“แก้วไม่ค่ยถนัดหรอกค่ะ ถ้าคุณฟ้าไม่ขอแก้วคงไม่ทำ”แก้วพูด

 

“จับดอกไม้บ้างก็น่ารักดีออก จับแต่ปืนแต่มีดระวังไม่มีคนมาจีบนะ”โทโมะพูด

 

 

“คงไม่มีหรอกค่ะชาตินี้”แก้วพูดแล้วยิ้มเศร้าๆ

 

 

 

“เชื่อสิว่าต้องมีล่ะน่า เนี่ยเธอเป็นคนน่ารักนะแก้ว ถ้าเธอชอบใครบอกชั้น เดี๋ยวชั้นจะช่วยเธอเอง”โท

โมะพูดก่อนจะเดินออกไปเพราะจองเบเรียก

 

 

 

 

“แก้วชอบคุณโทโมะค่ะ”แก้วมองตามคนตัวสูงที่เดินออกไปแล้วก็พูดขึ้น คนตัวสูงไม่มีทางรู้เลยว่า

เธอคิดยังไงกับเค้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย แกเป็นอะไรของแกเนี่ยฟ้า นั่งเหม่อตลอดนะเดี๋ยวนี้”เพื่อนในกลุ่มฟ้าพูดขณะที่มาเที่ยวด้วย

กัน

 

“เปล่าไม่มีอะไรหรอกแก ชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฟ้าตอบก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาเข้าห้องน้ำด้าน

นอกห้าง

 

 

“นาย”ฟ้าตกใจเมื่อคนที่เดินสวนเธอมาคือธามไท ธามไทเองก็อึ้งเช่นกัน

 

 

“หลีกทาง”ธามไทพูด แต่จู่ๆฟ้าก็คว้าแนธามไทไว้

 

 

“นี่อะไรของเธอน่ะ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอว่าต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิมน่ะ”ธามไทว่า

 

“ทั้งๆที่นายกับชั้นมันไม่เหมือนเดิมแล้วงั้นหรอธาม”ฟ้าพูด

 

 

“ไม่ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เรายังเป็นศัตรูกันเหมือนเดิม คืนนั้น มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ”ธามไทพูด

 

 

“แต่นายได้ชั้นแล้วนะ”ฟ้าพูด ธามไทมองงรอบๆก่อนจะดึงตัวฟ้าเข้าไปในห้องเก็บของ

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงมันคืออารมณ์ชั่ววูบของเรา2คน ถ้าชั้นไม่เมา ชั้นไม่มีทางทำอะไรเธอหรอก”ธามไท

ว่า ฟ้าอึ้ง ครั้งแรกของเธอที่เสียไปให้กับศัตรู ใช่สิ มันคือความผิดพลาด

 

 

“ชั้นมันน่ารังเกียจสินะ ชั้นมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายสินะ”ฟ้าพูดเสียงสั่น ธามไทนิ่ง

 

 

“นี่ฟ้า เธอก็รู้เรื่องของเรามันเป็นไม่ได้ ถ้าเธอจะดึงดันให้ชั้นรับผิดชอบเธอ มันก็มีแต่เรื่องไม่ดีแน่

ไหนจะพี่เธออีกล่ะ พี่ชั้นอีกล่ะ”ธามไทว่า

 

 

“ไม่อยากจะรับผิดชอบก็เรื่องของนาย พวกเสือขาวมันก็พวกขี้ขลาดนั่นล่ะ”ฟ้าว่าแล้วผลักธามไทไป

แต่ธามไทโมโหที่ฟ้าว่าพวกตัวเองดันฟ้าชนกับกำแพง ก่อนบดจูบฟ้าทันทีฟ้าตกใจทั้งดิ้นทั้งทุบ

 

 

“พวกชั้นไม่ได้ขี้ขลาด ถ้าจะให้พวกเราสู้พวกเราก็สู้ไม่ถอยเหมือนกัน”ธามไทว่าก่อนจะเดินหนีออก

ไป ฟ้ามองธามไทก่อนจะเอามือปาดน้ำตานั่นออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แคท”แพทวิ่งมากอดแคททันทีที่แคทลงเครื่องมาถึงเมืองไทย ก่อนจะเดินไปจูบกับสามีแทน

การทำทาย

 

“ไม่อยู่อาทิตย์นึงหวังว่าคงไม่แอบไปมีนังบ้านเล็กคนไหนนะคะ”แคทมองกวินอย่างจับผิด

 

“ไม่มีค่ะพี่แคท แพทคอนเฟิร์ม เพราะพี่กวินเค้าออกงานแทนพี่แคทตลอด”แพทพูด

 

“แหม ทีเมื่อก่อนละไม่ชอบงานสังคม ทีนี้ล่ะไปบ่อยจังเลยนะคะ”แคทยังไม่เลิกจับผิด

 

 

“เอ้า ผมก็พาฟางไปแนะนำให้ผุ้ใหญ่รู้จักไง อย่าลืมสิว่าน้องพึ่งกลับมาจากเยอรมันนะ”กวินตอบ

ก่อนจะโอบเอวฟางไว้

 

 

“ค่ะๆ ไหนๆแคทก็กลับมาละ ที่รัก แคทอยากทานอาหารร้านนั้นน่ะ ที่เราไปทานด้วยกันบ่อยๆ”แคท

พูดอ้อนก่อนจะให้กวินพามาร้านอาหารประจำของพวกเธอโดยมีฟางและแพทมาด้วย

 

 

 

“นั่นมันหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำกับแฟนเค้านี่คะ ไม่ยักจะรู้ว่ามีมุมพาแฟนมาสวีทแบบนี้”แคทพูดทำให้

ฟางและกวินหันไปมองป๊อปปี้ที่ทานข้าวกับจินนี่ด้วยกัน ภาพที่ป๊อปปี้ตักอาหารให้จินนี่แล้วพูดคุย

ด้วยรอยยิ้มที่เป็นธรรมชาตินั้น ทำให้ฟางมองแล้วรู้สึกจุกที่ลำคอเป็นอย่างมาก

 

 

“อ้าว คุณน้องจินนี่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ผิวพรรณเปล่งปลั่งขึ้นนะคะ สงสัยอินเลิฟล่ะสิเนี่ย”แคทเดิน

มาทักจินนี่และป๊อปปี้ จินนี่หันไปมองหน้ากวินต้องตกใจก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติที่เห็นแคทควงมา

กับกวิน เช่นเดียวกับฟางที่ทำหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกอะไรที่เห็นป๊อปปี้อยู่กับจินนี่

 

 

“คุณแคทกลับมานานแล้วหรอคะ”จินนี่เปลี่ยนเรื่องถาม

 

“ค่ะพึ่งลงเครื่อง นี่ว่าจะมาทานข้าวให้รางวัลสามีหน่อย ได้ข่าวว่าที่ผ่านมานี่ออกงานสังคมแทนแคท

ตลอดเลย”แคทพูดแล้วลูบแก้มกวิน

 

 

 

“ครับ ออกงานสังคมตลอดแทนคุณแคท ช่างเป็นสามีที่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”ป๊อปปี้พูด

ประชดกวิน จินนี่จิกมือตัวเองแน่นจนแดง ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะรีบกุมมือจินนี่ไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง

ฟางเห็นรีบเบือนหน้าหนีไม่อยากมองภาพนั้น

 

 

 

“แหม จับมือกันด้วย เอาล่ะค่ะ แคทไม่กวนพวกคุณแล้วดีกว่า ทานอาหารให้อร่อยนะคะ”แคทพูด

ก่อนจะควงกวินไปนั่งอีกมุมหนึ่งพร้อมแพทและฟาง

 

 

 

“เค้าไม่เป็นไร เธอไม่ต้องห่วง”จินนี่ยิ้มให้กับป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะปล่อยมือจินนี่ไป

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะนายท่าน สวัสดีค่ะนายแม่ วันนี้ฟางมาเยี่ยมอีกแล้วนะคะ”เมื่อแยกกับพวกกวินฟางก็ปลีกตัวมาที่ฮวงซุ้ยของพ่อแม่ป๊อปปี้เพียงลำพัง ก่อน

ฟางพูดแล้วนั่งเปลี่ยนดอกไม้ที่แจกันหน้าฮวงซุ้ยพ่อแม่ป๊อปปี้ แล้วทำความสะอาดบริเวณนั้น

 

 

 

 

 

“ฟางขอโทษนะคะนายแม่ ที่ฟางทำสร้อยหยกที่นายแม่ซื้อให้ขาด แต่ฟางสัญญา ฟางจะรีบซ่อมให้

มันกลับมาเหมือนเดิม แม้ว่ามันจะได้ชื่อว่าเป็นของที่ขาดแล้วก็ตาม”ฟางพูด ก่อนจะนึกถึงคืนนั้นที่

ป๊อปปี้ข่มขืนเธอ น้ำตาอุ่นๆก็ไหลออกมาจากตากลมโตทั้งสองข้าง

 

 

 

 

“ฟางนี่มันอ่อนแอจริงๆเลยนะคะ นายแม่”ฟางพูดก่อนจะพยายามปาดน้ำตานั่นทิ้ง แต่มันก็ยังไหล

ออกมาอยู่ดี ฟางจึงนั่งร้องไห้ตรงนั้นซักพัก จนน้ำตามันจะหยุดไหลออกไปเอง

 

 

 

 

“ฟางไปก่อนนะคะนายแม่”ฟางบอกก่อนจะเดินออกมาจากฮวงซุ้ย แล้วจู่ๆก็มีลมทำให้ผ้าที่เธอคลุม

ไหล่ปลิวลายไป ฟางรีบวิ่งตามไปเอาผ้าคลุมไหล่นั้นด้านหลังฮวงซุ้ยพ่อแม่ป๊อปปี้ ก่อนจะหยิบมันมา

จากพื้น พลันสายตาเธอก็หันไปเห็น ต้นไม้ร่มรื่นที่มีม้านั่งอยู่ตรหน้าเป็นแม่น้ำสายหนึ่ง ที่เงียบสงบ

จริงสิ เธอมาเยี่ยมแต่ฮวงซุ้ยพ่อแม่ป๊อปปี้ ไม่เคยมาสำรวจหรือเดินรอบๆเลย เพราะกลัวพวกของ

มังกรดำจะเห็นเข้า

 

 

 

“สวยจัง”ฟางพูดก่อนจะเดินไปใกล้ๆมองแม่น้ำตรงนั้น ซึ่งเป็นเวลาเย็น แสงสีส้มของพระอาทิตย์ที่

จะตกยิ่งทำให้แม่น้ำตรงนั้นสวยงามมากยิ่งขึ้น

 

 

“อ๊ะ”ฟางต้องตกใจ เมื่อเธอเดินผ่านม้านั่งมาใกล้ๆแม่น้ำ ด้านหลังพุ่มไม้มีขาคนเลยออกมา ฟางจึง

เดินไปดูต้องตกใจพบว่า คนที่นอนพิงกับเสาไฟหลังพุ่มไม้คือ ป๊อปปี้

 

 

 

“ทำไมมาหลับตรงนี้นะ”ฟางพึมพำ และกำลังจะเดินกลับ แต่ก็คิดอะไรยางอย่าง ถ้าหมอนี่หลับจน

มืดแล้วล่ะ เค้ายิ่งอยู่คนเดียวไม่มีพวก4องค์รักษ์ด้วย เดี๋ยวก็โดนพวกศัตรูเล่นงานหรอก ฟางก้าวเข้า

มาใกล้ๆคนตัวสูงที่หลับอยู่ ก่อนจะสังเกตว่าเขาหลับสนิท นี่เค้าคงจะเพลียจากงานมากสินะ ไหนจะ

ปัญหาของจินนี่ที่เข้ามาใหม่อีก ฟางขยับตัวนั่งแล้วมองใกล้ๆแผลที่มือนั่นเหมือนเขาไปกระแทก

อะไรแรงๆจนเป็นแผลมาเลย ฟางเงยหน้ามามองป๊อปปี้ที่หลับก่อนจะแปลกใจที่เห็นน้ำตาป๊อปปี้ จึง

ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วจะเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาให้

 

 

 

“อืมม”ป๊อปปี้ขยับตัวฟางตกใจจะรีบหนี แต่ช้าไปแล้ว เมื่อป๊อปปี้ลืมตามามองฟางหน้าของเขาและ

เธอห่างกันไม่ถึงเซน

 

 

“อื้ออ”แต่ก่อนที่ฟางจะทำอะไร ป๊อปปี้ก็โน้มหน้าไปจูบฟางแล้วเอามือจับไว้ที่ต้นคอฟางทันที

 

 

ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆหน่อยน้า คือเราอัพให้แน่อ่ะ แต่อยากให้ทุกคนคอมเม้นฟิค

เรามากกว่าจะมีแค่คำว่า อัฟ พลีสสส อะไรอย่างงี้อ่ะ คือเราอยากรุ้ว่า รีดเดอร์ที่อ่านเป็น

ยังไง ชอบไม่ชอบเรื่องนี้รึเปล่าอ่ะ