รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“เธอไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยมบ่อยๆหรอก เพราะที่นี่มันคือฮวงซุ้ยของป๊าม๊าชั้น แก๊งค์เสือขาวไม่มีสิทธิ์

มายุ่ง”ป๊อปปี้เดินมาข้างหลังฟางแล้วพูดขึ้น

 

 

“นะ นาย”ฟางตกใจเมื่อหันหลังกลับไปเห็นป๊อปปี้ก่อนจะหันไปมองโทโมะ ที่ล๊อคตัวแพท เขื่อน

ล๊อคตัวแจม และจองเบกับเคนตะล๊อคตัวมีน อยู่

 

 

“มาทำอะไรที่นี่ กลับไปซะ”ป๊อปปี้ไล่ฟางไปด้วยน้ำเสียงเฉยชา

 

 

 

“ชั้นก็แค่มาเยี่ยมนายท่านกับนายแม่ แล้วนาย เอ่อ คุณก็ปล่อยเพื่อนของชั้นด้วย”ฟางพูดพลางรักษาระบะห่างของเขาและเธอ

 

 

 

“แต่ชั้นไม่ให้เยี่ยม เผลอๆจะมาสืบเรื่องอะไรไปบอกพรรคพวกล่ะสิ เอ๊ะ หรือจะมาลอบทำร้ายชั้น

เหมือนกับที่พี่ของเธอชอบทำบ่อยๆล่ะห้ะ เพราะพวกเธอมันคิดไม่ซื่อชอบตลบหลังคนอื่น”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟางเสียงดัง

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

“พี่ชายชั้นเค้าไม่เคยทำร้ายใครก่อน ชั้นว่าคุณเองรึเปล่าที่หาเรื่องพี่ชั้น อย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนดีไป

หน่อยเลย ยังไงมาเฟียก็คือมาเฟีย มือของคุณน่ะมันเปื้อนเลือดคนไปแล้ว”ฟางว่าเมื่อหวนย้อน

นึกถึงวันที่ป๊อปปี้ฆ่าพ่อที่เลี้ยงดูเธอมา

 

 

 

“งั้นหรอ ในเมื่อมาเฟียมันไม่ดี เธอก็เป็นน้องมาเฟีย กล้ามากที่มาถึงถิ่นของแก๊งค์มังกรดำ แล้วยัง

มาทำร้ายหัวหน้าแก๊งค์อีก”ป๊อปปี้ว่าฟางพลางย่างสามขุมเข้ามาหาฟาง

 

 

 

“คุณว่าพี่ชั้นก่อนนิ ก็แค่ตบแล้วอีกอย่างชั้นมาดีนะ”ฟางว่าพลางถอยหนีชายหนุ่มไป

 

 

 

“หรอ ก็แค่ตบ งั้นเพื่อความบริสุทธิ์ใจของพวกแก๊งค์เสือขาว งั้นผมก็ขอพิสูจน์หน่อยละกันว่าคุณมี

เจตนาดีจริงๆรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดจบก็รวบตัวฟางแล้วลากไปด้วยกันทันที

 

 

 

“ฟาง เฮ้ ปล่อยพวกเราเถอะนะคะ พวกเรามาดีจริงๆ พวกเราไม่ได้ทำร้ายใครเลย”แพทเรียกฟาง

ก่อนจะหันไปอ้อนโทโมะที่ล็อคตัวเธออยู่

 

 

 

“น้องคนสวยครับเสียเวลาอ้อนเปล่าๆ ไอ้โทโมะมันตายด้านกับพวกผู้หญิง”เขื่อนพูดแซวโทโมะ

 

 

 

“หา คุณไม่ชอบผู้หญิง งั้นคุณก็ชอบผู้ชายน่ะสิคะ”แพทพูดตามตรง ทำเอาเขื่อนกับเคนตะหลุดขำทันที

 

 

 

“ขำอะไร เงียบไปเลย เอ่อ ที่พวกเรายังไม่ปล่อยพวกคุณเพราะต้องรอให้คุณป๊อปปี้ทำธุระกับเพื่อน

คุณเสร็จก่อนแล้วเราถึงจะปล่อยครับ”โทโมะพูด แพทมองตาม ธุระอะไรกันนะ

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้นโวยวาย แต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อยลากฟางเข้ามาในตรอกแคบๆจากนั้น

ก็ล๊อคตัวฟางไว้ไม่ให้ไปไหนแล้วพลิกตัวฟางมาประจันหน้ากับทันที

 

 

“นี่ คุณจะทำอะไรชั้นน่ะ”ฟางตกใจ เพราะท่าที่ป๊อปปี้จับเธอไว้มันชวนให้คิดเหลือเกิน

 

 

“ผมไม่บ้าทำอะไรคุณหนูรองแห่งแก๊งค์เสือขาวในตรอกแคบๆแบบนี้หรอกครับ แต่ถ้าบนเตียงน่ะไม่

แน่”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะกระซิบประโยคหลังข้างๆหู

 

 

“ทุเรศ คิดได้แต่เรื่องแบบนี้”ฟางว่าป๊อปปี้หน้าแดงจัดพลางผละตัวออกห่าง

 

 

“หึ ผมก็พูดไปอย่างงั้นเฉยๆ มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องยุ่งกับผู้หญิงของศัตรู ในเมื่อผมก็มีผู้หญิง

ของผมอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางสะอึก จริงด้วย ป๊อปปี้มีจินนี่อยู่แล้วนิ

 

 

“นั่นน่ะสิ งั้นก็ปล่อยชั้นได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี”ฟางดิ้นโวยวาย

 

 

“หึ ที่ผมพาคุณมาไม่ใช่อะไรหรอก เพียงแค่ต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของคุณว่าไม่มาทำร้าย

พวกผมจริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วดันฟางชิดติดผนัง

 

 

“ก็ชั้นไม่ได้เอาพวกลูกน้องมา ชั้นมากับเพื่อนเท่านี้ก็พอแล้วนิ เห็นๆกันอยู่”ฟางรีบว่ากลับ

 

 

“นั่นมันง่ายไป แต่ที่ผมหมายถึง ผมหมายถึงตัวคุณ”ป๊อปปี้พูดก่อนสายตาคมจะจ้องฟาง ฟางรีบ

หลบสายตาคู่นั้น

 

 

“อะไร มะ หมายความว่าอะไรกัน”ฟางพูดแล้วไม่ยอมสบตาป๊อปปี้

 

 

“เอาอาวุธออกมาให้หมด”ป๊อปปี้พูดพลางปล่อยฟางแล้วกอดอกสั่ง

 

 

“อาวุธอะไร ไม่มี”ฟางรีบพูด

 

 

“จะเอาออกมาเองรึว่าให้ผมเอาออกมาให้ครับ คุณหนูรอง”ป๊อปปี้สั่งอีกครั้ง

 

 

“ไม่มี และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรชั้นนะ”ฟางว่า

 

 

“1”ป๊อปปี้สั่ง แต่ฟางยังเฉย

 

 

“2”

 

 

“3/ว้ายยย”ทันทีที่นับ3ฟางต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้รวบตัวฟางไว้ในอ้อมกอด

 

 

“สั่งแล้วนะให้เอาออกมา ถ้าผมเจอ คุณเจอดีแน่”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง ฟางหน้าแดง เพราะลม

หายใจของชายหนุ่มกำลังรดต้นคอเธอ ในสภาวะที่เบียดชิดกันแบบนี้ จู่ๆป๊อปปี้ก็เอามือล้วงเข้าไปใน

กระโปรงของฟาง ลูบไล้ขึ้นไปบนต้นขาฟาง

 

 

“1”ป๊อปปี้ชูปืนกระบอกหนึ่งขึ้นมาแล้ววางไว้ข้างล่างพื้น ก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในกระโปรงฟางอีก

ครั้ง แต่คราวนี้ฟางดิ้นหนี ป๊อปปี้จึงจัดการจูบลงที่ต้นคอสวยของฟาง แล้วแกล้งด้วยการใช้ลิ้นเลียไล้

ลงมา ทำเอาฟางไม่มีแรง

 

 

“2”ป๊อปปี้ชูปืนอีกกระบอกที่เอามาจากต้นขาอีกข้างของฟาง ก่อนจะวางลงที่พื้น แล้วก็รวบตัวฟาง

ไว้ชิดตัวเองกว่าเดิม ก่อนจะเอามือลูบไล้ไปตามเอวบางก่อนจะเอามือสอดเข้าไปในเสื้อฟาง

 

 

“อย่านะ”ฟางที่หน้าแดงจัดเพราะสัมผัสของป๊อปปี้ก็เริ่มดิ้น ป๊อปปี้ขัดใจจึงจัดการจูบปิดปากฟาง

ทันที ก่อนสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของฟาง ทำให้ฟางหมดแรงขัดขืน

 

 

“3”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาก่อนจะชูมีดพกสั้นที่ฟางพกไว้ที่เอว

 

 

“หมดแล้ว ทีนี้ก็ปล่อยได้แล้ว”ฟางพูดก่อนจะรวบเสื้อคลุมตัวเองเข้าหาลำตัวมองป๊อปปี้อย่างไม่

ไว้ใจ

 

 

“มาด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ทำไมพกของพวกนี้มาละครับ คุณหนูรอง”ป๊อปปี้หยิบปืนและมีดที่ได้

จากฟางขึ้นมา

 

 

“คุณพ่อสอนให้ชั้นรู้จักป้องกันตัวเวลามีอะไรเวลาคับขันจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้”ฟางพูด

 

“นับว่ารอบคอบดี แต่ทีหลังช่วยจำไว้ด้วยนะครับว่า มาหาแก๊งค์มังกรดำ ต้องห้ามพกอาวุธ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“ค่ะ งั้นไม่มีอะไรแล้วชั้นขอของของชั้นคืนด้วย”ฟางพูดแล้วแบมือขอของทุกอย่างจากป๊อปปี้ ป๊อปปี้

ยื่นให้ฟาง ฟางรีบเก็บมันเข้าที่เดิมทันที

 

 

“ไม่มีอะไรแล้วงั้นชั้นไปล่ะ”ฟางพูดแต่ถูกป๊อปปี้ดึงแขนไว้

 

 

 

“ไม่อย่างงั้น ถ้าคราวหน้ายังทำอีกอาจจะโดนตรวจอาวุธแบบนี้อีกก็ได้นะครับ คุณหนูรอง”ป๊อปปี้

กระซิบข้างหูฟาง ฟางหน้าแดงจัด

 

 

 

“พอแล้ว ไม่ต้อง ไอ้บ้า ไอ้มาเฟียลามก”ฟางสะบัดตัวออกก่อนจะรีบออกไปจากตรอกแคบๆนั้น

ทันที ป๊อปปี้มองตามซักพักก่อนจะเดินตามฟางออกไป

 

 

 

 

 

“ปล่อยเพื่อนชั้นได้แล้วค่ะ”ฟางเดินออกมาสั่ง ทำให้โทโมะ เขื่อน เคนตะและจองเบปล่อย แพท

มีนและแจมทันที

 

“ฟางไม่เป็นอะไรนะ เค้าทำอะไรเธอรึเปล่า”แพทรีบถามฟางด้วยความเป็นห่วง ฟางหันไปมอง

ป๊อปปี้ที่มองฟางนิ่งไม่แสดงความรู้สึกก็หน้าแดง

 

“ไม่ได้ทำอะไรนิ ไปกันเถอะ”ฟางพูดก่อนจะลากแพท มีนและแจมไปทันที

 

 

“ลากไปทำอะไร2ต่อ2ครับท่านหัวหน้า”เขื่อนเดินไปถาม

 

“ก็แค่ตรวจอาวุธน่าไม่มีอะไรหรอก ไปได้ละ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินนำไปทันที จองเบและโทโมะรีบ

ตามไป เขื่อนและเคนตะมองหน้ากันยิ้มๆ แหม ตรวจอาวุธกันคงจะละเอียดไปหน่อย คราบลิปกลอส

สีชมพูยังติดปากอยู่เลยนะท่านหัวหน้า

 

 

 

“จ้า แล้วเจอกัน”ฟางส่งมีนและแจมที่บ้านก่อนจะขับรถกลับมา

 

“ไม่มีอะไรแน่นะ”แพทถามขึ้นอีกครั้ง

 

“ก็ไม่มีน่ะสิแพท นั่นมันหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำนะ ฟางจะไปยุ่งทำไมล่ะ”ฟางพูด

 

“ก็ดีแล้วฟาง ไม่ใช่แพทจะห้ามอะไรหรอกนะแต่เพราะเค้าน่ะมีคู่ที่เหมาะสมอยู่แล้ว เราไม่ควรไปยุ่ง

ด้วย”แพทพูดทำเอาฟางนิ่ง จริงสิ ไม่ควรไปยุ่ง ต่างคนต่างอยู่ ฟางขับรถมาเงียบๆจนถึงบ้าน

 

 

 

 

“ไปไหนมาน่ะลูกกลับซะดึกดื่น”พ่อฟางถามเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาในห้องนอนของเขา

 

“พ่อคะ ทำไมพ่อถึงรักกับแม่ ทั้งๆที่พ่อมีคุณแม่พี่กวินกับธามอยู่แล้ว”ฟางถามพ่อ

 

“ตอนนั้นพ่อก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน อรเค้าเป็นคนที่นิสัยดี อ่อนโยน ยิ้มหวานตลอดเวลา พ่อ

พยายามห้ามใจตัวเองทุกครั้งที่เจออร แต่สุดท้ายพ่อก็ห้ามใจไม่ได้”พ่อฟางพูดแล้วนึกถึงอดีต

 

 

“มันเป็นความรักที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย”ฟางพูด

 

 

“ความรักมันไม่ได้มีเกณฑ์ว่าเวลาไหนควรเกิด เวลาไหนไม่เกิดหรอกนะฟาง มันเกิดขึ้นจากคน2คน

มีความรู้สึกดีต่อกัน แม้ว่ามันจะผิดมากก็ตาม แต่เชื่อมั้ยลูก เพียงเพราะความรัก มันก็สามารถทำให้

คนเรากล้าจะทำผิดเพราะรักได้ กล้าที่จะทำในสิ่งที่ใจต้องการ”พ่อฟางพูด ฟางนิ่ง ก่อนจะขอตัว

ออกไป

 

 

“ถ้าลูกยังไม่ลืม ลูกก็ทำในสิ่งที่หัวใจต้องการหรอก”พ่อฟางพูดขึ้น ฟางนิ่ง

 

“แม้ว่าเราจะต่างกันมากมายขนาดนี้น่ะหรอคะ”ฟางพูด

 

“แล้วลุกลืมเค้าลงรึยังล่ะ”พ่อฟางถามอีกครั้ง

 

“ละ ลืมแล้วค่ะ ฟางขอตัว”ฟางพูดก่อนจะรีบเดินออกไป พ่อฟางมองแล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

“ไอ้ภาคย์เอ้ย สงสัยสัญญาของเราตอนหนุ่มๆมันจะเป็นจริงแล้วล่ะ”พ่อฟางพูดพลางเปิดอัลบั้มรูปที่

พ่อฟางสมัยหนุ่มๆกอดคอกับพ่อป๊อปปี้ในชุดนักเรียน

 

 

อัฟแล้วนะจ้ะ ตอนนี้อยากเป็นฟางซะจริงๆ อิอิ พ่อฟางกับพ่อป๊อปปี้เคยเป็นเพื่อนกันนินา

ไงก็อย่าลืมมาเม้นกับโหวตน้า