ผู้หญิงของนายคือใคร?

 

“นายพาชั้นกลับห้องก่อนเหอะ ชั้นจะแข็งตายแล้วนะ”  ฟางบ่น

 

“ได้สิ งั้นไปกัน”  แบงค์จูงมือฟางไปที่ห้องฟาง

 

“นายไปก่อนเถอะ ชั้นจะเปลี่ยนชุด แล้วก็อาบน้ำ แต่งหน้า ทำผม แต่งเล็บ ฯลฯ”   ฟางพูด

 

“ไม่ นานแค่ไหนชั้นก็จะรอ ชั้นไม่ยอมให้นายหน้าหมีมาเอาเธอไปหรอก”

 

“เอ่อ งั้น รอไปเหอะ”  ฟางตอบยิ้มๆแล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องไป

 

    5 นาทีต่อมา

 

   20 นาทีต่อมา

 

   30 นาทีต่อมา

 

   1 ชั่วโมงต่อมา

 

   2 ชั่วโมงต่อมา

 

 

“เห้ฟาง เธอเสร็จรึยัง”  แบงคตะโกนถามฟาง

 

 

 

“ยังเลย เพิ่งอาบน้ำเสร็จ”  ฟางตอบมาจากในห้อง

 

“เอ่อ งั้นชั้นไปหาของกินก่อนละกัน อย่าเพิ่งออกจากห้องนะชั้นไปซื้อแค่ตรงนี้เอง ชั้นสามารถมอง

เห็นประตูห้องเธอได้ตลอดทาง”  แบงค์บอกฟาง

 

“อือ”   ฟางตอบ พร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วมองไปที่หน้าต่าง ^O^

 

                 ตุ๊บ! ฟางกระโดดออกจากห้องทางหน้าต่างครับพี่น้อง!! ^^

 

“จะไปไหน ยัยเนื้อหอม”  เสียงของใครคนนึงดังขึ้น ซึ่งเดาไม่ยากนัก

 

“ป๊อปปี้ ^______^’’”  ฟางฉีกยิ้มให้ป๊อปปี้

 

“โน่น นายแบงค์มาแล้ว ไปกันเถอะ”  ป๊อปปี้บอกฟาง

 

“ชั้นแค่อยากมีเวลาส่วนตัวหน่ะ ขอเถอะ”  ฟางทำหน้าอ้อน

 

“ไม่!! เวลาทุกวินาทีของเธอต่อจากนี้นอกจาก เข้าห้องน้ำ เธอต้องอยู่กับชั้น”

 

“ไม่เอา!”

 

“นั่นมันเรื่องของเธอ”   ป๊อปปี้ยิ้มบางๆ ก่อนจะจูงมือฟางไปที่ร้านขายอาหารทะเลใกล้ๆรีสอร์ท

 

“น่ากินจังงงงงง”   ฟางพูด

 

“อยากกินอะไรสั่งมานะ ชั้นเลี้ยงเอง”  ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นเมนูให้ฟาง

 

“นี่ จะจีบจริงๆเหรอ จินนี่หล่ะ”   ฟางถามป๊อปปี้

 

“เรื่องยัยนั่นอย่าเอามาพูดกับชั้นเลย”  ป๊อปปี้มองหน้าฟาง

 

“เอ่อ สั่งละนะ”  ฟางเปลี่ยนเรื่อง แล้วหันไปสั่งอาหารอย่างไม่ยั้ง

 

“กินเยอะเหมือนกันนะเนี่ย”  ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้ม

 

“แล้วไงหล่ะ จีบชั้นเนี่ย กระเป๋าหนักพอไม๊ แค่นี้ทำเป็นบ่น”   ฟางกอดอก

 

“นี่ ชั้นยังไม่ได้ว่าอะไรเลย อยากกินก็กินไป อ้วนตายยังไงชั้นก็ชอบที่เธอเป็นเธอ”  ป๊อปปี้พูด

 

“เลี่ยน!”  ฟางตีป๊อปปี้เบาๆ

 

“ป่านนี้นายแบงค์นั่นคงกลับห้องไปแล้วแหละ ไม่แน่อาจจะยอมแพ้แล้วก็ได้ เพราะฉะนั้น เป็นแฟน

ชั้นซะ”   ป๊อปปี้ยีผมฟาง

 

“ใครจะไปยอมนายห้ะ แต่ก่อนไม่เห็นสนใจชั้นเลย ชั้นไม่อยากเป็นตัวแทนจินนี่นะ” ฟางพูด

 

“ใครว่าเธอจะมาแทนจินนี่ห่ะ เธอจะมาเป็นแฟนชั้นต่างหาก ยัยบื้อ!”

 

“นายคงไม่ทิ้งชั้นนะ”  ฟางก้มหน้า

 

“ไม่ทิ้งหรอก เชื่อเถอะ”   ป๊อปปี้โอบฟาง

 

“ถ้าทิ้งหล่ะ จะตัด.....ความสัมพันธ์เลย”  ฟางซบอกป๊อปปี้

 

“โหดตั้งแต่ยังไม่คบกันเลยนะ”   ป๊อปปี้กระชับโอบให้แน่นขึ้น แล้วจุ๊บหน้าผากฟาง

 

 “ห้ามทำแบบนี้กับใครนะป๊อปปี้ ขอเถอะ”  ฟางพูด

 

“ไม่หรอก อย่าคิดมาก โน่น ข้าวมาแล้ว กินซะ”   ป๊อปปี้ออกคำสั่ง ฟางจึงเด้งตัวออกจากป๊อปปี้แล้ว

จัดการของท้งหมดที่อยู่บนโต๊ะ..

 

.

 

.

 

.

 

“นายเห็นฟางไม๊”   แก้วถามโทโมะ

 

“ไปกับไอ้ป๊อป”   โทโมะตอบ

 

“ไอ้หน้าหมีนั่นเปลี่ยนใจเร็วไปมั้ง พวกเรายังไม่ได้ทำตามแผนเลย”  แก้วว่า

 

“ก็ดีแล้วหนิ ฟางทำให้มันรักได้แบบนี้ ทำให้มันได้เลิกกับจินนี่จอมหิวเงินนั่นหน่ะ”   โทโมะพูด

 

“เห้อ! ยุ่งยากซะจริงๆ”   แก้วทิ้ตัวลงบนโซฟาใกล้โทโมะ

 

“เรื่องของเราเนี่ย เริ่มก็สวย จบก็สวย เน๊าะ”   โทโมะพูดพลางโอบไหล่แก้ว

 

“ใช่ แต่มันจะสวยกว่านี้ถ้านายไม่นอกใจชั้น”  แก้วมองหน้าโทโมะ

 

“ไม่มีวันนั้นหรอกจ้า คนสวย”   โทโมะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้ว แล้วประทับริมฝีปากลงไปอย่างนุ่ม

นวล

 

.

 

.

 

.

 

 

“อิ่มมากเลยยยยย”   ฟางวิ่งไปริมชายหาดในยามวิกาลแล้วตะโกนออกมา

 

“อยากอยู่ที่นี่ต่ออีกกี่วันหล่ะ”  ป๊อปปี้ถามฟาง

 

“ตลอดไป...มั้ง”

“เอางี้ ถ้าแต่งงานกันค่อยพามาซื้อบ้านริมทะเล”

 

“O.o ตะ แต่งงาน”

 

“ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นหล่ะ เธอไม่อยากเป็นเจ้าสาวชั้นรึไง”

 

“นายคิดไปจนถึงไหนแล้วเนี่ย ชั้นยังเรียนไม่จบดีเลยนะ”  ฟางมองหน้าป๊อปปี้

 

 

“ไม่รู้สิ แค่อยากแต่งงานกับเธอ ใช้ชีวิตด้วยกัน มีลูกด้วยกัน”   ป๊อปปี้พูด

 

“พอๆๆ พอเลย ยิ่งพูดยิ่งเขิน”   ฟางใช้มือปิดปากป๊อปปี้

 

“เธอต้องเลือกชั้นนะฟาง ไม่งั้นชั้นต้องตายแน่”   ป๊อปปี้ดึงมือฟางออกจากปากแล้วรวบไว้

 

“เอ่อ ชั้นขอคะ :x”   ฟางยังไม่ทันพูดจบป๊อปปี้ก็โน้มหน้าลงมาจูบ (ซะงั้น)

 

“ชั้นรักเธอ แค่นี้คงพอนะ”  ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้วพูดเบาๆ

 

“อะ อืม”  ฟางพยักหน้า

 

 

“เริ่มหนาวแล้ว กลับห้องกันเถอะ”   ป๊อปปี้จับมือฟางแล้วพาเดินไปทีห้องพัก

 

“ฟางครับ ฟางออกไปตั้งแต่ตอนไหน แบงค์รอฟางตั้งนานนะ”   แบงค์ตรงเข้าหาฟางทันทีเมื่อฟางมายืนหน้าห้อง

 

“เค้าออกมากับชั้น”  ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

“คุณโกงผมอีกแล้วนะ”  แบงค์มองป๊อปปี้แล้วทำหน้าหงอย

 

“ไม่ต้องมาดราม่า ฟางเค้าง่วงแล้ว หลีก!”   ป๊อปปี้ออกคำสั่ง

 

“งั้นผมขอพาคุณฟางเข้านอนนะ”   แบงค์จับมือฟาง

 

“เอ่อ”   ฟางมองหน้าป๊อปปี้

 

“ไม่ได้!! ฟางเค้าไม่ไว้ใจนาย หลีกไป!”   ป๊อปปี้พูด

 

“ก็ได้ครับ แต่พรุ่งนี้ ผมจะมาอีกตอนเช้า รับรอง มาก่อนคุณแน่แล้วผมจะอยู่กับคุณฟางทั้งวันเลย” 

แบงค์พูด แล้วเดินจากไป

 

 

“น่าสงสารแบงค์เหมือนกันนะ”   ฟางพูดแล้วเปิดประตูห้อง

 

“พรุ่งนี้มันจะมาตั้งแต่เช้า ชั้นตื่นไม่ทันแน่ เพราะฉะนั้น ฮึๆ”  ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องฟาง พร้อม

กระโดดขึ้นบนเตียง

 

 

“ป๊อปปี้ ลงมานะ จะมานอนห้องเดียวกันได้ไง ไม่เอา ไม่อาวววว”   ฟางพยายามดึงป๊อปปี้งจาก

เตียง

 

“ห้าวว ง่วงจัง นอนดีกว่า Zzz”  ป๊อปปี้หลับตานอนทันที

 

“ก็ได้ งั้นฟางจะไปนอนห้องแก้ว”   ฟางหันหน้าไปทางห้องแก้วที่อยู่ตรงข้าม

 

“ไม่เอา!”    ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามา ทำให้ฟางล้มลงบนที่นอนทันที

 

“ป๊อปปี้ งั้นนายออกไปสิ ไปนอนห้องตัวเองโน่น”  ฟางพยายามยันตัวขึ้นนั่ง แต่โดนป๊อปปี้รวบตัวไป

กอด

 

“นอนด้วยกันนี่แหละ ห้ามร้อง ห้ามโวยวาย ห้ามดิ้น ไม่งั้นคืนนี้ไม่ได้นอนแน่”   ป๊อปปี้มองฟาง

 

อย่างเจ้าเล่ห์

 

“ก็ได้ๆๆๆ นายปล่อยสิ อึดอัด”   ฟางดิ้นขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขนป๊อปปี้

 

“ไม่ๆๆ นอนซะเร็วๆ”  ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้าใกล้ฟาง ฟางจึงหลับตาปี๋ ป๊อปปี้จึงอดขำไม่ได้

 

“ฝันดีนะ”   ป๊อปปี้จุ๊บเหม่งฟาง แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามฟางไป..

---

---

 

             หายไปนานเลยยยย ขอโทษนะ เรียนหนักก T^T