ผู้หญิงของนายคือใคร?

           เช้าแล้ววววว..

“คุณฟางครับ ตื่นรึยังครับ คุณฟาง ผมมาแล้ววว”  แบงค์ยืนแหกปากอยู่ตรงหน้าห้องฟาง

 

“โอ๊ย!! แหกปากแต่เช้าเลยนะนายแบงค์ แต่นายมาช้าไปรึเปล่า”   ป๊อปปี้เปิดประตูห้องฟางออก

 

“O๐O คุณมาก่อนผมได้ยังไง ห้องคุณยังปิดอยู่เลย ผมมองตั้งแต่ตี4แล้ว”   แบงค์เกาหัว

 

“เอ่อ เมื่อคืนชั้นอนเป็นเพื่อนเบบี๋ของชั้นไง”   ป๊อปปี้ชี้ไปทางฟางที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียง

 

“นายทำอะไรคุณฟาง!”  แบงค์กระชากเสื้อป๊อปปี้

 

“นี่ๆ ชั้นไม่ทำอะไรกับเบบี๋หรอก ไม่รีบๆ เพราะยังไงก็ได้ทำด้วยกันอยู่แล้ว รอแค่เบบี๋เรียนจบ”   ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆให้แบงค์

 

“ทำอะไรกันหน่ะ”   ฟางงัวเงียพูดขึ้น

 

“เบบี๋ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเราไปเที่ยวกัน”  ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางพยักหน้าแล้วเดินไปในห้องน้ำ

 

“*-*” <<<หน้าแบงค์

 

 

“นายไปก่อนเถอะ ฟางเค้าอยากไปกับชั้น”   ป๊อปปี้ผลักมือแบงค์ออกจากคอเสื้อ

 

“ไม่มีทาง ผมจะรอคุณฟาง”   แบงค์เบียดตัวเข้ามาในห้องฟาง

 

“เฮ้! ชั้นไม่อนุญาต”   ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

“คุณไม่มีสิทธิหรอก คุณฟางไม่ได้บอกว่ารักใครกันแน่ ดังนั้น ผมจะทำให้ดีที่สุด”   แบงค์นั่งลงบน

เก้าอี้

“ฮึ้ยยย นายนี่มันจอมตื้อจริงๆ”   ป๊อปปี้สบถเสียงดังแล้วนั่งลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์

.

 

.

“เอ่อ มานั่งในห้องชั้น 2 คนเลยเหรอเนี่ย”  ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมอง 2 หนุ่มอย่างงงๆ

 

“เบบี๋มานี่เลยนะ”   ป๊อปปี้ดึงฟางมาใกล้ๆ

 

“ไม่นะ คุณฟางต้องมากับผม”   แบงค์ดึงฟาง

 

‘>< แขนจะขาดแล้วเฟ้ย!’ << ฟาง

 

“เบบี๋ผมยังเปียก ป๊อปจะเช็ดให้นะ”   ป๊อปปี้คว้าฟางมาใกล้แล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าผืนเล็กมาเช็ดผม

ให้ฟาง

 

“คุณฟางหิวมั๊ยครับ ผมจะหาของกินให้”  แบงค์ถามฟาง

 

 

“คุณแบงค์พอเถอะค่ะ ฟางเกรงใจ”   ฟางตอบยิ้มๆ

 

“ใช่ๆ พอได้ละ ทางที่ดีอย่ามายุ่งกับเบบี๋ของชั้น เบบี๋เค้ารำคาญ”   ป๊อปปี้ว่า

 

“ถ้าคุณฟางอยากให้ผมเลิกยุ่งกับคุณฟาง คุณฟางก็ต้องบอกผมมาก่อนสิครับ ว่าคุณรักนายป๊อปปี้

ผมถึงจะยอมไป”  แบงค์พูด

 

“ใช่ๆ เบบี๋เลือกมาสิ”   ป๊อปปี้หยุดเช็ดผมฟาง

 

                ‘โอ๊ะโอย ต้องเลือกเหรอ ต้องเลือกๆๆ ใครดีล่ะ เลือกไม่ถูก >< ป๊อปปี้ก็ใช่ แบงค์ก็

เทคแคร์ดี แต่หน้าชั้นตอนนี้ดูไม่ได้เลย T^T ผมก็ทั้งฟูและเปียก ทำไมไม่มาขอความรักกันตอน

สวยๆล่ะวะ Y^Y’ <<<ฟาง

 

“เบบี๋ เลือกสิ”   ป๊อปปี้เขย่าตัวฟาง

 

“เอ่อ ชั้นเลือก เอ่อ....”     ฟางอ้ำอึ้ง

 

“ทำไมแกตื่นสายจังยะ...”     แก้วเดินมาในห้องฟางก็ตกใจเพราะมี 2 หนุ่มและ 1 สาวหัวฟูนั่ง

โด่เด่กันอยู่

 

“แก้วว ช่วยชั้นทีเส้”  ฟางส่งสายตาปิ๊งๆให้แก้ว

 

“ฟาง เธอต้องเลือกแล้ว”  แบงค์พูดขึ้น

 

“โหยๆๆ รจนาเลือกคู่เหรอ เลือกเลยยัยฟาง เลือกๆ”   แก้วเหมือนจะเข้าใจทุกๆอย่างเร็วมาก

 

“เอ่อ เอาหล่ะ ชั้นจะจบเรื่องทุกอย่างเอง ชั้นจะเลือกคนที่ชั้นรักละกัน ชั้นเลือก....ป๊อปปี้” ฟางพูด

 

“เย้ๆๆ เบบี๋น่ารักจริงๆ”   ป๊อปปี้กอดฟางด้วยความดีใจ ผิดจากสีหน้าแบงค์ที่ดูเศร้าหมองไปทันที

 

“แต่เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมครับ คุณฟาง”   แบงค์พยายามปรับหน้าให้เป็นปกติ

 

 “ได้สิ”   ฟางตอบยิ้มๆ “งั้นผมขอตัวนะ”   แบงค์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป

 

“ปล่อยได้แล้ว!”   ฟางมองหน้าป๊อปปี้

 

“เดี๋ยวสิ ขอกอดเบบี๋แทนคำขอบคุณหน่อย”

 

“นี่นายลืมไปรึเปล่าว่าชั้นยืนโด่อยู่ตรงนี้ นายหมี! แล้วอะไรเนี่ย มาเรียกเพื่อนชั้นเบบี๋ อี๋!! น่า

ขยะแขยงที่สุด”  แก้วบ่น

 

“เราเป็นแฟนกันแล้วนะ คุณเพื่อนแฟน”   ป๊อปปี้พูด

 

“หึ้ย น่าหน้าตอนนี่มันน่าจับยัดใส่ในคอห่านยิ่งนัก เอาหล่ะ ถ้านายทำให้ฟางเดือดร้อน ชั้นจะเฉือน

นายแน่”   แก้วพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป

 

“เพื่อนเธอนี่น่ากลัวนะ”  ป๊อปปี้มองตามแก้วอย่างหวาดๆ

 

“จำคำที่พูดไว้ด้วยละกัน นาย ภาณุ”   ฟางบี้จมูกป๊อปปี้

 

.

 

.

 

.

 

       3 วันต่อมา

 

 

   กริ๊งๆๆๆๆ

 

“ฮัลโหล ค่ะ...อ๋อ...โอเคค่ะ ฟางจะพาเค้าไปภายในวันนี้เลย..ขอบคุณนะคะ..สวัสดีค่ะ”  ฟางรับ

โทรศัพท์แล้วหันมายิ้มใส่ป๊อปปี้

 

“มีไรเหรอ”

 

“พ่อชั้นรับนายเข้าทำงานแล้วนะ วันนี้เราไปหาพ่อกัน”   ฟางพูด

 

“ไปรายงานตัวเรื่องสู่ขอลูกสาวเลยดีกว่านะ”   ป๊อปปี้พูดพลางจับแก้มฟาง

 

“เรื่องนั้นหน่ะ ไว้ก่อนสิ อีก 4 เดือนนะจ๊ะ”    ฟางจับมือป๊อปปี้

 

“เข้าใจแล้วครับบบ ฟางไปแต่งตัวสิ เดี๋ยวป๊อปไปรอที่รถ”  

 

“โอเคๆ”   ฟางเดินออกจากห้องป๊อปปี้ ไปที่ห้องแก้วทันที (กลับจากหัวหินแล้ว)

 

.

 

.

 

               ..บริษัท นีระสิงห์ ..

 

“ป๊อปปี้ เดี๋ยวววววว”   ฟางยื้อมือป๊อปปี้

 

“จะถึงห้องพ่อเธอแล้วนะ ทำไมอีก”   ป๊อปปี้หันมาถามฟาง

 

“ดูเสื้อนายสิ บิดเบี้ยวโยเยได้อีก มานี่จะจัดให้”   ฟางจัดการดึงเสื้อป๊อปปี้ให้เข้าที่

 

“ขอบคุณครับศรีภรรแฟน(?)”   ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางแล้วเปิดประตูห้องพ่อฟางเข้าไปทันที

 

“มาตรงเวลาดีหนิ อ่ะนี่ กรอกใบสมัครแล้วเริ่มทำงานพรุ่งนี้นะ”   เลขาพ่อฟางพูดแล้วยื่นใบสมัคร

งานให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้รับมาเขียน ส่วนฟางก็นั่งหันหลังให้พ่อเธอ

 

 

“ฟาง แม่เป็นไงบ้าง”  พ่อฟางทักฟางก่อน

 

“สบายดีค่ะ”

 

“เมื่อวานพ่อจะซื้อของไปให้ยัยฟิญ ทำไมบ้านล็อคหล่ะ”

 

“แม่ย้ายบ้านแล้วค่ะ”

 

“ย้ายบ้าน! แต่นั่นบ้านของเรานะ”

 

“บ้านของพ่อค่ะ ไม่ใช่บ้านแม่ แม่เค้าไม่อยากอยู่”

 

“เอ่อ แล้วแม่เค้าไปอยู่ที่ไหน”

 

 

“แม่ไม่ให้บอกคนนอกค่ะ”

 

“ฟาง...”  พ่อฟางมองฟางอย่างรู้สึกผิด ถ้าหากวันนั้นเขาไม่ใช้อารมณ์ วันนี้ฟางคงไม่เย็นชา

เฉยเมยกับเขาขนาดนี้ ฟางเป็นคนที่รักพ่อมากด้วยซ้ำไป.

 

“เสร็จแล้วครับ”  ป๊อปปี้ยื่นใบกรอกข้อมูลให้พ่อฟาง

 

“ลูกค้าชอบผลงานคุณมากนะ ผมก็รู้สึกว่าผลงานของคุณมันดีมาก ทางเรายินดีรับคุณเข้าทำงานน

นะ”  พ่อฟางพูดยิ้มๆ

 

“ขอบคุณมากนะครับ”   ป๊อปปี้ยกมือไหว้

 

“คุณคะ คุณท่านมีแขกนะคะอย่าเข้าไป”  เสียงพนักงานดังขึ้น จนทุกคนต้องหันไปดู

 

“ช่วยจินนี่ด้วยนะคะ ยัยพิมไม่สบาย จินนี่ไม่มีเงินแล้วฮือ”  จินนี่บีบน้ำตาเข้ามากอดพ่อฟางโดยไม่

ดูคนที่นั่งอยูเลย

 

“ยัยพิม ลูกสาวจอมปลอมหน่ะเหรอ”   ฟางพูดขึ้น จินนี่จึงเงยหน้ามามองฟางและ..ป๊อปปี้

 

“เอ่อ”   จินนี่ผละตัวออกจากพ่อฟาง

 

“ฟางจะบอกคุณพ่อเอาบุญนะคะ น้องพิมน้องเพอมไรนั่นไม่มีตัวตนหรอก คุณพ่อหน่ะโดนหลอก

ซ้ำซาก กับผู้หญิงหน้าเงินคนเดิม”   ฟางกระแทกเสียง

 

“ฟาง ป๊อปว่าเราไปกันเถอะ”   ป๊อปปี้ลุกขึ้น

 

“อืม ไปกันเถอะ”   ฟางจูงมือป๊อปปี้ออกจากห้องพ่อฟาง .

 

“ที่ลูกสาวผมพูดนี่จริงใช่ไม๊ เธอหลอกชั้น ไสหัวอกไปจากที่นี่ซะ เธอมันน่ารังกียจที่สุด นังผู้หญิง

จอมมารยา”  พ่อฟางต่อว่าจินนี่

 

“ฮึ ชั้นไปก็ได้ อีแก่โง่!”   จินนี่ว่าพ่อฟางแล้วเดินจากไป

 

---

---

 

 

 

  ไม่ได้อัพเลยยยยย ขอโทษที่ทำให้รอนะ ช่วงนี้ยุ่งๆ ไหนจะกีฬาสี ไหนจะสอบนักธรรม #ไรท์เตอร์มึนนนนน