ผู้หญิงของนายคือใคร?
เขียนโดย 
Namsaisai_loveu
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.10 น.
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556 13.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.....................................................................
“รอนานไม๊” ฟางเอ่ยถามป๊อปปี้ขณะอยู่ในรถ
“ไม่หรอก ก็เธอมาตรงเวลาดีนี่” ป๊อปปี้ตอบ
“อ๋อ เอ๊อ บริษัทคุณพ่ออยู่แถวๆนี้แหละ อย่าขับเร็วนักสิ เดี๋ยวตายกันหมด วู้!!” ฟางบ่นป๊อปปี้ที่
ขับรถเย้ยฟ้าท้านรก
“กลัวเหรอ?” ป๊อปปี้มองฟางที่นั่งจิกเบาะรถเค้า
“เลี้ยวๆๆๆๆๆ เลี้ยวขวาเลยย” ฟางไม่สนใจคำถามของป๊อปปี้
..............................................................................
เอี๊ยดดดด
“สวัสดีค่ะ คุณหนู มาหาคุณท่านเหรอคะ” พนักงานเอ่ยทักฟาง
“ค่ะ คุณพ่ออยู่ไหน”
“อยู่ห้องทำงานค่ะ แต่รู้สึกจะมีแขกนะคะ” พนักงานคนนั้นบอกฟาง
“ฟางมีธุระสำคัญกว่าค่ะ ขอทางหน่อย” ฟางบอกพนักงานที่ยืนกั้นเธออยู่พนักงานคนนั้นได้แต่
ถอยหลังและก้มหน้างุด
“แหม่ แม่คนเผด็จการ” ป๊อปปี้แซวฟาง
“เงียบน่า” ฟางพูดยิ้มๆ ก็เธอไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย แค่ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจหนิ(?)
แอ๊ดดด (เสียงประตูห้องพ่อฟางดังขึ้น)
‘ยัยบ้าเอ๊ย ทำไมไม่เคาะประตูนะ’ ป๊อปปี้คิดในใจ ก่อนจะเดินตามฟางมา
“ คุณพ่อ หวัดดีค่ะ ฟางพาคนมาดูงาน” ฟางยกมือไหว้พ่อของเธอลวกๆ ก่อนจะผายมือให้ป๊อปปี้
“เอ่อ นั่งก่อนสิ” พ่อฟางบอกป๊อปปี้ ก่อนจะหันไปดูฟางที่กระแทกก้นนั่งบนโซฟาแล้วเอา
โทรศัพท์มือถือมากดเล่นอย่างไม่สนใจสายตาบิดาแม้แต่น้อย
“ยัยฟาง ไม่คิดจะคุยกับพ่อหน่อยเหรอ การเรียนเป็นไงบ้าง มีเงินส่งน้องไม๊” พ่อฟางมองฟาง
“ ฟางพาเพื่อนมาดูงานค่ะ ไม่ได้มาขอเงิน เพราะฟางทำงานหาเงินเอง ไม่ได้ไปเป็นเมียน้อยขอเงิน
ใคร คุณพ่อไม่ต้องสนใจฟางมากนักหรอกค่ะ ตอนฟางเด็กๆไม่สนใจฟางยังไง ตอนนี้ก็ไม่ต้องสนใจ
แบบเดิมแหละค่ะ ดีแล้ว” ฟางพูดโดยไม่สบตาผู้เป็นพ่อของเธอเลย เธอยอมรับเธอรักพ่อมาก พ่อ
เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเธอ แต่มันเป็นแค่อดีตไปแล้ว..
“ อืม งั้น เธอจบอะไรมาหล่ะ” พ่อฟางถามป๊อปปี้
“สถาปัตถ์ครับ”
“เหรอ พอดีบริษัทชั้นก็ขาดคนออกแบบอยู่พอดีนะ แต่ตำแหน่งนี้มีคนมาสมัครเยอะ ชั้นก็ยังไม่ได้
รับหรอก แค่สั่งงานไปทำดู ถ้าชั้นถูกใจก็รับไว้ทำงานอ่ะนะ” พ่อฟางพูก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษ
มาใบนึง แล้วส่งให้ป๊อปปี้
“ อะไรเหรอครับ” ป๊อปปี้รับไว้ แต่ยังไม่ได้เปิด
“ลูกค้ามาสั่งให้ออกแบบบ้านหน่ะ เธอลองเอาไปทำนะ เสร็จเร็วก็ได้รับคำตัดสินเร็ว” พ่อฟางพูด
“ครับ ผมจะลองดู” ป๊อปปี้ตอบ
“เสร็จแล้วใช่ไม๊ ไปกันเหอะป๊อปปี้ ฟางไม่อยากอยู่ที่นี่” ฟางเดินมาหาป๊อปปี้
“เอ่อ เธอไม่คิดจะพูดกับพ่อเธอเหรอ” ป๊อปปี้ถามฟาง เพราะเค้าสังเกตเห็นสายตาที่ยังห่วงใย
ฟางจากพ่อของเธอ
“ไม่มี” ฟางพูดห้วนๆ ก่อนจะดึงป๊อปปี้ออกมาจากห้องทำงานของพ่อเธอ
‘ยัยนี่หลายคาแร็กเตอร์จริง เดี๋ยวห้าว เดี๋ยวหวาน เดี๋ยวโหด’ ป๊อปปี้คิดในใจขณะโดนฟางลากออก
มาจากห้อง
“ไหนว่าคุณพ่อมีแขก ฟางเข้าไปไม่เห็นมี หรือคุณพ่อไม่อยากเจอฟาง เลยสั่งคนไว้ว่าถ้าฟางมาให้
บอกว่าคุณพ่อไม่ว่าง” ฟางพูดเบาๆ ก่อนจะซับน้ำตาที่ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก เธอกะว่าจะให้
พ่อเธอรู้ว่าเธอเข้มแข็งแค่ไหน แต่สุดท้ายเธอก็ต้องร้องไห้เมื่อเจอพ่อตัวเอง
“ฟาง ไม่สบายใจใช่ไม๊เวลาต้องทำกริยาแบบนั้นกับพ่อตัวเอง” ป๊อปปี้ดึงฟางมาใกล้ๆ
“ฟางเกลียดพ่อ ฮึก” ฟางเอามือปาดน้ำตาที่หน้าลวกๆ
“ทำแบบนี้พ่อเค้าเสียใจนะ ถึงเค้าเลิกกับแม่ ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่รัก ไม่งั้นเค้าไม่ถามสาร
ทุกข์สุขดิบฟางหรอก” ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้ฟาง
“เค้าไม่รักฟาง เค้ามีคนใหม่ เค้าเคยทำร้ายแม่ เค้าเคยบอกให้แม่เอาน้องฟิญออก เค้าใจร้ายมาก
เลย ฮือ” ฟางเริ่มร้องไห้หนัก
“เค้าคงมีเหตุผลนะฟาง อย่าไปว่าพ่อแบบนั้นเลย” ป๊อปปี้ทำอะไรไม่ถูกจึงกอดฟางหลวมๆ
“ขอบใจนะป๊อปปี้ที่แก้ตัวแทนคุณพ่อ แต่ถึงเค้ามาขอโทษฟางเอง ฟางก็ไม่ยกโทษให้เค้าหรอก
นะ” ฟางพูดเสียงเศร้าๆ ก่อนจะผละตัวออกจากป๊อปปี้ ก่อนจะพาป๊อปปี้ไปกินข้าวที่ร้านในบริษัท
ของเธอ
“ป๊อปปี้ ที่ไม่มาง้อชั้นเพราะนังนี่เหรอ ฮึ!! งั้นเราคงต้องเคลียร์กัน เพราะชั้นไม่ยอมให้ใครมาแย่ง
เงินป๊อปปี้ไปหรอก อย่ามาร่านกับแฟนชั้น” จินนี่ที่ยืนดูป๊อปปี้กับฟางคุยกันเอ่ยออกมา วันนี้เธอกะ
ว่าจะมาขอเงินพ่อของฟาง แต่ตอนที่ป๊อปปี้กับฟางมา เธอไปเข้าห้องน้ำพอดี ไม่งั้นป๊อปปี้คงสงสัย
เธอแน่ จินนี่ยืนดูป๊อปปี้กับฟางคุยกันพักนึง ก่อนจะเดินกลับไปหาพ่อฟาง
“ ทำไมไปนานจัง” พ่อฟางเอ่ยถามจินนี่
“ จินนี่เจอนัง เอ๊ย น้องฟางค่ะ เธอมาหาเรื่องจินนี่” จินนี่ทำหน้าเศร้าๆ
“อืม แล้วเธอจะเอาเท่าไหร่” พ่อฟางถาม
“ น้องพิมกินเยอะมากเลยค่ะเดี๋ยวนี้ แถมจะต้องพาเข้าโรงเรียนอีก จินนี่ไม่มีทางหาเงินแล้วค่ะ เลย
มาขอคุณ” จินนี่บีบน้ำตา
“เอาไปก่อน 2 แสน ถ้าไม่พอก็โทรมาบอก เดี๋ยวโอนไปให้ ไม่ต้องมาที่นี่อีก ส่วนน้องพิมหน่ะ เมื่อ
ไหร่จะพามาหาชั้น” พ่อฟางยื่นเช็กให้จินนี่ ก่อนจะถามถึงลูกสาวจินนี่(จินนี่โกหกพ่อฟางว่าท้องกับ
พ่อฟาง เพื่อจะได้ไม่ถูกพ่อฟางทิ้ง จากนั้นก็มาคบกับป๊อปปี้ประมาณ 1 ปี และบอกพ่อฟางว่า ไป
คลอดลูกมา)
“ เอ่อ จินนี่ไม่อยากให้น้องพิมรู้จักคุณ กลัวเค้าจะรับไม่ได้ที่จินนีเป็นเมียน้อยคุณ จินนี่สงสารลูก ถ้า
ไม่จำเป็นจินนี่ไม่อยากมาหาคุณด้วยซ้ำ ในเมื่อคุณไม่รักจินนี่แล้ว” จินนี่พูด
“ไปได้แล้ว ผมมีงาน” พ่อฟางหันหลังให้จินนี่ ก่อนจะไล่
“ค่ะ” จินนี่รับคำ ก่อนจะเดินหน้าบึ้งออกจากห้องไป
..........................................................................
“อร่อยไม๊” ฟางถามป๊อปปี้
“มาก” ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาพูด
“หึ้ย!! นังเมียน้อย มาหาพ่อชั้นหล่ะสิ” ฟางหันหน้าไปเจอจินนี่เลยด่าเข้า
“หึ ใครกัน?” ป๊อปปี้ถามฟาง
“อ๋อ เมียน้อยหน่ะ นายอย่าสนใจเลย พวกนางแบบตกอับขอเงินคนอื่นกินไปทั่ว น่าเบื่อ” ฟางพูด
“เธอนี่น๊า” ป๊อปปี้หัวเราะฟาง
“กินไปเลยนายหมี ชิ!” ฟางเบ้ปากใส่ป๊อปปี้
...................................................................................
ผับโทโมะ
“ ฟางวันนี้พาป๊อปปี้ไปสมัครงานเหรอ” โทโมะถามฟาง
“ใช่ค่ะ เจอยัยจินนี่ด้วย เฉียดกันนิดเดียวเอง” ฟางบอกโทโมะขณะเก็บแก้ว
“นี่ชั้นว่านะ แผนการเปิดหน้ากากจินนี่หน่ะยากนะ ยัยนั่นมารยาเยอะ แถมป๊อปปี้ดูหลงยัยนั่นยังไง
ไม่รู้ ยังกะโดนยาเสน่ห์” เฟย์พูด
“ใช่ๆ แถมเมื่อวานนะ จินนี่มาหาป๊อปปี้มาวีนใส่ ป๊อปปี้ไม่มีทีท่าโกรธเลย” ฟางบอก
“ฟาง เธอชอบป๊อปปี้ไม๊” โทโมะถามฟาง
“ไม่หรอก” ฟางตอบ
“เห้อ งั้นยากละ เพราะคนที่จะแยกป๊อปปี้ออกจากจินนี่ต้องแอบชอบป๊อปปี้จะได้ทำงานง่ายขึ้น คน
ที่ไม่ชอบหน่ะคงไม่พยายามมากเท่าไหร่” โทโมะถอนหายใจ
“แต่ชั้นแค้นยัยจินนี่นะ ชั้นช่วยได้ถึงไม่เต็มร้อยก็เกือบแหละ” ฟางพูด
“ฟางลองถามใจตัวเองดีๆนะ ชอบป๊อปไม๊” เขื่อนถามฟาง
“ป๊อปปี้ควรจะมีใจให้ฟางด้วยสิ จะได้สปาร์คกัน” เฟย์พูด
“นี่ๆ แก้วว่า ทำไงก็ได้ให้ป๊อปปี้ชอบฟาง แบบว่า ให้ฟางไปเอาใจ ไปใส่ใจ ไปทำไรก็ได้ที่จินนี่ไม่
เคยทำให้ป๊อปปี้ แค่เนี๊ยะ!” แก้วพูด
“ใช่ๆๆๆ เก่งจังเลยแก้วเนี่ย” เฟย์ตบมือให้แก้ว
“ ตกลงฟางต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ” ฟางชี้มาที่หน้าตัวเอง
“ช่าย” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“ก็ได้ค่ะ” ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บร้าน
“ฟาง ถ้าเธอทำสำเร็จ เงินเดือนเธอขึ้นนะ แก้วด้วย” โทโมะพูด
“เห้ย จริงดิ่ นายตุ๊ด ขอบใจเว้ย!!” แก้วกระโดดดีใจ ก่อนจะตบบ่าโทโมะ
“ มากไปละๆ” โทโมะมองแก้ว
“เอ่อ โทษทีๆ ดีใจไปหน่อย” แก้วพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินตามฟางไปในร้าน
....................................................................................
เวลาเดียวกัน ที่คอนโดป๊อปปี้
“ ป๊อปนอกใจจินนี่ฮืออ” จินนี่ขว้างกระเป๋าใส่ป๊อปปี้ทันทีที่เข้ามาในห้องป๊อปปี้
“จินนี่ๆ ใจเย็นๆ ป๊อปไม่เคยนอกใจจจินนี่นะ จินนี่เข้าใจผิดอยู่ ให้ป๊อปอธิบายก่อนสิ” ป๊อปปี้จับมือ
จินนี่
“ไม่ต้องค่ะ ยัยหวายไปเจอป๊อปปี้นั่งกินข้าวกับนังนี่ แถมมีกอดกันด้วย ฮือ ป๊อปปี้รอจินนี่ไม่ไหวใช่
ไม๊ เลยไปมีคนใหม่” จินนี่โวยวาย
“ไม่ใช่นะจินนี่ นั่นฟางเค้าร้องไห้ ป๊อปเลยปลอบเค้า เค้าน่าสงสารนะจินนี่” ป๊อปปี้พูดพร้อมโอบ
ป๊อปปี้
“จินนี่ละ จินนี่ไม่น่าสงสารเหรอ ป๊อปก็รู้ จินนี่ไม่ชอบให้ป๊อปไปยุ่งกับใครที่เป็นผู้หญิง แถมโสดอีก
ด้วย ฮึ!” จินนี่ผละตัวออกจากป๊อปปี้
“จินนี่ อย่างี่เง่าสิ ฟางเค้าหางานให้ป๊อปนะ ตอนนี้ป๊อปกำลังต้องการกำลังใจนะ นี่ ไง ต้องทำโมเดล
อันใหม่ จินนี่มาช่วยป๊อปทำนะ” ป๊อปปี้พูด
“ไม่ค่ะ น่าเบื่อ ป๊อปอยากให้จินนี่หายโกรธมั๊ย” จินนี่ถามป๊อปปี้
“อยากสิครับ ป๊อปต้องทำไง ป๊อปจะทำให้จินนี่หายโกรธ ร้องเพลงใช่ไม๊ เพลงใช่เธอที่พวกเราชอบ
ร้องไง” ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปหยิบกีตาร์ เพราะตอนเค้ากับจินนี่คบกันใหม่ๆ จินนี่ขี้งอนมาก เค้า
ต้องร้องเพลงง้อทุกที
“ป๊อป เพลงมันช่วยอะไรไม่ได้หรอก จินนี่อยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ ใบนี้มันเก่าแล้ว” จิน
นี่บอกป๊อปปี้
“กระเป๋า?? ไหนตอนนั้นจินนี่บอกไม่ชอบใช้แบรนด์เนมไง ที่เราคบกันเพราะเราคิดเหมือนกันไม่ใช่
เหรอ” ป๊อปปี้วางกีตาร์ลง
“ก็ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมหนิ จินนี่โตแล้วนะ ต้องใช้ของมียี่ห้อสิ ป๊อป!!ตกลงจะซื้อให้ไม๊ ถ้าไม่ซื้อ
เราเลิกกัน”
“ซื้อครับ ว่าแต่วันไหน ป๊อปไม่ว่างนะ”
“เอาเงินมาสิ จินนี่ไปเลือกเอง”
“ ครับ” ป๊อปปี้ตอบ ก่อนจะเดินไปหยิบเงินในกระเป๋าเค้า ตอนนี้มันเหลือเงินก้อนสุดท้ายแล้ว แต่
เค้าก็ยอม... เพื่อจินนี่
“ขอบคุณค่ะ จินนี่รักป๊อปนะ จุ๊ปค่ะ” จินนี่หอมแก้มป๊อปปี้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เห้อ ตกลงต้องไปขอเงินพ่อกับแม่อีกแล้ว” ป๊อปปี้บ่นเบาๆ ก่อนจะเดินไปหาอุปกรณ์ทำโมเดล
...................................................................................
“ยัยฟาง แกไม่แอบมองห้องคนอื่นแบบนั้นได้ไงห้ะ” แก้วดึงฟางที่พยายามมองห้องป๊อปปี้
“แก้วอ่า” ฟางตีแก้วเบาๆ
“อยากเจอเหรอ งั้นทำแบบนี้ดิ่” แก้วกดกริ่งหน้าห้องป๊อปปี้ ไม่นานประตูก็เปิดออก
“อ๊าว ฟางแก้ว มาจากทำงานแล้วเหรอ” ป๊อปปี้ถาม
“เลิกนานละ แต่มาเสียเวลากับยัยฟาง เห้อ ส่องห้องนายอยู่ได้” แก้วพูด
“แก้วพอเลย ฟางไม่คุยกับแก้วแล้ว!!!” ฟางตีแก้วอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งหนีไป
“ไม่ต้องสงสัยนะ ฟางแค่ชอบนายหน่ะ แต่เธอไม่แย่งนายมาจากยัยนั่นหรอก เพื่อนชั้นมีความ
คิดมากพอ นายนี่เก่งนะ เพื่อนชั้นตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนเลย พอมาเจอนายแค่
วันแรก เอามาเพ้อซะ” แก้วร่ายยาวแล้วก็เดินตามฟางไป
“ชอบชั้นเนี่ยนะ” ป๊อปปี้ชี้ที่หน้าตัวเองอย่างงงๆ
............................................................................
“ฟาง ไปไหนเนี่ย” แก้วเอ่ยเรียกฟางทันที่เข้าห้อง
“อยู่นี่” ฟางส่งเสียงออกมาจากมุมๆหนึ่งในห้อง
“มาทำอะไรในนี้ห้ะ แม่สาวโลกสวย” แก้วขยี้หัวฟางที่มายืนมองท้องฟ้ายามวิกาลบริเวณระเบียง
“ฟางชอบตรงนี้มากเลยแก้ว เวลาเหงาถ้านึกถึงตรงนี้มันก็หายไปเลย” ฟางพูด
“แก้วจำได้นะว่าก่อนหน้านี้ฟางเคยหงอยๆแค่ครั้งเดียว คือตอนพ่อฟางเลิกกับแม่ หลังจากนั้นฟางก็
ไม่มีอาการเหงานิ นอกจากอยากมีแฟนเป็นบางช่วง”
“ฟางก็เหงาไปเรื่อยเปื่อยแหละน่า” ฟางกอดแก้ว หลายๆคนเคยถามว่าเธอกับแก้วเป็นแฟนกันรึ
เปล่า เพราะไม่เคยห่างกันเลย จริงๆแล้วแก้วไม่ได้เป็นทอมหรอก แค่ห้าวๆเอง และอีกอย่างแก้วก็
เป็นเพื่อนที่ดีของเธอตลอดมาเวลาที่เธอเสียใจที่สุด นอกจากแม่แล้ว ก็ยังมีแก้วที่เป็นกำลังใจที่ดี
“ นี่ อย่าเพ้อมากนักดิ ไปหาป๊อปปี้เถอะ นายนั่นกำลังทำโมเดลนะ แกไปช่วยเลย แบบว่าเอาแบบ
โครตใส่ใจเลยนะ เคปะ” แก้วบอกฟาง
“ก็ได้ๆ งั้นฟางไปอาบน้ำก่อนนะ” ฟางบอกแก้ว
“ ใช้น้ำหอมขวดนี้นะ” แก้วส่งขวดน้ำหอมที่แม่เธอให้มาให้ฟาง
“เห้ย ตกลงไปช่วยรึไปชวนทำอะไรเนี่ย?” ฟางรับขวดน้ำหอมอย่างงงๆ
“ใช้ๆไปเหอะ เพื่อความหลง” แก้วทำหน้ากวนใส่ฟาง ก่อนที่จะโดนฟางปิดประตูห้องน้ำใส่เพราะ
ความเขิน
......................................................................
ก๊อกๆๆ เสียงประตูหน้าห้องป๊อปปี้ดังขึ้น
“อ๊าวฟาง ยังไม่นอนเหรอ”
“ก็ ชั้นอยากมาดูการออกแบบโมเดลของนายอ่ะ ให้ชั้นเข้าไปนะ” ฟางขอป๊อปปี้
“ไม่ดีมั้งฟาง คือ..” ป๊อปปี้พยายามปฏิเสธฟาง
“ชั้นจะได้แนะนำแนวที่พ่อชั้นชอบไง” ฟางทำหน้าอ้อน
“เอ่อ ก็ได้ๆ แป๊ปเดียวนะ” ป๊อปปี้ผายมือให้ฟาง
“โห สวยมาก พ่อชั้นต้องชอบแน่เลย” ฟางหยิบแบบที่ป๊อปปี้วาดมาดู ก่อนจะชมอย่างจริงใจ
“แน่อยู่แล้ว” ป๊อปปี้ตอบยิ้มๆ
“แต่!! นายมาดูนี่สิ มันยังขาดความสวยงามนะ” ฟางชี้ไปที่ชั้นบนของบ้าน
“ หือ ยังไง” ป๊อปปี้ก้มหน้าลงมาดู ทำให้ตอนนี้หน้าป๊อปปี้และหน้าฟางห่างกันแค่คืบ กลิ่นน้ำหอม
ที่ตัวฟางทำให้เค้าแทบจะคุมหัวใจไว้ไม่อยู่ แก้มตุ้ยๆสีขาวนวลสร้างความประทับใจให้ตาเค้ามาก
ริมฝีปากที่เล็กเรียวสีชมพูอ่อนๆที่กำลังพูดไม่หยุดทำให้เค้าแทบจะปิดปากเธอด้วยปากเค้าเอง..
“ป๊อปปี้!!!!” เสียงหวานของจินนี่เอ่ยเรียกแฟนหนุ่มที่กำลังมองฟางด้วยสายตาหวานฉ่ำ
“จินนี่ คุณมาได้ไง” ป๊อปปี้ผละหัวออกจากฟาง ก่อนจะเดินไปหาแฟนสาว
“นังนี่ใช่ไม๊ ที่มาหาป๊อปถึงห้อง แล้วมายั่วป๊อปแบบนี้” จินนี่โมโห
“ฟางไม่ได้มาหาเพราะเรื่องนั้นนะคะ” ฟางบอกจินนี่
“นังเพศยา แก!!!” จินนี่ดึงฟางมาตบไม่ยั้ง
“ฮือ คุณคะฟางไม่ได้จะทำแบบนั้นฮือ” ฟางยกมือไหว้จินนี่
‘เอ๊ะ ทำไมนั่งนี่ไม่สู้เรานะ ปกติมันร้ายจะตาย ว่าชั้นแต่ละคำ แต่ก็ดี ชั้นแค้นแกมานาน นังลูกเมีย
หลวง’ จินนี่คิดในใจ ก่อนจะฟาดฟางไม่ยั้ง
“จินนี่ หยุดนะ หยุด!!!!” ป๊อปปี้ห้ามจินนี่
“ป๊อปอย่ามายุ่ง ไม่งั้นเราเลิกกัน!!!” จินนี่หันมาว่าป๊อปปี้
“ฮือออ ฟางเจ็บ คุณป๊อปช่วยด้วย” ฟางคลานออกมาจากจินนี่แต่โดนจิกหัวไปตบซ้ำ
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
“เห้ย!! ยัยนางแบบตกอับ” แก้ววิ่งมากระชากจินนี่ออกจากฟาง ก่อนจะชี้หน้าจินนี่
“ ชั้นจะไม่ตบเธอนะ ชั้นรู้ว่าเธอต้องใช้หน้าหากิน แต่!!” แก้วเว้นวรรคคำ ก่อนจะหยิบกรรไกรมาตัด
ผมจินนี่จนแหว่งออก
“พอแล้วแก้ว พอ ฮือ ฟางอยากกลับห้อง” ฟางดึงกรรไกรออกจากมือแก้ว ก่อนที่จะพาแก้วออก
จากห้องป๊อปปี้
“จินนี่” ป๊อปปี้ตรงเข้าประคองจินนี่
“ป๊อปปี้ ไม่ต้องอธิบายอะไรนะ ขอกระจก” จินนี่บอกป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงกยิบกระจกให้จินนี่
“กรี๊ดดดด ผม ผม!!!” จินนี่ถึงกับตกใจเมื่อผมของเธอถูกตัดออกเป็นจำนวนมาก และแหว่งไปถึง
หัว
“จินนี่ไปตบเค้า เพื่อนเค้าก็เลยเอาคืน จินนี่ต้องเข้าใจแก้วนะ ฟางมาช่วยป๊อปทำโมเดลแค่นั้นเอง”
“ไม่!!! จินนี่จะไม่ยกโทษให้มัน” จินนี่พูด ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไปจากห้องป๊อปปี้
“อะไรวะเนี่ย!!!” ป๊อปปี้สบถเสียงดัง ก่อนจะนั่งเอามือประสานกัน
“ฮือๆๆ” เสียงร้องไห้ของฟางดังมาถึงห้องของเค้า หรือว่า เค้าควรจะไปดูฟาง
ก๊อกๆๆ ป๊อปปี้ตัดสินใจเคาะประตูห้องแก้ว
“มาทำไม??” แก้วถามป๊อปปี้ห้วนๆ
“ขอชั้นเข้าไปดูฟางนะ”
“ไม่! ชั้นจะไม่ให้นายเจอฟางอีก นายรู้ไม๊ ฟางเสียใจมาก และภาพๆเดียวที่ชั้นเข้าไปเห็นคือ นาย
ยืนดูจินนี่ตบฟาง นายที่มัน!!!” แก้วนึกคำด่าป๊อปปี้
“นะแก้ว นะๆๆๆๆ” ป๊อปปี้จับมือแก้ว
“เห้ยๆ ก็ได้ๆ” แก้วผละมือของเธอ ออกจากมือป๊อปปี้
“ฮึก ใครมาอ่ะแก้ว จินนี่เหรอ” ฟางเงยหน้ามาถามแก้ว
“ฟาง” ป๊อปปี้เรียกฟางด้วยเสียงอ่อนล้า
“ฮือ ป๊อปปี้” ฟางยิ่งร้องไห้ใหญ่เมื่อเจอป๊อปปี้
“เจ็บมากไม๊ ขอโทษนะที่ไม่ได้ช่วย” ป๊อปปี้จับมือฟางเชิงให้กำลังใจ
“ไม่หรอก ป๊อปปี้ไม่ผิด จินนี่ไม่ผิด ฟางผิดเองที่ไปชอบป๊อปปี้ ฟางจะไม่เข้าใกล้ป๊อปปี้แล้ว ฟางกลัว ฮือ” ฟางร้องไห้
“ฟางๆๆ ฟังนะ ฟางเจอป๊อปได้นะ เจอได้ เข้าใกล้ได้ จินนี่ต้องเข้าใจเราสิ” ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้ฟาง
“ไม่เอาแล้ว” ฟางส่ายหน้า
“อ่ะๆ นอนก่อนนะ วันนี้เหนื่อยมาเยอะแล้ว” ป๊อปปี้ช่วยให้ฟางเอนหลังลงนอน
“ฝันดีนะ” ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้ ก่อนจะหลับตาลง
“ไปได้แล้ว” แก้วเอ่ยไล่ป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าฟางหลับไปแล้ว ป๊อปปี้หันหน้ามามองฟางอีกครั้ง ก่อนจะ
เดินออกจากห้องแก้วไป
“ เป็นไงมั่งแก เจ็บไม๊ ทำไมแกไม่สู้ห้ะ” แก้วถามฟางทันทีที่ป๊อปปี้ออกไป
“ก็ ชั้นอยากให้ใครบางคนสงสารมั้ง” ฟางลืมตาขึ้น
“แสบจริงๆนะ” แก้วทำตาหยีใส่ฟาง
“ใช่ แสบมาก นั่งนี่มันคงฝังใจชั้นตอนโดนชั้นด่าแน่” ฟางสันนิษฐาน
“นอนได้ละแก พรุ่งนี้มีแผนแต่เช้า” แก้วบอกฟาง ก่อนจะล้มตัวลงนอน
.. เช้าวันรุ่งขึ้น ..
“ ฟาง ชั้นจะไปละนะ” แก้วเอ่ยเรียกฟางที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนที่นอน
“ไปไหน วันนี้เรียนบ่ายนะแก้ว” ฟางถามแก้ว ก่อนจะลุกขึ้นขยี้ตางัวเงีย
“ชั้นไปเดินเที่ยวแถวนี้แหละ กะจะให้ป๊อปปี้ไปส่งแก” แก้วตอบยิ้มๆ ก่อนจะหิ้วรองเท้าออกจาก
ห้องไป
“ ไอ้เพื่อนบ้า ไหนบอกเราว่าอย่าอยู่ใกล้ป๊อปปี้ไง” ฟางบ่นแก้ว ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำ
ก๊อกๆๆ เสียงประตูห้องแก้วดังขึ้น
“มาแล้วค่ะๆๆ” ฟางเปิดประตูออก ก่อนจะเจอหน้าป๊อปปี้ที่ยิ้มแฉ่งอยู่
“ฟาง แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไม๊ ป่ะ มหาลัย” ป๊อปปี้ดึงแขนฟาง
“ อึ้ย เบาๆ เจ็บ” ฟางแบ้หน้าเพราะป๊อปปี้จับตรงที่จินนี่บีบเธอ
“ขอโทษๆๆ เจ็บตรงไหนอีก ชั้นจะได้ไม่ไปถูกตัวเธอ” ป๊อปปี้หมุนตัวฟาง
“เจ็บทั้งตัวทั้งใจเลย ไอ้บ้า” ฟางหยิกแก้มป๊อปปี้ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายมา
“ม่ะ ถือให้” ป๊อปปี้ไม่รอช้าแย่งกระเป๋ามาจากฟาง
“ตามใจ!” ฟางเชิดหน้า ก่อนจะมุ่งหน้าไปรถป๊อปปี้
..............................................................................
“ แก้วๆๆ” โทโมะเอ่ยเรียกแก้วที่ยืนเหวอหวาอยู่หน้าร้านอาหารของเขา
“นี่ๆ ชั้นมีเรื่องมาบอก จินนี่ทำร้ายยัยฟางเพราะหึงฟางกับป๊อปปี้ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังพาฟางไปมหา
ลัย” แก้วบอกโทโมะ
“ตอนนี้ฟางควรทำคะแนนให้ดีที่สุดน่ะสิ” โทโมะพูด
“ชั้นว่านะ ยัยฟางชอบป๊อปปี้” แก้วเปิดประเด็น
“ชั้นก็ว่างั้น” โทโมะพูด
“ชั้นมีเรื่องจะมาพูดแค่นี้แหละ” แก้วพูดกับโทโมะ ก่อนจะถอยหลังออกห่าง
“จะไปไหน!!” โทโมะจับแขนแก้ว ก่อนจะดึงแก้วมาใกล้ๆ
“เรื่องของชั้นน่า เดินมาได้ก็เดินกลับได้” แก้วพยายามผละตัวออกจากโทโมะ
“ผอมจนตัวแค่นี้ ยังจะออกกำลังกายอีกเหรอ ฮึ!” โทโมะโอบแก้ว
“ไอ้บ้า!! ปล่อยยยยยยย” แก้วดิ้นสุดชีวิต แต่กลับโดนโทโมะผลักเขารถคันหรูของเขา
“นายจะพาชั้นไปไหน นายแวมไพร์” แก้วเอ่ยถามโทโมะทันทีที่เค้าขึ้นรถ
“มหาลัยเธอสิ อุตส่าห์เป็นนกส่งข่าวให้ชั้นหนิ” โทโมะตอบเสียงเรียบ ก่อนจะรีบบึ่งรถไปส่งแก้ว
มาแล้วอีกตอนนนนน ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
