My Girlfriend เพื่อนอย่างเธอ รักได้ป้ะ?

Tomo'S Part

          วันนี้ผมตั้งใจจะ

บอกว่าผมรู้สึกไงกับแก้ว ผมทนเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้ไม่ไหวแล้ว ผมแค่อยากจะบอกไปว่ารักเธอ ไม่ว่าแก้วจะรักหรือคิดกับผมแค่เพื่อน หรือจะยังไงก็ช่าง ขอแค่ให้ผมได้บอกไป แต่....ผมก็ไม่กล้าสักที ก็นะ ความขี้อายมันอยู่ในสายเลือด ถ้าไม่อายก็คงไม่ใช่ผม -,,-

 

          แต่จะบอกว่า ตอนนี้โคตรคิดถึงแก้วเลยครับ -////- ไม่รู้ว่าตอนนี้ลิงปากห้อยทำไรอยู่นะ

 

 

Rrrrrrrrr

 

          ดูสิครับ แค่คิดถึงแก้ว เพื่อนของแก้วก็ดทรมาเลย

 

          -Faye-

 

          "ไงเฟย์"

 

          [โทโมะ แก้วได้อยู่กับนายรึเปล่า?]

 

          "ก็ไม่หนิ ทำไมหรอ?"

 

          [ก็เฟย์โทรหาแก้วแล้วไม่ติดอ่ะ ก่อนหน่านั้นแก้วบอกวาสอีตาพี่ป้องมันนัดแก้วเพื่อขอคุยครั้งสุดท้าย แก้วก็ไป ตอนนี้เฟย์โทรหาแกเวไม่ติดเลย ทำไงดีๆๆๆๆๆ]

 

          เสียงของเฟย์ดูร้อนรนมาก ใจผมก็กระตุกไปเหมือนกัน นัด? พี่ป้อง? ไอ้แก่นั่น

 

          "ที่ไหน? แก้วไปหามันที่ไหน?"

 

          [เอ่อ เฟย์ไม่รู้ แต่รู้ว่าที่ๆสองคนนั้นชอบไปด้วยกันคือที่ไหน]

 

          "ที่ไหน?"

 

          หลังจากที่เฟย์บอกที่อยู่ร้านนั้นแล้ว ผมก็แทบจะพุ่งมากระโดดขึ้นรถได้ ส่วนเฟย์บอกวาจะตามมาทีหลัง

 

          เธออย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ยัยลิงปากห้อย !

 

End Tomo'S Part

 

 

 

 

 

 

 

 

          ร่างของชายหนุ่มที่ตอนนี้คิ้วแทบจะผูกโบว์ได้แล้ว กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่ร้าน แล้วผลักประตูเข้าไป สายตามองหาสอดส่องไปทั่วทั้งร้าน แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของเพื่อนที่เขารักมากกว่าเพื่อน แกอยู่ไหนเนี่ยแก้ว

 

          ร่างสูงหันหลังเตรียมตัวจะออกจากร้านเพื่อไปตามหาที่อื่น แก้วคงไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่สายตาก็ไปเห็นท่าทีลับๆล่อๆของพนักงานชายของร้านที่ออกมาจากประตูทางหลังร้่านเสียก่อน มันต้องมีอะไรแน่ๆ เขารีบเดินไปใกล้

 

          "ปล่อยก็โง่สิครับ มาเป็นของพี่ดีกว่า หึๆ"

 

          "เลือกเอาว่าแกจะโง่หรือจะตายดี!?!"

 

          นำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระด้างอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากพี่ผู้ชายคนนี้ ไม่กี่อึดใจสองสาวพี่น้องก็ตามมาถึง รีบวิ่งไปประคองร่างของผู้หญิงที่เป็นเพื่อนมันที ก่อนที่โทโมะจะเข้าไปชกเข้าที่หน้าของป้องอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สักพักคนถูกชกก็เหมือนจะตั้งหลักได้จึงกลิ้งมาขึ้นคร่อมโทโมะแล้วง้างหมัดใส่เข้าที่หน้าของเขาอย่างเต็มกำลัง

 

           "เฟย์ฟาง พาแก้วไปโรงบาลฯ ก่อน"

 

           สองสาวพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะรีบพยุงแก้วออกไปจากร้าน

 

           "พวกแกอย่าพาแก้วไปนะเว้ย!"

 

           "ถ้าแกจะทำร้ายแก้วอีก ฉันจะฆ่าแก ฉันสาบาน!"

 

           ไม่น่าเชื่อว่า เวลาโทโมะโกรธจะน่ากลัวขนาดนี้ โทโมะหยิบขวดแกวฟาดลงพื้นแล้วหันขวดปากจ่อเข้าที่หน้าป้อง

 

           "แก  แกไม่กล้าหรอก"

 

           "จะลองดูมั้ย" โทโมะทำท่าจะแทงเข้าไป

 

           "...."

 

           "บอกกับฉันว่าแกจะไม่มายุ่งกับแก้วอีก พูดมา!"

 

           "ไม่!"

 

           โทโมะดันขวดปากฉลามเข้าไปช้าๆ จนป้องร้องโอ๊ย

 

           "เออ ไม่ยุ่งแล้วสาบาน ไม่ยุ่งจริงๆ"

 

          "แกแน่ใจนะ!"

 

          "เออๆ ไม่ยุ่งแล้ว ไม่ยุ่งมันทุกคนนั่นแหละ"

 

          ปี๊ดๆ

 

          เสียงนกหวีดของตำรวจที่เจ้าของร้านพามา โทโมะลุกขึ้นยืนมองป้อง

 

          "จำคำพูดแกไว้แล้วกัน..."

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล

 

          ปวดหัว

          นั่นคือความรู้สึกแรกหลังจากที่แก้วลืมตาขึ้นมา เห็นเพดานสีขาวกับแสงไฟที่ยีตา อาการปวดที่หัวทำให้เธอยกมือมาประคองที่หัวหวังจะช่วยบรรเทาความปวด แต่ไม่ใช่เลย ทำไงดี? มองไปรอบๆก็เห็น เพื่อนสาวสองคนที่เห็นเธอฟื้นขึ้นมาพอดี

 

          "แก้วฟื้นแล้ว พี่ฟางๆ แก้วฟื้นแล้ว!" เฟย์

 

          "ห้ะๆ ไหนๆ แก้วฟื้นแล้วหรอ" ฟางรีบวิ่งมาหาแก้วที่เตียงแล้วจับนั่นจับนี่ "กรี๊ดดด แกรู้มั้ยฉันเป็นห่วงแกมากเลยนะ แกเจ็บหรือปวดตรงไหนหรือเปล่า?"

 

          "...."

 

          "แก้ว ได้ยินรึเปล่า"

 

          "รึว่าแก้วจะ...ความจำเสื่อม!!"

 

          "กรี๊ดด ไปตามหมอมาเร็วยัยเฟย์ แก้วแกอย่าลืมนะ แกต้องทำมุกอย่างได้นะ" ฟางเขย่าตัวแก้ว แล้วเดินไปมา แล้วก็เดินมาเขย่าอีก "แก้วววว ฮรือออออ"

 

          "โว้ยยย ฉันไม่ได้ความจะเสื่อมหรืออะไรทั้งนั้นแหละ ฉันแค่ปวดหัวโว้ย ปวดหัวมากเลย ปวดหัวๆๆๆๆ"

 

          "หรอๆ เฟย์ไปตามหมอเร็วเฟย์!"

 

          "........." ไร้เสียงตอบรับ

 

          "ไปไหนของมันวะน้องฉัน" ฟางได้แต่บ่นให้กับน้องสาวตัวเอง ทันใดนั้นก็มีเสียงเอะอะโวยวายมาจากทางประตู

 

          "หมอคะ มาเลยค่ะ เพื่อนหนูความจำเสื่อมค่ะ หมอตรวจเลยค่ะ" ท่าทางลุกลี้ลุกรนของเฟย์ทำให้ฟางและแก้วหลุดขำออกมา

 

          "ยัยเฟย์ แก้วไม่ได้ความจะเสื่อม แก้วแค่ปวดหัวเชิญเลยค่ะคุณหมอ ^^"

 

          "พี่ฟางอ่าา รู้มั้ยว่าเฟย์พูดกับคุณหมอไปเยอะเลยอ่า เฟย์อาย -////-" เฟย์บ่นพร้อมเอามือปิดหน้า ด้วยท่าทางอายๆ  

          แก้วหัวเราะกับท่าทีของเฟย์ แต่ในใจก็คิด ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ก่อนหน้านี้เธอไปหาป้องแล้วก็สลบไป พี่น่องสองคนนี้คงไม่ได้บ้าพลังสู้กับไอ้ป้องเลยพาเธออกมาได้หรอก แล้วเรื่องมันเป็นกันล่ะ แก้วครุ่นคิด แต่ก็นึกไม่ออก

          ใครที่มาช่วยฉันกันล่ะ...

 

 

_________________________________________________________

อีพแล้วนะครัช ตอนนี้เอาความฮาของสองพี่น้องไปกินก่อนนะ ส่วนความฟินก็รอหน่อยนะคะ ตอนหน้านี่แหละ ใกล้จบแล้วน้าาาาจะบอก 

ใครที่อ่านแล้วก็อย่าลืมเม้นให้กำลัใจด้วยนะ รักนะรีดเดอร์ 

ติชม ในทวิตได้นะ แท็ก #TKGF ขอบคุณค่ะ