My Girlfriend เพื่อนอย่างเธอ รักได้ป้ะ?

9.8

เขียนโดย achryshita

วันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.04 น.

  16 chapter
  61 วิจารณ์
  29.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 11.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Rrrrrr

               เสียงของโทรศัพท์ดังขึ้น บ่งบอกว่ามีเมสเสจใหม่เข้ามาในโทรศัพท์เครื่องสวยของหนึ่งในสมาชิกเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดัง(?) อย่าง FFK

 

          ร่างบางลืมตาขึ้น บอกลาห้วงนิทรา พร้อมกระพิบตาถี่ๆ เพื่อปรับแสงของดวงอาทิตย์ในยามเช้าที่ส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับม่านตาคู่สวย ก่อนจะลุกขึ้นนั่งพลางเอื้มมือไปหยิบ iPhone คู่ใจขึ้นมาดูสาเหตุของเสียงที่ดังปลุกเธอ

 

-Pong-

 

          “ส่งไรมาวะ?” ร่างบางเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย มือเล็กลากนิ้มโป้งไปสัมผัสหน้าเจอเพื่อเปิดอ่านข้อความที่เขา อดีตคนรักส่งมาใน Line

 

 

แก้ว พี่คิดถึงแก้วจัง มาหาพี่ได้มั้ย พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย พี่ขอโอกาสเจอเป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้าแก้วให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับพี่ ช่วยมากาพี่ที่ ร้านประจำของเรานะ 2 ทุ่มตรง ขอร้องล่ะ

 

 

          “เชี่ยไรวะเนี่ย?” ร่างบางสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะนึกถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา การกระทำของเขามันชัดเจนซะขนาดนั้นแล้วว่าไม่สนใจเธอ ในสายตาของเขาเธอไปเคยสำคัญมาตลอด แล้วยังจะมีอะไรมาพูดอีก

 

          เฮ้อ...ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

 

          ร่างบางสะบัดหัวไล่ความคิดที่หนักหัวออกไป ไว้ค่อยคิดละกัน ตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

                ฮ่า เช้าแบบนี้เจอน้ำเย็นๆอาบตัวมันมีความสุขซะจริงจริ๊ง ฉันเดินลงบันไดลงมา ป่านนี้เจ้กิ่งจะต่นรึยังนะ อ่า ไม่โทนไปดีกว่า เดี๋ยวกลายว่าจะโทนไปปลุกเสียเปล่าๆ

 

                วันนี้มีซ้อมคอนฯแต่เช้าเลย ตอน 9 โมง ยัย2พี่น้องจะตื่นรึยังวะ โทรไปถามหน่อยดีกว่า ฉันกอโทรออกไปหายัยเฟย์เย่เพื่อนรัก

 

                ยัยเฟย์กำลังออกไป ให้ไปรอที่บริษัทเลย นี่ ก ก็รอ ฟฟ นานแล้วนะ ทำไมไม่มาสักทีวะเนี่ย! อย่าให้เจอนะ แม่งจะสวดมนต์ให้ฟังสัก 27 บทเลย (เอิ่มมมม....)

 

                “Hey! What’s up ลือเผือกปากห้อย” เห? ลิงเผือก? ปากห้อย? อีเขื่อนแน่นอนค่ะ ใช่แล้วค่ะ เขื่อน k-otic จริงๆด้วยค่ะ เดดินมากับk-otic ทั้งวงเลย ครบเลย

 

                “ว่าไง ลิงหน้ายาว”

 

                “แหม ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะ”

 

                “แน่นอนนน”

 

                “แกนั่งรอใครเนี่ย” ก็ยัยสองพี่น้องหลุดโลกนั่นแหละ ถามได้ -0-

 

                “เฟย์ ฟาง อ๊ะ มาพอดีเลย” ฉันตอบแต่ทั้งสองนางก็มาพอดี ขนมเต็มรถเลยเจ้าค่ะ ดูได้จากความระริกระรี้ของยัยเฟย์ที่รีบวิ่งมาเปิดประตูข้างหลังได้ พอจะรู้แล้วว่าที่มาช้าเนี่ย เพราะอะไร

 

                “เฮ้ยยยย เห็นมั้ยว่าถือของหนัก มาช่วยหน่อยดิโว้ย” ยัยเฟย์เอ่ยปากตะโกนออกมา ทำเอา 2 หนุ่มแถวๆนี้รีบวิ่งไปช่วยถือของอย่างรู้หน้าที่(?) ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ป่ะว่าใคร ฮ่าๆ ต้องอย่างงี้สิเพื่อน ต้องหผู้ชายยอมอย่างนี้แหละถูกต้องที่สุดแล้ว ><

 

                ตอนนี้ก็เหลือ แก้วคนสวย(ชมตัวเองตลอด) โทโมะ เคนตะ ที่อยู่ในตอนนี้ โทโมะมองมาทางฉัน แต่พอฉันหันไปหานางก็รีบมองไปทางอื่น เอ่อ แกจะรู้มั้ยว่าท่าทีรุกรี้รุกลนของแกมันไม่เนียนเอาซะเลย - -* ฉันส่ายหน้านิดๆ ก่อนจะหลุดขำออกมาเมื่อเหห็น ฟางวางของทั้งหมดใส่ตัวไอ้ป็อปแล้วหัวเราะซะปากกว้าง ส่วนยัยเฟย์นั้นก็เจริญรอยตามพี่นางซะเหลือเกิน ถถถถถถ สงสารหมีกับลิงหน้ายาวว่ะ

 

                ฉันมองไปที่โทโมะอีกรอบ และนั่นก็ทำให้คนที่มองฉันอยู่ก่อนแล้วรีบหันหน้ากลับไปมองต้นไม้ข้างถังขยะอย่างรวดเร็ว (แต่ก็ช้ากว่าฉันอยู่ดี)

 

                “แกมีไรรึเปล่าไอ้โมะ เห็นมองตั้งนานและ”

 

                “อ่าว แกเห็นด้วยหรอวะ?” ไม่เห็นก็ตาบอดสีแล้วมั้ง ไอ้นี่!

 

                “ไม่เห็นแล้วจะถามเร๊อะ มีไร?”

 

                “คือ.....” มันก้มหน้าลง

 

                “………” ฉันรอฟัง

 

                “………..” ชาตินี้กูจะรู้มั้ยวะเนี่ย *ทึ้งหัวตัวเอง*

 

                “แก้ว โทโมะ เข้าไปเร็วๆ เลทแล้วนะ” ฟาง

 

                “ช่ายยย ซื้อขนมมาเยอะด้วย มากินเร้ววววว” เฟย์

 

                เอาล่ะ แกมาได้จังหวะมากเลยยัยเฟย์ยัยฟาง สรุปฉันก็ยังไม่รู้ว่าไอ้โมะมันจะพูดอะไร โดนสองพี่น้องนี่ลากไปซะก่อน

 

  1. 19.40 น.
  2.  

                การซ้อมที่แสนเหนื่อยได้จบลงแล้ว วันนี้พวกพี่ๆก็ให้ซ้อมกับแขกต่างค่ายเหมือนเดิม แล้วก็ให้ซ้อมรวมด้วย เต้นแน่นอกมันส์มากขอบอก คริคริ

 

                “แกจะกลับเลยหรอ?”เฟย์ถามหลังจากที่มันเก็บของของหล่อนเสร็จ

 

                “เฟย์...อีตาป้องมันขอเจอฉันว่ะ ไปดีป่ะวะ?”

 

                “…….” เงียบ

 

                “แกอย่าเงียบดิวะ”

 

                “ก็เรื่องของแก แกจะไปไม่ไปก็เรื่องของแก แต่แกอย่าลืมนะว่าอีตานั่นมันทำไรกับแก มันเคยทำอะไรให้แกเสียใจบ้าง” เฟย์อยู่ในโหมดจริงจัง(โหด) ที่จริงมันรักฉันมากนะ แต่มันแค่ไม่ค่อยแสดงออก จริงจริงนะ

 

                “อืมม...พี่เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ครั้งสุดท้ายอ่ะ ฉันไปนะ”

 

                “เออๆ แต่แกก็ระวังตัวด้วยนะ”

 

                “อืม” ฉันแยกย้ายกับยัยเฟย์ ก่อนที่จะเดินไปที่รถ

 

                ตลอดเวลาที่ฉันขับรถไปตามนัด ในหัวฉันมีเรื่องราวมากมายตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ทั้งเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนที่คบกัน ซึ่งมันมีเยอะมาก ฉันต้องเจอนักข่าวรุมถามเรื่องบ้าๆที่เขาก่อไว้ แต่ฉันก็ต้องยิ้มรับแล้วก็ตอบว่าเชื่อใจในตัวเขา แต่เขากลับ...ช่างเถอะ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะนึกถึงมัน ฉันจะไปเจอพี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ

 

                แค่ครั้งนี้..เป็นครั้งสุดท้าย

 

 

 

 

  1. 20.04 น.

 

                ฉันเดินเข้าไปในร้าน มองหาผู้ชายคนนั้นแต่ก็ไม่เห็น ให้ตายเหอะ นั่งตรงไหนวะเนี่ย? สักพักก็มีเด็กมาบอกว่า เขารออยู่ที่โต๊ะหลังร้าน ฉันเดินตามเด็กนั่นไป ก็เจอเขา

 

               "นั่งก่อนสิครับ" เขาที่นั่งรออยู่แล้ว เอ่ยชวนให้นั่ง

 

               "พี่ต้องการจะคุยเรื่องไรคะ?" แบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลย รีบคุยรีบกลับดีกว่า จะได้ออกไปจากที่นี่ และผู้ชายเฮงซวยคนนี้สักที

 

               "มาถึงก็เข้าเรื่องเลยนะ แก้ว ดื่มน้ำก่อนสิ" เขาพูดก่อนจะทำหน้าตาท้าให้ฉันกินน้ำส้้มแก้วนั้น จะพูดไรก็พูดสิวะ จะยืดเยื้อทำไม ฉันหยิบแก้วน้พนั้นขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแล้วจ้องหน้ามัน เพื่อรอฟังสิ่งที่มันจะพูด

 

               “คือพี่อยากจะขอโอกาสแก้วอีกสักครั้ง ที่ผ่านมา พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ พี่ขอโทษ” เหอะ มาไม้เดิมตลอด

 

               “แก้วบอกพี่แล้วไม่ใช่หรอคะ? ว่ามันจะไม่มีการคืนดีหรือให้โอกาสอะไรกันอีก ทำอย่างนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ ทำผิดขนาอนั้นแล้วจะมาขอกันง่ายๆแบบนี้อ่ะนะ หึ! ไม่แมนว่ะ” ฉันโพล่งออกไป พร้อมลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ แต่โลกกลับหมุนติ้วๆ ฉันเริ่มปวดหัว นี่ น้ำที่ฉันกินเข้าไป? บ้าเอ้ย!

 

               “หึๆ เป็นอะไรไปล่ะครับน้องแก้ว ปากดีจังเลยนะ” มันลุกขึ้นมาโอบเอวฉันไว้

 

               “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

 

               “ปล่อยก็โง่สิครับ มาเป็นของพี่ดีกว่า หึๆ” ไม่นะ..บ้าเอ้ย ไม่น่าไปเดินตามเกมมันเลยเว้ย โอย ไม่ไหวแล้ว

 

               “เลือกเอาว่าแกจะโง่หรือจะตายดี!?!”

 

               นั่นคือเสียงสุดท้ายก่อนที่สติของฉันจะดับวูบไป

 

 

 

______________________________________________________

ค้างมั้ยคะ? ไรท์ก็ค้างค่ะ 555555555

ไม่ต้องเดาว่าใครมาช่วยหรอกเนอะ ก็คงรู้ๆกันอยู่ 

ติดตามด้วยนะ จะจบแล้วแหละ หวานมากๆขอบอก คริคริ

เม้น+โหวตด้วยคร้าบบบบ :D

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา