ชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์กับสาวพราวเสน่ห์

          "นายรับผิดชอบมาเดี๋ยวนี้นะ"คิมเบอร์ลี่ตะโกนหลังจากพลอยออกไปจากห้อง

          "เรื่องอะไรยัยเร่อ"

          "ก็ที่น้องนายพูดว่าเรา..."เธอหยุดพูด

          "ที่ว่าเรารักกัน เฮอะ แค่ลืมๆไปก็เท่านั้น"

          "ฉันลืมไม่ลง"คิมเบอร์ลี่วิ่งมาหาหมากพร้อมใช้ฝ่ามืออันนุ่มนวลทุบตีอย่างไม่ยั้ง

          "อะไรเนี่ย"

          "เพราะนายนั่นแหละที่นัดฉันมาวันนี้ น้องเลยถามคำถามนั้น นายนี่....โอ้ย"คิมเบอร์ลี่ร้องพร้อมหยุดตีหมากแล้วหันมาจับฝ่าเท้าสีขาวนวลของตัวเอง

          "เป็นไรไปล่ะ เลิกซ่าแล้วเหรอ"หมากถามแบบกวนๆ

          "น...นายมีพลาสเตอร์ไหม ฉันเหยียบเศษแก้ว โอ้ย"

          หมากถลามาหาคิมเบอร์ลี่จับฝ่าเท้าอย่างนุ่มนวลแล้วรีบวิ่งไปหอบชุดปฐมพยาบาลมา

          "โอ้ย นาย แค่ติดพลาสเตอร์เองไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้"คิมเบอร์ลี่ร้องขณะที่หมากเอายามาทาก่อนจะติดพลาสเตอร์เป็นลำดับสุดท้าย หมากเคยเรียนหมอจึงเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย

          "มีของครบต้องใช้ให้ครบ อีกอย่างปล่อยแผลไว้นานแล้วนะเชื้อโรคเข้าแล้ว"

          ดูๆไปนายก็เท่นะ คิมเบอร์ลี่คิด เฮ้ย ไม่สิตานี่กวนจะตาย คิมเบอร์ลี่คิดพร้อมตีหัวตัวเองสามที

          "เธออย่าตีหัวตัวเองสิเดี๋ยวหัวแตก"

          "โห ฉลาดตายแหละเห็นมือฉันเป็นค้อนหรือไง "คิมเบอร์ลี่ดูนาฬิกา "หมดเวลาละ"

          "เร็วจัง"หมากค้านทำมือรูปกากบาท

          "นายนัด สิบโมงถึงบ่ายสามนี่ บาย"เธอเดินถือของออกไป

     อีกด้าน

          พลอยขี่รถจักรยานไปที่บริษัท My shoe good เพราะจะไปเอารองเท้าบัลเล่ห์ที่สั่งไว้ สามสิบห้าคู่

          "กว้างจังแฮะ พี่น่าจะทำงานเลยจะได้หาง่ายๆ"

          กริ๊ง สัญญาณบอกว่าเที่ยงแล้วพนักงานหลายๆคนก็เริ่มออกมา หญิงสาวเจ้าเสน่ห์ถามพนักงานผมดำใส่แว่น

          "ขอโทษนะคะ มารับรองเท้าบัลเล่ สามสิบห้าคู่ค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหนเหรอคะ"

          "อ้อ ไปที่ห้องผลิตรองเท้าเลยเดินตรงไปแล้วก็อ่านป้ายเอาเอง พี่ไปก่อน หิวข้าว"

          พลอยเดินไปตามคำแนะนำ เห็นป้ายอยู่ครึ่งป้าย

          "ซวยแล้ว ป้ายหัก"พลอยกระวนกระวายแล้วเห็นชายคนหนึ่งเดินมา

          "คุณท๊อปคะ"เธอร้องเรียก

          "อะไรครับ"

          "ฉันมาเอารองเท้าค่ะ"

          ท๊อปพาพลอยเดินไปห้องผลิตรองเท้า ที่นั่นมีเครื่องจักรทันสมัยมากมายจนเหมือนตนเองอยู่ในโลกอนาคต

          "นี่ครับ"ท๊อบให้กล่องสามกล่องใหญ่ประมาณสี่ฟุต หญิงสาวดูจะถือไม่ไหว

          "ผมช่วยนะครับ"

          หญิงสาวเขินจนหน้าเเดง"ขอบคุณค่ะ"

     ด้ายแดงอยู่ติดกันแล้ว