My wife ขอโทษครับ เมียผมดุ
เขียนโดย 
ช้อนสีเงิน
วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.02 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) มึงอ่อยสามีกูเหรอ!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบรรยากาศสบายๆยามเช้าวันใหม่ พร้อมกลิ่นกาแฟหอมๆที่ภรรยาสุดน่ารักชงมาให้ และได้นั่งมองคนตัวเล็กที่ผูกผ้ากันเปื้อนที่เอวสีเหลืองลายเป็ดอย่างน่ารัก กำลังยืนทำอาหารเช้าง่ายๆให้เขาอยู่
คงไม่มีอะไรมีความสุขไปมากกว่านี้แล้วล่ะ ^______^
ร่างสูงของโทโมะนั่งยิ้มเพ้อเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวเมื่อมานั่งนึกถึงวันเก่าๆที่เขาคบกับแก้วมา มีทั้งสุขและทั้งทุกข์เยอะแยะไปหมดตลอดเวลา 5 ปี ได้เห็นหลายๆมุมของแก้ว ที่ทุกคนคงยังเห็นไม่ครบ แก้วนะ มีมุมที่ทุกคนคาดไม่ถึงด้วยนะ
ว่าแต่ ผมมานั่งนึกถึงวันเก่าๆทำไมเนี่ย กลายเป็นคนแก่ไปแล้วเหรอ = =
“โทโมะจ้า อาหารเช้ามาแล้ววว” เสียงของภรรยาสุดน่ารักของผม มาพร้อมกลิ่นของอาหารเช้า เรียกความสนใจจากผมได้ไม่ยาก อาหารเช้าจากภรรยาสุดที่รัก~~
แก้วทำอาหารเช้าง่ายๆให้ผม ขนมปังปิ้งหนึ่งแผ่น ไข่ดาวหนึ่งฟอง และไส้กรอกอีกสองชิ้น
“ขอบคุณนะครับแก้ว” ผมพุดขอบคุณภรรยาที่รักแล้วยิ้มให้ ซึ่งแก้วก็ยิ้มตอบแล้วเดินไปเอาอาหารของตัวเองในครัวมาทานบ้าง แล้วนั่งข้างๆผม
RRRrrrr
เสียงเตือนของโทรศัพท์ไอโฟนของผมดังขึ้นเป็นการเตือนว่ามีคนส่ง Line เข้ามาหาผม ผมจึงละออกจากการกินอาหารแล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองมากดแทน
ปรากฏว่าคนที่ส่งมาคือไอ้ป๊อปปี้เพื่อนสนิทของผมเอง
POPPY: ไงไอ้โคโดโมะ
TOMO: ไงครับไอ้ป๊อปคอร์น กวนกูแต่เช้าเลยนะ- -
POPPY: โธ่~ เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้นะ วัยทองแล้วเหรอมึงอ่ะ 555555
TOMO: ถ้ากูวัยทองมึงก็ไม่ต่างกันหรอกนะ แล้วมีอะไรฮะ??
POPPY: กูแค่จะมาอวดว่ากูมาเที่ยวทะเลกับฟางสุดที่รักของกู ตอนนี้กำลังรอฟางเปลี่ยนเสื้อผ้า อยู่555555555
TOMO: มึงคิดอกุศลใช่ไหมหัวเราะแบบนั้น
POPPY: กูไม่ใช่มึงนะครับไอ้คุณชาย เฮ้ย!! ฟางออกมาล่ะ เดียวกูไปก่อนนะ เดียวจะถ่ายรูปไป อวด555555
TOMO: เออๆ ไปเหอะ เที่ยวให้สนุก แต่รูปอ่ะไม่ต้องก็ได้นะ
POPPY: เดียวแอคท่าสวยๆไปให้
TOMO: มึงฟังกูไหมนั้น = =
จบบทสนทนาเพียงเท่านั้น ผมวางโทรศัพท์อย่างปลงๆกับเพื่อนตัวเอง ที่มันดีใจขนาดต้องเฉียดเวลาว่างมาอวดกู ดีจริงๆ - -
“คุยกับใครเหรอ” แก้วที่นั่งข้างๆผมถามขึ้น
“ไอ้ป๊อปปี้นะ มันมาอวดว่ามันไปเที่ยวกับฟาง”
“อ๋อ~ คู่นี้เขาน่ารักดีเนอะ” แก้วพูดแค่นั้นแล้วหันไปกินอาหารตามปกติ อืม คู่นี้มันก็น่ารักดีอ่ะนะ
แต่เนื่องจากฟางนะออกแนวใสซื่อพอๆกับแก้วเลย พอไอ้ป๊อปปี้อยู่ด้วยเลยเหมือนกลายเป็นไอ้เฒ่าหัวงูขึ้นมานะสิ - - แต่ผมไม่ใช่แบบนั้นนะ (เหรอออ)
RRRrrrrr
เสียงเตือนดังขึ้นอีกครั้งคาดว่าคงเป็นไอ้ป๊อปปี้เอารูปมาโชว์นั้นแหละ ผมจึงกดไปเปิดดู ก็เป็นอย่างที่คาดไว้เมื่อมันเป็นรูปของป๊อปปี้และฟางในชุดสำหรับเที่ยวทะเลสบายๆ และบนอ้อมแขนของฟางก็มีสุนัขพันธ์ปอมๆขนฟูๆน่ารักๆอยู่ ชีวิตสุขสันจริงนะพวกมึง
อยากให้ทุกคนเห็นจริงๆตอนที่มันเกือบอกหักจากฟางแล้วไปเมาอย่างกับหมา สภาพตอนนั้นไม่เหลือความหล่อเลย แต่พอเป็นแฟนเท่านั้นแหละ ดี๊ด๊าออกหน้าออกตามาก
“เขาส่งรูปมาเหรอ” แก้วที่กินอาหารเสร็จแล้วถามขึ้น
“อืม ใช่ ดูสิ หน้าไอ้ป๊อปปี้นี้อย่างกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง” ผมยื่นหน้าจอเอาไปให้แก้วดู
“......” อะ...อ้าวนิ่งเฉย
"เป็นไรอ่ะนิ่งทำไม” ผมถามแก้วที่ตอนนี้ตาโตเหมือนตื่นเต้นอะไรบางอย่างอยู่แต่ไม่พูดออกมา อย่าบอกนะว่าอยากจะไปทะเล เอ๊ะ แต่แก้วไม่ชอบอากาศร้อนๆนะ หรือจะอิจฉาคู่เขา
หรือแก้วหลงเสน่ห์ไอ้ป๊อปปี้!!.......คงไม่ใช่มั่ง
“เอ่อ.....ดู IG ดีกว่าเนอะ” ต้องเปลี่ยนเรื่องคุย แก้วเงียบที่ไรหายนะมาทุกที
“โอ๊ะ!! แก้ว ดูสิ ไอ้เขื่อนมันอัพรูปกับกาก้า หมามันอีกแล้ว น่ารักเนอะ” ผมยื่นหน้าจอให้แก้วดูอีกรอบ ซึ่งคราวนี้....มันยิ่งกว่าเก่า เมื่อแก้วทำตาจากที่โตอยู่แล้ว เบิกตาโตขึ้นอีก แต่คราวนี้มีประกายวิบวับออกมาด้วย
ภรรยาผมจะแปรงร่างรึเปล่าว่ะ!!
“เอ่อ.....เขาว่า เขาเก็บจานดีกว่าเนอะ” ผมพูดแล้วรีบชิ่งลุกขึ้นเก็บจานไปหลังครัว แล้วรีบมานั่งที่โซฟากลางบ้านทันที ถ้าการสันนิฐานของผมไม่ผิด อีก 5 วิ แก้วจะเดินมาแล้วทำเสียงออดอ้อนใส่ผม
.
.
.
.
.
.
.
“โทโมะ~~~” เดาผิดที่ไหนล่ะ!!
“ครับบบ”
“แก้วอยากได้ลูกหมา”
“......” งานเข้ากูจนได้ - -
ณ ห้างสรรพสินค้า xxx
“โทโมะเราจะเอาพันธ์อะไรดีอ่ะ เอาปอมๆแบบฟางกับป๊อปปี้ดีไหมอ่ะ”
“ครับๆๆ”
“เอ๋~แต่เราก็อยากได้ชิสุนะมันน่ารักดี หน้าตาเหมือนโทโมะเลย~!!”
“ครับๆๆ หน้าเหมือนก็หน้าเหมือนครับ - -“
“หรือเราจะเอาตัวใหญ่ๆเลยดี เอาไว้เฝ้าบ้านคงจะดีมากๆเลยเนอะ ตื่นเต้นจัง~><”
“ครับๆๆ ตื่นเต้นครับ” ผมเหมือนคนไร้สติที่พูดอะไรไม่ออกเลยแหะ - - หลังจากโดนบังคับให้มาซื้อหมาแบบฉับพลัน แก้วก็รู้สึกจะดี๊ด๊าพูดอยู่คนเดียวและแกว่งมือไปมาเหมือนเด็กกำลังจะไปเที่ยวสวนสนุก
แต่ผมก็ดีใจหรอกนะ ที่แก้วเขามีความสุข แต่ผมนะไม่ค่อยชอบสุนัขเท่าไหร่หรอก ไม่รู้จะเลี้ยงให้เป็นภาระไปทำไม - - แต่เพราะแก้วเขาต้องการ ผมเลยต้องจัดให้
“นี่ๆ โทโมะ เข้าไปดูร้านนี้กัน มีสุนัขด้วย”
“ครับๆๆ” แก้วลากผมเข้ามาในร้านเล็กๆร้านหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านขายสัตว์เลี้ยงน่ารักๆหลายชนิดเลยทีเดียว
กริ๊งๆ
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นเมื่อแก้วผลักประตูเข้าไปในร้านอย่างตื่นเต้น แต่ดูเหมือนจะตื่นเต้นเกินไปหน่อย เพราะพรวดพราดเข้าไปจึงไปชนกับคนที่อยู่ในร้าน แล้วที่สำคัญคือ คนที่แก้วเดินชนนั้นมีแก้วน้ำถืออยู่ที่มือ มันจึงหกใส่เสื้อแก้วจนเลอะเทอะไปหมด
“อุ้ยตาย!! ขอโทษจริงๆนะค่ะ คือฉัน ไม่เห็นคุณ” ผู้หญิงคนนั้นขอโทษขอโพยอย่างรู้สึกผิด
“เอ่อ...ไม่ต้องขอโทษก็ได้ค่ะ คือฉันก็ไม่ระวังเอง”
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ” พูดขอโทษกันอยู่พักหนึ่ง แก้วก็ขอตัวไปล้างน้ำหวานที่เปรอะเสื้อตัวเอง เพราะเริ่มจะเหนียวขึ้นมาล่ะ
“ให้เขาไปด้วยไหม” ผมถาม
“ไม่ต้องหรอก โทโมะอยู่นี้แหละ แปปเดียวเดี๋ยวเขามา” แก้วพูดแล้วรีบวิ่งไปทางห้องน้ำทันที
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะที่ทำให้แฟนคุณ......”
“โทโมะครับ ไม่ต้องขอโทษขนาดนั้นก็ได้ครับ แก้วเองก็ผิดเหมือนกัน” ผมส่งยิ้มให้เขาสบายใจขึ้น ซึ่งเจ้าตัวก็ยิ้มกลับแบบเขินอาย
“คุณโทโมะจะมาซื้อสัตว์เลี้ยงเหรอค่ะ”
“ครับ กำลังหาสุนัขน่ารักๆอยู่ครับ”
“งั้นเชิญทางนี้ได้เลยนะค่ะ มีอยู่เพียบเลย” น้องคนนั้นถือวิสาสะ เอื้อมมือมาจับมือผมแล้วจูงตามไปด้วย นี้น้องเขากำลังหลอกแต๊ะอั๊งผมอยู่รึเปล่าเนี่ย.........คงไม่ใช่หรอกมั่ง
“เลือกได้เลยนะค่ะ ร้านเรามีสุนัขน่ารักๆเพียบเลย” น้องเขาพูดแล้วส่งยิ้มมาให้ผม ซึ่งผมก็ส่งยิ้มตอบเป็นมารยาท แล้วผมก็ลงนั่งยองๆ เพื่อมองเจ้าสุนัขน่ารักๆที่อยู่ในกรงพวกนั้น
“ผมเลือกไม่ค่อยเก่งหรอกครับ เพราะผมไม่ค่อยชอบสุนัข แฟนผมเขาอยากได้”
“ถ้าไม่ชอบสุนัขในร้าน......จะเอาคนในร้านไปก็ไม่ว่านะค่ะ” ผมอึ้งนิดๆกับคำพูดตรงๆของน้องเขา ชัดเลย.....อ่อยกูสินะ - -
“น้องนี้ตลกนะครับ” ผมยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
“คิกๆ แน่นอนอยู่แล้วค่ะ เอ่อ...เดียวฉันไปเอาน้ำมาให้ดื่มรอนะค่ะ” น้องเขาพูดแล้วเตรียมลุกขึ้นไปเอาน้ำตามที่เธอบอก
แต่ไม่รู้เพราะเธอนั่งยองๆจนขาไม่มีแรงรึเปล่า เธอจึงเซล้มมาทับผมแทน
“อุ้ย!! ขอโทษนะค่ะ ฉันซุ่มซามอีกแล้ว” น้องคนนั้นพูด แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะลุกออกจากตักผมสักที
“ไม่เป็นไรครับ น้องช่วยลุกขึ้นได้รึยังครับ” ผมพูดอย่างพยายามให้สุภาพที่สุด แต่น้องเขากลับไม่ทำตาม แถมยังหันหน้ามาหาทางผมอีก
“พี่นี้......หล่อดีนะค่ะ” ไม่พูดเปล่ายังหันหน้ามาลูบตามแก้มผมอีก เออ เอาเข้าไป ถ้าเมียสุดที่รักกูมาเห็น ไม่เหลือนะ
จะสุภาพไม่ไหวแล้วนะ ถีบออกเลยดีไหม
กริ๊งๆ
“โทโมะ....” เสียงประตูหน้าร้านดังขึ้นพร้อมกับแก้วที่กำลังยืนอึ้งกับภาพตรงหน้า
“แก้ว!!” ผมพยายามผลักน้องที่อยู่บนตักผมให้ออกไป แต่ดูเหมือนตระกูลน้องเขาจะเป็นตุ๊กแก เพราะเกาะไม่ปล่อยเลยเว้ย
“โทโมะ ทำไมทำแบบนี้!!” เอาแล้วไง ภรรยาที่รักผมโกรธแล้ว....
แต่เดียวก่อน........ทุกคนคงกำลังคิดว่าที่ผมกังวลคือ แก้วจะตะโกนร้องไห้เสียงดัง แล้ววิ่งหนีออกไปด้วยความเข้าใจผิดๆแบบนั้นใช่ไหม เปล่า....ผิดมหันเลยล่ะ
“มึง.........อ่อยสามีกูเหรอ!!!” นั้นแหละที่ผมกลัว
“กรี๊ดดดดดด” เสียงกรี๊ดของไอ้น้องที่อยู่บนตักผมดังลั่นเมื่อแก้วเริ่มจิกหัวน้องคนนั้นจนหลุดออกจากตักผมทำให้ผมลุกขึ้นมาได้
โหดสาสสส เมียใครว่ะ =[]=
"ไม่เห็นรึไงว่าเขามากลับใครนะฮะ ยังจะกล้าอ่อยอีกนะแก!! ตายซะเถอะ!!”
“อ๊ายยยย พี่ค่ะหนูขอโทษ” เสียงเอะอะโวยวายจนคนนอกร้านเริ่มมุงดู สุนัขเริ่มเห่ากันเกรี้ยวกราด
นี้ผมควรห้ามรึเปล่า........ไม่เอาอ่ะ ห้ามไม่ไหว เดียวเมียดุเขา
เห็นไหมล่ะ ผมบอกแล้วว่าแก้วมีหลายมุมที่พวกคุณไม่รู้ อย่างเช่น มุมโหดๆแบบนี้ไง.......สงสัยผมกับแก้วต้องไปร้านอื่นแล้วล่ะ เพราะร้านนี้อาจปิดปรับปรุงชั่วคราวเป็นได้ - -
....................................................................................
ตอนนี้ยาวไปรึเปล่า? ขอโทษครับ เขาเเต่งเพลินไปหน่อย เเละ ณ จุดๆนี้ ขออภัยในคำหยาบคายเเละความโหดที่เด็กไม่ควรทำตามของเเก้วนะค่ะ~ ฮ่าๆๆๆ เม้นให้เขาเยอะๆนะถ้าชอบกัน จุ้บๆ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
