My toy รักใสใสของนายมาดขรึม

          ครืน ครืน เสียงรถตู้คันใหญ่ของบริษัทแล่นออกไป แทนที่จะได้นั่งกับเพื่อนๆกลับต้องมาอุดอู้อยู่กับเขาทั้งสอง อีกแล้ว

          "ดูหน้าเธอเบื่อนะ ลงเลยไหม"ท๊อปเอ๋ยขึ้น

          "ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูด ก็เงียบๆบ้างก็ได้นะคะ"เธอเถียงตอบ

          "เธอกำลังเถียงฉันอยู่นะ"เขาพูดยิ้มๆ

          "แล้วทำไมล่ะคะ"เธอเถียงไม่ลดละ

          "งั้นเอาเป็นว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นฉันตั้งใจแล้วกัน"เขาพูดสายตากรุ่มกริ่ม

          "คนฉวยโอกาส"เธอพูดพลางทุบตีเขา แต่มือของเธอคงสู้แรงของเขาไม่ไหว เขารวบมือเธอแล้วก้มลงหนุนตักนิ่มของเธออย่างไม่รอช้า

          "คุณทำอะไรน่ะ"เธอเขินหน้าแดงซ่าน

          "ผมง่วง"จากนั้นร่างสูงก็นอนหลับพลางเเกาะกุมมือของหญิงสาว ราวกับเป็นเจ้าของ

          หญิงสาวเขินจัดหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก แต่ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกรังเกียจ แต่กลับอยากอยู่กับเขานานๆ อยากอยู่กับเขาเหรอ ความคิดต่างๆนานา ประดังประดาเข้ามาในสมองของเธอ ฟึบ

ชายหนุ่มพลิกข้างหันหน้าเข้ามาที่ท้องของเธอ

          "เฮือก"

          เธอนั่งตัวแข็งทื่อคิดว่าในโลกนี้มีเพียงเธอและเขาแค่สองคนโดยไม่ทันเห็นสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมาทางเขาและเธอ

          เต้ยนั่งแอบมองอยู่นานจนพอปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆได้ แม้ไม่ได้ยินเสียงก็ตาม แต่การเป็นพ่อสื่อของเขาก็คงจะได้ผล

          ครืน รถตู้หยุดที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง

          "ถึงแล้วเหรอ"เขาสะลึมสะลือ ตื่นขึ้นมา

          "ยังค่ะ"เธอตอบพร้อมกับขยับตัวออกห่างจากเขา

          "ขอบใจนะ"เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานมาให้เธอ แล้วเดินออกไป

          การกระทำของเขาแม้เธอจะยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริง แต่เธอก็รู้สึกดีเวลามี 'เขาอยู่ข้างๆ'

          *** อร้ายยยย  หวานโฮก ***