My toy รักใสใสของนายมาดขรึม
7.0
เขียนโดย naasha
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.11 น.
14 ตอน
6 วิจารณ์
19.60K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 15.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) ความสงสัย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เช้าวันต่อมา
เธอยังคงนอนอยู่บนอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของเขา
"ขอบใจนะ"เขากระซิบข้างหูเธอ ทำเอาเธอหน้าแดงจัด เธอรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ปล่อยให้เขาได้ครอบครองริมฝีปากของเธอได้ตามใจชอบ แต่ถ้าเป็นความสุขของเขาเธอก็คงยอม
เธอดันแผงอกอันแสนอบอุ่นออกไป "ฉันจะไปทำงานก่อนนะคะ"
"เธอเป็นเลขา ก็ต้องดูแลเจ้านายหนิ"เขาพูดยิ้มๆ
"คุณหายแล้ว"
"ผมจะอยู่ที่บ้าน ขืนไปทำงานมีหวังคุณต้องแกล้งผมอีกแน่"เขาพูดอย่างรู้ทัน
"เมื่อวานฉันไม่ได้กลับบ้าน"
"ฉันบอกเต้ยหมดแล้วล่ะ"
"เฮ้ย"เธออุทานออกมาอย่างลืมตัว
เขาลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ
"คุณออกไปได้แล้ว ผมจะอาบน้ำ"
เธอเดินออกไปอย่างว่าง่าย เธอคงไม่อยากดูเขาอาบน้ำหรอก ไปอาบน้ำห้องป้านิ่มคงไม่เป็นไรมั้ง เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็เดินขึ้นมารออยู่บนห้องของเขา 'อาบน้ำช้าชะมัด'เธอพึมพำเบาๆ
"แล้วเธอรออะไรได้บ้างละ"เขาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีเสื้อคลุมผืนใหญ่ ปกปิดร่างกายอยู่ คงเพราะกลัวหญิงสาวตกใจ "ผมจัดโต๊ะำงานไว้ให้แล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
เธอเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เขาจะอยู่ที่บ้านแต่เขาก็ยังดูดีทุกระเบียดนิ้ว ผู้ชายอบอุ่นแบบเขานั้นมันทำให้เธอหวั่นไหวได้
ห้องทำงาน
เธอเดินสำรวจอยู่รอบห้องจนไปสะดุดกับรูปครอบครัวของเขา
แทนที่เขาจะมีความสุแต่ทำไมเขาถึง ดูเศร้าเหลือเกิน
เธอยังคงนอนอยู่บนอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของเขา
"ขอบใจนะ"เขากระซิบข้างหูเธอ ทำเอาเธอหน้าแดงจัด เธอรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ปล่อยให้เขาได้ครอบครองริมฝีปากของเธอได้ตามใจชอบ แต่ถ้าเป็นความสุขของเขาเธอก็คงยอม
เธอดันแผงอกอันแสนอบอุ่นออกไป "ฉันจะไปทำงานก่อนนะคะ"
"เธอเป็นเลขา ก็ต้องดูแลเจ้านายหนิ"เขาพูดยิ้มๆ
"คุณหายแล้ว"
"ผมจะอยู่ที่บ้าน ขืนไปทำงานมีหวังคุณต้องแกล้งผมอีกแน่"เขาพูดอย่างรู้ทัน
"เมื่อวานฉันไม่ได้กลับบ้าน"
"ฉันบอกเต้ยหมดแล้วล่ะ"
"เฮ้ย"เธออุทานออกมาอย่างลืมตัว
เขาลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ
"คุณออกไปได้แล้ว ผมจะอาบน้ำ"
เธอเดินออกไปอย่างว่าง่าย เธอคงไม่อยากดูเขาอาบน้ำหรอก ไปอาบน้ำห้องป้านิ่มคงไม่เป็นไรมั้ง เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็เดินขึ้นมารออยู่บนห้องของเขา 'อาบน้ำช้าชะมัด'เธอพึมพำเบาๆ
"แล้วเธอรออะไรได้บ้างละ"เขาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีเสื้อคลุมผืนใหญ่ ปกปิดร่างกายอยู่ คงเพราะกลัวหญิงสาวตกใจ "ผมจัดโต๊ะำงานไว้ให้แล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
เธอเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เขาจะอยู่ที่บ้านแต่เขาก็ยังดูดีทุกระเบียดนิ้ว ผู้ชายอบอุ่นแบบเขานั้นมันทำให้เธอหวั่นไหวได้
ห้องทำงาน
เธอเดินสำรวจอยู่รอบห้องจนไปสะดุดกับรูปครอบครัวของเขา
แทนที่เขาจะมีความสุแต่ทำไมเขาถึง ดูเศร้าเหลือเกิน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ