sad seen รักในน้ำตา

"พี่ป๊อป"เฟย์รีบกดมือถือโทรหาพี่ชายทันที แต่ปลายสายก็ไม่รับ
"พี่พิม อย่านะคะ เราเป็นพี่น้องกันนะ"ฟางเริ่มอ้อนวอน เมื่อเห็นว่าจนมุม
จะหนีไปทางไหนก็คงไม่รอด
"ถ้าไม่มีแก ป๊อปก็ต้องเป็นของฉัน"พิมพูด
"พี่ไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนทิ้งพี่ป๊อปไป"ฟางโพล่งออกมา
"ก็มันเป็นเพราะแกไงล่ะ ถ้าแกไม่ยั่วป๊อป ป๊อปก็คงไม่...เหอะ แกมันสารเลว
ทรยศได้แม้กระทั่งพี่สาวอย่างฉัน"
"ฟางไม่เคยคิดจะแย่งเลยนะคะ ฟางยอมรับว่าตอนนั้นอิจฉาพี่พิมมาก
แต่ฟางไม่เคยคิดจะแย่งเลยจริงๆ"ฟางบอก
"ฉันเกลียดแก แกแย่งของๆฉัน อย่าอยู่เลย"พิมเตรียมจะทิ่มคัตเตอร์ในมือ
เข้าที่ท้องของฟาง
"หยุดนะ พิม"เสียงเข้มดังขึ้น ทำให้พิมชะงัก
"พี่ป๊อป"ฟางน้ำตาซึมทันที เมื่อเห็นหน้าผู้เป็นสามี
"ฟาง"ป๊อปปี้รีบมาประคองหญิงสาวทันที
"รักกันมากนักใช่ไหม"พิมเห็นแบบนี้ยิ่งแค้นใจเข้าไปใหญ่
"พิม อย่านะ "เสียงอันคุ้นเคย ทำให้พิมหันไปมองทันที
"......"เธอนิ่ง ก่อนจะมองหน้าเขาด้วยความเสียใจ
"ฉันกลับมาหาเธอแล้ว"โทโมะยิ้มให้เธอ
"หึ...ฉันไม่เคยรู้จักคนอย่างนาย ไอ้คนเลว"พิมว่า
"พิม เขาเป็นพ่อของลูกเธอนะ ให้อภัยเขาเถอะ"เฟย์พยายามกล่อม
"อย่ามายุ่งกับฉัน"จู่ๆพิมก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งวิ่งออกไป
"พี่พิม!"ฟางรีบวิ่งตามไป ป๊อปปี้ตามไปด้วยเพราะเขาห่วงเธอกลัวว่า
ลูกในท้องจะเป็นอันตราย
"ปรี๊ดดดด"เสียงแตรรถดังสนั่นพร้อมกับแรงกระแทกเข้ากับร่างบาง
อย่างแรง
"ฟาง!" ป๊อปปี้แทบช็อก เมื่อเห็นภรรยาตัวเองนอนจมกองเลือด
"ฟาง....."พิมอึ้ง ในความเสียสละของน้องสาว ทั้งๆที่ควรจะเป็นเธอแท้ๆ
ที่จะต้องเป็นคนไปนอนตรงนั้น
"ฟางๆๆๆๆ"เฟย์รีบเข้ามาเขย่าร่างเพื่อนสาวด้วยความตกใจ
"รีบพาไปโรงพยาบาลเถอะ"โทโมะเห็นทุกคนทำอะไรไม่ถูกจึงรีบพูด
ป๊อปปี้เลยได้สติรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาลทันที
 
 
กว่าจะมาอัพ ทุกคนคงจะลืมเรื่องนี้กันไปแล้ว ฮ่าๆ