sad seen รักในน้ำตา

"ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับคุณ ภรรยาของคุณกำลังตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าๆ
แล้ว"ชายหนุ่มอึ้งไป เมื่อได้ฟังว่าฟางกำลังตั้งท้องลูกของเขา
"ขอบคุณมากนะครับ"ป๊อปปี้พูด
"ครับ ดูแลเธอดีๆนะครับ เพราะอาจจะทำให้เด็กกระทบกระเทือนง่าย"
"ครับ "หมอเดินออกไป ป๊อปปี้จึงเข้าไปดูอาการภรรยาสาว
"ฟาง เธอดีขึ้นไหม"ป๊อปปี้รีบถาม เมื่อเห็นเธอตื่น
"ค่ะ"ฟางยังตอบกลับอย่างเพลียๆ
"ยังโกรธฉันอยู่เหรอ "ร่างสูงก้มหน้านิ่ง รู้สึกผิดที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้
"ไม่ค่ะ ฟางไม่เคยโกรธพี่ ฟางก็แค่เสียใจ..."
"ฉันขอโทษ ที่ไม่เคยดูแลเธอกับลูก ทำให้เธอเสียใจตลอด"ป๊อปปี้ว่า
"ไม่เป็นไรค่ะ เอ๊ะ...พี่ป๊อปพูดว่าอะไรนะคะ ฟางมีลูกเหรอ"ฟางอึ้ง
"อืม ฟาง ต่อไปนี้เราจะคุยกันดีๆนะ"
"ค่ะ"ป๊อปปี้กับฟางกอดกัน ฟางน้ำตารื้น ไม่คิดว่าจะได้ของขวัญที่ดีที่สุด
ในชีวิตมาพร้อมกัน
"พี่ป๊อป ยัยฟาง"พิมเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้
"พิม.."ป๊อปปี้รู้สึกเจ็บ เมื่อเห็นคนรักเก่าอีกครั้ง ฟางมองหน้าทั้งสอง เธอรู้ดี
ว่าเขาสองคนรักกันมากขนาดไหน...
"พี่พิม มาเยี่ยมฟางเหรอคะ"ฟางหันไปถามพิม
"อืม "พิมวางดอกไม้ให้ ก่อนจะออกไปจากห้อง ป๊อปปี้รีบตามไปทันที
ฟางนั่งนิ่ง รู้สึกว่าของขวัญที่ได้เมื่อกี้ กำลังจะหายไปหนึ่งชิ้น...
"พี่ป๊อป ทนฝืนใจไม่นานหรอกค่ะ ฟางจะไปจากพี่เอง"
 
"พิม เดี๋ยวก่อน"ป๊อปปี้กระชากร่างบางไว้แนบอก
"มีอะไร ปล่อยพิมนะ"พิมพยายามขัดขืน
"ไม่ ทำไม พิมต้องนอกใจป๊อปด้วย"
"ป๊อป แต่งงานแล้ว พิมไม่อยากถูกใครกล่าวหา นินทาอีก"พิมว่า
"ไหนพิมจะรอป๊อปหย่ากับฟางไง"
"พิมดูออก ว่าฟางรักพี่ป๊อปมาก พิมรู้สึกไม่ดีหรอกนะคะ"
"ป๊อป ว่าพิมนอกใจมากกว่า ไม่ใช่รู้สึกผิดหรอก"ป๊อปปี้ยิ้มเยาะ
"ป๊อป จะคิดยังไงก็เถอะ พิมขอตัวนะคะ"พิมเดินออกไป ป๊อปปี้ยืนนิ่ง
กำลังทบทวนหัวใจตัวเอง ว่าตกลงแล้ว หัวใจเขาต้องการใครกันแน่....
 
ป๊อปตัดพิมไม่ขาด แต่ก็เริ่มรักฟางนะ ฟางสูอีกนิดก็จะดีแล้วล่ะ