sad seen รักในน้ำตา

ฟางนอนร้องไห้อย่างอัดอั้นใจอยู่บนเตียง โดยเธอล็อกประตูไว้ไม่ให้ใคร
เข้ามาได้
"ฟางๆ เปิดประตูให้ฉันหน่อย"ป๊อปปี้ส่งเสียงเรียกเธออยู่หน้าห้อง
ฟางค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเดินไปรื้อเอกสาร ก่อนจะหยิบ
ใบหย่าออกมา เธอหยิบปากกามาเซ็นชื่อช้าๆ เธอไม่อยากทรมานใจอีกแล้ว
เธอหยิบใบหย่าออกมาให้ผู้เป็นสามี
"ขอบคุณนะคะ ที่ให้ผู้หญิงคนนึงมีความทรงจำกับพี่บ้าง"เธอยิ้มขอบคุณเขา
ทั้งน้ำตา ก่อนจะส่งเอกสารให้
"ฟาง..."ป๊อปปี้อึ้งไป เมื่อพบว่ามันคือใบหย่า
"พี่ป๊อปคงดีใจ ฟางปล่อยพี่เป็นอิสระแล้ว เซ็นซะเถอะค่ะ"
"ไม่ "ชายหนุ่มโยนมันลงอย่างไม่ใยดี
"พี่ป๊อป ทำแบบนี้ทำไม พี่ไม่ได้รักฟาง จะรั้งฟางไว้ทำไม"
"ใช่ ฉันอาจจะไม่ได้รักเธอตอนนี้ แต่ถ้าฟางเปิดโอกาสให้ฉันบ้าง สักวันนึง
ฉันอาจจะรักเธอ"
"พูดอะไรของพี่ พี่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าพี่รักพี่พิม"ฟางสะอื้นไห้
"ฉันรู้ดีว่าฉันพูดอะไร ฟาง...ฉันขอโทษ"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาว
"ถ้าฟางบอกว่าฟางไม่ยกโทษให้ล่ะคะ"
"เธอต้องการอะไร ห๊ะ ขอโทษแค่นี้ไม่พอรึไง"ป๊อปปี้เริ่มตวาดเสียงดัง
"ฮึก... ไม่พอค่ะ พี่ป๊อป ฟางยอมพี่มาเท่าไหร่ พี่เห็นค่ามันไหม"
"จะยอมอีกสักที มันจะเป็นอะไรนักหนา"ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิด
"เราเลิกกันเถอะค่ะ"ฟางบอกออกมา
"อยากหย่ามากนักใช่ไหมวะ"ป๊อปปี้หยิบใบหย่าขึ้นมาก่อนจะฉีกมันทิ้ง
"พี่ป๊อป ทำบ้าอะไร"ฟางไม่พอใจ
"หึ...ทำในสิ่งที่ถูกต้องไง ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราต้องหย่ากัน"
"พี่ป๊อป ใจร้าย "ฟางปิดประตูใส่หน้าเขาทันที ป๊อปปี้ทุบประตูเพื่อให้เธอเปิด
แต่เธอก็ไม่เปิด เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
"ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ ฟาง"
"ฟางไม่เข้าใจพี่เลย พี่ป๊อป พี่จะรั้งฟางไว้ทำไมฮือ..."ฟางร้องไห้จนตัวโยน
ก่อนจะสลบไป ป๊อปปี้เห็นเสียงเงียบไปเริ่มสังหรณ์ใจ จึงไปเอากุญแจสำ
รองมาไขก็พบร่างบางที่หมดสติอยู่บนพื้น คราบน้ำตาเต็มใบหน้าสวยไปหมด
"ฟาง ๆ อย่าเป็นอะไรนะ"เขารีบอุ้มเธอไปส่งโรงพยาบาลทันที
 
อยากให้หย่ากันไหมเอ่ย แสดงความคิดเห็นได้นร้าคร้า