sad seen รักในน้ำตา

"ยัยฟาง แกกลับมาแล้ว"เฟย์กอดเพื่อนรักแน่น
"จ้ะ เหงาล่ะสิ"ฟางยิ้ม
"พี่ป๊อป คงสวีทกับแกเต็มที่เลยสิท่า"เฟย์ล้อเธอยิ้มๆ แต่ฟางกลับยิ้มเศร้ากลับ
มาให้แทน ทำให้เฟย์หน้าเจื่อนไป
"แกก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เพ้อฝันลอยลม"ฟางว่า
"ไม่นะแก ฉันเชื่อสักวัน ไอ้พี่บ้าต้องรักแกแน่"เฟย์ให้กำลังใจ
"อืม ขอบใจนะ"ฟางยิ้มบางๆ มองไปบนท้องฟ้าไกล สักวันเขาคงจะรักเธอ
อย่างที่เฟย์ว่าจริงๆใช่ไหม...
 
"เธออยู่ที่ไหน สบายดีรึเปล่า วันที่ไม่มีเธอแล้ว ช่างว่างเปล่า เหงาเหลือเกิน
จะนานสักแค่ไหนแต่ใจก็เหมือนเก่า ตื่นมาก็ยังเหงาจนดึกดื่น คิดถึงเธอ..."
ป๊อปปี้นั่งดีดกีต้าร์อยู่บนเตียงในห้องนอนแล้วร้องเพลง ฟางแอบมอง
เศร้าไปเมื่อได้ฟังเนื้อร้อง เขาร้องให้พี่สาวเธอสินะ...
"พี่ป๊อปคะ ไปทานข้าวเถอะค่ะ ทุกคนรออยู่"
"เธอไม่เบื่อบ้างเหรอ ฟาง"ป๊อปปี้มองหน้าก่อนจะถามขึ้น
"พี่ป๊อป ถามอะไร ฟางไม่เข้าใจค่ะ"เธอว่าไปตามตรง
"อย่ามาแกล้งไม่รู้ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้รัก ก็ยังจะดันทุรังเอาตัวเข้าแลก"
"หยาบคายที่สุด"ฟางตบหน้าชายหนุ่มด้วยความเสียใจที่ถูกดูถูก
"เธอตบหน้าฉันทำไม"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาว
"พี่ป๊อปไม่ให้เกียรติฟางเลย เรื่องทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่ไม่ใช่เหรอ
ถ้าพี่ไม่เข้ามาหาฟางในคืนนั้น เราสองคนก็คงไม่ต้องแต่งงานกัน"
"เธอจะบอกว่าฉันผิดงั้นสิ"ร่างสูงยิ้มหยัน
"ฟางไม่ได้โทษพี่ค่ะ ฟาง..."ฟางพยายามจะอธิบาย
"เธอมันผู้หญิงมารยา ฉันเกลียดเธอ ได้ยินไหม ห๊ะ ว่าฉันเกลียดเธอ"
ป๊อปปี้ตะโกนใส่หน้าร่างบางก่อนจะกระแทกกีต้าร์ลงพื้นแล้วออกไป
"พี่ป๊อป ฟางขอโทษ"ฟางวิ่งตามเขาไปติดๆ เธอวิ่งไปเกาะแขนเขาไว้
"ปล่อย ฉันจะกลับไปหาพิม"ป๊อปปี้สะบัดตัวให้ออกจากการเกาะกุม
"ไม่นะ ฮือ..."หญิงสาวร้องไห้โฮอย่างสิ้นหวัง
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ฉันไม่มีความสงสารให้"ป๊อปปี้เดินออกไปอย่างไม่คิด
จะกลับมาเหลียวแล
"พี่ป๊อป!"ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นแทบจะขาดใจ เธอทำอะไรผิดนักหนา
เขาถึงได้ใจร้ายแบบนี้....
 
ตอนนี้ดราม่าหนักไปไหมอ่า สงสารฟางมาก ฮือ.....