sad seen รักในน้ำตา

"ยัยฟาง แกกลับมาแล้ว"เฟย์กอดเพื่อนรักแน่น

"จ้ะ เหงาล่ะสิ"ฟางยิ้ม

"พี่ป๊อป คงสวีทกับแกเต็มที่เลยสิท่า"เฟย์ล้อเธอยิ้มๆ แต่ฟางกลับยิ้มเศร้ากลับ

มาให้แทน ทำให้เฟย์หน้าเจื่อนไป

"แกก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เพ้อฝันลอยลม"ฟางว่า

"ไม่นะแก ฉันเชื่อสักวัน ไอ้พี่บ้าต้องรักแกแน่"เฟย์ให้กำลังใจ

"อืม ขอบใจนะ"ฟางยิ้มบางๆ มองไปบนท้องฟ้าไกล สักวันเขาคงจะรักเธอ

อย่างที่เฟย์ว่าจริงๆใช่ไหม...

"เธออยู่ที่ไหน สบายดีรึเปล่า วันที่ไม่มีเธอแล้ว ช่างว่างเปล่า เหงาเหลือเกิน

จะนานสักแค่ไหนแต่ใจก็เหมือนเก่า ตื่นมาก็ยังเหงาจนดึกดื่น คิดถึงเธอ..."

ป๊อปปี้นั่งดีดกีต้าร์อยู่บนเตียงในห้องนอนแล้วร้องเพลง ฟางแอบมอง

เศร้าไปเมื่อได้ฟังเนื้อร้อง เขาร้องให้พี่สาวเธอสินะ...

"พี่ป๊อปคะ ไปทานข้าวเถอะค่ะ ทุกคนรออยู่"

"เธอไม่เบื่อบ้างเหรอ ฟาง"ป๊อปปี้มองหน้าก่อนจะถามขึ้น

"พี่ป๊อป ถามอะไร ฟางไม่เข้าใจค่ะ"เธอว่าไปตามตรง

"อย่ามาแกล้งไม่รู้ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้รัก ก็ยังจะดันทุรังเอาตัวเข้าแลก"

"หยาบคายที่สุด"ฟางตบหน้าชายหนุ่มด้วยความเสียใจที่ถูกดูถูก

"เธอตบหน้าฉันทำไม"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาว

"พี่ป๊อปไม่ให้เกียรติฟางเลย เรื่องทุกอย่างมันเป็นเพราะพี่ไม่ใช่เหรอ

ถ้าพี่ไม่เข้ามาหาฟางในคืนนั้น เราสองคนก็คงไม่ต้องแต่งงานกัน"

"เธอจะบอกว่าฉันผิดงั้นสิ"ร่างสูงยิ้มหยัน

"ฟางไม่ได้โทษพี่ค่ะ ฟาง..."ฟางพยายามจะอธิบาย

"เธอมันผู้หญิงมารยา ฉันเกลียดเธอ ได้ยินไหม ห๊ะ ว่าฉันเกลียดเธอ"

ป๊อปปี้ตะโกนใส่หน้าร่างบางก่อนจะกระแทกกีต้าร์ลงพื้นแล้วออกไป

"พี่ป๊อป ฟางขอโทษ"ฟางวิ่งตามเขาไปติดๆ เธอวิ่งไปเกาะแขนเขาไว้

"ปล่อย ฉันจะกลับไปหาพิม"ป๊อปปี้สะบัดตัวให้ออกจากการเกาะกุม

"ไม่นะ ฮือ..."หญิงสาวร้องไห้โฮอย่างสิ้นหวัง

"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ฉันไม่มีความสงสารให้"ป๊อปปี้เดินออกไปอย่างไม่คิด

จะกลับมาเหลียวแล

"พี่ป๊อป!"ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นแทบจะขาดใจ เธอทำอะไรผิดนักหนา

เขาถึงได้ใจร้ายแบบนี้....

ตอนนี้ดราม่าหนักไปไหมอ่า สงสารฟางมาก ฮือ.....