รักวุ่นวุ่นของกลุ่มวัยรุ่นสุดแสบ

 
 
 
โทโมะเห็นอาการป็อบปี้แปลกๆไปจึงเข้าไปถาม
โทโมะ : เฮ้ย!!! ไอ้ป็อบปี้แกเป็นไรว่ะฉันเห็นแกนั่งยิ้มอยู่คนเดียวตั้งนานแหละ
 
ป็อบปี้ : ๐///๐ เฮ้ย!! ป่าวไม่มีไร
 
โทโมะ : ไม่มีไรแล้วทำไมหน้าแดงจริงว่ะ ไม่สบายหรือเปล่า
 
ป็อบปี้ : เปล่าๆๆๆ ไม่ไรหรอกสงสัยอากาศมันคงจะร้อนน่ะ
 
โทโมะ : ร้อนตรงไหนว่ะ (โทโมะงงพาเกาหัวแกรกๆ)
 
แก้ว : นี่! พวกนายทำไรกันอยู่หรอ?
 
โทโมะ : ซักผ้ามั้งเธอก็เห็นๆกันอยู่ว่าเค้าทำไรกันแล้วยังจะถามอีก
 
แก้ว : นี่!! นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ
 
โทโมะ : ใคร ใครกวน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย (โทโมะทำเฉไฉ)
 
แก้ว : นี่!!! นาย.....
ไม่ทันที่แก้วจะได้พูดอะไรฟางก็เข้ามาขัดก่อน (แก้วคิดในใจ นี่! คนนะค่ะไม่ใช่สก็อตไบท์) 
 
ฟาง : แก้วไม่เอาน่า ไปนั่งเรียนเถอะ
 
แก้ว : อืม....ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ
 
โทโมะ : แล้วอย่าลืมมาเอาคืนหล่ะ
 
แก้ว : เออ ไม่ลืมแน่
แล้วแก้วกับฟางก็กำลังจะเดินไปนั่งที่ แต่แล้วจู่ๆป็อบปี้ก็เรียกฟางซะก่อน (เรียกทำไมทีเมื่อกี๊เค้าคุยกัน ก็ไม่คุย)
 
ป็อบปี้ : ฟาง!!!!!
 
ฟาง : อะ อะไรเหรอ?
 
ป็อบปี้ : คือป็อบมีเรื่องจะคุยกับฟางอ่ะ
 
ฟาง : อะไรเหรอ?
ป็อบปี้เมื่อเห็นสายตาของพวกเพือนๆ ก่อนจะลากฟางออกไปจากห้อง
 
ฟาง : เออ ป็อบมีไรจะคุยกับฟางเหรอ
 
ป็อบปี้ : ไหนๆเราก็เป็นแฟนกันแล้วอ่ะป็อบขอไปนั่งเรียนกับฟางน๊า น๊าาาาาา
 
ฟาง : อืม ก็ได้แต่ต้องไปขอแก้วก่อนเพราะที่ตรงนั้นมันเป็นที่ของแก้วนะ
 
ป็อบปี้ : ได้ต้องห่วงเรื่องที่อ่ะป็อบขอแก้วตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว
 
ฟาง : ร้ายนักนะ
 
ป็อบปี้ : ถ้าป็อบร้ายแล้วฟางจะรักไหมละ
 
ฟาง : บ้า ๐///๐
 

 
ฝากเม้น ฝากโหวตด้วยนะ 
นอนหลับฝันดีนะจ๊ะรีดเดอร์ทุกคน