I'm Rorikon ผมนี่แหละ ผู้ชายโรคจิต!

 

“โอ๊ย!” แก้วร้องขึ้นเมื่อระหว่างทางอยู่ๆเอ็ดเวิร์ดก็หยุดเดินทำให้เธอที่เดินตามมาด้วยความรวดเร็วถึงกับชนเข้ากับแผ่นหลังของเขา

 

“ถ้าผมจะบอกว่าใช่ล่ะ”

 

“อะไรนะ?!”

 

“ผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของผม เธอหนีผมกลับมาเมืองไทยเพราะเราทะเลาะกัน”

 

“พูดเล่นใช่มั้ย?” แก้วถามอย่างไม่อยากเชื่อ

 

            เอ็ดเวิร์ดพยักหน้ารับเพื่อเป็นการบอกว่าทั้งหมดที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง แก้วทำท่าอยากจะบ้าเพราะไม่คิดว่าโลกมันจะกลมหมุนของคนสองมาเจอกันจนได้ ด้วยความอยากรู้เธอจึงซักไซร้เขาต่อซึ่งเอ็ดเวิร์ดเองก็เต็มใจบอกเพราะเขาก็อยากจะระบายให้ใครสักคนฟังเหมือนกัน มันคงดีไม่ใช่น้อยถ้าคนๆนั้นเป็นแก้ว

 

“สรุปคือนายสองคนเลิกกันเพราะแม่นายไม่ชอบผู้หญิงเอเชีย ท่านอยากให้นายคบกับผู้หญิงที่แม่นายหมายมั่นไว้ให้? โหยยย น้ำเน่าชะมัดเลยนะเอ็ด”

 

“แปลกใช่มั้ยล่ะ ปกติเธอก็น่าจะรู้ว่าวัยรุ่นตะวันตกน่ะมักจะเป็นอิสระจากครอบครัวแต่กับแม่ฉัน ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากให้ฉันลงเอยกับเจสสิก้า” เอ็ดเวิร์ดตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วลงคล้ายคนจะขาดใจ นั่นทำให้แก้วมองเห็นว่าเขารักเบลล์มากแค่ไหน

 

“เหอะ  อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ แม่นายคงเป็นห่วงอยากให้นายเจอคนดีๆ เอ่อ…ฉันไม่ได้ว่าป้า เอ้ย! เบลล์ไม่ดีหรอกนะ แต่นายก็ดูการกระทำของเธอแล้วกัน” แก้วไม่ได้ตั้งใจจะเยาะเย้ยเขาหากแต่ที่พูดไปเพราะรู้สึกหมั่นไส้ก็เท่านั้น

 

“ทำไมเหรอ?”

 

“ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จริงใจกับนายหรอก พอเลิกกับนายปุ๊บ ก็วิ่งมาหาตาบ้านั่นถึงเมืองไทย เอ็ดเวิร์ด…ฉันพูดตรงๆนะ นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ถ้าฉันจะพูดนายต้องรับให้ได้ ผู้หญิงคนนั้นน่ะเขามีอะไรกับนาย…โทโมะ! ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้ววันที่เขากลับมาเขาก็ไปสานสัมพันธ์กันต่อ นายคงไม่ต้องให้ฉันบอกหรอกนะ”

 

“ผมรู้ว่าเบลล์รักสนุกตามประสาผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง แต่ถ้าเขาสองคนจะมีอะไรกันผมก็ไม่มีสิทธิ์หึงหวงเพราะเราเลิกกันแล้ว”

 

“แล้วที่มาเมืองไทยเนี่ย ไม่ได้จะมาง้อเขาหรือไงฝรั่งบ้า!”

 

“เธอไม่กลับไปกับผมแน่ แม่ผมเกลียดเธอและเธอก็เกลียดแม่ผม ไม่มีวันที่เราสองคนจะรักกันได้หรอก แต่ผมก็ยังหวังนะ…หวังว่าเบลล์จะกลับมา” แก้วถอนหายใจหน่ายๆ นึกเบื่อกับเรื่องราวน้ำเน่านี่เหมือนกันแต่พอเห็นหุ้นส่วนใหญ่ทำหน้าเศร้าเหมือนจะตายให้ได้กลับรู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูก

 

“นายนี่มัน…เป็นตุ๊ดหรือเปล่า? ถ้ายังรักเขาอยู่ทำไมไม่ไปตามทวงคืน ปล่อยให้ควงคนอื่นอยู่ได้ ซื่อบื้อจริงๆเลย!”

 

“แต่เธอไม่แคร์ผมเลยนะ ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ”

 

“โอ๊ย! ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ เล่นตัว! ทั้งที่ความจริงเธอก็แคร์นายไม่น้อย ฉันว่าแล้วว่าทำไมพวกนายดูแปลกตอนฉันเถียงกับโทโมะ ทั้งนายทั้งเบลล์ไม่พูดอะไรสักคำเหมือนคนเป็นใบ้!”

 

“แล้วผมต้องทำยังไง” แก้วล่ะอยากจะเข้าไปข่วนหน้าหล่อๆของฝรั่งข้างตัว ความจริงอ้ดเวิร์ดเป็นผู้ชายที่เรียกได้ว่าเพอร์เฟคเลยนะ รูปหล่อ บ้านรวย ฉลาดแต่ทำไมถึงโง่ในเรื่องที่ไม่ควรโง่แบบนี้ก็ไม่รู้

 

“แน่ใจนะว่าอยากได้ผู้หญิงคนนั้นคืน”

 

“ผมรักเธอนะ ทำไมถามแบบนั้นล่ะ”

 

“ก็ได้ งั้นฉันจะช่วยนาย”

 

“ช่วย?”

 

“นายก็แกล้งควงฉันไปเย้ยยัยป้า…เอ่อ เบลล์เหมือนที่เขาควงผู้ชายคนอื่นมาเย้ยคุณไง แบบนี้แฟร์จะตาย”

 

“เขาจะหาว่าผมยุ่งกับคุณนะแก้ว ถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ”

 

“โอ๊ยยยย! พ่อคุณ อย่าซื่อบื้อได้มั้ย! คิดดูสิ…ถ้าเธอยังรักนายอยู่เธอต้องหึงแล้วก็พยายามแย่งนายคืน แต่ถ้าไม่ก็แปลว่านายต้องตัดใจไงล่ะ เข้าใจแผนฉันหรือยังนายซื่อบื้อ!”

 

            พอเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดพยักหน้ารับเข้าใจแล้วแก้วถึงกับถอนหายใจพรืดยาว สาบานเลยว่าเธอไม่เคยเจอใครที่โง่ในเรื่องความรักแบบเขามาก่อนมันช่างขัดกับบุคลิกที่ดูฉลาดปราดเปรื่องเหมาะกับการเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงซะจริงๆ

 

“แก้ว! ผมรักคุณที่สุดเลยนะ ขอบคุณจริงๆ” ด้วยความที่ชินกับการกอดตามประสาชาวตะวันตกเขาจึงดึงแก้วเข้ามากอดด้วยความดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจจนแก้วถึงกับเหวอเพราะไม่เคยถูกจู่โจมรวดเร็วแบบนี้มาก่อน

 

“อ๊ายยยย! เอ็ด! นายทำบ้าอะไรเนี่ยมากอดฉันทำไม ปล่อยนะ”

 

“ขอบคุณนะ ถ้าได้ผล ผมมีรางวัลให้คุณอย่างงามเลย”

 

“อะไร! จะโอนหุ้นให้ฉันฟรีๆงั้นเหรอ ชิส์”

 

“ร้ายนักนะ” เขาค่อนคอดเธอเล่นๆอย่างไม่จริงจังนัก แต่พอสักพักแก้วกลับรู้สึกได้ว่าเอ็ดเวิร์ดมีท่าทีเปลี่ยนไป ไม่ดูดีอกดีใจเมื่อเหมือนกี้เขาวางมาดขรึมก่อนจะดึงไหล่เธอไปโอบกอดไว้จนแก้วงง

 

“อะไรของนาย…เอ๊ะ!”

 

“พวกเขามา” เอ็ดเวิร์ดมองตรงไปข้างหน้าทำให้แก้วมองตามไปด้วยและก็ได้เห็นว่าโทโมะกับเบลล์กำลังเดินควงกันมาทางนี้  

 

“ฮึ!” แก้วเบ้ปากอย่างหมั่นไส้เวลาที่ได้เห็นหน้าโทโมะแบบนั้น เขาทำหน้านิ่งเหมือนอยากจะฆ่าคนไม่เว้นเธอ ส่วนเบลล์ แก้วสังเกตเห็นว่าเธอเองก็มีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่เหมือนกัน ริมฝีปากเรียวสวยเม้มแน่นเป็นเส้นตรงยามที่ได้เห็นเอ็ดเวิร์ดกอดแก้วไว้แบบนี้

 

พลั่ก!

 

“เอ็ดเวิร์ด!” อยู่ๆโทโมะก็พุ่งตรงเข้ามาต่อยหน้าเอ็ดเวิร์ดเต็มแรงจนเขาล้มลงแถมยังทำท่าจะลงมาต่อยซ้ำจนแก้วแทบเข้าไปห้ามไม่ทัน

 

“แก…!”

 

“หยุดบ้านะโทโมะ! ฉันบอกให้หยุดไง! หยุด!”

 

“อย่ามายุ่ง!” แก้วโดนโทโมะเหวี่ยงออกมาก่อนจะหันจัดการกับศัตรูต่อ คราวนี้เอ็ดเวิร์ดเองก็ไม่ยอมแล้วเขาเริ่มต่อสู้บ้าง ทั้งสองแลกหมัดกันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร ส่วนแก้วได้แต่ชี้หน้าด่าเขาที่ถูกเหวี่ยงแรงขนาดนี้

 

“ไอ้บ้าโทโมะ! นายเป็นใครถึงทำกับฉันแบบนี้หา!”

 

“เธอมานี่เลยยัยตัวดี!” เบลล์ตรงเข้ามากระชากแขนแก้วให้เดินตามเธอออกไปปล่อยให้สองคนยังคงเป็นบ้ากันอยู่แบบนั้น

 

“ลากฉันออกมาทำไม คนที่เธอควรจะลากน่าจะเป็นผู้ชายของเธอมากกว่า!”

 

“เหอะ! ผู้ชายของฉันเหรอ? คนไหนล่ะ…มันก็ของฉันทั้งสองคนนั้นล่ะเด็กน้อย เธอมันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอย่ามาเจ๋อดีกว่า”

 

“เธอรู้จักกับเอ็ดเวิร์ดเหรอ? หึ” แก้วเหยียดยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ

 

“เราสองคนเป็นคนรักกันมาก่อนและฉันก็ดูออกว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเธอ เพราะฉะนั้นอย่ายุ่งกับเขา”

 

“เธอมั่นใจขนาดไหนเหรอว่าเขายังรักเธออยู่ เธอก็เห็นแล้วนี่ว่าเขากอดฉันเต็มๆ แล้วแบบนี้น่ะเหรอที่บอกว่าเขายังรักเธออยู่!”

 

"เขา...เขาแค่ประชดฉัน!"

 

“เข้าข้างตัวเองไปหน่อยมั้ง เธอก็น่าจะรู้ดีนะว่าฉันกับเขาน่ะ…เป็นหุ้นส่วนธุรกิจกัน การที่เราจะสนิทสนมกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ต่อไปในอนาคตฉันกับเขาคงได้แต่งงานกันตามที่ผู้ใหญ่เห็นควร ถึงแม่เขาจะไม่ได้อยากได้ลูกสะใภ้ชาวเอเชียแต่การที่ฉันเป็นลูกส่วนหุ้นส่วนแถมยังพฤติกรรมดีกว่าเธอ แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วนะว่าเอ็ดเวิร์ดจะเลือกใคร ระหว่างผู้หญิงประวัติขาวสะอาดแถมบ้านรวยมากแบบฉัน! กับผู้หญิงแรงไม่แคร์โลกแบบเธอ! เขาจะเลือกใคร”

 

“เธอรู้เรื่องแม่เขาได้ยังไง!” เยลล์ขึ้นเสียงเสียงดังและเริ่มมองว่าแก้มไม่ใช่แค่เด็กผู้หญิงขี้วีนขี้เหวี่ยงธรรมดาเสียแล้วระหว่างเธอกับเอ็ดเวิร์ดก็คงไม่ธรรมดาด้วย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่บอกเรื่องที่เธอมีปัญหากับแม่เขา

 

“เธอก็ลองคิดดูสิ ถ้าฉันกับเขาไม่ ‘ลึกซึ้ง’ กัน เขาจะยอมบอกเรื่องที่ไม่ควรบอกกับฉันอย่างนี้เหรอ ผู้หญิงฉลาดอย่างเธอน่าจะเข้าใจนะ”

 

“แก้ว!”

 

“ไม่ต้องเรียกชื่อฉัน ถ้าเธออยากได้คืน…ก็มาแย่งเอาเองแล้วกัน เพราะฉันไม่คืนเขาให้เธอฟรีๆแน่”

 

            แก้วเบ้ปากอย่างสะใจก่อนจะเดินหนีเบลล์อย่าไงไม่แคร์ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้เธอดกระแทบบ้าที่คู่รักเก่าเอาเรื่องของเธอกับเขามาเปิดเผยให้เด็กเอาแต่ใจและดีแต่ใช้เงินอย่างแก้วฟัง มันน่าอับอายที่สุด! ที่สำคัญ…เขาหมดรักเธอแล้วจริงๆหรือ? แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าเอ็ดเวิร์ดกับแก้วจะลงเอยกันเพราะทั้งสองเป็นหุ้นส่วนธุรกิจ อะไรก็เกิดขึ้นได้แน่ๆหลังจากนี้

 

“ไม่! ฉันไม่มีวันให้นายแต่งงานกับใครทั้งนั้น!”

 

 

 

---

ข่าวลืออัพไม่ทัน ปั่นไม่เสร็จจ้า T_______T

 

Sorry Sorry I Love You :)