ความรักคือ...

แก้วออกมาข้างนอกก็เห็นโทโมะ นั่งฟังเพลงในไอพอลอยู่ แก้วจึงเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้าม
 
"ฉันนั่งได้ไหม"
 
"ได้สิ"
 
"สวัสดีฉันชื่อแก้วนะ^^"
 
"อืม สวัสดีฉันชื่อโทโมะ แล้วทำไมถึงไม่เข้าไปนั่งกับพวกนันละ"
 
"ไม่รู้สิมันหน้าเบื่อ"
 
"แล้วนายละทำไมถึงมานั่งข้างนอก"
 
"ก็คงเบื่อเหมือนเธอนั้นแหละ"
 
"เบื่อหรือกำลังทำใจกันแน่?"
 
"หมายความว่าไง"
 
"ก็นายพึ่งเลิกกับแฟนที่ชื่อว่าพิมไม่ใช่หรอ"
 
"เธอรู้ได้ไง"
 
"ก็เพราะมีหู และบังเอิญหรือป่าวไม่รู้ ไปได้ยินเรื่องของนายตอนที่ป๊อปปี้คุยกับฟาง"
 
"อ่อ อืม"
 
"แล้วเธอมาที่นี้ได้ไง ฉันไม่ค่อยเห็นเธอที่นี่เลย ปกติฉันมาที่นี่เกือบทุกวัน"
 
"ฉันมาอ่อยผู้ชาย"
 
"ห๊ะ!! อ่อยผู้ชาย"
 
"หึหึ ฉันนะอยากมาหาแฟนรวยๆนะ ต้องหล่อด้วยนา~"
 
"หึ..เธอนี่ตรงจริงๆเลยนะ"
 
"โทดทีคงไม่ถือสานะ เพราะฉันนะก็เป็นแบบนี่อยู่แล้ว"
 
"ไม่หรอกนะ แล้วเธอกะจะอ่อย...ไม่ใช่สิ สนใจใครอยู่หรอ"
 
"คนที่อยู่ตรงหน้าฉันไงหละ"
 
"หึ..เธอนี่น่าสนใจไม่เบาเลยนะ.."
 
"งั้นก็สนฉันสิ"
 
"แล้วทำไมเธอต้องหาแฟนรวยด้วยละ"
 
"เพราะฉันต้องใช้เงินนะสิ"
 
"ใช่เงิน? ใช้ไปทำไม เอาไปซื้อของหรอ"
 
"ป่าวๆ เอาไปให้แม่"
 
"อ่อ ฉันก็สามารถให้เธอได้นะ..."
 
"งั้นหรอ"
 
หญิงสาวกับชายหนุ่มเริ่มขยับใบหน้าเข้าใกล้กันเลื่อยๆจนริมฝีปากของทั้งคู่จะโดนกันอยู่แล้ว แต่ร่าง
 
บางชักออกก่อน
 
"ทำแบบนี้ไม่ได้นาา ฉันไม่ง่าย"
 
"ครับ สุดสวย"
 
ติดๆๆๆๆๆๆๆ
 
"ขออนุญาตรับโทรศัพท์หน่อยนะ"
 
"ตามสบาย"
 
แก้วเดินหางออกมาจากโต๊ะที่เข้านั่งกับโทโมะ
 
"ฉัลโหลแม่มีไร"
 
"แก้วเมื่อไรจะกลับบ้านลูกนี่มันจะเที่ยงคืนแล้ว จะกลับไหมไม่งั้นแม่จะได้ปิดบ้านก่อน"
 
"คงไม่อ่ะแม่ เออแม้แล้วแม่ติดนี่เท่าไร"
 
"80,000"
 
"80,000 เดียวฉันจะเอาเงินไปให้พรุ่งนี้โอเค ส่วนค่าบ้านนะ เดืือนหน้าเดียวแก้วทำงานได้เดียว
 
แก้วส่งไป"
 
"จริงหรอลูก แม่ขอบใจมากนะลูกรัก แกมีหรอ"
 
"ก็มีพออ่ะแม่ ชั่งเหอะเดียวแก้วหาเงินได้นา"
 
"จ๊ะ"
 
สิ้นสุดสายแก้วก็เดินกลับมายันโต๊ะเดิม
 
"เดือดร้อนเรื่องเงินหรอ"
 
"รู้ได้ไง อย่าบอกนะว่านายแอบฟัง"
 
"ฉันได้ยิน แบบตั้งใจ"
 
"นายก็น่าสนใจนะ..."
 
 
 
********************************
 
 รักคนอ่านคนคอมเม้น