"Just break ห่างกันซักพัก"
8.9
เขียนโดย Sunshiney_PF
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.
43 chapter
607 วิจารณ์
92.55K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23) "Your Girl"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"อ๊ะ!"
เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ดีๆชายหนุ่มที่มาคลุกอยู่กับเธอทั้งวัน ไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตา ก็เดินมารั้งเอวบางไปกอดแนบกับแผงอกแข็งแกร่ง พร้อมกดจมูกโด่งๆมาขโมยหอมแก้มเธออีก
"ป๊อป ทำอะไรเนี่ย เห็นมั้ยว่าฟางทำอะไรอยู่"
"ก็ทำข้าวเย็นให้ป๊อปกินไง"
ตอบกลับมาหน้าตาย จนฟางอดตีแขนป๊อปปี้ไปด้วยความหมันไส้ไม่ได้
"ปล่อยเลย ฟางจะทำต่อแล้ว"
"ก็ทำต่อไปสิ"
ป๊อปปี้วางใบหน้าหล่อคมไว้บนหัวทุยของฟาง แขนเรียวยังคงกอดเอวเธอไว้แน่น ไม่เจอกันนานเธอดูตัวเล็กลงไปเยอะ สูงยังไม่ถึงไหล่เค้าเลยด้วยซ้ำ หรือเค้าสูงขึ้นกันแน่นะ ตัวก็เล็กๆ น่ากอด น่ารักที่สุด ป๊อปปี้คิดแล้วยิ้มออกมา
"ก็ป๊อปไม่ปล่อยแล้วฟางจะทำต่อยังไงเล่า"
"ก็ทำไปปกตินั้นแหละ ป๊อปเปล่าล็อกแขนฟางไว้ซะหน่อย"
'แต่นายกำลังล็อคตัวฉันอยู่ย่ะ!!!'
ฟางคิดในใจ หากแต่ก็รู้ดีว่าขัดใจคุณชายจอมเอาแต่ใจและชอบฉวยโอกาสคนนี้ไม่ได้แน่ๆ จึงได้แต่เลยตามเลย โดยถือโอกาสใช้ร่างสูงหยิบนู่น หยิบนี่ ให้เธอด้วย ไม่นานอาหารก็เสร็จสิ้น และออกมาน่าทานสุดๆ
'มันจะหวานไปมั้ยเนี่ย'
"ฟางรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"
ป๊อปปี้พูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่ทั้งสองกำลังทานข้าวกันอยู่ ฟางเงยหน้าจากอาหารตรงหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหล่อที่ไม่แสดงอาการใดๆ
"ไม่รู้สิ ทำอะไรก็ต้องกิน"
"แล้วอยากรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"
"อะไรล่ะ"
ฟางถาม ป๊อปปี้ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากเรียวลงบนเรียวปากบาง ตักตวงความหวานที่เค้าแสนหลงใหลและติดใจไปอย่างดูดดื่ม จนฟางต้องยกมือขึ้นไปโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้
"นี่ไง ที่ป๊อปชอบกิน"
"อีตาบ้า!!!"
ฟางตีอกแกร่งไปแรงๆด้วยความเขินจัด ป๊อปปี้ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ก่อนจะโอบไหล่บางของคนข้างๆไว้
"มาๆ กินต่อดีกว่า เมื่อกี้ป๊อปยังไม่'อิ่ม'เลย"
ป๊อปปี้เอ่ยสองแง่สองง่าม ฟางหน้าแดงซ่าน
"พูดมากน่า กินข้าวไป"
ฟางยัดช้อนพร้อมกับข้าวที่ตั้งใจจะกินเองแต่แรกเข้าปากป๊อปปี้ ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะสำลักออกมา
"ใจร้ายชะมัด"
ป๊อปปี้บ่นงึมงำ ก่อนจะนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่สนใจคนร่วมโต๊ะอย่างเธอเลยแม้แต่นิด
ฟางได้แต่กรี๊ดในใจ ซวยแล้ว อาการแบบนี้มันเป็นอาการที่เธอมองว่ามันน่ารักมาก แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบเช่นเดียวกัน ตอนนี้ เธอแทบจะเห็นคำว่า 'งอน' อยู่บนหน้าผากของป๊อปปี้เลยทีเดียว
สายตาหวานมองร่างสูงที่นั่งหน้านิ่งดูหนังอยู่บนโซฟาด้วยความไม่สบายใจ เค้าไม่ยอมคุยกับเธอตั้งแต่กินข้าวเสร็จ ยันตอนนี้เธอจัดการล้างจาน เก็บโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เค้าก็ยังไม่หายงอนซักที
ร่างเล็กเดินเข้าไปหาร่างสูง ก่อนจะนั่งลงบนตักของป๊อปปี้ เจ้าตัวมองเธอด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะเลื่อนกลับไปดูหนังต่อ
"ป๊อป"
"..."
"ป๊อปปี้"
"..."
"หมีพูห์~"
เสียงหวานแสนออดอ้อนและสรรพนามสุดน่ารักถูกเอ่ยออกมา ซึ่งก็ได้ผลทันใจ เพราะอีกฝ่ายยอมหันมาสบตากับเธอจนได้
"งอนฟางหรอ?"
"..."
"ป๊อป~ ฟางขอโทษ"
ร่างเล็กซบหน้าลงกับแผงอกแข็งแกร่งอย่างออดอ้อน หากแต่อีกฝ่ายยังคงไม่หายงอนง่ายๆ
"ไม่งอนน้า ฟางแกล้งเล่นๆเฉยๆ"
"..."
~จุ้บ~
จมูกโด่งสวยถูกกดลงหอมแก้มเนียนนุ่มของร่างสูงเป็นการง้อ ทำเอาป๊อปปี้แอบอมยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะแกล้งเก็กหน้านิ่งต่อไป
"ยังไม่หายงอนอีกหรอ หายงอนเถอะนะ"
"..."
"นานๆทีเราจะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นะป๊อป อย่างอนได้มั้ย ฟางไม่อยากให้เวลาของเรามันต้องมาเสียไปด้วยเรื่องแบบนี้"
เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมกับกอดเอวป๊อปปี้ไว้ ใบหน้าสวยซุกซบอยู่กับแผงอกกว้างอบอุ่น นัยต์ตาหวานหลับลง
ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็เลื่อนมือมากอดคนบนตักไว้แน่นบ้าง จมูกโด่งสูดความหอมละมุนจากตัวร่างเล็กอย่างไม่รู้เบื่อ
"ครับ ป๊อปขอโทษนะฟาง ป๊อปแค่อยากแกล้งฟางเล่นๆเฉยๆ"
"อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ไว้เรามีเวลาเยอะๆค่อยเล่น"
"อือ ป๊อปขอโทษนะ ป๊อปมันงี่เง่าเองแหละ"
"ผู้ชายงี่เง่า มันก็น่ารักดีนะ"
ฟางเอ่ยพร้อมกับหยิกแก้มนุ่มๆของอีกฝ่าย ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็อดที่จะจุบฟางไปอีกรอบไม่ได้
"จริงนะ"
"อื้อ"
"น่ารักที่สุดเลย กระต่ายน้อยของป๊อป"
ป๊อปปี้หยิกแก้มฟางด้วยความหมันเขี้ยว ฟางยิ้มเขิน
"คืนนี้ป๊อปนอนด้วยนะ"
"อะไร กลับบ้านไปสิ"
"ไม่กลับ!! คืนนี้ป๊อปจะนอนกับฟาง!"
ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเอาแต่ใจพร้อมช้อนตัวร่างเล้กของคนบนตักไปอุ้ม ตรงไปยังห้องนอนของฟางโดยที่เจ้าตัวได้แต่โวยวาย
"ไม่เอานะป๊อป ปล่อยฟางงงงงงงงง"
'ช่วยฟางน้อยด้วยค่ะทุกคน คืนนี้ฟางจะรอดพ้นไอหมีหื่นนี่มั้ยเนี่ยยยยย'
#################################################
มาอัพแล้ววววว ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพเลย
เราใกล้สอบแล้ว แต่ก็ไม่ทิ้งแน่นอนนะ ติดตามกันด้วยน้า อย่าไปไหน เหมือนกับป๊อปปี้กับฟางที่ไม่ทิ้งกัน คุคุ
"อ๊ะ!"
เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ดีๆชายหนุ่มที่มาคลุกอยู่กับเธอทั้งวัน ไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตา ก็เดินมารั้งเอวบางไปกอดแนบกับแผงอกแข็งแกร่ง พร้อมกดจมูกโด่งๆมาขโมยหอมแก้มเธออีก
"ป๊อป ทำอะไรเนี่ย เห็นมั้ยว่าฟางทำอะไรอยู่"
"ก็ทำข้าวเย็นให้ป๊อปกินไง"
ตอบกลับมาหน้าตาย จนฟางอดตีแขนป๊อปปี้ไปด้วยความหมันไส้ไม่ได้
"ปล่อยเลย ฟางจะทำต่อแล้ว"
"ก็ทำต่อไปสิ"
ป๊อปปี้วางใบหน้าหล่อคมไว้บนหัวทุยของฟาง แขนเรียวยังคงกอดเอวเธอไว้แน่น ไม่เจอกันนานเธอดูตัวเล็กลงไปเยอะ สูงยังไม่ถึงไหล่เค้าเลยด้วยซ้ำ หรือเค้าสูงขึ้นกันแน่นะ ตัวก็เล็กๆ น่ากอด น่ารักที่สุด ป๊อปปี้คิดแล้วยิ้มออกมา
"ก็ป๊อปไม่ปล่อยแล้วฟางจะทำต่อยังไงเล่า"
"ก็ทำไปปกตินั้นแหละ ป๊อปเปล่าล็อกแขนฟางไว้ซะหน่อย"
'แต่นายกำลังล็อคตัวฉันอยู่ย่ะ!!!'
ฟางคิดในใจ หากแต่ก็รู้ดีว่าขัดใจคุณชายจอมเอาแต่ใจและชอบฉวยโอกาสคนนี้ไม่ได้แน่ๆ จึงได้แต่เลยตามเลย โดยถือโอกาสใช้ร่างสูงหยิบนู่น หยิบนี่ ให้เธอด้วย ไม่นานอาหารก็เสร็จสิ้น และออกมาน่าทานสุดๆ
'มันจะหวานไปมั้ยเนี่ย'
"ฟางรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"
ป๊อปปี้พูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่ทั้งสองกำลังทานข้าวกันอยู่ ฟางเงยหน้าจากอาหารตรงหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหล่อที่ไม่แสดงอาการใดๆ
"ไม่รู้สิ ทำอะไรก็ต้องกิน"
"แล้วอยากรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"
"อะไรล่ะ"
ฟางถาม ป๊อปปี้ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากเรียวลงบนเรียวปากบาง ตักตวงความหวานที่เค้าแสนหลงใหลและติดใจไปอย่างดูดดื่ม จนฟางต้องยกมือขึ้นไปโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้
"นี่ไง ที่ป๊อปชอบกิน"
"อีตาบ้า!!!"
ฟางตีอกแกร่งไปแรงๆด้วยความเขินจัด ป๊อปปี้ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ก่อนจะโอบไหล่บางของคนข้างๆไว้
"มาๆ กินต่อดีกว่า เมื่อกี้ป๊อปยังไม่'อิ่ม'เลย"
ป๊อปปี้เอ่ยสองแง่สองง่าม ฟางหน้าแดงซ่าน
"พูดมากน่า กินข้าวไป"
ฟางยัดช้อนพร้อมกับข้าวที่ตั้งใจจะกินเองแต่แรกเข้าปากป๊อปปี้ ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะสำลักออกมา
"ใจร้ายชะมัด"
ป๊อปปี้บ่นงึมงำ ก่อนจะนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่สนใจคนร่วมโต๊ะอย่างเธอเลยแม้แต่นิด
ฟางได้แต่กรี๊ดในใจ ซวยแล้ว อาการแบบนี้มันเป็นอาการที่เธอมองว่ามันน่ารักมาก แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบเช่นเดียวกัน ตอนนี้ เธอแทบจะเห็นคำว่า 'งอน' อยู่บนหน้าผากของป๊อปปี้เลยทีเดียว
สายตาหวานมองร่างสูงที่นั่งหน้านิ่งดูหนังอยู่บนโซฟาด้วยความไม่สบายใจ เค้าไม่ยอมคุยกับเธอตั้งแต่กินข้าวเสร็จ ยันตอนนี้เธอจัดการล้างจาน เก็บโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เค้าก็ยังไม่หายงอนซักที
ร่างเล็กเดินเข้าไปหาร่างสูง ก่อนจะนั่งลงบนตักของป๊อปปี้ เจ้าตัวมองเธอด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะเลื่อนกลับไปดูหนังต่อ
"ป๊อป"
"..."
"ป๊อปปี้"
"..."
"หมีพูห์~"
เสียงหวานแสนออดอ้อนและสรรพนามสุดน่ารักถูกเอ่ยออกมา ซึ่งก็ได้ผลทันใจ เพราะอีกฝ่ายยอมหันมาสบตากับเธอจนได้
"งอนฟางหรอ?"
"..."
"ป๊อป~ ฟางขอโทษ"
ร่างเล็กซบหน้าลงกับแผงอกแข็งแกร่งอย่างออดอ้อน หากแต่อีกฝ่ายยังคงไม่หายงอนง่ายๆ
"ไม่งอนน้า ฟางแกล้งเล่นๆเฉยๆ"
"..."
~จุ้บ~
จมูกโด่งสวยถูกกดลงหอมแก้มเนียนนุ่มของร่างสูงเป็นการง้อ ทำเอาป๊อปปี้แอบอมยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะแกล้งเก็กหน้านิ่งต่อไป
"ยังไม่หายงอนอีกหรอ หายงอนเถอะนะ"
"..."
"นานๆทีเราจะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นะป๊อป อย่างอนได้มั้ย ฟางไม่อยากให้เวลาของเรามันต้องมาเสียไปด้วยเรื่องแบบนี้"
เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมกับกอดเอวป๊อปปี้ไว้ ใบหน้าสวยซุกซบอยู่กับแผงอกกว้างอบอุ่น นัยต์ตาหวานหลับลง
ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็เลื่อนมือมากอดคนบนตักไว้แน่นบ้าง จมูกโด่งสูดความหอมละมุนจากตัวร่างเล็กอย่างไม่รู้เบื่อ
"ครับ ป๊อปขอโทษนะฟาง ป๊อปแค่อยากแกล้งฟางเล่นๆเฉยๆ"
"อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ไว้เรามีเวลาเยอะๆค่อยเล่น"
"อือ ป๊อปขอโทษนะ ป๊อปมันงี่เง่าเองแหละ"
"ผู้ชายงี่เง่า มันก็น่ารักดีนะ"
ฟางเอ่ยพร้อมกับหยิกแก้มนุ่มๆของอีกฝ่าย ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็อดที่จะจุบฟางไปอีกรอบไม่ได้
"จริงนะ"
"อื้อ"
"น่ารักที่สุดเลย กระต่ายน้อยของป๊อป"
ป๊อปปี้หยิกแก้มฟางด้วยความหมันเขี้ยว ฟางยิ้มเขิน
"คืนนี้ป๊อปนอนด้วยนะ"
"อะไร กลับบ้านไปสิ"
"ไม่กลับ!! คืนนี้ป๊อปจะนอนกับฟาง!"
ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเอาแต่ใจพร้อมช้อนตัวร่างเล้กของคนบนตักไปอุ้ม ตรงไปยังห้องนอนของฟางโดยที่เจ้าตัวได้แต่โวยวาย
"ไม่เอานะป๊อป ปล่อยฟางงงงงงงงง"
'ช่วยฟางน้อยด้วยค่ะทุกคน คืนนี้ฟางจะรอดพ้นไอหมีหื่นนี่มั้ยเนี่ยยยยย'
#################################################
มาอัพแล้ววววว ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพเลย
เราใกล้สอบแล้ว แต่ก็ไม่ทิ้งแน่นอนนะ ติดตามกันด้วยน้า อย่าไปไหน เหมือนกับป๊อปปี้กับฟางที่ไม่ทิ้งกัน คุคุ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ