Exo - Mystery ปริศนาลึกลับ

     ตึบ ตึบๆๆๆ!!! ฝีเท้าที่เปี่ยมไปด้วยความหนักแน่น มุ่งตรงมาทางห้องฉุกเฉินด้วยความเร่งรีบทันที หยดน้ำที่ค่อยๆไหลออกจากดวงตาของชายผู้ที่ยังมีความศรัทธาในปาฏิหาริย์อยู่ ค่อยๆหลั่งออกมาอย่างบอกไม่ถูก

          “ นายจะต้องไม่เป็นไรนะซิ่วหมิน”

           “ นั้นไง!!! เฉินมาแล้ว”

      น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาด้วยความดีใจของชายที่รูปร่างสูงโปร่ง ที่กำลังบ่งบอกว่ากำลังจะมุ่งหน้ามาทางนี้

          “ เฉิน!! ”

           “ ลู่ฮาน ซะ ซิ่ว ซิ่วหมินเป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง หมอละ หมอออกมายัง แล้วเขาพูดว่าอะไรบ้างหรือเปล่า”

           “ เฉิน ตอนนี้นายต้องตั้งสตินะ ตอนนี้เรายังไม่รู้อาการของซิ่วหมิน เพราะฉะนั้นนายต้องเผื่อใจไว้บ้างนะ”

     ความเศร้าที่เข้ามาปกคลุม ใจที่หลุดลอยออกไปไกลจนยากที่จะยื่อกลับมาได้ของทุกคนลู่ฮานพยายามปลอบใจเฉินให้เขาใจเย็นลง แต่ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้นที่กำลังเศร้า ภายในห้องฉุกเฉินไม่ได้มีผู้ปวดเพียงแค่หนึ่งรายเท่านั้น แต่กลับมีผู้ปวดถึงสองรายที่มีลักษณะเดียวกันและในเวลาเดียวกันด้วย

          “ฮือๆๆๆ…..ฮือ เทาลูกแม่ กลับมาหาแม่เถอะนะลูก แม่ยังรอหนูอยู่นะ”

          “ใจเย็นก่อนน่าคุณ ลูกมันอาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้”

     ไคเมื่อได้ยินชื่อลูก ของคนที่กำลังคร่ำครวญไม่ต่างอะไรไปจากเฉินในตอนนี้ ในใจของเขาพยายามที่จะคิดว่าคงไม่ใช่เทาคนที่เขารู้จักให้ได้ แต่อีกใจก็บ่งบอกว่าคนที่อยู่ในห้องอีกรายนั้นคือจื่อเทา เขาหันไปมองหน้าสองสามีภรรยาคู่นั้นอีกทีแต่เขากลับมองเห็นเพียงแค่ความว่างเปล่า จนชายข้างๆหันมาสะกิดเขาด้วยความสงสัย

          “ มีอะไรหรอไค”

          “เลย์ นายเห็นสองสามีภรรยาที่ยืนร้องให้คร่ำครวญตรงนี้เมื่อกี้หรือเปล่า”

          “นายมั่วแล้วละ ตรงนี้มีแค่พวกเราเท่านั้นนะ หรือนายเห็นว่ามีคนอื่นด้วยหรอ"

          “ เปล่าหรอก”

      หรือว่าเราจะตาฟาดว่ะ แต่ได้ยินได้เห็นด้วยเนี่ยนะ!!!

            จะตาฟาดไปได้!!! ไคครุณคิดอย่างงงๆ เขาหันซ้ายหันขวาราวกับว่าจะสำรวจดูให้รอบๆ เพื่อความแน่ใจ

          “แล้ว ชานยอล ซูโฮ และแบคฮยอนละ”

          “พอดีอาจารย์เรียกพวกเราทั้งหมดไปพบด่วน แต่พวกฉันบอกว่าจะรอดูอาการซิ่วหมินก่อน พวกเขาก็เลยอาสาไปแทนน่ะ”

      เพื่อนชายหันมาตอบคำถามที่ไคสงสัย ให้กระจ่าง แต่ลักษณะของไคต้องการอยากจะทราบจำนวนคนที่หายไปอีกแต่เขากลับนึกไม่ออกว่าเป็นใคร

           “แล้วคนที่เหลือละ” 

           “คริส กับเทาน่ะหรอ ออกไปไหนไม่รู้ ไม่เห็นสักพักแล้วนะ”

           “เทาหรอ!!!” 

      หูฟาดจริงๆด้วยเรา ไม่น่าเลย!!

      แอด …

             “หมอ หมอครับ เพื่อนผม เพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ”

     เพื่อนชายทุกคนต่างพากันสักถามหมอ ในอาการของซิ่วหมิน และก็มีร่างสูงของชายอีกคนที่กำลังเดินมุ่งหน้ามาทางพวกเขาด้วยความเย็นชา เขาทำราวกับว่าที่ตรงนั้นมีเพียงแค่อากาศเท่านั้น

               “เออ …คือ คือ”

     หมอหันมองซ้ายมองขวา เพื่อมองหาบางสิ่งบางอย่าง!! 

              “คืออะไรละหมอ”

     ทุกคนต่างพากันสักถามหมอด้วยความสงสัย ในอาการของซิ่วหมิน ด้วยความป็นห่วง

              "คือ… เสียใจด้วยน่ะครับ เพื่อนของพวกคุณ หมดลมหายใจแล้วครับ ขอตัวก่อนนะครับ”     

      ร่างของเฉินทรุดลงกับพื้นทันทีเมื่อได้ยินคำที่หมอเอ่ยออกจากปากของเขา เพื่อนๆทุกคนต่างพากันปลอบใจเฉินด้วยความเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนชาย

             “ไม่จริง… ไม่จริง!!! หมอโกหก ทุกสิ่งทุกอย่างโกหกฉันหมดเลย เมื่อไรจะเลิกแกล้งฉันสักที!! ซิ่วหมินฉันคิดถึงนาย นายกลับมาหาฉันเถอะนะ ฮือ….!!

     ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว กลับมาหาฉันเถอะ”

/// นึกไม่ค่อยออกแต่จะพยายามแต่งต่อนะค่ะ ใครที่พอจะเดาออกก็สามารถเมนได้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ

# BlackSky>>>