(Fic EXO)-Goodbye summer{chanbaek ft.kaido&hunhan}
-
เขียนโดย จัสมิน
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 11.18 น.
2 chapter
2 วิจารณ์
7,365 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) Goodbye summer: 2 เราเป็นเพื่อนกันได้ยังไง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2
เราเป็นเพื่อนกันได้ยังไง
chanyeol part
วันนี้ผมคิดว่าจะไม่หาเรื่องใครแล้วนะครับ แต่ทำไงได้ ดันมีหนุ่มน้อยน่าตาจิ้มลิ้มชวนหาเรื่อง ผมก็เลยหยอดไป
ซะเลย มันสนุกนะครับที่ได้แกล้งใครบางคน555 แต่ผมก็ไม่เคยถูกชะตากับใครได้ขนาดนี้เลยนอกจากเขาคนนั้น
"ตาชาน~ ลงมากินข้าวได้แล้วลูก แม่รออยู่นานแล้วนะ" เสียงคุณแม่ที่แสนใจดีเรียกให้ผมลงไปกินตามเวลา
"ครับแม่ ผมกำลังจะไป"
แล้วผมกับแม่ก็กินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข แต่อย่าถามถึงพ่อของผมเลยแล้วกัน
"นี่! ตาชานพรุ่งนี้น่ะเปิดเทอมวันแรกของลูกใช่ไหม"
"ใช่ครับ แม่มีอะไรหรอครับ"
"ปล่าว แม่ก็แค่กลัวว่าไปเรียนวันแรกแล้วจะมีปัญหาติดขัดอะไร"
"ไม่มีอยู่แล้วครับ ผมเป็นคนหาเพื่อนง่าย ไม่มีปัญหาแน่ครับ"
"อืม~ ปากเก่งอยู่แล้วนี่ลูกแม่น่ะ"
"แม่ครับ~ แซวผมอยู่นั่นแหละ"
"ไม่แซวแล้วก็ได้"
สิ้นเสียงของคุณแม่สุดสวย ผมก็นั่งเปิดโทรทัศน์พลางหาอะไรดูแก้เบื่อสักหน่อย
"อ้าว! ชานยอลทำไมยังไม่ไนอนอีกเดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก"
"ครับ~ ไปนอนแล้วครับ" ผมก็ดันลืมสนิทว่าโรงเรียนที่นี่ต้องไปเรียนเร็ว ถ้าแม่ไม่เตือนนะมีหวัง
ได้ไปสายกัน
พอดี
*************** เปิดเทอมวันแรก
"ตาชาน ตื่นได้แล้วลูก"
"อื้อ~ อีก5นาทีได้ไหมครับ"
"ไม่ได้ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"
"โถ่แม่~ "
"ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ครับ ไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"้
"อย่าอาบนานนะ เดี๋ยวลุงคิมรอนาน"
"ไม่นานหรอกครับ แค่ครึ่งชั่วโมงเอง555"
"ตาชาน!" ผมไม่รอช้ารีบเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แต่งตัวอย่างเรียบร้อยแบบที่คนปกติ
เขาแต่งกัน
ลงไปกินอาหารเช้าฝีมือแม่ของผมเอง ขึ้นรถไปโรงเรียนอย่างสง่างามออร่าจับ มันช่างเฟอร์เฟ็คอะไร
เช่นนี้นะคุณชายปาร์ค ชานยอล
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"คุณหนูครับ จะให้ผมส่งตรงนี้หรือว่าไปที่หน้าตึกครับ"
"จอดตรงนี้ก็ได้ครับ ผมเกรงใจ"
ผมเดินเข้าโรงเรียนด้วยอาการเก้ๆกังๆ เพราะความไม่เคยชิน ผมเข้าไปที่ห้องอำนวยการเพื่อไปดู
รายชื่ออาคาร
และห้องที่ผมอยู่ ตอนนี้ผมต้องเดินไปอาคาร3 ห้อง6 .....แล้วผมก็ถึงอาคาร3จนได้
ห้องม.5/6
"อ่า~ในที่สุดก็มาถึงห้องจนได้" ผมค่อยๆย่องเข้าไปในห้อง เหมือนกับขโมย(?)
"อันยองครับ!! ผมชานยอล ปาร์ค ชานยอล เพิ่งย้ายมาจากอเมริกาฝากตัวด้วยนะครับ!"
สายตาอันสอดรู้สอดเห็น กำลังจ้องมองมาที่ผม ภายในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ
"....."
"เอ่อนักเรียน...ครูลืมแนะนำไป นี่!(ดึงตัวผมเข้าไป)นักเรียนที่ย้ามมาจากอเมริกา ยังไงก็ฝาก
ดูแลด้วยแล้วกัน.. ชานยอลใช่ไหม?"
"ครับ"
"เลือกที่นั่งค่ะ"
ผมเพ้งมองหาเก้าอี้วางในห้อง ไม่ใช่ว่ามันไม่มีนะ แค่อยากรู้ว่าหน้าหวานเรียนห้องนี้หรือป่าว
เอ๊ะ! ผมเจอเป้าหมายแล้ว ไม่รอช้าแล้วครับ ผมรีบแจกกระเป๋าไปนั่งด้วยความรวดเร็ว ก็เสียง
หัวใจมันบอกให้รีบไปหนิ
"เฮ้ย! ไอ้ปากเสียที่เจอเมื่อวานเนี่ย"
"อุ้ย~ หน้าหวาน จำผมได้ด้วยหรอครับ"
"ใครหน้าหวาน นายพูดบ้าอะไรห๊ะ! ฉันชื่อ'แบคฮยอน' บยอน แบคฮยอน จำเอาไว้ด้วย"
"แอ้ย~ ชื่อเพราะซะด้วย"
"บ้า! แล้วทำไมนายมานั่งตรงนี้ล่ะ"
"หัวใจพามาครับ"
">///<"
เราเป็นเพื่อนกันได้ยังไง
chanyeol part
วันนี้ผมคิดว่าจะไม่หาเรื่องใครแล้วนะครับ แต่ทำไงได้ ดันมีหนุ่มน้อยน่าตาจิ้มลิ้มชวนหาเรื่อง ผมก็เลยหยอดไป
ซะเลย มันสนุกนะครับที่ได้แกล้งใครบางคน555 แต่ผมก็ไม่เคยถูกชะตากับใครได้ขนาดนี้เลยนอกจากเขาคนนั้น
"ตาชาน~ ลงมากินข้าวได้แล้วลูก แม่รออยู่นานแล้วนะ" เสียงคุณแม่ที่แสนใจดีเรียกให้ผมลงไปกินตามเวลา
"ครับแม่ ผมกำลังจะไป"
แล้วผมกับแม่ก็กินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข แต่อย่าถามถึงพ่อของผมเลยแล้วกัน
"นี่! ตาชานพรุ่งนี้น่ะเปิดเทอมวันแรกของลูกใช่ไหม"
"ใช่ครับ แม่มีอะไรหรอครับ"
"ปล่าว แม่ก็แค่กลัวว่าไปเรียนวันแรกแล้วจะมีปัญหาติดขัดอะไร"
"ไม่มีอยู่แล้วครับ ผมเป็นคนหาเพื่อนง่าย ไม่มีปัญหาแน่ครับ"
"อืม~ ปากเก่งอยู่แล้วนี่ลูกแม่น่ะ"
"แม่ครับ~ แซวผมอยู่นั่นแหละ"
"ไม่แซวแล้วก็ได้"
สิ้นเสียงของคุณแม่สุดสวย ผมก็นั่งเปิดโทรทัศน์พลางหาอะไรดูแก้เบื่อสักหน่อย
"อ้าว! ชานยอลทำไมยังไม่ไนอนอีกเดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก"
"ครับ~ ไปนอนแล้วครับ" ผมก็ดันลืมสนิทว่าโรงเรียนที่นี่ต้องไปเรียนเร็ว ถ้าแม่ไม่เตือนนะมีหวัง
ได้ไปสายกัน
พอดี
*************** เปิดเทอมวันแรก
"ตาชาน ตื่นได้แล้วลูก"
"อื้อ~ อีก5นาทีได้ไหมครับ"
"ไม่ได้ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"
"โถ่แม่~ "
"ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ครับ ไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"้
"อย่าอาบนานนะ เดี๋ยวลุงคิมรอนาน"
"ไม่นานหรอกครับ แค่ครึ่งชั่วโมงเอง555"
"ตาชาน!" ผมไม่รอช้ารีบเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แต่งตัวอย่างเรียบร้อยแบบที่คนปกติ
เขาแต่งกัน
ลงไปกินอาหารเช้าฝีมือแม่ของผมเอง ขึ้นรถไปโรงเรียนอย่างสง่างามออร่าจับ มันช่างเฟอร์เฟ็คอะไร
เช่นนี้นะคุณชายปาร์ค ชานยอล
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"คุณหนูครับ จะให้ผมส่งตรงนี้หรือว่าไปที่หน้าตึกครับ"
"จอดตรงนี้ก็ได้ครับ ผมเกรงใจ"
ผมเดินเข้าโรงเรียนด้วยอาการเก้ๆกังๆ เพราะความไม่เคยชิน ผมเข้าไปที่ห้องอำนวยการเพื่อไปดู
รายชื่ออาคาร
และห้องที่ผมอยู่ ตอนนี้ผมต้องเดินไปอาคาร3 ห้อง6 .....แล้วผมก็ถึงอาคาร3จนได้
ห้องม.5/6
"อ่า~ในที่สุดก็มาถึงห้องจนได้" ผมค่อยๆย่องเข้าไปในห้อง เหมือนกับขโมย(?)
"อันยองครับ!! ผมชานยอล ปาร์ค ชานยอล เพิ่งย้ายมาจากอเมริกาฝากตัวด้วยนะครับ!"
สายตาอันสอดรู้สอดเห็น กำลังจ้องมองมาที่ผม ภายในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ
"....."
"เอ่อนักเรียน...ครูลืมแนะนำไป นี่!(ดึงตัวผมเข้าไป)นักเรียนที่ย้ามมาจากอเมริกา ยังไงก็ฝาก
ดูแลด้วยแล้วกัน.. ชานยอลใช่ไหม?"
"ครับ"
"เลือกที่นั่งค่ะ"
ผมเพ้งมองหาเก้าอี้วางในห้อง ไม่ใช่ว่ามันไม่มีนะ แค่อยากรู้ว่าหน้าหวานเรียนห้องนี้หรือป่าว
เอ๊ะ! ผมเจอเป้าหมายแล้ว ไม่รอช้าแล้วครับ ผมรีบแจกกระเป๋าไปนั่งด้วยความรวดเร็ว ก็เสียง
หัวใจมันบอกให้รีบไปหนิ
"เฮ้ย! ไอ้ปากเสียที่เจอเมื่อวานเนี่ย"
"อุ้ย~ หน้าหวาน จำผมได้ด้วยหรอครับ"
"ใครหน้าหวาน นายพูดบ้าอะไรห๊ะ! ฉันชื่อ'แบคฮยอน' บยอน แบคฮยอน จำเอาไว้ด้วย"
"แอ้ย~ ชื่อเพราะซะด้วย"
"บ้า! แล้วทำไมนายมานั่งตรงนี้ล่ะ"
"หัวใจพามาครับ"
">///<"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ