Our secret รักนี้มีความลับ
8.7
เขียนโดย 
ทอแสงดาว
วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.55 น.
6 ตอน
5 วิจารณ์
10.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
6) เบอร์ปริศนาท้าให้ลองพิสูจน์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แกก็โทรไปดิ!!!!" เสียงใสของเหมือนฝันดังขึ้นจากในห้องนอนของรุ้งกัลยา
"จริงด้วยค่ะ" เสียงสวยของประกายฝันสมทบคำพูดของเหมือนฝัน
(แน่นอนอยู่แล้วก็เธอเป็น'ลูกคู่' ของเหมือนฝันหนิ)
"เออๆ" รุ้งกัลยาตอบแบบส่งๆไปและเธอก็นั่งเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม
"ถ้าแกนั่งนิ่งอยู่อย่างนี้แกจะเรียกพวกฉันมาปรึกษาทำเพื่อ?" เหมือนฝันพูดแล้วผลักไหล่ของ
รุ้งกัลยาด้วยความโมโห
"ใจเย็นค่ะพี่ฝันใจเย็นๆ" ประกายฝันรีบห้ามปรามพี่สาวตัวดีของเธอ
"เออๆๆโทรแล้วๆ" รุ้งกัลยาโพล่งขึ้นมาแล้วเธอก็กดๆๆๆเบอร์โทรศัพท์ปริศนานั้นอย่าง
ขมักเขม้นก่อนจะแนบโทรศัพท์ไว้ที่หูของเธอ
"ติดแล้วๆ" สองพี่น้องเบิกออกเมื่อได้ยินเสียงของรุ้งกัลยา
"ฮัลโหล..." เสียงผู้ถูกโทรทักทายผู้โทรขึ้นและเมื่อเสียงจบลงรุ้งกัลยาก็รีบกดลำโพงให้
เพื่อนๆของเธอได้ฟังด้วย
"ฮัลโหลเอ่อ...ไม่ทราบว่า..นี่ใช่เบอร์โทรศัพท์ของ...นายผีสิง!!รึเปล่าเนี่ย"
"ไอ้รุ้ง!!!" แต่ยังไม่ทันที่เหมือนฝันจะพูดจบรุ้งกัลยาก็ทำหน้าเข้มใส่เหมือนฝันซะงั้น
"นี่ใครเนี่ยครับเอ่อ..บังเอิญผมน่าจะจำไม่ได้น่ะครับ"
"เอ่อ...ฉัน..." รุ้งกัลยามองไปรอบๆตัวเธอแล้วโพล่งขึ้น
"นายผีสิงนี่นายใช่ไหม"
"อะไรของมันวะ" เหมือนฝันพูดแล้วหันหน้าไปมองกับประกายฝัน ประกายฝันก็ทำหน้าแหยๆ
ตอบเหมือนฝัน
"เสียงแบบนี้อ๋อ!!!ยัยรุ้ง7สีหืม...เล่นฉันซะตึ๊บเลยนะ"
"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย!!!" รุ้งกัลยาพูดแล้วรีบกดวางสายทันที
"ป๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้องของรุ้งกัลยา...
จับหัวใจผมสิว่ามันเต้นยังไง><
ต้องขอโทษด้วยนะคะไม่ค่อยได้มาอัพเลยเรียนหนักมากๆเลย
"จริงด้วยค่ะ" เสียงสวยของประกายฝันสมทบคำพูดของเหมือนฝัน
(แน่นอนอยู่แล้วก็เธอเป็น'ลูกคู่' ของเหมือนฝันหนิ)
"เออๆ" รุ้งกัลยาตอบแบบส่งๆไปและเธอก็นั่งเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม
"ถ้าแกนั่งนิ่งอยู่อย่างนี้แกจะเรียกพวกฉันมาปรึกษาทำเพื่อ?" เหมือนฝันพูดแล้วผลักไหล่ของ
รุ้งกัลยาด้วยความโมโห
"ใจเย็นค่ะพี่ฝันใจเย็นๆ" ประกายฝันรีบห้ามปรามพี่สาวตัวดีของเธอ
"เออๆๆโทรแล้วๆ" รุ้งกัลยาโพล่งขึ้นมาแล้วเธอก็กดๆๆๆเบอร์โทรศัพท์ปริศนานั้นอย่าง
ขมักเขม้นก่อนจะแนบโทรศัพท์ไว้ที่หูของเธอ
"ติดแล้วๆ" สองพี่น้องเบิกออกเมื่อได้ยินเสียงของรุ้งกัลยา
"ฮัลโหล..." เสียงผู้ถูกโทรทักทายผู้โทรขึ้นและเมื่อเสียงจบลงรุ้งกัลยาก็รีบกดลำโพงให้
เพื่อนๆของเธอได้ฟังด้วย
"ฮัลโหลเอ่อ...ไม่ทราบว่า..นี่ใช่เบอร์โทรศัพท์ของ...นายผีสิง!!รึเปล่าเนี่ย"
"ไอ้รุ้ง!!!" แต่ยังไม่ทันที่เหมือนฝันจะพูดจบรุ้งกัลยาก็ทำหน้าเข้มใส่เหมือนฝันซะงั้น
"นี่ใครเนี่ยครับเอ่อ..บังเอิญผมน่าจะจำไม่ได้น่ะครับ"
"เอ่อ...ฉัน..." รุ้งกัลยามองไปรอบๆตัวเธอแล้วโพล่งขึ้น
"นายผีสิงนี่นายใช่ไหม"
"อะไรของมันวะ" เหมือนฝันพูดแล้วหันหน้าไปมองกับประกายฝัน ประกายฝันก็ทำหน้าแหยๆ
ตอบเหมือนฝัน
"เสียงแบบนี้อ๋อ!!!ยัยรุ้ง7สีหืม...เล่นฉันซะตึ๊บเลยนะ"
"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย!!!" รุ้งกัลยาพูดแล้วรีบกดวางสายทันที
"ป๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้องของรุ้งกัลยา...
จับหัวใจผมสิว่ามันเต้นยังไง><
ต้องขอโทษด้วยนะคะไม่ค่อยได้มาอัพเลยเรียนหนักมากๆเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
