Our secret รักนี้มีความลับ

"Happy birthday to you~~~"
เสียงร้องเพลงHappy birthdayที่แต่งทำนองโดยแพ็ตตี้ ฮิลล์ และ มิลเดร็ด ฮิลล์ ในปีพ.ศ.2436
ดังขึ้นจากบ้านหลังใหญ่ของรุ้งกัลยา
"หม่อมแม่ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง และปราศจากโรคภัยไข้เจ็บทุกชนิดเลยนะลูก"
"โหย...ขอบคุณค่ะหม่อมแม่" รุ้งกัลยาพูดพร้อมรับกล่องของขวัญใบใหญ่ที่ทิพย์ธารายื่นมาให้เธอ
"อ้าว!!!รออะไรอยู่ล่ะคะเปิดเลยสิลูก..." และเมื่อรุ้งกัลยาได้ยินดังนั้นเธอก็เปิดกล่องของขวัญออกและพบกับ
กล่องของขวัญอีกใบที่อยู่ข้างใน
"นี่มันต้องซ้อนกันอีกหลายใบแน่เลยใช่ไหมคะหม่อมแม่" เธอพูดและยิ้มด้วยรอยยิ้มที่งงๆแล้วเธอก็เปิดต่อจน
พบกล่องเล็กๆกล่องสุดท้ายเธอไม่รอช้าเธอรีบเปิดกล่องนั้นทันทีแล้วเธอก็พบกับสร้อยเพชรเม็ดงาม1กะรัด
เป็นเพชรรูปหัวใจแต่เธอก็สังเกตเห็นกระดาษใบเล็กๆข้างในกล่องอยู่1แผ่นเธอจึงหยิบแล้วกางออกและเธอก็
พบกับเบอร์โทรศัพท์ที่ถูกจดเอาไว้โดยลายมือของหม่อมแม่ของเธอ
"ลองโทรไปดิแก" เหมือนฝันกระซิบรุ้งกัลยาทำให้เธอต้องหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้โทร
เธอก็ได้ยินเสียงทุ้มแสนกวนประสาทขึ้นมาที่หน้าประตูบ้านเธอเสียก่อน
"สวัสดีคร้าบบบบคุณรุ้ง7สี คุณฝันและก็คุณข้าว" สิงหาพูดในท่าทางที่กวนประสาทมากแต่เหมือนฝันก็เหลือบ
ไปเห็นกล่องขวัญที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่มากนักในมือของสิงหา
"แหมๆๆๆๆ...มีกล่องของขวัญมาให้ยัยรุ้งด้วยเหรอคะ!!!" เหมือนฝันพูดแล้วชี้ไปที่กล่องของขวัญนั้น
"อ่อครับ...Happy birthdayครับคุณรุ้ง7สี" สิงหาพูดแล้วยื่นกล่องของขวัญไปตรงหน้าของรุ้งกัลยา
เสมือนกับหุ่นยนต์
"นี่แกลืมของฉันกับของยัยข้าวด้วยนะ..." เหมือนฝันพูดแล้วเอาๆปวางทับไว้บนกล่องของสิงหา
"ของผมด้วยครับ" นพรัตน์พูดแล้วนำกล่องของขวัญของตนไปไว้บนกล่องของเหมือนฝันทันที
"นี่ฉันจะแบกไม่ไหวแล้วนะ...ยัยข้าวมาช่วยพี่หน่อยเร็วแกด้วยยัยฝัน" รุ้งกัลยาหันไปพูดกับสองพี่น้อง
"เชิญทางนี้ค่ะคุณผีสิงคุณสน" รุ้งกัลยาพูดแล้วพาทั้งสองไปที่ห้องรับแขกและพอทั้งสองนั่งลงที่โซฟาเบาะนุ่ม
แล้วก็มีแม่บ้านมาเสิร์ฟน้ำทันที
"ขอบคุณครับคุณรุ้ง7สีผมคิดว่าจะไม่มีน้ำให้ผมดื่มให้ชื่นใจซะแล้ว"
"ฉันมีมารยาทพอย่ะ!!!!"
2ชั่วโมงผ่านไปหลังจากpartyกันเสร็จแล้ว... ณ ห้องนอนของรุ้งกัลยา
รุ้งกัลยาได้เปิดกล่องของขวัญของเหมือนฝันและประกายฝันและเธอก็พบกับตุ๊กตาหมีสีขาวตัวนุ่มนิ่มน่ากอดเล็กๆ
อัดเสียงได้และพอเธอกดฟังเธอก็ได้ยินเสียงที่สองพี่น้องอัดเสียงกันไว้
"มีความสุขมากๆน้าาาา" รุ้งกัลยายิ้มแล้วส่ายหัว เธอไม่รอช้าเปิดกล่องของขวัญของนพรัตน์ต่อและเธอก็พบ
กับรูปที่เธอถ่ายแบบที่My camera studio อัดกรอบสวยงาม เธอนำไปวางโชว์ไว้ที่โต๊ะไม้เล็กๆข้างเตียง
ของเธอและสุดท้าย...เธอเปิดกล่องของสิงหาช้าๆเธอบ่นพึมพำกับตัวเองว่า
"นี่มันจะเอาตัวตลกสปริงเด้งออกมาให้ฉันตกใจหรือเอาแมลงสาปมาให้ฉันไหมเนี่ย" แต่เธอก็ต้องขมวดคิ้วด้วย
ความงุนงงเพราะเห็นผ้าสีฟ้าอ่อนแต่เธอก็ต้องยิ้มจนแก้มปริเพราะเธอเห็นกระโปรงสีฟ้าอ่อนตรงหน้าของเธอ
นั่นเองมันสวยกว่ากระโปรงตัวโปรดของเธอเสียอีกแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเธอหันไปพบตนเองที่กระจก
ใบหน้าของเธอแดงก่ำราวลูกมะเขือเทศและยิ้มจนแก้มปริแต่เธอก็ต้องกับมาขมวดคิ้วดังเดิมเมื่อเธอนึกขึ้นมา
ได้ถึงเบอร์ปริศนานั้น....
                                     
 
ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ><!!!