Our secret รักนี้มีความลับ

"แชะๆๆ..." เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นหลายช็อตด้วยฝีมือของสาวห้าวเหมือนฝัน..."นี่คุณ..ทำไมเวลาคุณถ่ายรูปเนี่ยคุณต้องยื่นก้นมาหาผมด้วยเนี่ยจะยั่วผมเหรอ.." นพรัตน์พูดแบบนี้ทำให้เหมือนฝันต้องหันหน้าไปโต้กลับ"หืม!!!แล้วทีนายล่ะ!!หึ!คงจะไปรบหรือไม่ก็ไปบุกป่าลุยไฟมาเยอะน่ะสิถึงได้ตัว..ดำ!!!ซะขนาดนี้เนี่ย!!"เหมือนฝันพูดแล้วแบะปากออกและเธอก็บ่นพึมพำกับตนเองว่า"ไอ้บ้านี่มันปากหมาไรขนาดนี้วะ!!!" แต่หูของนพรัตน์กลับดีเกิ๊น!!เขาจึงแกล้งทำเป็นบ่นพึพำกับตนเองบ้าง"ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่เป็นกุลตรีเอาซะเลยเฮ้อ...สงสัยจะเป็นทอม!!!" นพรัตน์เน้นที่คำว่า'ทอม'จนเหมือนฝันต้องหันมาโต้กลับ"โอ้โห!!!พูดอย่างนี้นี่มันหาเรื่องกันนี่หว่าเอ่า มาสิ..มาเล๊ย!!!ใครว่าฉันกลัว!!!" เหมือนฝันพูดแล้วถกแขนเสื้อขึ้น"เห้ย!!!คุณเดี๋ยวร้านผมก็ได้พังหรอกนั่นเพื่อนคุณนะทำไมคุณไม่ไปห้ามปรามเขาบ้างเลยล่ะ!!!"สิงหาพูดแล้วทำหน้าตาเย้ายวนประสาท"อ่าว..แล้วในนั้นมันไม่มีเพื่อนคุณเลยเหรอคะคุณผีสิงแล้วเนี่ย..คุณมัวแต่ยืนยิ้มอยู่นี่นี่มันมีประโยชน์ต่อสังคมม๊าก!!มากเลยนะคะคุณผีสิง!!!!" รุ้งกัลยาที่กำลังโพสต์ท่าถ่ายแบบอยู่หันมาโต้สิงหากลับ"โห!!!นี่คุณมันชักจะแรงเกินไปแล้วนะ!!!""หึ!!แล้วที่คุณพูดกับดิฉันนี่มันไม่ค่อยจะแรงเลยนะคะ!!!" รุ้งกัลยาพูดในเสียงที่กวนประสาท"พี่รุ้งคะ!!กระโปรงพี่รุ้งค่ะ!!!" เสียงใสของประกายฝันดังขึ้นแล้วชี้ไปที่กระโปรงถ่ายแบบของรุ้งกัลยาที่ขาดลุ่ย"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยนี่นายทำกระโปรงตัวโปรดของฉันพังเหรอเนี่ย!!!" รุ้งกัลยาตะโกนใส่หน้าของสิงหาแล้วมองไปที่กระโปรงตัวโปรดของเธอและทำหน้าตาเสียดาย สิงหาได้แต่อ้าปากค้างแล้วพูดด้วยเสียงรู้สึกผิดว่า"เอ่อ...คุณ..ผม..ขอโทษ..." รุ้งกัลยาหันมามองหน้าสิงหาแล้วพูดว่า"ไม่เป็นไรหรอก...แต่...นายต้องให้ค่าจ้างพวกเราเพิ่มอีก10%นะ!!!""เหอะ!!!ก็ได้ๆผมจะเพิ่มให้พวกคุณอีก10%ก็ได้""อืม...ดีมาก!!!"เหมือนฝันกับประกายฝันได้แต่มองหน้าแล้วหัวเราะกันเบาๆเพราะพวกเธอรู้นิสัยของเพื่อนพวกเธอดี
                 
 
คู่กัดแสนน่ารัก!!!!