หักเหลี่ยมแค้น เชลยรัก nc

 

 

     ผมประครองแก้วเข้ามาภายในถ้ำมีแท่งหินสำหรับนอนได้สองแท่ง

 และมีฟืนสำหรับก่อกองไฟจำนวนหนึ่งแต่ฟืนพวกนี้ มิได้โดนความชื่น

จึงน่าจะจุดได้อย่างง่ายดาย ผมจึงหยิบก้อนหินมาถูกันจนเกิดประกาย

ไฟและโยนไปที่กองฟืนนั้นจนลุกออกมา ก่อนที่แก้วและผมจะแยกย้าย

กันไปนั่งที่แท่งหินคนละแท่ง แก้วก็เริ่มมีอาการจาม คงน่าจะเกิดมาจาก

เหตุที่เสื้อผ้าของผมและแก้วเปียกชื้นอย่างหนัก ถ้าเกิดไม่รีบนำมาผิง

ไฟ ผมว่าปอดบวมคงถามหาเราทั้งคู่แน่นอน ผมจึงตะโกนไปทางแก้ว

ว่า 

 

 

โทโมะ // : แก้ว !! ผมว่าเสื้อผ้าของเราทั้งคู่มันเปียกชื้นมาก น่าจะถอด

ออกก่อนและนำมาผิงไฟให้แห้งนะ ผมรอคำตอบที่แก้วจะตะโกนกลับ

มาแต่เห็นแก้วใบหน้าแดงซ่านอยู่นานก่อนจะตะโกนกลับมาในคำตอบ

ที่ผมพอใจมาก 

 

 

แก้ว // : เราต่างคนต่างถอดออก และเอาเสื้อผ้าไปผิงไว้ที่สูงเหนือ

 

กองไฟแต่ เราห้ามอยู่ใกล้ชิดและแตะต้องตัว กันอย่างเด็ดขาด เมื่อ

 

เรียบร้อยแล้วต่างคนต่างกลับมานอนที่แท่งของตัวเองโอเคไหมฉัน

 

ตะโกนถามโทโมะไปอีกครั้งแต่ไร้เสียงตอบ เพราะเขามาอยู่บริเวณ

 

ที่ฉันสามารถเห็นเขาได้อย่างชัดเจน และฉันก็สามารถเห็นเขาได้อย่าง

 

ชัดเจนจากจุดนี้โทโมะให้สัญญาณทางนิ้วว่าให้เราหันหลังไป ฉันทำ

 

ตามอย่างว่าง่ายก่อนที่เราทั้งคู่จะปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกายจนเปลือย

 

เปล่าพร้อมมาเผชิญหน้ากันที่กองไฟโทโมะจับมือฉันและคว้ากอง

 

เสื้อผ้าของฉันไปผิงไฟให้แต่สายตาของเราตอนนี้ระหว่างเดินกลับ

 

ไปที่แท่งกลับจับจ้องที่เรือนร่างของกันและกันจนฉันเผลอไปเหยียบ

 

เจ้างูเห่าเข้า ฉันกรีดร้องจนโทโมะถือไม้เข้ามาไล่มันไปพร้อมอุ้มมาที่

 

กองไฟหยิบเสื้อผ้าของเขาฉีดขาดออกอย่างไม่นึกเสียดาย ก่อนจะพัน

 

ที่ขาอ่อนข้างขวาที่ถูกฉกของฉันไว้จนแน่น ฉันมีอาการจะหลับให้ได้

 

เพราะพิษของงูนั้น ยังอยู่เต็มที่ แต่โทโมะก็ตบหน้าฉันไว้เบา ๆและเอา

 

ผ้าพันพิษนั้นออกก่อนจะเอาปากของเขานั้น รีดพิษและพ่นออกมาจน

 

หมดก่อนจะพันกลับไปอย่างแน่นหนาอีกครั้ง แล้วอุ้มร่างของฉันมา

 

นอนตะแคงอยู่ข้างหน้าและพิงอกเขาไว้ ที่แท่งฝังที่เขาอยู่ก่อนจะ

 

สลบคาอกนั้นไปด้วยใบหน้าที่ซีดเผือกแต่ตกดึกฉันก็เริ่มละเมอเพราะ

 

มีไข้สูงมากส่วนตัวโทโมะนั้นเขาหลับไปได้เพียงนิดเดียวและตื่นขึ้นมา

 

เพราะเสียงเพ้อเพราะพิษไข้ของฉันที่เริ่มจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ 

 

 

แก้ว // : นะ หนาว !! นะ หนาว เหลือเกิน กะ แก้วหนาว หนาวมาก กะ

 

กอดแก้วให้ หะ หายหนาวทีคะ พ่อ แม่ โทโมะทำตามที่ฉันเพ้อไว้เขา

 

จับตัวชั้นลุกขึ้นมานั่งชันเข่าอยู่ที่แท่งพร้อมนั่งชันเข่าหันหลังกอดฉันไว้

 

แน่นแต่ฉันก็ยังคงละเมอ และเพ้ออย่างหนักจนเขาจับร่างของฉันนอน

 

ราบลงหลังสวยไปปะทะแท่งหินนั้น ก่อนจะปัดปอยผมออกจากใบหน้า

 

ของฉันแล้วก้มลงจูบหน้าปากของฉันที่เพ้ออย่างหนักพร้อมพูดเป็นเชิง

 

ขออนุญาตที่จะทำอะไรบางอย่างกับร่างกายของฉัน

 

 

โทโมะ // : แก้ว โมะขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ทั้งที่แก้วไม่มีสติ และไม่

 

1. ยินยอมพร้อมใจหรือไม่เต็มใจที่จะให้มันกับโมะ แต่ที่โมะทำแบบนี้ขอ
3. ให้แก้วรับรู้ไว้ว่า โมะรักแก้ว และสิ่งที่โมะทำไปกับแก้วทั้งหมดในคืนนี้
5. โมะยินดีจะรับผิดชอบแก้ว ในฐานะเมีย และยินดีที่จะปลดหนี้สินให้
7. ครอบครัวของแก้ว ที่ติดค้างไว้กับครอบครัวของโมะและโมะสัญญา
9. ว่าจะดูแลแก้วเป็นอย่างดี เพราะโมะรักแก้วมากนะครับ ทันทีที่คำพูด
11. ของผมจบลงผมก็ก้มลงจูบหน้าผากมณของแก้วอีกครั้งก่อนจะไล้ริม

ฝีปากลงต่ำมาจูบแก้มใสของแก้ว และขบเม้มใบหูสะอาดของแก้วจน

 

แดงจ้ำก่อนจะบรรจงประทับริมฝีปากหนาของผมลงบนริมฝีปากบาง

 

ของแก้วแล้วเกี่ยวกระหวัดลิ้นหนาของผมหยอกล้อเล่นกับลิ้นปากของ

 

แก้วที่ตอนแรกกลับนิ่งเฉย แต่ตอนนี้เหมือนมีปฎิกิริยาจูบตอบกลับมา

 

อย่างเร้าร้อน และมือสองมือของแก้วเริ่มขยับมาคล้องลำคอแกร่งของ

 

ผมทั้งสองข้างแต่ยังคงเพ้อเพราะพิษไข้อย่างหนัก แต่มันกลับปนมา

 

กลับเสียงครางหวานหูที่กำลังเหมือนจะตั้งใจบอกผมว่า เธอโดนผม

 

ฉกชิงอากาศที่เธอหายใจ และมีอยู่น้อยนิดไปจนหมดสิ้น อละขอให้ผม

 

ได้โปรดถอนริมฝีปากหนาออกจากริมฝีปากสวยและอวบอิ่ม แถบหวาน

 

ละมุนอย่างกับน้ำค้างใบแรกแย้ม ผมถอนมันออกอย่างสุดแสนเสียดาย

 

ก่อนจะซุกใบหน้าลงมายังซอกคอขาวระหงส์ของแก้ว แล้วค่อย ๆ ขบ

 

เม้มแสดงร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้จนแดงจ้ำ พร้อมเสียงของแก้ว

 

ที่เพ้อออกมา ก็มีคำว่า แก้วแสบคะ พ่อแม่ แสบมาก ผมจึงลูบหัวแก้ว

 

เบา ๆ และหยุดขบเม้มลงเมื่อถึงบริเวณเนินอกสวย ผมจับร่างของแก้ว

 

ขึ้นนั่งชันเข่าในลักษณะพิงอกแกร่ง ของผมไว้ ก่อนจะเลื่อนมือทั้งสอง

 

ข้างของผมขึ้นไปกอบกุมทรวงอกสวยของแก้วไว้ ใจของผมตอนนี้เต้น

 

แรงและเร็วมากเหลือเกิน ของแก้วเองก็คงเป็นเช่นเดียวกับผม ผมค่อย

 

ๆ ลงมือบีบและนวดเคล้งอกสวยของแก้วจากเบาไปหาแรง จนแก้วเพ้อ

 

และครางออกมาปนกันไปหมดจนยอดอกสวยของแก้วนั้น บานแรกแย้ม

 

และชูชันพร้อมให้ผมฉกชิมได้ทันที แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อร่างสวยของ

 

แก้วมีเหงื่อไหลออกมามากมาย นี่คงเกิดจากพิษไข้ที่ถูกงูตัวนั้นกัดสินะ

 

ความคิดนี้ทำให้ผมถึงกับจะหยุดการกระทำลงเสียดื้อ ๆ แต่เมื่ออีก

 

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม ถ้าเธอไม่ตกเป็นเมียของผม

 

เสียตั้งแต่ตอนนี้ เธอแจะต้องโดนคริบครัวของเธอบีบจนทะเล็ดและยิน

 

ยอมที่จะตกเป็นของพ่อผม และทีนี้ เธอก็จะมาอยู่ในสถานะของแม่

 

เลี้ยงซึ่งผมยอมมิได้เด็ดขาด จึงคิดที่จะสานสัมพันธ์สวาทครั้งนี้ต่อไป

 

เพื่อให้ร่างกายของแก้ว ตกเป็นเมียของผมโดยสมบูรณ์ 

 

 

---

 

 

ตอนต่อไป nc ที่เหลืออยู่มาแน่นอน ติดตาม เม้น โหวต เป็นกำลังใจให้

 

มีนเขียนนิยายเรื่องนี้ให้สมบูรณ์ด้วยนะคะ สำหรับตอนต่อไป รออ่านกัน

 

ได้เร็ว ๆ นี้