ความฝัน or ความจริง

  รถคันงามถูกจอดอยู่บริเวณหน้าประตูรั่วสีขาว หญิงสาวร่างเล็กมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เจอผู้คนแถวนั้นเธอจึงรีบเดินลงมาจากรถ
 
''โซ่ นายรอฉันแป๊ปนะ'' ฟ้ารีบบอกแฟนหนุ่มและวิ่งเข้าบ้านไป
 
''มาแล้ว มาแล้ว'' ร่างเล็กวิ่งออกมาจากบ้านด้วยชุดเดรสสีเขียวอ่อนพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กคู่กาย ไปกัน เธอรีบวิ่งเข้ามานั่งบนรถแฟนหนุ่ม
 
  
  'ตึก ตึก ตึก'
 
  เสียงร้องเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นซีเมนต์ภายในตัวอาคาร แม้เป็นเวลาเที่ยง แต่ตึกคนไข้ก็ดูเงียบจนน่ากลัว ฟางเร็งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วขึ้น หลังจากแวะไปบ้านและบริษัทของตัวเองเพื่อไปบอกเลขาสาวของเขาเอง และพี่น้ำหนึ่งเลขาคงจะตามมาเร็วๆนี้  ทุกฝีก้าวที่ก้าวผ่านมันไปเหมือนมีคนเดินตามหลัง แปลกที่ทุกครั้งที่เธอหันไปมองมักจะพบแต่ความว่างปล่าว ขาเริ่มรู้สึกแข็งทุกย่างก้าว ลมหายใจไม่สม่ำเสมอ เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามตนคอและใบหน้า
 
'มาแล้วมันมาแล้ว' ฟางพูดในใจ ขนบริเวณต้นคอเริ่มลุกชัน
 
''ฟาง''
 
''ห่ะ'' เสียงเรียก ทำให้เธอลืมตาขึ้นอย่างตกใจ
 
''มายืนอยู่ทำไมหน้าห้องไม่เข้ามาล่ะ'' แก้ว เพื่อนสาวบ่น
 
''เอ่อ กำลังจะเข้าไปน่ะ'' ฟางตอบ มือปาดเหงื่อบนใบหน้าและก้าวเท้าเข้าไป
 
''แก้ว โทโมะ พี่ทีเจกินอะไรหรือยังคะ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว'' ฟางยกข้อมือตัวเองขึ้นดู
 
''อ๋อ ยังเลย ไม่หิวเท่าไหรหรอกอยู่เป็นเพื่อนฟางดีกว่า'' แก้วตอบยิ้มๆ
 
''เอางี้ ไปหาอะไรกินก่อนไป เดี๋ยวฉันอยู่กับยัยเฟย์เอง'' ฟางพูดและมองไปที่เตียงน้องสาว ''อ้าว เขื่อนไปไหนอ่ะ'' ฟางบ่นก่อนหน้านี้ก็ยังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้อยู่เลย
 
''นั่นสิ ไปไหนก็ไม่รู้ออกไปข้างนอกมั้ง'' แก้วเห็นด้วย
 
''แต่พี่ไม่เห็นเขื่อนเลยนะ ถ้าออกไปเราก็ต้องเห็นดิ ใช่ไหม'' ทีเจออกความเห็น
 
''เออๆ ชั่งเถอะ เราลงไปกินข้าวดีกว่า'' แก้วพูดและหันไปมองโทโมะและพี่ชาย ทั้งสามเดินออกไปพร้อมกัน (เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่มีบทพูดเลยนะ:โทโมะ)(ตัวประกอบรู้จักหรือป่าว??:ไรเตอร์)
 
''พี่ฟาง'' สาวร่างเล็กวิ่งเข้ามาภายในห้องผู้ป่วย
 
''ฟ้า โซ่ มาไงเนี่ย แล้วไม่มีเรียนเหรอเรา'' ฟางวางถุงข้าวของลงบนโต๊ะ และหันไปมองฟ้าและโซ่
 
''ลาป่วยอ่ะค่ะ มาเยี่ยมพี่เฟย์555'' ฟ้าหัวเราะและนำผลไม้ที่หยิบติดมือมาจากที่บ้านให้ฟาง
 
''ขอบคุณนะ ที่หลังมาก็ไม่ต้องมีอะไรหรอก เฟย์กว่าจะฟื้นก็เน่าพอดี ใช่ว่าพี่จะกินหมดรวดเดียวนะ'' ฟางพูดยิ้มๆ
 
''โอเคๆ'' ฟ้ายิ้มและเดินไปที่เตียงเฟย์ 
 
''แล้วลาป่วยทำไม ไม่ได้ป่วยไม่ใช่หรอ''
 
''อ๋อ ตอนแรกป่วยค่ะ ตอนนี้ไม่แล้ว'' ฟ้าพูดอมยิ้ม ทั้งคู่คุยกันจนเย็น ฟ้าและโซ่ต่างลากลับบ้าน ทิ้งให้ฟางอยู่กับน้องสาวสองคน เธอนั่งมองเฟย์น้องสาวแท้ๆอย่างเศร้าๆ หน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสบัดนี้ซีดเซียวและผอมลงอย่างเห็นได้ชัด
 
----------------------------------------------
 
 เม้น+โหวต  หน่อยสิ