ความฝัน or ความจริง

  เที่ยงของวันนั้น
 
 
  แอ๊ด~
 
''ฟาง ป๊อปซื้อผลมะ.....''
 
''ป๊อป'' เธอลุกโพล่งไปที่หน้าประตูอย่างรวดเร็ว ปีอปปี้จ้องหน้าเธออย่างงงๆสายตาดูกังวลของเะอทำให้ป๊อปปี้ไม่สบายใจ
 
''ฟางเป็นอะไรหรือปล่าว'' ป๊อปปี้เสียงอ่อนลงและค่อยๆจูงมือฟางมาด้านใน
 
''ป๊อปปี้ ฟางหยุดกลืนน้ำลาย ฟางว่า เรา... เลิกกันเถอะนะ''  น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลลงมา มือเรียวปาดน้ำตาเบาๆและหันไปมองชายหนุ่ม
 
''ทำไมล่ะ ป๊อปไม่ดีตรงไหน'' ป๊อปี้จับมือฟาง
 
''ป๊อปดีทุกอย่าง แต่...''
 
''ป๊อปดีเกินไป คงงั้นสินะ'' เขาปล่อยมือฟางและทำหน้าตาเรียบเฉย
 
''ไม่ ไม่ใช่นะป๊อป แต่ฟางมีเหตุผลส่วนตัวที่บอกป๊อปไม่ได้ ให้เวลาฟางสักหน่อยนะ ฮึก''  คนตัวเล็กสะอื้นจนตัวโก่ง น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลมาไม่ขาดสาย เขาเองก็เจ็บ เธอเองก็เจ็บ
 
''โอเค'' ป๊อปปี้ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้คนตัวเล้กนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว มือเรียวปาดน้ำตาบนใบหน้าและจ้องมองไปที่น้องสาว
 
''เฟย์ พี่ขอโทษนะ''  เธอพูดและรีบกดโทรศัพท์หาแฟนหนุ่มของน้องสาว
 
''ฮัลโหล ว่าไงฟาง''
 
''เขื่อน คือว่าฉันอยากให้...'' 
 
''ให้ ให้ทำอะไรฟาง''
 
''คือว่า เลิกกับเฟย์ซะ ฉันขอร้องล่ะนะ และอย่าติดต่อกับเฟย์อีกนายเข้าใจไหม'' ฟางตะโกนและกดตัดสายไป ''ขอโทษนะเฟย์ แต่พี่อยากให้เฟย์ตื่นขึ้นมา...''
 
 
    เช้า~
 
 
''หมอคะ คือเฟย์เป็นไงบ้างคะ'' ฟางลุกพรวดทันทีที่หมอออกมาจากห้องผู้ป่วย ตอนที่เธอจะออกไปซื้อของเะอเดินสวนกับหมอพอดี
 
''ปฏิหารมากครับ เมื่อกี้ตอนหมอเข้าไปน้องสาวคุณก็ลืมตาขึ้นมาครับ''
 
''จริงหรอคะหมอ'' ฟางเขย่าแขนหมอ
 
''ครับๆ แต่ตอนนี้หมอขอให้เขาพักอีกสักครึ่งวันเพราะหมอไปตรวจมาแล้ว หายเป็นปกติแล้วครับ เดี๋ยวหมอจะจัดยาให้ ตอนบ่ายๆก็กลับได้แล้วครับ''
 
''ขอบคุณมากค่ะหมอ ขอบคุณจริงๆ'' ฟางยิ้มแก้มปริ เธอรีบผลักประตูเข้าไปภายในห้อง  ''เฟย์'' เธอโผลเข้ากอดน้องสาว
 
''พี่ฟาง'' เธอกอดตอบสองพี่น้องกอดกันนาน และฟางก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เฟย์ฟัง แต่เรื่องเขื่อนเธอเลือกที่จะไม่..
 
 
''พี่ฟางกลับกันเถอะ'' เฟย์ออกมาจากห้องผู้ป่วยด้วยสีหน้าร่าเริง เพื่อนต่างมาแสดงความยินดี
 
''เฟย์แกดีแล้วใช่ไหม'' แก้วกอดเฟยืและหมุนตัวเฟย์ไปรอบๆ 
 
''โอเคแล้วจ้า แข็งแรงเหมือนเดิม''  
 
''พี่เฟย์'' ฟ้าวิ่งเข้ามากอดเฟย์ทางด้านหลัง
 
''ว่าไงตัวเล็ก เรียนจบยัง''
 
''จบแล้ว เป็นเฟรชชี่แล้วพี่เฟย์'' ฟ้ายิ้มและดันหลังโซ่ ''นายนี่ก็เป็นแล้ว'' ฟ้าพูด
 
''ได้แล้วยา กลับกันเถอะ'' ฟางพุดและจูงมือเฟย์ออกไป
 
 
''เฟย์ คือพี่มีเรื่องจะบอก''  หลังจากที่กลับบ้านมาได้สองวัน ฟางเริ่มสังเกตุห็นเฟย์เศร้าลง และพูดถึงแต่เรื่องของแฟนหนุ่ม
 
''เรื่องอะไร'' เฟย์วางถุงขนมลง
 
''พี่เป็นคนบอกให้เขื่อนเลิกกับเฟย์เองล่ะ'' ฟางพุดทั้งน้ำตา พูดแล้วก็เจ็บเอง เธอกับป๊อปปี้ล่ะ เธอก็เศร้าไม่ต่างกัน
 
''อะไรนะ ทำไมพี่ฟางทำอย่างนี้ ทำไม ทำไม'' เฟย์ลุกขึ้นไปเขย่าตัวพี่สาว
 
''พี่ขอโทษ เฟย์ พี่ขอโทษ''  ฟางพูดทั้งน้ำตา 
 
''เฟย์จะไปหาเขื่อน'' เฟย์พูดและผลักเธอลงไป น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลรินลงมา  
 
''เฟย์'' ฟางครางชื่อน้องสาวเบาๆ
 
 
  สามวันผ่านไปเะอไม่ได้กินข้างเลยหลังจากที่น้อสาวหายตัวไปเฟย์ออกไปตามหาแฟนหนุ่มแต่ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมา
 
 
''เฟย์ น้องอยู่ไหน'' ค่ำคืนอันแสนมืดหมน แม้แต่แสงจันทรืยังไม่เป็นใจให้เธอ เธอลากเท้ายาวผ่านสวนหลังบ้านมา
 
 
  แอ๊ด~
 
 
''ใคร'' เธอลุกพรวด และรีบวิ่งไปหน้าบ้าน ''เฟย์''  เธอครางชื่อคนที่ยืนตรงหน้า ''เฟย์ เฟย์กลับมะ...''
 
''อย่าเข้ามาพี่เลว พี่รู้ไหม ว่าวันเวลาที่ฉันหายไป ฉันไปไหนมา  ฉันไปตามหาเขื่อนและรู้มาจากแม่ของเขาว่าเขาถูกรถชนตายเมื่อสามวันที่แล้ว แม่เขาเล่าว่า ถุกแฟนสาวบอกเลิกและเสียใจมากกินเหล้าอย่างหนักจนโดนรถชนตาย สะใจไหมล่ะ พี่สาว'' เฟย์ยิ้มทั้งน้ำตา ปืนกระบอกเล็กที่ซ่อนอยู่ข้างหลังค่อยๆโผล่ออกมา
 
''เฟย์ อย่าเฟย์''  ฟางถอยหลังจนชนกำแพง
 
''พี่ฟาง พี่รู้ไหมว่าพี่ป๊อปเขาไปไหน เขาไปสวรรค์แล้วด้วยน้ำมือฉันเอง ฉันอยากให้พี่ได้รู้ว่าการเสียคนรักมันเจ็บปวดแค่ไหน''
 
''อะไรนะ'' ฟางตกใจ และทรุดลงนั่งกับพื้อน  ''ไม่ ป๊อปปี้ไม่  พระเจ้าทำไมเล่นตลกกับฉันอย่างนี้ ฉันทำตามท่านแล้วทำไม ทำไม ฉันอยากได้น้องสาวของฉันคืน แต่นี่ไม่ใช่ เขาไม่ใช่น้องสาวฉัน กรี๊ดดด''  เธอเอามือกุมขมับ เท้าเรียวยาวก้าวมาใกล้เธอมากขึ้น
 
''พี่ฟาง ฉันนี้ไง น้องสาวพี่ น้องสาวที่จะส่งพี่ไปลง นรก''  เฟย์พุดยิ้มๆและยกปืนขึ้นไปที่ศีรษะของฟาง
 
''ไม่เฟย์ไม่ กรี๊ดดด''  'ปัง'
 
                                          หลับตาลง เสียเถิด  พี่สาว....
 
 
 
 
 
 
 
  จิ๊บๆๆๆ
 
 
''พี่ฟางๆ''  
 
''พี่ฟางๆ''
 
''หืม เฟย์'' เธอดีดตัวขึ้นจากที่นอน ''อย่า อย่าทำอะไรพี่เฟย์ได้โปรดไม่'' ฟางยกมือไหว้ผงกๆ
 
''พี่ฟาง พี่เป็นอะไรเนี่ย ใครจะฆ่าพี่ เฟย์ไม่ใจร้ายขนดนั้น''
 
''จริง'' ฟางลืมตาขึ้น 
 
''พี่ฟาง ตื่นสาย ลืมไปแล้วหรอ ว่าวันนี้เราจะไปทะเลกัน ไปกันหมดเลยนะ รีบๆเถอะ''  เฟย์พูดและรีบวิ่งออกจากห้องปล่อยให้ฟางนั่งงงอยู่บนเตียง
 
''เราฝันหรอ'' ฟางเกาหัวและส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ
 
''พี่ฟาง''
 
''จ้าๆ ไปแล้วๆ''
 
-----------------------------------
 
     จบแล้ว กว่าจะจบขอโทษทีไรเตอร์หายหน้าหายตาไปนาน อย่าโกรธไรเตอร์เลย