ความฝัน or ความจริง

  ก๊อกๆๆ
 
  เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งรวด ปลุกฟางให้ตื่นจากภวังค์ได้ เธอขยี้ตาเพ่งมองไปที่ประตู
 
''สงสัยพยาบาล'' เธอพูด ''ตีสาม'' เธอแหงนมองนาฬิกา และลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนภายนอกเข้ามา
 
  แอ๊ดดดด
 
'ว่างปล่าว' เธอแอบแปลกใจเล็กๆ ที่ภายนอกไม่มีอะไรเลยนอกจากระเบียงทางเดินมืดๆ เธอปิดประตูลงกลอนอีกครั้ง
 
   ก๊อกๆๆ
 
   เธอเพ่งมองไปที่กระจกของประตู ผู้ชายร่างไม่สูงมากยืนอยู่หน้าห้อง เธอตัดสินใจค่อยๆปลดล็อคและแง้มประตูเล็กน้อย
 
''ป๊อป'' ฟางตกใจและรีบเปิดประตูให้กว้างขึ้น  ''ทำไมมาดึกดื่นขนาดนี้'' ฟางรีบทัก
 
''พอดียังไม่ค่อยว่างน่ะ'' ป๊อปปี้พูดและเดินเข้ามาภายในห้อง
 
''ขอโทษที่มาปลุกนะ'' แฟนหนุ่มบอกอย่างสำนึกผิด
 
''ไม่เป็นไร ฟางนึกว่าป๊อปจะไม่มาแล้วซะอีก'' ฟางนั่งลงบนโซฟาของโรงพยาบาล
 
''เฟย์เป็นไงบ้าง''
 
''ยังไม่ได้สติเลย''
 
''แล้วเขื่อนมันไม่ได้มาเฝ้าบ้างหรอ''
 
''อ๋อมา เมื่อตอนเช้าอ่ะ แล้วก็คงกลับไปแล้วตอนเที่ยงอ่ะ'' เธอใช้มือปิดปากตัวเองที่กำลังหาววอดๆ
 
''สงสัยฟางคงง่วงอ่ะ ป๊อปกลับก่อนนะ'' ป๊อปปี้ลุกขึ้นและรีบเดินออกไป  ฟางยิ้มที่แฟนหนุ่มเข้าใจเธอแต่ก้รู่สึกเกรงใจนิดๆที่เหมือนตัวเองไล่แขกไปอย่างอ้อมๆ
 
  เช้า
 
  โทโมะ-แก้ว
 
''นาย รีบๆเลยทำฉันตื่นสายนะนายอ่ะ เมื่อคืนไม่น่าเลย'' เธอบ่นและพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงหนา แต่ก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้น
 
''ไหวหรือป่าว'' โทโมะลุกจาเตียงอีกด้านมาอุ้มเธอ
 
''ปล่อยนะ'' แก้วทุบตีอกแกร่งอย่างแรงปากก็บ่นๆๆๆชายหนุ่มตรงหน้า
 
''ยืนไม่ไหวแล้วยังจะดื้อ ถ้าบ่นอีกจะจูบเลยนะ'' โทโมะทำหน้าเข้มทำให้แก้วหน้างอ แต่ก็ไม่วายยังบ่นถึงคนตรงหน้าอย่างไม่กลัวการลงโทษ
 
''ก็ถ้าเมื่อคืนนายไม่พาฉันไปเที่ยวและกลับมาซะดึกดื่นแถมยังพาฉันตกบันไดจนขาเจ็บอยู่เนี่ย มันฝีมือนายไม่ใช่หรอ แล้วยังมาหน้าดุใส่ อุ๊บ'' ปากหนาประกบลงบนปากบาง ลิ้นหนาพยายามส่งลิ้นร้อนของตัวเองไปในช่องปากหวานของหญิงสาว
 
'อือ อือ' เธอทุบตีคนตรงหน้าอย่างเคืองๆ เธอเริ่มหายใจไม่ทันกับจูบแรกที่โทโมะมอบให้  ลิ้นหนาส่งลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นบาง ผละริมฝีปากออกปล่อยให้เธอได้หายใจและกดจูบลงไปอีกครั้ง
 
'อือออออ' เธอเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขามอบให้ แต่แล้วสติที่กระเจิดกระเจิงถูกดึงกลับมาเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เขารีบถอนริมฝีปากออกและวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
 
''นาย โทโมะ นั่นมัน..นั่นมันจูบแรกฉันนะ'' แก้วชี้ไปที่หน้าโทโมะเลือดสูบฉีดไปที่แก้มนวลทั้งสองข้างทำให้ใบหน้าหวานแดงปลั่ง เธอก้มหน้าเขินอายและรีบเดินไปรับโทรศัพท์
 
โทโมะยืนยิ้มอย่างผู้ชนะ แค่ได้แกล้งคนตัวเล็กเขาก็มีความสุขสุดๆแล้ว
 
*-------------------------
 
แค่จูบไรเตอร์ยังแต่งได้ห่วยขนาดนี้ NC จะขนาดไหน
ยังไงๆ ให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยนะ เม้น+โหวต