ยัยปากร้ายกับนายจอมเหวี่ยง

ร้าน bakery town
    " ว่าไงนะ!! จงดิ นี่แกได้ทำงานเป็นเลขานายคนข้างบ้านเนี่ยนะ" เพื่อนสาวคนสนิทของวาววาตะโกนด้วยความตกใจ วาววาจึงตอบด้วยยอารมณ์หงุดหงิด
    " ก็ใช่อ่ะดิ หมอนั่นชื่อว่าท๊อป จรณ จะเป็นเจ้านายของฉันในอีกไม่กี่วินาที เฮ้อ!! ถ้านายนั่นไม่มีข้อเสนออะไรนั่นฉันก็ไม่ยอมทำงาานหรอก"
    "ข้อเสนอ  ข้อเสนออะไรว่ะ" อายส์ถาม
    " ก็นายนั่นบอกว่าฉันจะได้ไม่ตกงานส่วนเขาก็จะได้เลื่อนตำแหน่งอ่ะดิ ฉันเนี่ยคิดตั้งนานคิดไปคิดมามันก็ โอ นะ ฉันจะได้ทำงานที่ฉันได้เรียนมา แกว่าไงว่ะ"
     " ก็ดีนะ มันก็ถือว่าเป็นโอกาศอย่างนึงก็แล้วกัน แล้วนี่ยังไม่ถึงเวลาทำงานรึไงย่ะ"
         อายส์ถามเพื่อนสนิทของเธอก่อนที่วาววาจะนึกได้ ว่าเลยเวลาทำงานมา10นาทีแล้วเธอจึงรีบวิ่งออกไปทำงานทันที อายส์นึกอะไรขึ้นได้จึงตะโกนตามหลังวาววา
     " เฮ้ย แก เดี๋ยวฉันเอาเค้กขึ้นไปให้น่ะะะะะะ!!!  เฮ้อ ยัยเพื่อนคนนี้เนี่ย ตลอดเลย"
              บนห้องทำงานของท๊อปเขาดีใจมากที่ตอนนี้เขาได้เลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้นกลายเป็นหัวหน้าธุระกิจส่งออกงานอันดับหนึ่ง ไม่นานก็มีเสียงใครบ้างคนรีบวิ่งเข้ามาในห้องอย่างหน้าตาตื่นตกใจเขาจึงหันหลังกลับไปดู
     " ขอโทษค่ะ!! "
         วาววาพูดด้วยน้ำเสียงหอบอย่างหนัก ท๊อปจึงรีบต่อว่าทันที จริงแล้วเขาไม่ได้คิดถึงผู้หญิงคนนี้เลยว่าจะเข้าทำงานเร็วหรือช้า
     " นี่คุณ! หัดมีมารยาทบ้างสิวิ่งมาเสียงดังสนั่นแบบนี้ผมก็นึกว่าช้างตกมัน"
     " ไอ้บ้า! คิดได้ไงหาว่าฉันเป็นช้างตกมัน ฉันแค่รีบมาทำงานเห็นว่ามันสายก็เท่านั้น เอ๊ะ แล้วนี่คุณไม่ด่าฉันหรอว่าเข้าสายอ่ะ" วาววาถามด้วยความสงสัยก่อนที่ท๊อปจะนึกขึ้นได้ว่าวาววามาสายจึงรีบต่อว่าทันที
    " ด่าสิด่า คุณเห็นมั๊ยว่ามันเลยเวลามากี่นาทีแล้ว เป็นไงมาทำงานวันแรกก็โดนเจ้านายหล่อเหมือนเจ้าชายแบบนี้ต้องมาด่าห่ะ!! " ท๊อปหลงตัวเองว่าตนหล่อเหมือนเจ้าชายทำให้วาววาหมั่นใส่จึงแอบด่าเจ้านายเบาๆ
   " อี๋ เจ้าชาย แหวะ เจ้าชายกบซิไม่ว่า ฮ่าๆ" วาววาหัวเราะเบาๆ
ท๊อปเห็นจึงสงสัย
  " หัวเราะอะไรห่ะ เส้นตื้นรึไง พอเลยๆ เอาไปนี่งานของเธอ"
  " หะ!! ทั้งหมดนี้เลยหรอ! "
      สิ่งที่วาววาเห็นคือแฟ้มเอกสารเป็นสิบๆแฟ้ม รวมถึงแผ่นงานให้พิมอีก 15 แผ่น เธอตกใจแทบตายเพราะเธอเห็นงานเต็มโต๊ะก่อนที่เธอจะบ่น
"นี่ฉันเป็นเลขานะ ไม่ใช่เป็น google ที่จะทำอะไรแค่พิมพ์ๆ กดๆ อะไรก็เสร็จเร็วทันใจอ่ะ แล้วงานทั้งหมดนี้ก็เป็นของฉันแค่ครึ่งเดียวเองไม่ใช่หรอ" วาววาต่อว่าอย่างเจ็บใจ
  " นี่คุณ จะบ่นอีกนานมั๊ย จะทำมั๊ยเนี่ยงานอ่ะ ถ้าไม่ทำคุณก็ออกไปซะ"
  " เออๆ ก็ได้ ถ้ารู้ว่าต้องทำงานบ้าบออะไรของนายแบบนี้ละก็ฉันไม่รับหรอกข้อเสนอบ้าๆของนายอ่ะ"
  " ยังไม่หยุดบ่นอีก นี่ไปเลยๆ บ่นเป็นคนแก่ซะเว่อร์"
  " เออ รู้แล้วน่า" วาววาตัดบทสนทนาทันที