ยัยปากร้ายกับนายจอมเหวี่ยง

"ฉันทำเพราะอยากไถ่โทษต่างหาก"วาววายังคงปากแข็ง
"เมื่อไหร่แกจะบอกความจริงสักทีว่าแกรักคุณท็อปมัวเล่นตัวอยู่นั่นแหละ"
"ฉันไปก่อนนะ แกจะไปด้วยรึเปล่า"วาววารีบเปลี่ยนเรื่อง
"ไปๆ "อายส์หนักใจรีบไปกับวาววาทันที
เมื่อถึงโรงพยาบาล
"นี่คุณท็อปยังไม่ฟื้นอีกหรอ"อายส์ถามเกรทแล้วมองไปหาวาววาที่นั่งซึมอยู่ข้างเตียง
"นั่นสิ ผมก็เฝ้ามันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะแต่มันยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย"เกรทบอก
"นี่นาย ฟื้นขึ้นมาสิฉันทำข้าวต้มมาให้นายนะ"วาววาพูดกับท๊อป
"ผมว่าเราไปข้างนอกดีกว่าคุณ"เกรทลากอายส์ออกมา
"ฉันถามจริง นี่คุณท็อปฟื้นแล้วใช่ป่ะ"
"คุณพูดอะไร"เกรทอึ้งพูดอะไรไม่ถูก
"นี่นาย!คุณท็อปเค้าแค่โดนยิงแต่ไม่ได้ถูกจุดสำคัญอะไรมันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกโดยเฉพาะคุณท็อปที่แข็งแรงแบบนี้คงฟื้นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว!"
"เอ่อ...."เกรทพูดอะไรไม่ออก
"เพื่อนฉันไม่ใช่ของเล่นนะที่จะมาล้อความรู้สึกกันแบบนี้!"อายส์โกรธและเสียใจมากรีบเดินหนีไป
"คุณ!ฟังผมก่อน"เกรทรีบวิ่งตามไป
   วาววานั่งกุมมือท็อปแน่นไม่่ยอมไปไหน
"ฉันขอโทษ...ฉันขอโทษ...ฮือๆ...นายตื่นขึ้นมาคุยกับฉันสิ ฉันมีอะไรจะบอกนาย..."
  เกรทวิ่งตามอายส์ขนทัน
"คุณฟังผมก่อนสิ"เกรทกระชากอายส์เข้ามาในอ้อมกอด
"นี่นาย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!"อายส์ดิ้นแรงแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของเกรทได้
"ฉันทำไปเพราะเพื่อนผมและเพื่อนคุณ!"
"มันช่วยเพื่อนฉันตรงไหน!"
"เรื่องมันเป็นแบบนี้..."
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
"แกว่าไงนะ!จะให้ฉันหลอกคุณวาววาว่าแกยังไม่ฟื้นอย่างงั้นหรอว่ะ"
"เออ ฉันอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง"
"พิสูจน์อะไรว่ะ"
"ฉันอยากรู้ว่าวาววารักฉันรึเปล่า"
"แกเล่นแบบนี้มันแรงไปรึเปล่าว่ะ"
"เอาน่าทำเพื่อเพื่อนแค่นี้ไม่ได้รึไงว่ะ"
ย้อนกลับมาปัจจุบัน
 เกรทถอนกอดจากอายส์แล้วจับมืออายส์เอาไว้
"คุณเข้าใจผมแล้วยังล่ะ"
"ก็..."
"หายโกรธผมเถอะนะ ผมไม่ได้อยากทำให้คุณเสียใจผมขอโทษ"
"...."อายส์อึ้งพูดอะไรไม่ออก
"ผมสัญญาว่าจากนี้ไปผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจอีกเด็ดขาด ! ผมสัญญา!"
"นายจะมาสัญญากับฉันทำไมห่ะ!"อายส์เริ่มใจสั่นแต่ต้องเล่นตัวไปอย่างเดิม
"ก็เพราะผม...ผม...รัก..คุณ ยังไงล่ะ"
"นายพูดอะไรของนาย"อายส์เขินพูดติดๆขัดๆ
"แล้วคุณล่ะรักผมบ้างรึเปล่า"
"ฉัน....ไม่บอกนายหรอก"อายส์เดินหนีแบบเขินๆ
เกรทตามอายส์ไปดักหน้าแล้วหอมแก้มอายส์ไม่ยั้ง
"อีตาบ้า!นายทำบ้าอะไรเนี่ย"
"เธอก็บอกฉันมาสิว่าคุณรักผม"
"ไม่!" อายส์ยังคงปากแข็ง
"ได้!"เกรทยื่นหน้าไปหอมแก้มอายส์ไม่ยั้ง
"ฉันรักนาย!"อายส์ยอมบอกความจริง เกรทหยุดชะงัก
"คุณว่าไงนะ"เกรทถามเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้หูฝาดไป
"ฉัน...รัก...นาย"อายส์เขิน ก่อนจะรีบวิ่งหนีไป
 ทั้งสองวิ่งไล่จับกันอย่างมีความสุข
 วาววายังคงกุมมือท๊อปไว้
"ฉันอยากขอบคุณนายและขอโทษนายทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำไป ฉันอยากให้นายฟื้นขึ้นมาฟังคำพูดของฉัน นาย...ฟื้นขึ้นมากินข้าวต้มที่ฉันทำมาให้นายหน่อยไม่ได้รึไง คนใจร้าย"วาววาเช็ดน้ำตาตัวเอง 
"หยุดร้องไห้ได้แล้ว"เสียงท๊อปดังขึ้น
วาววาตกใจ
"นาย!"วาววารีบลุกทันที
"ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะพูดอะไรแบบนี้ด้วย"ท๊อปยิ้มให้วาววาอย่างอ่อนโยน แต่วาววาไม่คิดอย่างนั้น
"นี่นายหลอกฉันหรอ นายแกล้งฉันอย่างนั้นหรอ"วาววาน้ำตาซึม
"ก็ผมอยากรู้นิ ว่าถ้าฉันเป็นอะไรไปเนี่ยเธอจะเป็นยังไงไม่คิดเลยว่าจะร้องไห้แบบนี้ด้วย แต่..."ท๊อปพูดไม่ทันจบวาววาก็พูดแทรกขึ้น
"นายสนุกมากใช่ไมหะ!ที่เอาความรู้สึกฉันมาล้อเล่นแบบนี้หน่ะ ใช่สินายเห็นฉันเป็นแบบนี้นายคงมีความสุขมากใช่ไม"วาววารีบเดินออกไปจากห้องทันที
"เห้ย เดี๋ยวสิ"ท๊อปดึงสายน้ำแกลือออกเปลี่ยนเสื่อผ้าแล้วรีบตามวาววาไปทันที
 ขณะนั้นอายส์และเกรทก็เดินมาพอดี
"ยัยวาแกเป็นไรเนี่ย"อายส์ถามด้วยความเป็นห่วง
วาววารีบวิ่งไปทันที ก่อนที่ท๊อปจะตามออกมา
"วาววาไปไหนแล้ววะ"ท๊อปถามเกรท
"ไปทางโน้นเมื่อกี้ว่ะ แกรีบตามไปเลยนะเว้ย"
ท๊อปรีบวิ่งไปทันที
 เมื่อเห็นว่าวาววายืนร้องไห้อยู่ท๊อปก็วิ่งเข้าไปจับแขนวาววาไว้
"นี่นายปล่อยฉันนะ"วาววาผลักท๊อป ทำให้ท๊อปเจ็บแผลขึ้นมา
"โอ้ย!"ท๊อปกุมท้องตัวเองไว้
 วาววารีบเดินเข้าไปดู
"นี่นายเป็นอะไรรึเปล่า"วาววาถาม
 ท๊อปรีบดึงตัววาววาเข้ามาใกล้
"เธอหายโกรธฉันแล้วยัง"ท๊อปถาม
  วาววานิ่ง
"ที่ฉันทำไปเนี่ยก็เพราะฉันอยากรู้ความในใจของเธอว่าเธฮคิดอย่างที่ฉันกับเธอรึเปล่า"ท๊อปพูดจาอ่อนวอนพร้อมส่งสายตาอ่อนโยนให้วาววาไม่หยุด
 "ฉันก็อยากบอกความจริงในใจฉันเหมือนกัน ฉันอยากขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอคอยช่วยฉันมาจนถึงตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันยังคงอยู่ในใจของฉันมาตลอด เธอมาทำให้ฉันเปลี่ยนไปอย่างที่หนึ่งว่า ตอนเธออยู่ใกล้กับชลภัทรมันทำให้ฉันไม่ชอบ เธอทำให้ฉันอยากอยู่ใกล้อยากพูดดีๆกับเธอสักครั้ง ฉัน..รัก..เธอ"
วาววานิ่ง
"แล้วเธอล่ะคิดยังไงกับฉัน"ท๊อปถาม
วาววาสบสายตากับเขา
"ฉันก็รักนายเหมือนกัน"
ทั้งสองกอดกันและจูบกัน

 ฝั่งเกรทอายส์

 จบบริบูรณ์ ><