Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

          เมื่อกลับมาถึงที่คฤหาสน์ฉันก็บอกลาธามไทแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ก็ป่านนี้มันจะสามทุ่มเข้าไปแล้วน่ะสิ ทั้งวันนี้ฉันยังไม่ได้โทรหาได้ผีดิบบ้าเลยตั้งแต่เช้า ฉันรีบเข้าห้องไปแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะกดโทรหาโทโมะสุดที่รัก เวลานอนเนี่ยมันดูสบายกว่า สำหรับฉันน่ะมันเข้าถึงอารมณ์ได้ง่ายดี เอาเป็นว่ามันสบายละกันล่ะ

 

 

          (คิดว่าจะไม่โทรมาแล้วนะเนี่ย) นั่นไง มีคนงอน

 

          "โอ่ยอย่างอนสิ วันนี้ไปเที่ยวน่ะ ซื้อของมาฝากนายด้วยนะ" ฉันง้อโดยเอาของมาล่อ ซึ่งมันก็ได้ผลดีเลยล่ะ

 

          (เหรอ เอาให้ดูหน่อยสิ) เขาพูดเหมือนกับเด็กที่ได้ของฟรีจากผู้ใหญ่

 

          "ไว้กลับไปค่อยดู ดูตอนนี้มันจะไปพิเศษอะไร"

 

          (โห งั้นอยากเห็นหน้าเธอ อ้วนขึ้นรึปล่าวน้า ?) เขาขอมาฉันก็จัดให้ มาหาว่าฉันอ้วน เขานั่นแหละที่อ้วนกว่าฉัน

 

          "นี่ไง เห็นมะ ไม่อ้วนซะหน่อย -3-" ฉันบอกพร้อมกับทำปากจู๋

 

          (อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย ทรมานใจจะขาดแล้ว)

 

          "ทรมาน ? อะไรของนาย"

 

          (ก็คนมันคิดถึง เมื่อไหร่มิกกี้ของเค้าจะกลับมาหา อยากกอด อยากหอม อยาก..) พูดแบบนี้อีกละ เดี๋ยวก็เรียกตัวเองซะเลยนี่ 

 

          "อยากอะไร" ฉันถามออกไปตามสัญชาตญาณ

 

          (ทำปากจู๋แบบนั้น.. อยากจูบจะแย่แล้ว :) ) กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ผีบ้า ! ฉันรีบหลบหน้าจากจอโทรศัพท์ไม่ให้เขาเห็นว่าฉันน่าแดง โอ้ยเขิน -/////-

 

          "บ้า !"

 

          (ฮ่ะๆ เขินล่ะสิ จุ้บจู้บบบบ -3-) เขาบอกแล้วทำปากจู๋กลับ อะหืม น่ารักน่าจุ้บจริงนี่บอกเลย

 

          "นี่ พอได้แล้ว" ฉันโมโหกลบเกลื่อนความเขิน

 

          (ก็คิดถึงอ่า นี่พวกไอ้ป็อปไอ้เขื่อนมันพาเฟย์ฟางมาสวีทต่อหน้าต่อตาม ฉันก็อิจฉาเป็นนะแก้ว)

 

          "ก็ไปหาสาวมาควงซะสิ" ฉันพูดหยอกๆออกไป ไม่คิดหรอกว่าเขาจริงจัง

 

          (งั้นเหรอ อืม.. น่าสน)

 

          "มะ ไม่ ! ไม่ได้นะ !" อะไรเนี่ย เขาจะเอาจริงเหรอ ไม่ได้เลย ฉัน ไม่ ยอม !

 

          (ฮ่าๆๆ ฉันพูดเล่นน่ายัยบ๊อง ก็บอกแล้วว่าฉันน่ะ.. รักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น :) ) อย่ายิ้มแบบนั้นสิตาบ้า ฉันจะหลอมละลายเหลวแหลกไปผสมกลมกลึงกับผ้าห่มบนเตียงแล้ว -///-

 

          "ฉันไม่ยอมหรอกนะ ถ้านายมีคนอื่น นายตายแน่ !" ขู่ไปแบบนั้นแหละนะ เอาเข้าริงๆก็ไม่รู้จะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับเขา เห็นหน้าก็ใจอ่อนให้ละ

 

          (ก็กลับมาซักทีสิ กลับมาให้เค้ากอดให้เค้านอนกกหน่อย นะๆๆ น้าาาา)

 

          "ไอ้บ้า ! ลามก อย่ามาอ้อนวอนฉันไม่ใจอ่อนให้หรอก"

 

          (โธ่แก้ว เราเป็นแฟนกันนะ)

 

          "แต่ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันยัง 18 นะ !"

 

          (แต่ฉัน 19 แล้ว ฉันมีสิทธิ์ใช่ป่ะ :) ) ยิ้มอีกละ ไอ้คนเจ้าเล่ห์ !

 

          "ไม่มีย่ะ ไปนอนเลยไป้ แบร่ :p"

 

          (ไม่เอาอ่ะมิกกี้ พวกไอ้ป็อปมันมานอนที่บ้าน ฉันรำคาญจนนอนไม่หลับแล้ว อยากคุยกับเธอนานๆ ได้มั้ย ?) แล้วใครล่ะจะทิ้งให้อยู่คนเดียว ขืนนายไปเหล่สาวที่ไหนฉันคงขาดใจตายพอดี

 

          "โอเคๆ อยู่ก็อยู่"

 

          (น่ารักที่สุดอ่ะแฟนผม :) ไหนๆ วันนี้ไปเที่ยวกับใครเล่าให้ฟังบ้างสิ)

 

          "ไปกับธามไทมา สนุกมากเลยนะ"พอฉันพูดจบเขาก็ดูหน้างอเล็กน้อย

 

          (ทำไมต้องไปกับผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงก็มีนี่) เขาบอกแล้วทำปากเบ้ใส่ฉันเหมือนเด็กน้อยเอาแต่ใจ  หึงงั้นสิ ?

 

          "ก็ลีน่าเขาไม่ค่อยชอบฉัน ฉันเลยไปกับธาม ทำไม หึงฉันเหรอ" ฉันอธิบายแล้วถามเขาออกไปด้วยท่าทางเอาชนะ อยากให้เขาหึงฉันบ้าง ฉันผิดรึไง ?

 

          (หึงสิถามได้ ไปกับผู้ชายสองคนแบบนั้น ถ้ามันชอบเธอขึ้นมาฉันจะทำยังไงเล่า) อ้ากกกกกก เขาหึงฉัน หึงฉันจริงๆด้วย >O<

 

          "ฮื้ม ไม่หรอกน่า ถึงเขาจะชอบฉัน ฉันก็ชอบได้รักได้แค่คนเดียวอยู่แล้ว" เมื่อฉันพูดจบโทโมะก็ยิ้มออก และถามสิ่งที่เขาเองก็รู้

 

          (ใครเหรอ ?) เห็นมั้ยล่ะ เขาก็รู้แล้วยังจะถามอีก

 

          "คนนี้.. " ฉันบอกแล้วยกข้อมือที่มีสร้อยรูปผีดิบที่ติดตัว T อยู่ให้เขาดู โทโมะก็ยิ้มร่าออกมาแก้มปริ

 

          (รักเธอจัง..)คำพูดสั้นๆแต่ทำให้ใครต่อใครก็มีความสุขถ้ามันออกมาจากปากคนที่รัก เขานี่เปลี่ยนไปเยอะเลยจริงๆ แทบจะทุกอย่างเลย

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

          "ฉันรักนายมากกว่า" ของเถียงหน้าตายเลย

 

          (เธอโกหก ฉันต่างหากที่มากกว่า)

 

          "ฉัน - มาก - กว่า"

 

          (ฉันมากกว่าน่ะแก้ว เงียบไปเลย) เขาเริ่มทำเสียงดุ แต่คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัว ? เหอะ เป็นไปไม่ได้

 

          "นายนั่นแหละที่เงียบ ฉันรักนาย จบป่ะ"

 

          (อยากจูบจังพูดแลลนี้ :) ) พลังจิตหื่นของมันพุ่งเข้ามาละ - -

 

          "รอไปเถอะค่ะคุณผีดิบ !"

 

          (รออยู่แล้ว รักได้รอได้ไม่งั้นจะเรียกรักเหรอ) ปากนะปากกกกกกก

 

          "ปากหวานชะมัด" 

 

          (เคยกินแล้วเหรอถึงได้พูดแบบนั้นน่ะ) กรี๊ดดดดด สวนมาน่าตบมาก

 

          "เคยมาสองรอบแล้วละกัน !" เรื่องจริงนะไม่ได้อวด ไปอ่านตอนที่ผ่านมาสิถ้าไม่เชื่อ

 

          (เธอไม่เคยซะหน่อย มีแต่ฉันต่างหากที่เคยกินปากเธอ) อะ ไอ้ผีบ้าาาาา ><

 

          "ชิ ! ผีบ้า" แพ้ราบคาบค่ะบอกเลย

 

          (ฮ่าๆๆ ถ้าอยากเอาชนะก็มากินสิ.. ฉันยอมแพ้เธอทั้งชาติเลย ;) ) ไอ้คนลามก ไอ้หื่น ไอ้คนพูดไม่คิด คนฉวยโอกาสทางคำพูด ! โอ้ยยยย ทำไมแฟนฉันเป็นแบบนี้นะ

 

          "ฝันไปเถอะ ! ฉันง่วงละ ไปเลยไป้.. จุ้บ !~" ถึงจะพูดเหมือนกับงอนเขาก็เถอะนะ แต่ฉันก็แค่พูดมันไปเพื่อกลบเกลื่อน(ความเขิน)เท่านั้นแหละ ฉันเลยตัดสินใจไล่เขาและไม่ลืมที่จะกู้ดไนท์คิสไปที่จอโทรศัพท์ก่อนจะกดวางสายไป

 

 

 

 

          อย่าหาว่าสกปรกเลยนะ คือขี้เกียจอาบน้ำ ก็ไม่อาบมันละ นอนเลย !  

 

 

 

 

 

 

 

 

          เช้าวันต่อมาตอนราวๆสี่โมงเช้า หรือเป็นเวลาแปดโมงเช้าของประเทศไทยนั่นเอง ฉันจัดการกับธุระส่วนตัวของตัวเองและเตรียมตัวลงไปข้างล่าง พอลงไปถึงก็เจอกับกวินที่นั่งอยู่ในบ้าน แล้วคนอื่นๆไปไหนหมดล่ะเนี่ย ลีน่าล่ะไปไหน ปกติต้องตัวติดกันตลอดนี่นา

 

 

 

          "อ้าวกวิน มาทำอะไรเหรอ มาหาลีน่ารึปล่าว แก้วไปตามให้มั้ย" ฉันทักเขาไป

 

          "ไม่เป็นไรครับ ผมมาหาคุณนั่นแหละ" เขาพูดกับฉันเป็นภาษาไทย สงสัยลีน่าคงจะสอนให้ล่ะมั้งเนี่ย ว่าแต่มาหาฉัน ? มาทำไม

 

          "มีอะไรเหรอ แล้วคนอิ่นไปไหนหมดล่ะ" ฉันพูดแล้วนั่งลงโซฟาตรงข้ามกับเขา

 

          "คุณคางอินกับคุณมลออกไปบริษัทน่ะ ลีน่าก็คงยังไม่ตื่น ส่วนธามกับจองเบไปพร้อมกับคุณคางอินแล้ว เอ่อแก้ว ผมมีเรื่องให้ช่วยน่ะ"

 

          "ช่วยอะไรล่ะ ว่ามาสิ" ฉันบอกอย่างเปิดใจ กวินทำสีหน้าเครียดปนเศร้าเล็กน้อย ขอเดาเลยว่าต้องมีเรื่องที่ไม่สบายใจแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "ขอบคุณนะแก้ว ขอบคุณๆ Thank you, thank you so much !" กวินบอกแล้วจับมือฉันไปเขย่าแรงๆอย่างดีอกดีใจหลังจากที่เขาขอสิ่งที่อยากให้ฉันช่วย มันก็ไม่ได้ยาก แต่มันก็ไม่ได้ง่าย แต่ฉันก็พอช่วยได้ เรื่องนี้สำคัญสำหรับเขามาก และสำหรับฉันมากเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

          "นังแก้ว แก.." ลีน่าที่มองดูอยู่ที่มุมเสาก็ถึงกับกัดฟันกรอดและกำมือไว้แน่น แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรออกไป เพียงแต่เก็บความแค้นเอาไว้ แล้วรอเวลาที่จะปลดปล่อยออกมาให้คนที่ทำให้เธอโกรธด้องได้รับผลของการกระทำนั้นอย่างสาสม !

 

 

 

 

 

 

 

---

มาแล้วๆ ช่วงนี้งานยุ่งแต่จะมาอัพสลับเรื่องกันไปนะ 

ฝากเรื่องสเต็ปรักด้วยนะครัช บ้ายบาย -/\-